İçeriğe atla

Rusya-Suriye ilişkileri

Suriye-Rusya ilişkileri
Haritada gösterilen yerlerde Russia ve Syria

Rusya
Suriye

Rusya-Suriye ilişkileri Rusya ve Suriye arasındaki ikili ilişkiyi ifade eder. Suriye Moskova'da büyükelçiliğe, Rusya ise Şam'da bir büyükelçiliğe sahiptir. Arap ülkelerinin çoğu ile Arap Baharı kadar olduğu gibi Rusya, Suriye ile tarihsel açıdan güçlü, istikrarlı ve dostane ilişkilere sahiptir.[1] Karadeniz Filosu için Rusya'nın tek Akdeniz deniz üssü Suriye'nin Tartus limanında yer almaktadır.[2]

Sovyetler Birliği ve Suriye arasındaki diplomatik ilişkiler Temmuz 1944'te kuruldu. 10 Şubat 1946'da, Sovyetler Birliği ve Suriye arasındaki ilişkilerin resmîleştirilmesi amacıyla bir anlaşma imzaladı. 1971 yılında, Devlet Başkanı Hafız Esad, bir anlaşma uyarınca, Sovyetler Birliği'nin Tartus'ta[3][4] donanma askeri üssü açmasına izin verdi ve askeri üs bugüne kadar kullanmaya devam edilmektedir. 8 Ekim 1980 tarihinde Suriye ve Sovyetler Birliği, Dostluk ve İşbirliği Antlaşması imzalandı.[5] Antlaşma yirmi yıldır yürürlükte ve taraflardan biri anlaşmayı sona erdirmediği sürece, otomatik beş yılda uzatılmaktadır. Bu, bir kriz durumunda tepkilerin koordinasyonu ve askeri işbirliğinin ikili ve çok taraflı konularda düzenli istişareleri sağlar.[6] Antlaşma bu güne kadar yürürlüktedir.[7] Ocak 1992'de Suriye hükûmeti, Sovyetler Birliği'nin yasal halefi olarak Rusya'yı tanıdı.

2011 ve 2012 yıllarında Rusya, Suriye hükûmetine karşı olası yaptırımlar veya askerî müdahalesini önlemek için, Batı ve Arap ülkeleri tarafından desteklenen kararlara karşı, Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'nde veto yetkisini kullandı ve Rusya, Suriye'nin daha önce satın aldığı sözleşmeli olan büyük miktarlarda silahları tedarik etmeye devam etti.[8] 30 Eylül 2015 tarihinde, Rusya, Esad hükûmetinin desteğiyle Suriye İç Savaşı'nda askerî müdahaleye başladı.[9]

Siyasi ilişkiler

1944 öncesi

1893 yılında, Rus İmparatorluğu, Osmanlı Suriyesi'nde, daha sonra Şam'da bir konsolosluk ofisi kurdu. Ekim Devrimi'nin (1917) ardından  ve Sovyetler Birliği'nin oluşturulması'ndan (1922) sonra Suriye'de Rus varlığı sona erdi. Fransız Mandası dönemi (1923-1946) boyunca da devam etmiştir. Sovyetler Birliği'nin bölgede siyasi rolünün olmamasına rağmen, 1924 yılında Suriye-Lübnan Komünist Partisi'nin kurulmasını teşvik etti.

1944-1958

Sovyetler Birliği ve Suriye arasındaki diplomatik ilişkiler, Temmuz 1944 yılında kuruldu. Sovyetler Birliği yeniden İkinci Dünya Savaşı sonrasında Ortadoğu'da ilgi çekmeye başlamıştır. İki ülke arasında, 17 Nisan 1946'da Suriye'nin bağımsızlık ilanı öncesi olan 10 Şubat 1946'da 10 gizli anlaşma imzalandı. Sovyetler Birliği uluslararası arenada, Suriye Arap Ordusu'nun oluşumunda askeri yardım yaparak, diplomatik ve siyasi destek sağlamayı kabul etti. Soğuk Savaş (1947-1991) sırasında güçlü bir siyasi bağ gelişti ve Suriye, Batılı güçlerin muhalif olduğu Sovyetler Birliği'nin bir müttefiği olarak kabul edildi.[10]

