İçeriğe atla

Sırbistan Prensliği (Erken Orta Çağ)

Sırbistan
Кнежевина Србија
Kneževina Srbija
Sırbistan Prensliği
8. yüzyıl[1][2]-y. 969
{{{arma_açıklaması}}}
Prens Strojimir'in
amblemi
Prens Vlastimir yönetimindeki Sırbistan 850 yılında Güneydoğu Avrupa haritasında kahverengi ile gösterilmiştir.
Prens Vlastimir yönetimindeki Sırbistan 850 yılında Güneydoğu Avrupa haritasında kahverengi ile gösterilmiştir.
Başkentbirçok şehir
Yaygın dil(ler)Eski Sırpça
Resmî din
Slav paganizmi (860lardan önce)
Hristiyanlık (y. 870)
HükûmetMonarşi
Prens (Knyaz) 
• y. 780
Višeslav (isim olarak bilinen ilk)
• 831–850
Vlastimir (dikkate değer)
• 850–891
Mutimir (ilk Hristiyan)
• 927–960
Časlav (son)
Tarihî dönemErken Orta Çağ
• Kuruluşu
8. yüzyıl[1][2]
• Bizans ilhakı
y. 969
Öncüller
Ardıllar
Bizans İmparatorluğu
Sırbistan Katepanlığı
Duklja
Sırbistan Büyük Prensliği

Sırbistan Prensliği (SırpçaКнежевина Србија / Kneževina Srbija)

Kaynakça

Özel
  1. ^ Ćirković 2004, s. 14.
  2. ^ Hupchick 2017, s. 128.
Genel

Birincil Kaynaklar

İkincil kaynaklar

Konuyla ilgili yayınlar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Sırp İmparatorluğu</span>

Sırp İmparatorluğu, Sırp Krallığı'nın devamı olarak kurulan bir Orta Çağ devletiydi. İmparatorluk, devletin sınırlarını önemli ölçüde genişleten Stefan Duşan tarafından 1346'da kurulmuştu.

<span class="mw-page-title-main">Sırp Despotluğu</span>

Sırp Despotluğu, Sırpların Osmanlı Devleti egemenliğine girmeden önce kurdukları son devlet. 1403 yılında Sırbistan Prensi Stefan Lazareviç'in kendisini despot ilan etmesiyle kurulmuş devlettir. Başkenti Belgrad'dır. 1459 yılında Osmanlı Devleti tarafından fethedilmiştir. 16. yüzyıl boyunca Macaristan Krallığı'nın koruyuculuğu altına alınmış daha sonra tamamen Osmanlı topraklarına katılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Antalar</span>

Antalar, 6. yüzyılın alt Tuna ve Kuzeybatı Karadeniz bölgesinde var olan erken bir Slav kabilesi devletiydi. Arkeolojik Penkovka kültürüyle sıklıkla bağlantılıdırlar.

Matematikçi ya da Felsefeci Leo, Bizans felsefe ve mantık âlimi. İkonoklazm sonu ve Bizans tarihinin en parlak dönemlerinden birisi olan MakedonRönesans'ı ile anılır. Onun günümüze ulaşmış yazmaları Plato ile diyaloglar yazmasıdır. Gerçek bir "Rönesans insanı" ve "9. yüzyılda Bizans'ın en akıllı adamı" olarak anılır. Selanik metropolitiydi, sonra Konstantinopolis'te bulunan Magnaura felsefe okulunun başına geçmiş ve Aristo mantığı Organon öğretmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Konstantin Bodin</span> Sırp prens

Konstantin Bodin 1081 ile 1101 yılları arası Duklja kralı, babası Mihailo'nun yerine geçmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Stefan Duşan</span> 1331-1355 Sırp İmparatoru

Stefan Uroş IV Duşan ; y. 1308 – 20 Aralık 1355) veya bilinen adıyla Güçlü Duşan, 1331 ile 1355 yılları arasında Sırbistan Krallığı ve Sırp İmparatorluğu Hükümdarı.

Ortodoks Hristiyanlık Karadağ'daki baskın din şekli olmasına rağmen, hem İslam hem de Katolik Hristiyanlığın çok sayıda inananı var. Baskın Kilise, Sırp Ortodoks Kilisesi'dir, ancak Karadağ Ortodoks Kilisesi'ni oluşturan izler mevcut.

