İçeriğe atla

Sa'd bin Ubade

Sahabe

Sa'd bin Ubade
DoğumMedine
Ölüm635
Şam
Ölüm sebebiYılan sokması[1]
MilliyetArap
EvlilikFukeyhe bint Ubeyd, Gaziyye binti Sa’d
Çocuk(lar)Kays bin Sad, İmame, Sudüs , Said , İshak, Abdullah
Ebeveyn(ler)Amre binti Mesud (anne),
Ubade bin Düleym (baba)

Ebû Kays Sa‘d b. Ubâde b. Düleym b. Hârise el-Ensârî (Arapçaسعد بن عبادة, d. ? - 635), İslam peygamberi Muhammed'in sahabesi.

Sa'd bin Ubade; cömertiliği, savaş aletlerini kullanmada ustalığı, okuryazarlığı ile tanınmış, İslam peygamberinin yanında savaşmış ve sancaktarlık yapmış aynı zamanda Muhammed'in ölümünün ardından halife adayı olmuş Hazrec'in ve Ensar'ın önde gelenlerinden olan sahabi.[2][3][4][5][6]

Adı ve unvanı

Sa'd bin Ubade, Ebu Sabit, Ebu'l-Kays, Ebu'l-Hubab ve Ebu Abdullah olarak künyelendiği kaynaklarda belirtilmektedir.[7][8]

Ayrıca Sa'd, Cahiliye Dönemi'nde okuma-yazma bilen, iyi bir yüzücü, ok atma ve yay kullanmada becerikliydi. O devirde bu tip yetenekleri kazanmak ekonomik açıdan oldukça zor olması nedeniyle aralarında bu üç yeteneğe sahip olan kişilere Araplar, "eksiksiz, tam, olgun kişi" anlamına gelen el-Kamil diyorlardı.[6][8][9][10][11][12]

Ailesi

Sa'd bin Ubade, Medine’de Hazrec kabilesinin Beni Saide koluna mensuptu ve kabilesine önderlik yapmaktaydı. Hazrec kabilesi, Yemen’de Marib seddinin yıkılmasıyla yaşanan Seyl el-Arim[13][14] olayı üzerine kuzey yönünde göç ederek, Evs kabilesi ile birlikte Medine'ye yerleşmişlerdi.

Hazrec kabilesi bu aileyi, kendilerinin öncüleri ve efendileri olarak kabul ediyordu.[15][16][17][18][19][20] Ölümünün ardından oğlu Kays b. Sa'd kabileye öncülük etti.

Ayrıca Nasrî Hanedanı'na mensup olan Gırnata Emirliği'nin kurucusu I. Muhammed bin Nasr'ın Hazrec kabilesinin reisi Sa'd bin Ubade’nin neslinden geldiği rivayet edilir.[21]

Kişiliği

Müslüman olmadan önce

Kabile reisinin oğlu olması nedeniyle Sa'd, iyi bir eğitim almıştı ve cahiliye döneminde de cömertliği ile tanınıyordu. Beni Saide'nin başına geçtiğinde düzenli olarak Menat putuna her yıl 10 deve kurban ediyordu. Kendisi ve oğlu Kays bin Sa'd'ın müslüman olmasının ardından bu kurban etme geleneği Kabe'ye yapıldı.[12]

Muhammed döneminde

Müslüman oluşu

Müslümanların Medine'deki tebliğinin ardından İkinci Akabe Biatında müslüman düşünülmektedir. Zira tarih sahnesine ilk çıkışı on iki nakib (öncü,lider) arasında seçilmesinden itibaren başlar.[22][23][24]

Ebva Seferi

Kureyşlilere yapılan ilk gazve olan Ebva Gazvesinde Sa'd, Medine'ye vekil olarak bırakılmış ve 300 kişilik askerî birlik ile Medine'nin güvenliğini sağlamak için görevlendirilmiştir.[25][26]