Suriye'de siyasi yaşam 1949 yılına kadar nispeten sakindi. 1948 Arap-İsrail Savaşı'ndan sonra, 1949 yılında, Suriye'de bir dizi askerî darbeler oldu ve Baas Partisi'nin yükselişini yaşadı. 1953'te üç darbe sürecinde iki kez askeri diktatörlükler iktidara geldi. 10 Nisan 1950'de Sovyet-Suriye ilişkilerinde saldırmazlık paktı imzalandı. Soğuk Savaş döneminde, her çatışma sırasında ve Ortadoğu'da savaş patlak verdiğinde, Sovyetler Birliği ile yakın ilişkiler oluşturmak için Suriye lideri bir faktör olarak görev yapmıştır. 25 Şubat 1954 askerî darbesini takiben, Baas Partisi Suriye siyasetinde ön plana çıktı.

Süveyş Krizi'nde (1956 Ekim ayı sonunda) Sovyetler Birliği'nin tepkisi Ortadoğu'da Sovyet prestijini arttırmıştır. Suriye'ye Sovyet yardımı hızlandırılmış ve askeri ve ekonomik anlaşmalar dahil edilmiştir. 1955 ve 1958 yılları arasında, Suriye askeri ve ekonomik yardım için Sovyetler Birliği'nden yaklaşık 294.000.000 $ aldı. Aynı zamanda, Suriye'de Baas Partisi gücünü ve etkisini artırmıştır.

1966-2010

Şubat 1966'daki Suriye darbesi, Sovyetler Birliği'nin daha fazla Suriye'yi desteklemesine fırsat verdi. Düzeltici Hareketi olarak adlandırılan 1970 yılındaki bu yeni darbe, 13 Kasım 1970 tarihinde Suriye'de iktidara Hafız Esad'ı getirdi.[11]

1971 yılında, Devlet Başkanı Hafız Esad ile bir anlaşma uyarınca, Sovyetler Birliği, Sovyetler Birliği'nin Ortadoğu'da istikrarlı bir varlık göstermesi amacıyla, Tartus'ta askeri donanma üssü açmasına izin verildi. Suriyeli binlerce subay ve Esad'ın başkanlığı (1971-2000) sırasında Rusya'da profesyonel eğitim aldılar.[12]

SSCB ile geliştirilmiş Suriye ilişkilerinin bir işareti olarak, Nisan 1977 yılında, Hafız Esad Moskova'yı ziyaret ederek, Sovyet liderleri Leonid Brejnev ve Aleksey Kosigin ile bir araya geldi.[5]

Hafız Esad, 10 Haziran 2000 tarihinde öldü ve oğlu Beşar Esad, % 97,29 oy alarak, rakipsiz yarıştığı referandumla 10 Temmuz 2000 tarihinde onun yerine geçerek Cumhurbaşkanı seçildi.

Suriye İç Savaşı'ndan bu yana (2011)

2011 yılında başlayan Suriye İç Savaşı sırasında, 2012 Şubat ayında Çin ile Rusya,Humus kentinde sivillere yapıldığı iddia edilen saldırılar için Beşar Esad hükûmetine BM Güvenlik Konseyi'nin kınamasına karşı oy kullandılar.

Askeri işbirliği

2008 yılı Ağustos ayında Soçi'yi ziyaret eden Beşar Esad, Rusya Devlet Başkanı Dimitri Medvedev ile

Tartus'daki Rus deniz üssü

Tartus'daki Rus deniz donanma üssü, Suriye ile 1971 anlaşması uyarınca Soğuk Savaş döneminde kuruldu. Rusya'nın Akdeniz bölgesinde olan bu deniz üssü, eski Sovyetler Birliği dışındaki tek kalan askeri tesistir.