Bizans-Macar Savaşı Tuna'da 1127-1129 yılları arasında Bizans ve Macar kuvvetleri arasındaki savaştır. Bizans birincil kaynakları olan Kinnamos ve Honiatis, bu sefer hakkında çok az ayrıntı verirler; tarih belirtmemişler ve söyledikleri önemli ölçüde farklılık gösterir. Burada 1127-1129 arası sunulan kronoloji, Michael Angold ve diğer bilginlerin iznini takip eder, ancak John Fine olayları daha eski 1125-1126 tarihlerine yerleştirir. Bizanslı vakainüvis Nikitas Honiatis'a göre Bizans kenti Braničevo vatandaşları "ticaret yapmak için" Bizans İmparatorluğu'na "gelen Macarlara saldırdılar ve yağmaladılar, onlara karşı en kötü suçları işlediler". II. István, yaz aylarında imparatorluğa saldırdı. Birlikleri Belgrad, Braničevo ve Niş'i yağmaladılar ve Macaristan'a dönmeden önce Serdika ve Filippopolis çevresindeki bölgeleri talan ettiler. Buna cevap olarak II. İoannis, 1128 yılında Macaristan'a yürüdü, kraliyet birliklerini Haram Muharebesi'nde mağlup etti ve "Macaristan'ın en zengin toprakları olan Frangochorion'u ele geçirdi", bu topraklar günümüzde Sırbistan'dır. Macarlara karşı kazandığı zaferin ardından II. İoannis, Sırplara karşı ceza niteliğinde bir baskın başlattı. Bizanslılar için bunun tehlikesi, Sırpların kendilerini Macaristan ile aynı tarafa geçmeleriydi. Birçok Sırp esir alındı ve bunlar, askerlik karşılığı Küçük Asya'da Nikomedia'da iskan edildiler. Bu, kısmen Sırpları teslim olmaya teşvik etmek ve kısmen Doğudaki Bizans sınırını Türklere karşı güçlendirmek için yapıldı. Sırplar bir kez daha Bizans himayesini kabul etmek zorunda kaldılar. Macaristan'da ise, Haram Muharebesi'nde alınan yenilgi II. István'ın otoritesini sarsmıştı, kendilerini kral ilan eden 'Bors' ve 'İvan' isimli iki kontun başlattığı ciddi bir isyanla karşı karşıya kaldı. Her ikisi de nihayetinde mağlup edildi, İvan'ın başı vurulurken Bors Bizans'a sığındı. Hasta olup, anavatanında tedavi gören István, İoannis Kinnamos'a göre, hiçbir mücadeleye katılamadı. İoannis Kinnamos, István'ın Bizans İmparatorluğu'na karşı ikinci bir seferini yazar, İoannis Kinnamos, Stephen tarafından Bizans İmparatorluğu'na karşı ikinci bir kampanya yazar, Olomouc Dükü Václav komutasındaki Bohemya takviyeleri tarafından desteklenen Macar birlikleri Braničevo'yu bir saldırı ile alıp ve kalesini yıktı. Muhtemelen Kral Stephen otoritesini teyit etmek için için, Macarlar İoannis tarafından derhal yeniden inşa edilen Bizans sınır kalesi olan Braničevo'ya saldırarak, düşmanlığı yenilediler. Daha fazla Bizans askeri başarısı - Honiatis birkaç çatışmadan bahseder - barışın tesisi ile sonuçlandı. Kinnamos, barış kurulmadan önce gerçekleşen bir Bizans yenilgisini anlatır ve bu da seferin tamamen tek taraflı olmadığını gösterir. Ancak Macar kayıtları, Kral Stephen'ın tekrar mağlup edildiğini ve sonuç olarak Bizans şartları ile barış müzakere etmek zorunda kaldığı konusunda Honiatis ile anlaşır. Tarihçi Ferenc Makk, İmparator II. İoannis'in geri çekilmek zorunda kaldığını ve barış için taelpte bulunduğunu ve anlaşmanın Ekim 1129'da imzalandığını belirtir. Bizanslılar Braničevo, Belgrad ve Zemun'un kontrollerini onaylandılar ve ayrıca 1060'lardan beri Macarların elinde olan Syrmia bölgesini kurtardılar. Macar hak iddia eden Álmos'un, 1129'da ölmesi büyük sürtünme kaynağını ortadan kaldırdı.

