Rus-Alman Lejyonu
| Rus-Alman Lejyonu | |
|---|---|
 Veliaht Prens Rus-Alman Lejyonu askerleri, Richard Knötel, 1890. | |
| Etkin | 12 Temmuz 1813-18 Nisan 1815 |
| Ülke |  Rusya Birleşik Krallık Prusya Hannover Krallığı |
| Bağlılık | Altıncı Koalisyon |
| Tipi | Lejyon |
| Büyüklük | 6.000 |
| Savaşları | Altıncı Koalisyon Savaşı
|
| Komutanlar | |
| Komutan | Ludwig von Wallmoden-Gimborn |
| Tören Şefi | Tuğgeneral Wilhelm von Arentschildt |
| Alay Albayı | Tümgeneral Wilhelm von Dörnberg |
| Kıdemli Başçavuş | Carl von Clausewitz |
Rus-Alman Lejyonu, sınır dışı edilen Oldenburg Dükü Peter Friedrich Ludwig'in önerisi üzerine ve Çar I. Aleksandr adına kurulmuş bir birlikti.
Oluşumu
Almanya'nın Napolyon tarafından fethinden sonra, Napolyon karşıtı Alman sürgünler, nispeten az sayıda, Çar I. Aleksandr'ın koruması altında Rusya'ya sığındı. Napolyon Rusya'ya savaş ilan edip Rus harekâtı sırasında Neman Nehrini geçtiğinde, aralarında diplomat Heinrich Friedrich Karl vom Stein ve Prusyalı Albay Gneisenau'nun da bulunduğu bir "Alman İşleri Komitesi" oluşturmaya karar verdiler. İlk kez 28 Haziran 1812'de, 1810'da Fransa'ya ilhak edilmesiyle mülksüzleştirilen Oldenburg Dükalığı'nın naibi Pierre d'Oldenburg'un başkanlığında bir araya geldiler.[1] Alman devletlerinde ve Grande Armée'nin Alman birliklerinde ilticaları kışkırtmak için yazışmalar ve propaganda yaptılar. Prag'a sığınan Prusya polisinin eski başkanı Justus von Gruner, Almanya'da propagandayı koordine etti ve Rusya'ya gönderilecek subaylar için bir askeri alım süreci düzenledi, ancak Ağustos 1812'de Metternich'in girişimiyle tutuklandı. Buna ek olarak, her şeyden önce mülkünü geri kazanmaya çalışan Oldenburg'lu Peter, diğer sürgünler tarafından desteklenen Alman birlik projelerine karşı temkinliydi.[2]
Napolyon'un Rusya seferinin başlangıcında, Grande Armée'de Ren Konfederasyonu'ndan veya Grande Armée'ye bağlı Alman bölüklerinde 160.000 Alman vardı. Alman birlikler ağır kayıplar verdiler. Berlin garnizonunun eski komutanı Binbaşı Chazot'a, asker kaçakları ve savaş esirleri arasından gönüllüler arama ve İngilizlerin hizmetindeki Alman Lejyonu modeline göre bir Alman birliği kurma görevi verildi.[3] 1809'dan beri Yarımada Savaşı'nda görev yapan yazar Ernst Moritz Arndt, bu gönüllüler için teşvik edici propaganda metni hazırladı. Onları ülkelerini özgürleştirmeye ve onları Fransızlara tabi bir prense bağlayan yemini bozmaya davet etti. Ancak Arndt'ın kendisi de bu propagandanın başarısının sınırlı olduğunu kabul ediyordu: "Umulandan daha az asker kaçağı geldi. Çok azı geldi. Bu lejyonun askerlerinin çoğu savaş esiriydi." Gerçekten Lejyon 1813'ün başında 8.800 askere ulaşmıştı ve bu Fransız komutası altında Rusya'ya giren Almanların %5,5'ine denkti.[4]