Rusya, Suriye'nin ana silah tedarikçisi olduğundan beri, Sovyet döneminden kalma borçlarının dörtte üçü olan 13.4 milyar $ ya da 9.8 milyar $ borcunu silerek Suriye'yi affetti ve Rusya, Suriye-Rusya ilişkilerini geliştirmek ve donanma üssünü büyütmesine izin verilmesi konusunda görüşmeler yapıldı.[13] Böylece Rusya, Akdeniz'deki donanma varlığını güçlendirmiş oldu. 2008 Güney Osetya Savaşı'nda, Batı ile Rusya'nın kötüleşen ilişkileri ve Polonya'da ABD'nin füze savunma kalkanı kurması planlarının ortasında Başkan Esad, Rusya'nın nükleer silahlı savaş gemilerinin Tartus limanında kalıcı olması konusunda Ortadoğu'daki üssü haline gelmeyi kabul etti.[14]

2012 yılında, bir yorumcu, Suriye'deki Tartus limanı Rusya'nın en büyük stratejik ve jeopolitik ilgi gösteriği derin su limanı olduğunu belirtti.[15]

2013 yılının haziran ayında, Rusya Dışişleri Bakanı Yardımcısı Mikhail Bogdanov, Tartus'taki Rus deniz üssünün tahliye edildiğini belirtti. Bogdanov "Halen, Rusya Savunma Bakanlığı2'nın Suriye'de konuşlu tek bir kişi bile olmadığını ve Tartus'un bir stratejik askeri öneminin olmadığını söyledi.[16][17] Fakat 1 Ekim 2015 tarihinde, Rus Savunma Bakanlığı Suriye'de Rus hava filosu'nun Tartus'ta 50 savaş uçağı ve helikopterlerinin olduğunu belirtti.[18]

Palmira Rus hava üssü

Rusya 2013 yılından beri ve muhtemelen Palmira'da bir hava üssü olduğu bilinmektedir.[19]

Gizli Rus casus üsleri

Rus toprakları dışında en büyük Rus elektronik 'gizli dinleme sonrası' 2012 yılında Lazkiye kurulmuştur.[20]

Rus destekli Suriye'nin hava savunma sistemi

Batılı uzmanlara göre, Ruslar Buk-M2 ve (aynı zamanda SA-22 olarak da bilinir) Pantsir-S1 mobil füze fırlatma ve radar sistemlerini Suriye hükümetine teslim etmiştir. Suriyeliler kapasite olarak bu ekipmanları kullanma yeteneğine sahip değilken, Ruslar mürettebat desteği ile yardımcı oldular.

2015 Rus askeri müdahalesi

30 Eylül 2015 tarihinde Rusya hükümeti karşı militan gruplara karşı hava saldırıları yapmak için Beşşar Esad'ın devlet desteği ile Suriye İç Savaşı'nda askeri müdahaleye başladı. Ama hükümet karşıtı gruplar olan ve Esad'ın rejimine karşı savaşan Özgür Suriye Ordusu ve El Kaide'nin yanı sıra, Esad'ın askerleri ile çalışan Putin, ülke genelinde IŞİD'e karşı savaşıyoruz şeklinde demeç verdi.

Ekonomik ilişkiler

Rusya'nın Suriye'de önemli ekonomik çıkarları bulunmaktadır. Moskova Times'a göre, ülkedeki yatırımlar 2009 yılında 19.4 milyar $ ve Suriye'ye yapılan ihracat 2010 yılında 1.1 milyar $ değerinde idi.[21]

Silah satışları

1970 ve 80'li yıllarda Sovyetler Birliği'nin Suriye'ye silah satışları, 2008 yılında yayımlanan bir Amerika Birleşik Devletleri Kongre Araştırma Servisi Raporu'na göre, Suriye'nin tüm askeri silah ithalatının % 90'ı olarak gerçekleşmiştir.[22] Raporda, SS-21 de dahil olmak üzere "Scarab" isimli kısa menzilli füzelerde dahil, Suriye hükûmeti Sovyetlerin askeri teçhizatını birkaç milyar dolara satın aldığını kaydetti.