<span class="mw-page-title-main">Eski Karadağ</span>

Eski Karadağ yaygın olarak da bilinen Karadağ,, veya gerçek Karadağ modern Karadağ'ın ilk yerleşim yerleri için kullanılan bir terimdir. Tarihsel bağlamda, terim Karadağ Prensliği'nin gerçek topraklarını ifade eder. Bölgenin tanınması 1878 senesinde gerçekleşen Berlin Antlaşması ile onaylandı. Osmanlı döneminde, 16. yüzyıldan 18. yüzyıla kadar eski Karadağ, Karadağ kabilelerinden oluşuyordu. Geleneksel olarak dört bölgesel birime ayrılmaktaydı: Katun, Rijeka, Lješanska nahija ve Crmnica. Bölge sakinleri komşu bölgelerin sakinlerinin aksine Karadağlılar ile uyum içerisinde yaşıyordu. 18. yüzyılın sonlarına doğru, Karadağ genişlemeye başladı, 19. yüzyılın ilk yarısında Brda bölgesini, Eski Hersek bölgesini ve 1878'de Primorje bölgesini ve son olarak 1912'de üst ve orta Polimlje ve kuzey Metohija'yı kendi topraklarına dahil etti.

<span class="mw-page-title-main">Petar Goynikoviç</span> Sırbistan prensi

Petar Goynikoviç 892'den 917'ye kadar Sırbistan prensi idi. Birinci Sırbistan Prensliği'ni (Rascia) yönetti ve genişletti ve tacı isteyen diğer aile üyelerine karşı birçok savaş kazandı. Slav olmayan bir Hristiyan isme sahip ilk Sırp hükümdarıdır.

<span class="mw-page-title-main">Bulgar-Sırp Savaşı (839-842)</span>

Bulgar-Sırp Savaşı (839-842) Birinci Bulgar İmparatorluğu ile Sırbistan Prensliği arasında gerçekleşen çatışmadır. Bulgar-Sırp Savaşları'nın ilkidir.

<span class="mw-page-title-main">Zeta Prensliği</span> Wikimedia anlam ayrımı sayfası

Zeta Prensliği (1356-1498), günümüz Karadağ ve Arnavutluk'un güney-kuzey kesimlerinde, İşkodra gölü çevresinde bulunan geç ortaçağ prensliğidir. 14. yüzyılın ikinci yarısı ve 15. yüzyılın sonlarındaki Osmanlı fethine kadar arka arkaya Balšić, Lazarević, Branković ve Crnojević aileleri tarafından yönetilmiştir. Daha önce Zeta bölgesi, Balšić ailesinin 1360'tan sonra bölgesel bir prenslik kurduğu Sırp İmparatorluğu'nun çöküşünden sonra bağımsız olan bir Sırp kraliyet toprağıydı.

<span class="mw-page-title-main">Sırbistan Büyük Prensliği</span> 11. yüzyıldan 1217 yılına kadar var olan devlet

Sırbistan Büyük Prensliği 11. yüzyılın ikinci yarısından Sırbistan Krallığı'na dönüştürüldüğü 1217'ye kadar var olan bir Orta Çağ Sırp devletidir. Başlangıçta, Sırbistan Büyük Prensliği tarihi Raška bölgesinde ortaya çıktı, ve 12. yüzyılda modern Karadağ, Hersek ve güney Dalmaçya toprakları da dahil olmak üzere çeşitli komşu bölgeleri kapsayacak şekilde kademeli olarak genişledi. Başlangıçta Kral Konstantin Bodin tarafından atanan Raška'nın bölge valisi olarak görev yapan Büyük Prens Vukan tarafından kuruldu. Bizans-Sırp savaşları sırasında Vukan öne çıktı ve iç Sırp bölgelerinde kendi kendini yöneten hükümdar oldu. Büyük Prensliği yöneten Vukanović hanedanını kurdu. Macaristan Krallığı ile diplomatik bağlar sayesinde, Vukan'ın halefleri kendi öz yönetimlerini sürdürmeyi başardılar ve aynı zamanda Bizans İmparatorluğu'nun 1180'e kadar üst düzey egemenliğini de kabul ettiler. Büyük Prens Stefan Nemanja (1166-1196) tam bağımsızlık kazandı ve neredeyse tüm Sırp topraklarını birleştirdi. Oğlu Büyük Prens Stefan 1217'de Sırbistan Kralı olurken, küçük oğlu Aziz Sava 1219'da Sırpların ilk Başpiskoposu oldu.

<span class="mw-page-title-main">Ras Katepanlığı</span> Bizans İmparatorluğu Vilayeti

Ras Katepanlığı Bizans İmparatoru I. İoannis'in yönetimi sırasında, Orta Çağ'ın erken dönemlerinde Sırbistan'ın orta bölgelerinde 971 civarında kurulmuş Bizans İmparatorluğu'nun bir vilayeti (katepanat) idi. Katepanat, adını tarihi Raška bölgesi ile anılan müstahkem Ras kasabasından almıştır. Eyalet kısa ömürlü oldu ve Bulgar İmparatorluğu'nun yeniden kurulmasının ardından Bizans'ın bölgeden çekilmesinin ardından 976'dan kısa bir süre sonra çöktü.