Bedir Muharebesi

Bedir Muharebesinde Muhammed'in emriyle sahabe ile istişare yapılırken Ensar adına Sa'd konuşuyordu.[27]

Sa'd bu bu savaşta 20 deve ile orduya yardım etmişti.[6] Ayrıca İslam peygamberi Muhammed, Sa'd'ın hediye ettiği kılıç ve zırh ile savaşa katılmıştı.[6][28][29]

Kimi kaynaklar Sa'd'ı Bedir'e katılanlar arasında sayıp, Ensar'ın sancağını taşıdığını[30][31][32] belirtirken kimi kaynaklar ise onu Bedir'e katılmayanlar arasında zikreder.[33]

Uhud Muharebesi

Uhud Muharebesinde Sa'd, İslam peygamberinin kapısında Sa'd bin Muaz ve Üseyd bin Hudayr ile birlikte nöbet tuttular. Savaş başladığında Evs'in sancağını Üseyd bin Hudayr, Muhacirlerin sancağını Ali bin Ebi Talip ve Hazrec'in sancağını da Sa'd taşımaktaydı.[12]

Savaş ilerlediğinde sıkışan müslümanlar Sa'd'ın taşıdığı Hazrec sancağı altında toplandılar. İleriki süreçte savaş yenilgi ile sonuçlanmıştı ve savaşta İslam peygamberi Muhammed, yüzünden ve dizinden yaralanmıştı. Sa'd bin Ubade ve Sa'd bin Muaz'ın yardımıyla atından indirildi. Savaştan sonra da Sa'd ve Ensar'ın diğer önde gelenleri İslam peygamberini koruyordu. İslam peygamberi Muhammed'i korumak için hayatını ortaya koyan 14 kişiden 7'si Hazrectendi ve Sa'd da bunların içerisindeydi. Ayrıca Sa'd bu savaşta otuz deve yükü hurma ile orduya yardım etmiştir.[12]

Hamraü'l Esed Gazvesi

Uhud'un ardından Kureyş'in yeniden saldıracağını düşünen müslümanlar bir takip birliği hazırladı ve bu birliğin erzağı Sa'd'ın bağışladığı deve ve hurmalardan oluşuyordu.[34] Ayrıca Sa'd, Beni Saide ile birlikte bu gazvede bulunuyordu[35]

Beni Mustalık Gazvesi

Beni Mustalık kabilesine karşı yapılan gazvede Sa'd da bulunuyordu. Ayrıca münafıklar da bu gazveye yoğun olarak katılmıştı.[36]

Bu gazvede Muhacirlerin sancağını Ebu Bekir, Ensarın sancağını da Sa'd taşıyordu.[37]

Hendek Savaşı

Müslümanlara geniş düzeyde bir saldırı planı hazırlayan Mekkeli paganlar Medine'ye büyük çapta bir savaş hazırlamıştı. Müslümanlar Selman-ı Farısi'nin önerisiyle hendekler kazmıştı. Bu gazvede Muhacirlerin sancağını Zeyd bin Harise, Ensarın sancağını da Sa'd bin Ubade taşıyordu.[38]

Hudeybiye Antlaşması

Sa'd, Hudeybiye seferine iştirak etmiş ve kurbanlık develer hazırlamıştı. Bu sefer sonucunda Müslümanlar ile Mekkeli paganlar arasında antlaşma imzalanmıştı.[39]