1991 yılında Sovyetler Birliği'nin dağılmasından sonra, Suriye silah ithalatından yoksun kaldı, ancak eski Sovyet uydu devletleri aracılığıyla satın almaya devam etti. 1992 yılında Rusya Federasyonu'nun kurulması, satıcı-alıcı ilişkisinin yeniden başlaması ile Suriye'nin borcunun neredeyse %73'ü silinmiştir. Haberlere göre, Rusya'nın toplam ihracatının %2,4'ü savunma ile ilgili satışlardan gelir.[23]

Rusya, New York Times dan Dmitri Trenin'e göre, 2000'den 2010 yılına kadar Şam, Moskova'nın en büyük yedinci müşterisiydi ve Suriye'ye 1,5 milyar $ değerinde silah satılmıştır.[24]

2008 yılında Suriye, MiG-29SMT savaş uçakları da dahil olmak üzere, Pantsir S1E hava savunma sistemleri, Iskender taktik füze sistemleri, Yak-130 uçağı ve iki adet Amur-1650 denizaltı alımı ile ilgili Rusya'dan modern anti-tank ve anti-hava füze sistemleri de dahil olmak üzere, modern silahlar satın almak için anlaştılar. Rusya dışişleri bakanı Sergey Lavrov, Suriye'ye silah satışının ülkesinin Ortadoğu'daki güç dengesini altüst etmeyeceğini söyledi. Lavrov, "Uluslararası hukuka uygun olarak" Rus sınırlarına yakın bölgelerde "istikrarın güçlendirilmesi ve güvenliğin sağlanmasının çıkarları doğrultusunda olduğunu" belirterek gazetecilere açıklamada bulundu.[25]

2011 yılındaki Suriye ayaklanması sırasında, Rusya iddia edilen isyancılara karşı kullanması için Esad hükûmetine silah sevk etti.[26] 2011 ve 2012 yılında Rusya ile Suriye'nin silah sözleşmeleri Stockholm Uluslararası Barış Araştırmaları Enstitüsü (SIPRI) göre, 687.000.000 $ olarak gerçekleşti.[27] Ama Moskova Times gazetesine göre, 2011 yılında Rusya ve Suriye arasında aktif silah sözleşmeleri 4 milyar $ üzerinde yapılmıştır.

Diğer ekonomik sektörler

2011 yılında Rus firmaların, Suriye'nin altyapı, enerji ve turizm sektörlerinde önemli bir varlığı vardı. Doğal gaz tesisi inşaat şirketi olan Stroytransgaz, Suriye'de Rusya'nın en büyük operasyonuydu. 2010 yılında, 1.1 milyar $ değerinde projelerde yer aldı ve Suriye'de görev yapan 80 kişilik bir Rus kadrosu vardı. Stroytransgaz, Rakka bölgesinde, Humus'un 200 kilometre doğusunda bir doğal gaz işleme tesisi inşa etmektedir ve Arap Doğalgaz Boru Hattı yapımı için teknik destek yer almaktadır. Tatneft Suriye'de en önemli Rus enerji firmasıdır. Şirket, Suriye'ye petrol pompalamak için Suriye ulusal petrol şirketiyle bir ortak girişim ile 2010 yılında başlayan ve Irak sınırına yakın keşif kuyuları üzerinde 12.000.000 milyon $ harcamayı planlamaktadır. Suriye'de büyük iş yapmak isteyen diğer firmalar arasında çelik boru üreticisi TMK, gaz üreticisi Itera ve ulusal hava yolu taşıyıcı Aeroflot bunlar arasındadır.

