Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi 5. Konferansı
| Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi 5. Konferansı | |
|---|---|
| Türü | Siyasi parti konferansı |
| Konum | Paris |
| Ülke | Londra |
| İlk düzenlenme | 21 Aralık 1908 |
| Son düzenlenme | 27 Aralık 1908 |
| Organizatör | Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi |
| Katılım | 16 temsilci katıldı. |
Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi 5. Konferansı veya Dördüncü Tüm-Rusya Konferansı, 21-27 Aralık 1908 tarihleri arasında Londra'ya bağlı Paris şehrinde toplanan Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi'nin (RSDİP) beşinci konferansı.[1]
Katılımcılar
Konferansa oy veren 16 delege katılmıştır. Bunlardan 5'i Bolşevik, 3'ü Menşevik, 5'i Polonyalı sosyal-demokrat, 3'ü ise Genel Yahudi Emek Federasyonu (Bund) üyesi idi. Konferansa ayrıca St. Petersburg, Ural, Kafkasya, Moskova ve Orta Sanayi Bölgesi gibi büyük parti örgütlerine sahip bölgelerden delegeler de katılmıştır. 3 Bolşevik delege tutuklanma kararı nedeniyle oy vermeye katılamamıştır.[2] RSDİP Genel Komitesi Lenin tarafından temsil edildi.[3]
Gündem
Konferansın gündemi şu konuları içermekteydi;
- Katılımcı partilerin raporları
- St. Petersburg, Moskova, Orta Sanayi Bölgesi, Ural ve Kafkasya'daki organizasyonların durumu
- Mevcut siyasi durum ve Partinin görevleri
- Duma'daki Sosyal-Demokrat grup
- Değişen siyasi koşullarla bağlantılı olarak örgütlenme konuları
- Rusya'da olmayan organizasyonlar ile yerel alanlarda üye olma
- Yurt dışı işleri ve diğer konular
Lenin, "Bugünkü Durum ve Partinin Görevleri" adıyla bir rapor hazırladı. Konferanstaki Bolşevikler, partide oportünizm olarak tarif ettikleri durumlara karşı mücadele yürüttüler. Lenin'in önerisi üzerine konferans tasfiyeciliği kınadı ve partinin tüm örgütlerini tasfiye girişimleriyle kararlılıkla mücadele etmeye çağırdı.[4][5]
Menşevikler konferansın bu kararına uymadılar ve tasfiyeciliğe ve Anayasal-Demokratlar ile olan işbirliğine giderek daha fazla bağlı kaldılar. Bolşevikler bu durumu "devrime ihanet" olarak tanımladılar. Ayrıca Menşevikler, RSDİP programına, demokratik bir cumhuriyete yönelik taleplere, 8 saatlik iş gününe ve ve arazilerin el konulması gibi konulara muhalefet ettiler. Parti programına ve taktiklerine uymayacaklarını belirterek Çarlık hükûmetinin açık ve yasal rızasını almak istediler. Hükûmet ile barış yapmaya ve Pyotr Stolipin rejimini olumlayıcı konuşmalar yaptılar. Bu nedenle Bolşeviklerce kendilerine "Stolypin İşçi Partisi" adı verildi. Dan, Axelrod ve Potressov, Julius Martov, Lev Troçki ve diğer Menşevikler tarafından desteklenen tasfiyeciler grubu Otzovist (geri çağıran) olarak tanımlandı ve "Sol" oportünist olarak ifade edildi. Otzovistler işçi temsilcilerinin Devlet Duması'ndan geri çağrılmasını ve ve bu temsilcilerin yasal olarak mevcut kuruluşlardaki çalışmalarını tamamen durdurmasını talep etti.[6]