Ruslar henüz Lejyon'u nasıl kullanacaklarını bilmiyorlardı ve bu nedenle Lejyondaki askerlerin ısrarına rağmen 3 ay gereksiz yere Moskova'da tuttular. Ocak 1813'te İngilizler, Lejyon'u teftiş etmesi için Binbaşı Hudson Lowe'u (Napolyon'un Saint Helena'ya gelecekteki bekçisi) gönderdi. Lejyon, Rus İmparatorluk Ordusunun hizmetindeydi, ancak lejyonun giderleri müttefiki Büyük Britanya tarafından ödendi ve donatıldı.[5]
Fransızlar adına savaşan Alman askerleri broşürlerle kendi saflarına çekilmeye çalışılıyordu. Rus hizmetinde olan eski Prusyalı subaylar da bunu doğrudan cephede denediler. 2 Nisan'da Lüneburg Muharebesi'nden sonra Rus-Prusya Fransızlara karşı zafer kazaırken, 400 Sakson mahkûm, kralları Frederick-August hâlâ Napolyon'un müttefikiyken Lejyon'a katıldı.[6] Temmuz 1812'de 30 Hollandalı Mızraklı Muhafız lejyona katıldı. Bunu daha sonra Riga bölgesinde esir alınan 50 Prusyalı piyade ve 40 süvari izledi. Bir Prusya Avcı taburu 22 Ağustos'ta tüm mevcudiyetiyle kaçtı. Ekim ortasında, Lejyon Finlandiya'ya transfer edildi ve tüm ekipmanını bir gemi kazasında kaybetti. Aralık sonunda, lejyonun yaklaşık 4.000 kişiden oluştuğu bildirildi. Ancak 10 Aralık tarihli bir rapor, gücü daha düşük veriyordu: 1.618 erkek, 477 hasta, 68 komutan, 48 subay, 5 hasta ve 4 komutan. O sırada Rusya'da bir tifo salgını şiddetleniyordu, bu nedenle çok sayıda hasta insan vardı. Lejyon, önceki aylarda bu hastalık nedeniyle birçok askerini kaybetmişti.[7]
Ana hat ve güç
Lejyon, Başkomutan Korgeneral Ludwig von Wallmoden-Gimborn (26 Haziran 1813'ten itibaren), Tuğgeneral Wilhelm von Arentschildt ve Tümgeneral Wilhelm von Dörnberg ve Malzeme Sorumlusu Genelkurmay Başkanı Yarbay Carl von Clausewitz olarak görev yaptı. Başkomutanın emir subayı Werner von Haxthausen'di.[8]
Rus-Alman Lejyonu, 8 piyade taburu, 1 avcı bölüğü, 2 hafif süvari alayı ve 2 süvari bataryası ile toplam 9.379 askerden oluşuyordu. Ancak Haziran 1813'te Rusya'dan sadece 5.000 asker savaş alanına gidebildi. Rus cephanelikleri savaş nedeniyle tükenmişti ve yalnızca 1.500 tüfek sağlayabiliyordu. Bu nedenle, yalnızca yaklaşık her üç askerden birinin tüfeği vardı. Silahlar sadece ödünç verilmişti ve Königsberg'de iade edilmeleri gerekiyordu.[9]
Savaşlar
Lejyon, Altıncı Koalisyonun diğer ordularıyla birlikte 1813 Alman Harekatına katıldı. 6 Temmuz'da Peterswaldau Antlaşması uyarınca Büyük Britanya, Rus-Alman Lejyonu'nun giderlerini karşıladı. Böylece lejyonu Büyük Britanya yönetmeye başladı.[10] Şimdi komutayı Ludwig von Wallmoden-Gimborn devraldı. İngiliz Ordusu yeterli sayıda tüfek sağlamasına rağmen, bunların bir kısmının onarıma ihtiyacı vardı. Ağustos 1813'te lejyon hala o kadar yetersiz donanıma sahipti ki, İsveç veliaht prensi tarafından yapılan bir teftiş sırasında askerlerin bir kısmı yaralandı. Silahlar ve obüsler Eylül ayına kadar teslim edilmedi. Lejyon Aşağı Elbe'ye ilerledi ve Mecklenburg ve Holstein'da savaştı.