Mekke'nin Fethi

Medine’de savaş hazırlıkları tamamladıktan sonra Hicrî 8. yılın (630) Ramazan ayında on bin kişilik bir orduyla Mekke’ye doğru harekete geçildi. Mekke’nin fethinde Muhâcirler ait üç sancak kullanılırken, Ensâr’ın her bir boyu için ayrı ayrı sancaklar kullanıldı. Ensâr’ın lideri Sa’d b. Ubâde, Mekke’nin fethinde komutanlık ve bayraktarlık yaptı ve İslam peygamberine ait bayrağı taşıdı. Zî-Tuvâ’da ordu dört ayrı bölüme ayrıldı. Halid bin Velid, Zübeyr b. Avvâm, Sa’d b. Ubâde, Ebû Ubeyde b. Cerrâh’ı bölük komutanları tayin edildi. Her bölüğün Mekke’ye giriş güzergâhı belirlendi. Ebû Ubeyd’e b. Cerrâh komutasındaki birliği Mekke’nin yukarı tarafından, Sa’d b. Ubâde’nin Ensâr birliklerini Mekke’nin batı tarafındaki Kedâ denilen mevkiiden, Zübeyr b. Avvâm’ın birliğini şehrin kuzeyinden ve Hâlid b. Velid’e de şehrin güneyinden girilmesi emredildi.Mekke’ye dört bir koldan giren komutanların üçü Muhâcir, biri Ensâr’dan Sa’d b. Ubâde idi.İslâm ordusunun üç grubu hiçbir direnişle karşılaşmadan şehre girmiştir. Hâlid b. Velid’in idare ettiği birlikler ise İkrime b. Ebû Cehil, Safvan b. Ümeyye ve Süheyl b. Amr komutasındaki güçler müşriklerin saldırılarına maruz kalmışlardır. Karşılıklı çarpışmalarda iki Medineli şehit düşmüş, karşı taraf ise yirmi kayıp vererek geri çekilmiştir.[12]

Huneyn Savaşı

İslam peygamberi, Hicrî 8. yılı Şevvâl ayında, on iki bin kişiyle Hevâzin üzerine sefere çıktı.[40] Sa’d b. Ubâde, Mekke’nin fethinden sonra yapılan Huneyn Gazvesine katıldı. Muhammed, Muhâcirlerin sancaklarını Ali b. Ebî Talib, Sa’d b. Ebî Vakkas ve Ömer’e; Hazrec’in sancaklarını, Hubâb b. Münzir ve Sa’d b. Ubâde’ye; Evs’in sancağını da Üseyd b. Hudayr’a verdi.[41] Kısa zaman içinde savaş Müslümanların galibetiyle sona erdi.[42]