Kaynakça

  1. ^ Russia clings on to last outpost in West Asia 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.| Pionner| 3 Şubat 2012
  2. ^ contribution to ‘What Should the United States Do About Syria?: A TNR Symposium.’ 17 Ağustos 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.| Daniel W. Drezner| tnr.com| 9 Şubat 2012
  3. ^ International New York Times, 3 Ekim 2015.
  4. ^ Breslauer, George W. (1990). Soviet Strategy in the Middle East. Boston, Massachusetts. 
  5. ^ a b Lea, David (2001). A Political Chronology of the Middle East. Londra, United Kingdom: Europa Publications. 
  6. ^ "Relations with the Soviet Union". 19 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2016. 
  7. ^ "Syria, USSR Treaty of Friendship, Cooperation Which Remains in Force". 4 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2016. 
  8. ^ Why Russia is willing to sell arms to Syria 20 Haziran 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. By Fred Weir| csmonitor.com| 19 Ocak 2012
  9. ^ Fred Weir (14 Ekim 2015). "Why isn't Russia singling out ISIS in Syria? Because it never said it would". Christian Science Monitor. 31 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Ekim 2015. 
  10. ^ Trenin, Dmitri (5 Şubat 2012). "Russia's Line in the Sand on Syria: Why Moscow Wants To Halt the Arab Spring". Foreign Affairs.com. 21 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2012. 
  11. ^ "Historical Background and the Present State of the Russian-Syrian Relations" (PDF). 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 22 Mart 2016. 
  12. ^ Peel, Michael; Clover, Charles (9 Temmuz 2012). "Syria and Russia's 'special relationship'". Financial Times. 1 Nisan 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2012. 
  13. ^ Weitz, Richard (2010). Global security watch--Russia : a reference handbook. Santa Barbara, Calif.: Praeger Security International. s. 30. ISBN 978-0-313-35434-2. 30 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2016. 
  14. ^ "Big Russian flotilla led by Admiral Kuznetsov carrier heads for Syrian port". DEBKAfile. 21 Ağustos 2008. 23 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ağustos 2008. 
  15. ^ Sayginer, Ozge (20 Haziran 2012). "Why Russia will never back down? Reasons behind supporting the Assad regime". The European Strategist. 4 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2015. 
  16. ^ "All personnel withdrawn from Russian navy base in Syria – diplomat 3 Ocak 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.". RT, 26 Haziran 2013
  17. ^ "Russia reports pullout from small base in Syria 26 Haziran 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.". The Washington Post. 26 Haziran 2013
  18. ^ "Russian Air Force in Syria deploying over 50 planes & choppers – Defense Ministry". RT English. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ekim 2015. 
  19. ^ "Syria: Russia evacuates nationals, remains close to Assad". Beirut: ANSAmed. 25 Ocak 2013. 28 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2013. 
  20. ^ Julan Borger (23 Aralık 2012). "Russian military presence in Syria poses challenge to US-led intervention". The Guardian. 18 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ekim 2015. 
  21. ^ "Syria: EU Bilateral Trade and Trade with the World" (PDF). European Commission. 27 Aralık 2015 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Eylül 2011. 
  22. ^ Sharp, Jeremy M. (1 Mayıs 2008), "Syria: Background and U.S. Relations", CRS Report for Congress, Washington, DC 
  23. ^ Meyer, Henry (20 Nisan 2012). "Putin Pins Hope on Syria Cease-Fire to Combat U.S. Supremacy". Team Soldier. 4 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  24. ^ Trenins, Dmitri (9 Şubat 2012). "Why Russia Supports Assad". New York Times. 11 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Şubat 2012. 
  25. ^ ‘Russia defends arms sales to Syria’ 12 Nisan 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. UPI.com, 29 Eylül 2008.
  26. ^ Barry, Anya (9 Şubat 2012). "Adding Fuel to Syria's Fire". FPIF. 5 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2012. 
  27. ^ "SIPRI Arms Transfers Database". Stockholm International Peace Research Institute. 25 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2013. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Suriye</span> Batı Asya ülkesi

Suriye, resmî adıyla Suriye Arap Cumhuriyeti, Doğu Akdeniz ve Levant'ta yer alan bir Batı Asya ülkesidir. Batıda Akdeniz, kuzeyde Türkiye, doğu ve güneydoğuda Irak, güneyde Ürdün ve güneybatıda İsrail ve Lübnan ile sınırlanan ve 14 vilayetten oluşan üniter bir cumhuriyettir. Verimli ovalar, yüksek dağlar ve çöllerden oluşan bir ülke olan Suriye, çoğunluğu Suriyeli Araplar, Kürtler, Türkmenler, Süryaniler, Ermeniler, Çerkesler, Arnavutlar ve Rumlar olmak üzere çeşitli etnik ve dinî gruplara ev sahipliği yapmaktadır. Dinî gruplar arasında Sünniler, Hristiyanlar, Nusayriler, Dürziler ve Yezidiler bulunmaktadır. Suriye'nin başkenti ve en büyük şehri Şam'dır. Araplar en büyük etnik gruptur ve Sünniler en büyük dinî gruptur.