1813'ün sonlarına doğru, İngiltere Başbakanı Lord Castlereagh ile Hannover Krallığı Bakanı Ernst Friedrich Herbert zu Münster arasında, 6.000 kişi olduğu tahmin edilen Rus-Alman Lejyonunu Hannover ordusuna bağlayan antlaşma imzalandı. Yine de lejyonun finansmanı ve teçhizatı Londra tarafından sağlanmaya devam edecekti.[11]
Tek önemli savaşı 16 Eylül'deki Göhrde Muharebesi'ydi. Muharebe öncesinde İsveç generali Ahrenschild komutasında 6.000 piyade vardı. Wallmoden tarafından komuta edilen ve özellikle İngiliz Kralı'nın Alman Lejyonu ve Lützow Gönüllü Kolordusu dahil olmak üzere Kuzey Ordusu'un bir tümeni, kuşatma altındaki Hamburg ve Magdeburg yerleri arasındaki bağlantıyı yeniden kurmak için Mareşal Davout tarafından gönderilen bir Fransız tümenini durdurur. Sayıca az olan Fransızlar geri çekilmek zorunda kaldı.
Daha sonra Harburg (Elbe) kuşatmasına katıldı ve Hollanda'ya doğru yürüdü. Mart 1814'ün ortalarında Ren'i geçti ve Ansvers'i abluka altına almak için Flandre'de savaştı.
Prusya egemenliği
2 Haziran 1814'te Napolyon'un tahttan ilk kez çekilmesinin ardından adı Alman Lejyonu olarak değiştirildi ve Prusya'nın gözetimi altına girdi. Hesse seçmenlerinde ve ardından Berg düklüğünde karargâh kurdu. Ancak işbirlikçiler olarak kabul edildiği için pek hoş karşılanmıyorlardı.
Lağvedilmesi
Napolyon 26 Şubat 1815'te Elba'dan dönmesi ile başlayan Yedinci Koalisyon Savaşı nedeniyle Prusya Kraliyet Ordusu'ndaki 30'uncu ve 31'inci Piyade Alayları, 8'inci Uhlan Alayına ve 18'inci ve 19'uncu Süvari Alayı'na nakledildi. 18 Nisan 1815'te Lejyon dağıtıldı.
Edebi yeniden değerlendirme / kurgu
Yazar Martin Selber, Die Moorjäger (1989) adlı romanında Rus-Alman Lejyonu'nun tarihini işledi.
Galeri
- Rus-Alman Lejyonunda yer alan Kişilikler
Pierre Ier d'Oldenbourg
Ernst Moritz Arndt
Ludwig von Wallmoden
Wilhelm von Arentschildt
Wilhelm von Dörnberg
Werner von Haxthausen
Friedrich zu Dohna
Kaynakça
- ^ Histoire de la destruction de Moscou, en 1812, et des événemens qui ont précedé, accompagné et suivi ce désastre; par A. F. De B........ch, ancien officier au service de Russie; traduit de l'allemand par M. Breton (Fransızca). chez Ponthieu, libraire, au Palais-royal. 1822.
- ^ Seaton, Robert Cooper. Sir Hudson Lowe and Napoleon (İngilizce). Рипол Классик. ISBN 978-5-518-45075-2.
- ^ Charras, Jean Baptiste Adolphe (1866). Histoire de la guerre de 1813 en Allemagne (Fransızca). Brockhaus.
- ^ (Versuch) einer militärisch-historischen Darstellung des grossen Befreiungs-Krieges ... Essai d'une exposition historique militaire de la glorieuse guerre d'Affranchissement (etc.) (Almanca). Geograph. Institut. 1815.
- ^ von Quistorp, Barthold (1860). "Die kaiserlich-russisch-deutsche Legion: ein Beitrag zur preußischen Armee-Geschichte". Heymann. 3 Mayıs 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2023.
- ^ "Отечественная война 1812 года. Русско-немецкий легион". 1812.nsad.ru. 28 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2023.
- ^ Андрей, Сорокин (5 Mayıs 2012). "Русско-Немецкий легион". legitimist.ru. 1 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2023.
- ^ "Michael Friedrich August von Dobschütz". 8 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2023.
- ^ Venzky, Gabriele (1966). Die russisch-deutsche Legion in den Jahren 1811-1815 (Almanca). Harrassowitz. 10 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Mayıs 2023.
- ^ "6. Excerpten Archief Gramsbergen, 1818-1819". 27 Eylül 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2023.
- ^ "Die Offiziere der Deutsch-Russischen Legion ab 1812". 12 Şubat 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Şubat 2023.