Beni Nadir Gazvesi

Beni Kureyza Gazvesi

Hayber Gazvesi

Vadi'l Kura Gazvesi

Mute Savaşı

Tebük Seferi

Halifeliğe adaylığı

Ebubekir ve Ömer'e biat etmemesi

Vefatı

Kaynakça

  1. ^ İbn Kuteybe, Ebû Muhammed Abdullah b. Müslim (276/889), el-Meârif, (tercüme: Hasan Ege) s. 178 ,İstanbul, trs.
  2. ^ İbn Hacer el-Askalânî, Ebû'l-Faḍl Aḥmed b. ʿAlî (ö.852/1448), Fethu’l-Bârî Şerhu Sahîh el-Buhârî, nşr. Muhibbiddîn el-Hatîb, Dâru’l-Ma’rife, c. III, s. 80, Beyrut, 1379/1959.
  3. ^ İbn Sa’d, Ebû Abdillah Muhammed b. Sa’d Menî’l-Kâtib el-Hâşmî el-Basrî el-Bağdadî (ö.230/845), Kitâbu’t-Tabakâti’l-Kebîr, (tah. Ali Muhammed Umar), nşr. Mekt Ebû’l- Hancî, c. III, s. 80 Mısır, 1421/2001.
  4. ^ İbn Hişam, Ebû Muḥammed ʿAbdulmelik b. Hişâm el-Ḥimyerî (ö.213/829), Es-Siretu En-Nebeviyye, (Tah. Umar Abdusselâm Tedmurî) c. IV, s. 308, Beyrut, 1409 / 1989
  5. ^ KURT, MEHMET (2021). SA’D B. UBÂDE VE KAYS B. SA’D’IN HAYATI VE SİYASİ MÜCADELESİ (PDF). ANKARA. ss. 19-21. Erişim tarihi: 28 Haziran 2022. 
  6. ^ a b c d Mehmet Azimli - TDV İslam Ansiklopedisi, c. 35, s. 377-378, İstanbul, 2008. 7 Nisan 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2022. 
  7. ^ Mehmet Kurt, Kays b. Sa'd ve Sa'd b. Ubade'nin Hayatı ve Siyasi Kişiliği, s. 24, Ankara, 2021 (PDF). 
  8. ^ a b Ramazan DENİZ, HZ. ALİ’NİN MISIR VALİSİ KAYS B. SA’D’IN HAYATI VE SİYASİ KİŞİLİĞİ, s. 9 ,İzmir ,2007 (PDF). Erişim tarihi: 23 Haziran 2022. 
  9. ^ İbn Sa’d, Ebû Abdillah Muhammed b. Sa’d Menî’l-Kâtib el-Hâşmî el-Basrî el-Bağdadî (ö.230/845), Kitâbu’t-Tabakâti’l-Kebîr, (tah. Ali Muhammed Umar), nşr. MektEbû’l- Hancî, c. III, s. 566 Mısır,2001.
  10. ^ Ziriklî, Hayreddin, el- A’lâm, c. III, s. 85, Beyrut , 1990.
  11. ^ İbnü’l-Cevzî, Cemâleddin Ebu’l-Ferec Abdurrahman b. Ali b. Muhammed, Sıfatu’s-Safve, tahkîk, Mahmûd Fâhûrî, c. I, s. 503, Beyrut ,1986.
  12. ^ a b c d e İdris ÇETİN, Sa'd bin Ubade (r.a)'nın Hayatı ve Siyasi Faaliyetleri, s. 9-14, s. 39-42, Sivas, 2019 (PDF). Erişim tarihi: 4 Temmuz 2022. []
  13. ^ "Sebe' Suresi 16. Ayet". www.kuranmeali.com. 14 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2022. 
  14. ^ "Arim seli". 1 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2022. 
  15. ^ Zehebî, Şemsüddin Muhammed b. Ahmed, Siyerü A’lâm en-Nübelâ, nşr. Şuayb el Arnaudî, Beyrut 1992, s.57
  16. ^ Ziriklî, Hayreddin, el- A’lâm, Beyrut 1990, III, 85
  17. ^ Cevad Ali, el-Mufassal Fî Târîhi’l-Arab Kable’l-İslâm, Beyrut 1968-72, s. 904
  18. ^ Kehhâle, Ömer Rıza Mu’cemü’l-Müellifîn, Beyrut (t.y), I, 342
  19. ^ Neşet Çağatay, İslâm’dan Önce Arap Tarihi ve Cahiliye Çağı, Ankara 1957, s. 51, 83.
  20. ^ "ALİ İPEK - TİFLİSTE BİR SAHABİ : KAYS B. SA'D. UBADE, Iğdır Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi, Sayı : 8, s. 63-77, 2016". 24 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Haziran 2022. 