<span class="mw-page-title-main">Lazkiye</span> Lazkiye ili, Suriyede bir şehir

Lazkiye, Suriye'nin önemli liman kentlerinden biridir. Hatay sınırına yaklaşık 80 km uzaklıktadır.

<span class="mw-page-title-main">Rusya-Türkiye ilişkileri</span>

Türkiye-Rusya ilişkileri temelleri 15. yüzyıl sonlarında Osmanlı Devleti ile Çarlık Rusyası arasında başlayan ilişkilerine dayanan ilişkilerdir.

<span class="mw-page-title-main">Hafız Esad</span> 5. Suriye devlet başkanı

Hafız Esad veya Hafız Esed, Suriyeli asker ve devlet görevlisidir. 1971'den 2000 yılına kadar Suriye devlet başkanı olarak görev yaptı.

<span class="mw-page-title-main">Beşşar Esad</span> Suriye Arap Cumhuriyeti Cumhurbaşkanı

Beşşaru Hafızı'l-Esed veya kısaca Beşşaru'l-Esed, Suriye devlet başkanı ve Suriye Baas Partisi'nin lideridir. İsminin Beşar Esad, Beşşar Esed gibi formları Türk basın-yayın araçlarıyla meşhur hâle getirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Tartus</span>

Tartus, Suriye'nin batısında yer alan şehir.

<span class="mw-page-title-main">Lazkiye Havaalanı</span>

Lazkiye Havalimanı (IATA: LTK, ICAO: OSLK), ayrıca Bassel Al-Assad Havalimanı olarak bilinir. Suriye'nin kuzeyinde, liman şehri Lazkiye'ye hizmet vermekte olan uluslararası bir havalimanıdır. Eski Suriye Devlet Başkanı Hafız Esad'in büyük oğlu ve şimdiki Devlet Başkanı Beşşar Esad'in kardeşi olan Basil Esad'in adı bu havalimanına verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Suriye İç Savaşı</span> Suriyede 2011den beri süren iç savaş

Suriye İç Savaşı, Suriye ordusu, Suriye hükûmeti ve Suriye'deki iç isyancılar arasında başlayan, sonrasında Irak ve Şam İslam Devleti, El Nusra ve bazı Kürt, Türkmen, Dürzi ve Süryani grupların da katıldığı, son dönemde ise Rusya, İran, Amerika Birleşik Devletleri, Türkiye ve İsrail gibi dış güçlerin de sınırlı ve düzenli olarak dâhil olduğu çatışmalardır. Gösteriler 15 Mart 2011'de başlamış ve Nisan 2011 tarihinde ülke çapında yayılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Özgür Suriye Ordusu</span> Suriyede muhalif silahlı örgüt

Özgür Suriye Ordusu Suriye Arap Cumhuriyeti'nde kurulan ve Devlet Başkanı Beşşar Esad'ın temsil ettiği rejimi devirmek için savaşan, silahlı örgüttür. Kuruluş bildirisinde örgütün amacı, "rejimi sona erdirmek olduğu ve rejime destek veren tüm güvenlik birimlerinin hedeflerinde olduğu” biçimde ifade edilmektedir. Suriye İç Savaşı sırasında rejimi yıkmak isteyen, firar eden askerler tarafından, 29 Temmuz 2011 tarihinde Riyad el-Esad liderliğinde kurulmuştur. 2012 yılının başlarına kadar bütünüyle yerli isyancılar tarafından oluşmuştur. Siyasi kanadı Suriye Ulusal Konseyi'dir ve ona bağlıdır.