<span class="mw-page-title-main">Jovan Uglješa</span> Bir Sırp soylusu

Jovan Uglješa ya da Uglješa Mrnjavčević, Mrnjavčević ailesinin bir Sırp Orta Çağ asili ve Sırp İmparatorluğu'nun en önde gelen kodamanlarından biriydi. Sırp Kralı Vukašin Mrnjavčević'in kardeşi olan Sırp İmparatoru V. Stefan Uroš'dan despot unvanını almıştır.

Stefan Nemanja, 1166 - 1196 yılları arasında Sırp Büyük Prensliği'nin Büyük Prensi idi.

III. İoannakios, 1739-1746 yılları arasında İpek Başpiskoposu ve Sırp Patriği ve 1761-1763 yılları arasında Konstantinopolis Ekümenik Patriği idi. Hem Sırp Patriği hem de Konstantinopolis'in görevi için unvanının sıra numarası III'tür.

<span class="mw-page-title-main">Borna (Hırvatistan dükü)</span>

Borna,, 810–821 yılları arasındaki Hırvatistan dükü ve Frank İmparatorluğu'nun vasalı. Ayrıca Kuzey Dalmaçya'daki Hırvatların hükümdarıydı.

<span class="mw-page-title-main">Duklja</span>

Duklja Batıda Kotor Körfezi'nden doğuda Bojana Nehri'ne ve kuzeyde Zeta ve Morača nehirlerinin kaynaklarına kadar kabaca günümüzün güneydoğu Karadağ topraklarını kapsayan bir Orta Çağ Güney Slav devletidri. İlk olarak 10. ve 11. yüzyıl Bizans vakainamelerinde bahsi geçen bu bölge, 997 ile 1018 yılları arasında Bulgar İmparatorluğu'nun vasalı, ardından 1040'ta Stefan Vojislav yönetimi altında bağımsızlığını kazanana kadar Bizans İmparatorluğu'na bağlıydı. Stefan Vojislav daha önceki Sırp Prensliği'nin topraklarını ele geçirmeyi başardı ve Vojislavljević hanedanını kurdu. 1043 ile 1080 arasında, Mihailo Vojislavljević ve oğlu Konstantin Bodin yönetiminde Duklja doruğa ulaştı. Bizans ittifakını terk edip Balkanlar'da oğlu Bodin'in merkezi bir rol oynadığı bir ayaklanmayı destekledikten sonra Mihailo'ya Papa tarafından Slavların Kralı unvanı verildi. Sırp iç bölgesini bünyesine katan ve oraya vasal hükümdarlar yerleştiren bu denizcilik prensliği, yöneticilerinin kullandığı unvanlarda da görüldüğü gibi en güçlü Sırp yönetimi olarak ortaya çıktı. "Sırpların"). Ancak Bodin'in Bizanslılar tarafından mağlup edilmesi ve hapsedilmesi nedeniyle yükselişi kısa sürdü; Arka plana itilen akrabası ve tebaası Vukan, Duklja iç savaşlarla boğuşurken Bizanslılara karşı mücadeleyi sürdüren Raška'da bağımsızlığını kazandı. 1113 ile 1149 yılları arasında Duklja, Sırp-Bizans çatışmasının merkezinde yer aldı ve Vojislavljević üyeleri iktidar için birbirleriyle savaşanların himayesi altında kaldı. Duklja daha sonra Vukanović hanedanı tarafından yönetilen, daha sonra Zeta olarak bilinen Sırbistan Büyük Prensliği'nin kraliyet ülkesi olarak birleştiler ve 14. yüzyılda Sırp İmparatorluğu'nun yıkılışına kadar bu şekilde kaldılar.

<span class="mw-page-title-main">Slavların Hristiyanlaşması</span>

Slavlar, 7. yüzyıldan 12. yüzyıla kadar dalgalar halinde Hristiyanlaşmamıştır, ancak eski Slav dini uygulamalarının değiştirilmesi süreci 6. yüzyıldan itibaren başlamıştır. Genel olarak konuşursak, Güney Slavların hükümdarları 9. yüzyılda, Doğu Slavları 10. yüzyılda, Batı Slavları ise 9. ve 12. yüzyıllar arasında Hristiyanlığı benimsemişlerdir. Aziz Kiril ve Methodios, Bizans-Slav ayinini ve bilinen en eski Slav alfabesi ve Erken Kiril alfabesinin temeli olan Glagol alfabesini tanıtmış olan "Slavların Havarileri" olarak atfedilirler.