  21. ^ Hitti, Philip K. (2002). History of The Arabs (İngilizce). Palgrave Macmillan. ss. 549. ISBN 9781137039828. 
  22. ^ ULAŞ, Nurettin, Sa'd b. Ubâde'nin Hayatı ve Şahsiyeti, Selçuk Ü. İlahiyat Fakültesi, Yüksek Lisans Tezi, s. 11, Konya, 2003.
  23. ^ İbn Hişam, Ebû Muhammed Abdülmelik b. Hişâm (ö. 213/828) es-Siretü'n-Nebeviyye, nşr. Tâhâ Abdurraif Said, c. II, s. 86-87 ,Beyrut, 1990.
  24. ^ Zehebî, Şemseddin Ebû Abdullah Muhammed b. Ahmed b. Osman, Tarihu’l-İslâm, thk., Ömer Abdüsselam Tedmûrî, Dâru’l-Kitâbi’l-Arabî, s. 304, Beyrut, 1994.
  25. ^ BELÂZURÎ Ahmed b. Yahya b. Câbir b. Davud, Ensâbu’l-Eşrâf, thk., Muhammed Hamîdullah, c. I,s. 287, Jerusalem ,1963.
  26. ^ İBN SA’D, Ebû Abdillah Muhammed (ö. 230/844), et-Tabakâtü’l-Kübrâ Dâru’s-Sadr, c.II,s.8 ,Beyrut, ts.
  27. ^ İBN HACER el-ASKALÂNÎ Ebü’l-Fazl Ahmed b. Ali, Fethu’l-Bârî Şerhu Sahihi’l Buhârî, nşr., Muhammed Fuad Abdulbaki, Muhibiddin Hatîb, Dâru’l-Marife, c.VII,s. 288, Beyrut 1889.
  28. ^ KÖKSAL Mustafa Asım, İslâm Tarihi, c. IX, s. 169, İstanbul, 1987.
  29. ^ VÂKIDÎ Muhammed b. Ömer (ö. 207/823), Kitâbü'l-Megâzî, thk., Marsden Jones, c. I, s. 103,Beyrut 1984.
  30. ^ HÂKİM Ebû Abdillah Muhammed b. Hâkim en-Nîsâbûrî (ö. 405/1015), el-Müstedrek ale’s-Sahîhayn, nşr., Mustafa Abdulkâdir Atâ, c. III, s. 283, Beyrut ,1990.
  31. ^ MÜSLİM, es-Sahih, c. III, nr. 1404, İstanbul, 1981.
  32. ^ AHMED B. HANBEL Ebû Abdillah Ahmed b. Muhammed eş-Şeybânî, Fedâilü’s-Sahâbe, nşr., D. Vasallah Muhammed Abbas, c. II, s. 288, Beyrut ,1983.
  33. ^ İBNÜ’L-ESÎR İzzüddin b. Ebû’l-Hasan Ali b. Muhammed (ö. 630/1233), Üsdü’l-Ğabe fî Ma’rifeti’s-Sahâbe, thk., Muhammed Ahmed Aşur vd., Dâru’ş-Şa’b, II, 284, Beyrut 1989.
  34. ^ VÂKIDÎ Muhammed b. Ömer (ö. 207/823), Kitâbü'l-Megâzî, thk., Marsden Jones, c. I, s. 336-338, Beyrut, 1984.
  35. ^ İBN KESÎR İmâdüddîn Ebû’l-Fidâ İsmail b. Şihâbiddîn Ömer, (ö. 774/1372), el-Bidâye ve’n-Nihâye, nşr., Abbas el-Cüleymî, Mektebetü’l-Marife,c.V, s. 455, Beyrut, 1993.
  36. ^ VÂKIDÎ Muhammed b. Ömer (ö. 207/823), Kitâbü'l-Megâzî, thk., Marsden Jones, c. I, s. 343, Beyrut, 1984.
  37. ^ VÂKIDÎ Muhammed b. Ömer (ö. 207/823), Kitâbü'l-Megâzî, thk., Marsden Jones, c. I, s. 344, Beyrut, 1984.
  38. ^ KILIÇ Mustafa, Zeyd b. Hârise, s. 118, İstanbul, 2010.
  39. ^ VÂKIDÎ Muhammed b. Ömer (ö. 207/823), Kitâbü'l-Megâzî, thk., Marsden Jones, c. II, s. 573, Beyrut ,1984.
  40. ^ KILIÇ Mustafa, “Hazreti Peygamber’in Ci’râne Günleri”, Usûl İslâm Araştırmaları Dergisi, I, s. 82-83, 85, İstanbul, 2006.
  41. ^ HAMÎDULLAH Muhammed, İslâm Peygamberi, çev. Salih Tuğ,c. II, s. 1011, İstanbul, 1 1993.
  42. ^ KILIÇ Mustafa, “Hazreti Peygamber’in Ci’râne Günleri”, Usûl İslâm Araştırmaları Dergisi, I, s. 85, İstanbul, 2006.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Ali</span> İslam Devletinin dördüncü halifesi ve Şiilerin birinci imamı