<span class="mw-page-title-main">Suriye Türkmen Ordusu</span>

Suriye Türkmen Ordusu, Suriye Türkmen Tugayları veya Birleşik Türkmen Ordusu, Suriye'de kurulan Türkmen silahlı oluşum. 7 Ağustos 2012 tarihinde kurulmuştur. Beşşar Esad yönetimine karşı, silahlanan Türkmenler orduya katılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Syrian Air</span> Suriyenin bayrak taşıyıcı havayolu şirketi

Syrian Airlines, SyrianAir, Suriye'nin bayrak taşıyıcı havayolu şirketidir. Asya, Avrupa ve Kuzey Afrika'da çeşitli hedeflere uluslararası tarifeli çalışmaktadır. Arap Baharı ile başlayan ve Suriye'de devam eden iç savaş nedeniyle 2011 yılından bu yana işletilen uçuş sayısı azalmıştır. Syrian Air önceden dünya çapında 50 hedefe uçuş yapmaktaydı. Şam Havalimanı ve Halep Havalimanını kullanmaktaydı. SyrianAir, sekiz yolcu uçağı filosuna sahiptir. Altı Airbus ve iki ATR'den oluşmaktadır. SyrianAir, Arap Hava Taşıyıcıları Teşkilatı ve Arabesk Havayolu İttifakı üyesidir. SyrianAir'in Suriye'de devam eden iç savaş nedeniyle gecikmeli olmasına rağmen yeni Tupolev, İlyushin ve Antonov uçakları için siparişleri bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Tartus Deniz Üssü</span>

Tartus Deniz Üssü, Suriye'nin Tartus kenti limanında bulunan Rusya Deniz Kuvvetleri'ne ait bir deniz üssüdür. Üs, 1971 yılında Sovyetler Birliği ile Suriye arasında imzalanan anlaşma ile kuruldu. Üs, Rusya'nın Akdeniz'deki tek üssü olup resmi olarak bir deniz tedarik ve bakım tesisi olarak sınıflandırılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Arap Sosyalist Baas Partisi - Suriye Bölgesi</span> Suriyede bir siyasi parti

Arap Sosyalist Baas Partisi - Suriye Bölgesi, resmi olarak Suriye Bölgesel Şubesi, 7 Nisan 1947'de Mişel Eflak, Selahaddin el-Bitar ve Zeki el-Arsuzi'nin takipçileri tarafından kurulmuş neo-Baasçı bir örgüttür. Parti, 1966'daki orijinal Baas Partisi'ndeki bölünmenin ardından Suriye'nin hâkim olduğu Baas hareketine bağlılığını bildirmeden önce orijinal Baas Partisinin (1947-1966) bölgesel şubesiydi. Parti, Baasçıları iktidara getiren 1963 Suriye darbesinden bu yana Suriye'yi kesintisiz olarak yönetmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Suriye tarihi</span> Suriyenin tarihi

Suriye tarihi, mevcut Suriye Arap Cumhuriyeti topraklarında ve Suriye bölgesinde meydana gelen olayları kapsar. Antik çağlar boyunca, mevcut Suriye Arap Cumhuriyeti toprakları, Sümerler, Mitanniler, Asurlular, Babiller, Mısırlılar, Hititler, Kenanlılar, Fenikeliler, Aramiler, Amoriler, Persler, Yunanlar ve Romalılar dahil olmak üzere çeşitli medeniyetler tarafından işgal edildi ve yönetildi. Suriye, ilk kez 24 Ekim 1945'te, Suriye hükûmeti tarafından Birleşmiş Milletler Antlaşması'nın imzalanmasıyla bağımsız bir ülke olarak ortaya çıktı ve Nisan 1946'da Fransa'nın Milletler Cemiyeti tarafından verilen Suriye'nin "nüfusa idari tavsiye ve yardım sağlama" yetkisi fiilen sona erdi.

