Sürekli Barış (532)

Sürekli Barış (Grekçe: ἀπέραντος εἰρήνη^[1]) Doğu Roma (Bizans) İmparatorluğu ve Sasani İmparatorluğu arasında 532 yılında imzalanmış, iki güç arasındaki İberya Savaşı (527-531) sonucunu belirleyen süresiz bir barış antlaşmasıdır. Göreceli olarak samimi ilişkiler dönemini müjdeledi, ancak Lazika'nın kontrolü üzerine düşmanlıkların başladığı 540'a kadar sürdü.

Tarih

İberyalıların 524/5'te Perslere karşı ayaklanmalarıyla başlayan İberya Savaşı, büyük ölçüde belirsizde: Persler ayaklanmayı hızla ezdi, ancak Lazika'da Scanda ve Sarapanis kaleleri dışında Bizans topraklarında hiçbir kazanç elde edemediler. Bizanslılar, bazı savaşın başındaki kayıplarını, 530'da Dara ve Satala'da Persleri mağlup ederek, geri alarak toparlandılar. Sonrasında, Persarmenia'da Bolum ve Pharangium sınır kalelerini aldılar ancak 531'de Callinicum'da mağlup oldular. Bu çatışmalar boyunca ateşkes ve müzakere dönemleri seferlerin arasında serpiştirilmişti, ancak bunlar, somut sonuçlara yol açmadı.^[2]

Ne var ki, Pers şahinşahı I. Kavad'ın (h. 488-531) 531'in sonlarında ölümüyle üçüncü oğlu I. Hüsrev'in (h. 531-579) tahta geçmesiyle durum değişti: Hüsrev'in içeride durumu belirsizken Bizans tarafında, İmparator I. Justinianus (h. 527-565), belki de Pers İmparatorluğuna karşı savaşmaktan ziyade Roma İmparatorluğu'nun kaybedilmiş batı yarısının geri alınmasına odaklanmıştı.^[3] Bizans elçileri Rufinus, Hermogenes, Alexander ve Thomas, Hüsrev'i babasından daha uzlaşmacı bir şekilde buldular ve bir anlaşmaya çok kısa sürede ulaşıldı. Justinianus, Kafkasya'nın ötesinde yaşayan barbarlara karşı savunmasına bir katkı olarak görünen 110 centenaria (11,000 pound) altın ödeyecek ve dux Mesopotamiae üssü, Dara kalesinden Konstantina şehrine çekilecekti. İki hükümdar, bir kez daha eşit olarak birbirlerini tanıyacaklarına ve karşılıklı yardımlaşacaklarına söz verdiler.^[3]^[4] Hüsrev başlangıçta iki Lazik kalesini geri vermeyi reddederken, Bizanslıların Pers Ermenistan'da ele geçirdikleri diğer iki kalenin geri verilmesini talep ediyordu. Justinianus, ilk başta kabul etti, ama kısa süre sonra fikrini değiştirdi ve anlaşmanın bozulmasına neden oldu. Ancak, 532 yazında, Hermogenes ve Rufinus'tan oluşan yeni bir elçilik heyeti, Hüsrev'i işgal altındaki kalelerin tam bir değişimi için ikna etmeyi başardı; aynı zamanda sürgün edilen İberyalı asilerin Bizans İmparatorluğu'nda kalmasına veya kendi topraklarına geri dönmelerine izin verildi.^[5]

Ertesi birkaç yıl, Ortadoğu'nun iki büyük gücü arasında dikkate değer derecede samimi bir atmosfer ve işbirliği yaşandı. Ancak bu süre zarfında, Justinianus, enerji ve kaynaklarını Vandallara karşı ve İtalya'da Gotlara karşı savaşmak için odaklandığı için, Doğu'nun savunmasını ihmal edildi. Bu, boş devlet hazinesini ganimetle doldurmaya hevesli olan ve Got elçiler tarafından teşvik edilen Hüsrev'e altın bir fırsat sundu ve 540 yazında yeni bir savaş başlattı.^[4]^[6]

Kaynakça

Özel

^ Prokopius. Persian War, 1.22.17.
^ Greatrex & Lieu 2002, s. 82–96.
^ ^a ^b Greatrex & Lieu 2002, s. 96.
^ ^a ^b Maas 2005, s. 488.
^ Greatrex & Lieu 2002, s. 96–97.
^ Greatrex & Lieu 2002, s. 97–102.

Genel

Greatrex, Geoffrey; Lieu, Samuel N. C. (2002). The Roman Eastern Frontier and the Persian Wars (Part II, 363–630 AD). New York, New York and London, United Kingdom: Routledge (Taylor & Francis). ISBN 0-415-14687-9. 19 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2018.
Maas, Michael, (Ed.) (2005). The Cambridge Companion to the Age of Justinian. Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-81746-2. 12 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Mayıs 2018.