Ali bin Ebu Talib, İslam Devleti'nin 656-661 yılları arasındaki halifesi. İslam peygamberi Muhammed'in damadı ve amcası Ebu Talib'in oğlu olan Ali, Muhammed'in İslam'a davetini kabul eden ilk erkek kişidir. Sünni İslam'a göre Ali, dört halifenin sonuncusu, Şii İslam'a göre ise imamların ilki ve Muhammed'in hak vârisidir. Şii ve Sünni İslam arasındaki farklılaşmanın ana nedeni Muhammed'in gerçek vârisinin kim olduğu konusundaki görüş farklılığından ileri gelmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Abdülmuttalib bin Haşim</span> İslam peygamberi Muhammedin dedesi

Şeybe bin Haşim veya daha çok bilinen adıyla Abdülmuttalib, İslam peygamberi Muhammed'in dedesidir. Altı yaşındayken annesi ölen Muhammed'e sekiz yaşına kadar bakmış ve ölmeden önce emaneti, oğlu Ebu Talib'e devretmiştir. Künyesi Ebü'l-Haris Abdülmuttalib bin Haşim bin Abdülmenaf bin Kuseyy şeklindedir. Abdülmuttalib'in diğer isimlerinden biri de Âmir'dir.

<span class="mw-page-title-main">Ebu Eyyûb el-Ensarî</span> sahabe

Ebu Eyyub El Ensari, doğum adı Halid bin Zeyd bin Kuleyb, Hicret'ten sonra Muhammed peygamberi, Medine'deki evinde konuk eden ve Türkiye'de "Eyüp Sultan" olarak tanınan kişidir.

<span class="mw-page-title-main">Mus'ab bin Umeyr</span> sahabe

Mus'ab bin Umeyr, İslam peygamberi Muhammed'in sahabesidir. Mekke'deki Kureyş kabilesinin Abdüddar boyuna mensuptur. 614 yılında İslam'ı kabul etti ve 625 yılında Uhud Muharebesi'nde öldü.

<span class="mw-page-title-main">Zübeyr bin Avvâm</span> Muhammedin halası Safiyyenin oğlu, sahabe

Zübeyr bin Avvam ya da Zübeyr bin el-Avvam (Arapça:الزبير بن العوام, İslâm peygamberi Muhammed bin Abdullah'ın halası Safiyye'nin oğludur. Cennetle müjdelenen on sahabiden birisidir. Muhammed'in eşi Hatice'nin kardeşinin oğludur.

<span class="mw-page-title-main">Sa'd bin Ebû Vakkas</span> sahabe

Sa'd bin Ebû Vakkās (Arapça: سعد بن أبي وقاص ;, Cennet'le müjdelenen on sahabeden ve İslam'ı ilk kabul edenlerdendir. Ebu Bekir vasıtasıyla Müslüman oldu. Yeteneği sayesinde Raşidin kuvvetlerinde komutanlık ve elçilik gibi görevlerde bulundu. Halîfe Ömer zamanında ileri bir karakol şehri olarak Kufe'yi kurdu ve valisi oldu. Ayrıca 657'de Sasani başkenti Medain'i alan ordunun komutanıydı.

<span class="mw-page-title-main">Abdullah bin Abbas</span>

Abdullah bin Abbas, Tefsir ve fıkıh alanlarında otorite kabul edilen ve çok sayıda hadis rivayet eden İslam peygamberi Muhammed'in amcasının oğlu olan sahabe.