<span class="mw-page-title-main">Ermenistan-Rusya ilişkileri</span>

Ermenistan ile Rusya Federasyonu arasındaki ikili ilişkiler 3 Nisan 1992'de kuruldu, ancak Rusya 19. yüzyılın başlarından beri Ermenistan'da önemli bir aktör oldu. İki ülkenin tarihi ilişkisinin kökleri, Kaçar İranı ile Rus İmparatorluğu arasındaki 1826-1828 İran-Rus Savaşı'na dayanır ve ardından Doğu Ermenistan Rusya'ya devredilir. Üstelik Rusya, Ermeniler de dahil olmak üzere Osmanlı İmparatorluğu'ndaki Hristiyan tebaaların koruyucusu olarak görülüyordu.

<span class="mw-page-title-main">İsrail-Rusya ilişkileri</span>

İsrail-Rusya ilişkileri, İsrail ve Rusya arasındaki ikili dış ilişkileri ifade etmektedir. Rusya'nın Tel Aviv'de büyükelçiliği ve Hayfa'da konsolosluğu bulunmaktadır. İsrail'in Moskova'da bir büyükelçiliği ve Yekaterinburg'da (açılacak) bir başkonsolosluğu var. Rusya, Ortadoğu Dörtlüsü üyesidir.

<span class="mw-page-title-main">Amerika Birleşik Devletleri-Rusya ilişkileri</span>

Amerika Birleşik Devletleri-Rusya ilişkileri, dünyanın en güçlü iki ülkesi olan Amerika Birleşik Devletleri ile Rusya arasındaki ikili ilişkiyi ifade eder. Amerika Birleşik Devletleri ve Rusya diplomatik ve ticari ilişkilerini sürdürüyor. Rusya Devlet Başkanı Boris Yeltsin (1991-99) döneminde, 1999 baharında NATO’nun Yugoslavya Federal Cumhuriyeti’ni bombalamasına kadar ilişkiler genel olarak sıcaktı ve o zamandan beri önemli ölçüde kötüleşti. 2014 yılında ilişkiler, Ukrayna krizi, Rusya'nın 2014'te Kırım'ı ilhak etmesi, Rusya'nın Suriye İç Savaşı'na askeri müdahalesi ile ilgili farklılıklar ve 2016'nın sonundan itibaren Rusya'nın 2016 ve 2020 ABD seçimlerine müdahalesi iddiasıyla biraz kötüleşti.

<span class="mw-page-title-main">Suriye'nin modern tarihi</span> 1918 sonrası Suriye tarihi

Suriye'nin modern tarihi, Birinci Dünya Savaşı sırasında Osmanlıların Suriye üzerindeki kontrolünün Fransız kuvvetleri tarafından sona erdirilmesi İşgal Edilmiş Düşman Toprakları Yönetimi'nin kurulmasıyla başlar. Kısa ömürlü Suriye Arap Krallığı 1920'de ortaya çıktı, ancak kısa bir süre sonra Fransız Mandası halini aldı. Manda, kısa ömürlü özerk Halep Devleti, Şam Devleti, Nusayri Devleti ve Cebel el-Dürzi Devleti'ni kurdu. Özerklikler 1930'da Mandatör Suriye Cumhuriyeti'ne dönüştürüldü. Suriye Cumhuriyeti, Nisan 1946'da bağımsızlığını kazandı. Cumhuriyet, Arap-İsrail Savaşı'na katıldı ve 1950'ler ve 1960'lar boyunca siyasi istikrarsızlık durumunda kaldı.

<span class="mw-page-title-main">Rusya-Suudi Arabistan ilişkileri</span>

Rusya-Suudi Arabistan ilişkileri Rusya Federasyonu ile Suudi Arabistan Krallığı arasındaki ikili ilişkidir. İki ülke, iki petrol süper gücü olarak anılıyorlar ve dünya ham petrol üretiminin yaklaşık dörtte birini karşılıyorlar.

<span class="mw-page-title-main">Mihail Bogdanov</span>

Mihail Leonidoviç Bogdanov, Rus diplomat. Rusya dışişleri bakan yardımcısı ve Rusya devlet başkanının Orta Doğu'dan sorumlu özel temsilcisidir. Aynı zamanda İmparatorluk Ortodoks Filistin Cemiyeti'nin başkan yardımcısıdır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.