Bolşevikler tarafından öne sürülen "Duma'daki Sosyal-Demokratik Topluluk Üzerine" isimli raporda, bu grubun faaliyetini eleştirdi ve somut görevlerini belirtti. Menşevikler, Duma grubunun Konferans kararlarındaki hatalarının belirtilmesine itiraz etti ve Merkez Komitesinin gruba karşı vetosuna karşı çıktı. Otzovistler, Duma grubuyla ilgili olarak Lenin'in görüşlerine karşı çıktılar. Konferans karar metninde Lenin'in "Duma'da Sosyal-Demokrat Grubun Bütçesi için Oy Vermeye Yönelik Pratik Talimatlar" ve "Sosyal-Demokratik Üzerindeki Karara Ek Sayfa" nin bir bölümünü içeren Bolşevik kararını kabul etti. Örgütsel sorunun tartışılması sırasında Bolşevik, Partinin yasadışı Parti örgütlerinin kurulması ve güçlendirilmesine özel dikkat göstermesi ve kitleler arasında çeşitli yasal topluluklardan oluşan geniş bir ağdan faydalanması gerektiğine ilişkin bir taslak karar önerdi. Menşevikler ise yasadışı olan Partiyi tasfiye etmeye ve bütün devrimci çalışmaları durdurmaya çalışıyorlardı. Lenin, örgütsel soru üzerine yaptığı konuşmada, Menşevik tasfiyecilerin kararını ve tepki yıllarında Partiyi terk eden kişileri meşrulaştırma girişimlerini şiddetle eleştirdi. Konferans, Lenin'in "Organizasyon Soruları Komitesine Yönelik Yönergeler" raporunu kabul etti ve bir karara varmak için bir komite oluşturdu. Komite ve ardından Konferansın kendisi, bu Bolşevik taslak kararını da kabul etti.[7][8]
Konferansın ulusal örgütlerin yerel birleşmesine ilişkin kararı, Partideki işçilerin ulusal hatlar üzerinde bölümlendirilmesini istedikleri Bundçuların desteklediği federalizm ilkesini kesin olarak reddetti. Ayrıca tasfiyecilerin taslak kararlarının tamamı reddedildi. Konferans, "Merkezi Komite Bürosu biçiminde genel bir Parti temsilciliğinin yurtdışında varoluşunu yararlı ve gerekli olduğu düşünülen bir kararı" kabul etti.[9]
Bolşevikler, Konferansta Menşevik tasfiyecilere karşı verilen mücadelede büyük bir zafer kazandı. Konferans kararları, otzovistlere karşı da bir cevap niteliği taşımaktaydı. Lenin, bir sonraki konferans olacak olan Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi 6. Konferansı'nda, bu konferansı "Partiyi yola çıkardı ve açıkça karşı devrimin zaferi sonrasında Rus işçi sınıfı hareketinin gelişmesinde bir dönüm noktası oldu" olarak tanımlamıştır.[10]
Kaynakça
- ^ Longley, D. (2014). Longman Companion to Imperial Russia, 1689-1917 30 Aralık 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce), Routledge, Erişim tarihi: 30 Aralık 2016.
- ^ Fifth Conference of the Russian Social Democratic Labor Party 13 Nisan 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce), Erişim tarihi: 30 Aralık 2016.
- ^ Lenin Collected Works, Progress Publishers, 1973, Moskova, Volume 15, s. 319-329.
- ^ Vladimir Lenin, The Fifth (All-Russian) Conference of the R.S.D.L.P. 17 Temmuz 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce), Erişim tarihi: 30 Aralık 2016.
- ^ Vladimir Lenin, The Fifth All-Russia Conference of the R.S.D.L.P. 24 Ağustos 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce), Erişim tarihi: 30 Aralık 2016.
- ^ David J. Romagnolo (1998), History of the communist Party of the Soviet Union (Bolsheviks) 30 Aralık 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce), International Publishers Co inc, Erişim tarihi: 30 Aralık 2016.
- ^ Lenin, V. I. “V (Obshcherossiiskaia) konferentsiia RSDRP.” Poln. sobr. soch., 5th ed., vol. 17.
- ^ Istoriia KPSS, vol. 2. Moscow, 1966.
- ^ KPSS v rezoliutsiiakh i resheniiakh s”ezdov, konferentsii i plenumov TsK, 8th ed., vol. 1. Moscow, 1970.
- ^ Congresses of the R.S.D.L.P. 24 Şubat 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce), Erişim tarihi: 30 Aralık 2016.