<span class="mw-page-title-main">Huneyn Muharebesi</span> 630 yılında gerçekleşmiş bir muharebe

Huneyn Muharebesi ; Hicretin sekizinci yılı olan Miladi 630 yılında, Mekke’nin fethinden hemen sonra Huneyn Vadisi'nde meydana gelmiştir. Savaş İslam Peygamberi Muhammed'in komutasındaki İslam ordusu ile Taif bölgesinde bulunan Hevazin ve Sakif kabileleri arasında gerçekleşmiştir. Paganların baskınları ve yeni Müslüman olan Mekkelilerin de katılımı nedeniyle Huneyn Muharebesi'nin başlarında İslam ordusu sarsılmış ve hatta İslam peygamberi Muhammed'in canı tehlikeye girmiştir. Fakat neticede Müslümanlar galip gelerek çok fazla ganimet elde etmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Sevde bint Zem'a</span> İslam peygamberi Muhammedin ikinci eşi

Sevde bint Zem'a, İslam peygamberi Muhammed’in ikinci eşidir. Muhammed, ilk eşi Hatice’nin ölümünden 2,5 yıl sonra Sevde ile evlenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Hafsa bint Ömer</span> Muhammedin eşi, Ömer bin Hattabın kızı

Hafsa bint Ömer, İslam peygamberi Muhammed'in eşi ve ikinci İslam halifesi Ömer bin Hattab'ın kızıdır. Kocası Huneys bin Huzafe el-Ensari'nin 625'teki Uhud Muharebesi'nde ölmesi üzerine dul kalmış ve babası Ömer bin Hattab'ın girişimi ile İslam peygamberi Muhammed ile evlenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Ümmü Seleme</span>

Ümmü Seleme İslâm peygamberi Muhammed'in eşlerinden biri.

<span class="mw-page-title-main">Ömer'in Fatıma'nın evine saldırması</span>

Ömer, Ali'nin desteğini almak amacıyla Fatıma'nın evine gider ve burada bir dizi olay meydana gelir.

Bişr b. Bera, İslam peygamberi Muhammed'in bir sahabesidir. Hazrec kabilesinin Selemeoğulları kolundandır. Babasının adı Bera b. Ma’rur ve annesinin adı Halise b. Kays'tır. Hicretten önce babası Bera b. Ma'rur ile birlikte Müslüman olmuştur.

Bu liste İslam peygamberi Muhammed'in sahabelerini alfabetik olarak göstermektedir. Sahabe, Muhammed'i hayatında en az bir defa görmüş kişilerdir. Sayılarının 124.000 civarında olduğu sanılmaktadır. İlk sahabe eşi Hatice, son ölen sahabe Ebu Tufeyl Âmir bin Vâsile el-Leysî'dir.

Abbas bin Ubâde, Birinci ve İkinci Akabe Biatı'na katılan sahabe.

<span class="mw-page-title-main">Ubade bin Samit</span>

Ubade bin Samit, İslam peygamberi Muhammed'in sahabesi.

Fedek, Hayber Muharebesi'nden sonra yarısı Muhammed'e verilen, Medine'ye yaklaşık 150 km. uzaklıkta Medine ile Hayber arasında Yahudilerin yaşadığı köy.

Muhammed, İslam'ı duyurmaya başlamasıyla zaman içerisinde kendisine taraftar topladı ve böylece giderek artan bir nüfuz elde etti. Diğer inançlara mensup bazı kimseler, kendilerini yanlış yolda olmakla itham eden Muhammed'e karşı koydu. Bazı şairler şiirleriyle Muhammed'i hicvederken bazıları ise şiirleriyle insanları ona karşı savaşmaya davet etti. Muhammed muhaliflerini ortadan kaldırmak amacıyla onları öldürttü.

Kays b. Sa'd b. Ubade el-Ensari el-Hazrecî, Mısır valisi.

<span class="mw-page-title-main">Utbe bin Gazvân</span> Müslüman general ve sahabe

Ebû Abdillâh Utbe b. Gazvân b. Câbir el-Mâzinî, İslam peygamberi Muhammed'in tanınmış bir sahabesidir. İslam'a geçen yedinci kişidir. Habeşistan'a yapılan hicrete katıldı, ancak Medine'ye ikinci hicreti yapmadan önce Mekke'de Muhammed'in yanında kalmak için geri döndü. Bedir (624), Uhud (625), Hendek (627) ve Yememe muharebeleri de dahil olmak üzere birçok çatışmada savaştı.