Avusturya Komünist Partisi, Avusturya'da komünist bir siyasi partidir.
Karl Renner (Almanca telaffuz: [kaʁl ˈʀɛnɐ]; d. 14 Aralık 1870, Untertannowitz Avusturya Sosyaldemokrat Partisi kurucularından ve Avusturya'nın İkinci Cumhuriyet'inin ilk devlet başkanıdır.
Alfred Gusenbauer, 2007 yılından beri 2008 yılına kadar Avusturya şansölyesi ve 2000 yılından 2008 yılına kadar Avusturya Sosyal Demokrat Partisi'nin başkanı oldu.
Michael Mayr Avusturyalı tarihçi ve Hristiyan Sosyal Parti üyesi siyasetçi. 1920 Kasım'ından 1 Haziran 1921'e kadar Avusturya Cumhuriyeti şansölyesi.
Johannes Schober Avusturyalı siyasetçi, dışişleri bakanı ve şansölye.
Karl Harrer, Alman gazeteci ve politikacı.
Manuel Carlos Valls, Fransız siyasetçi. 31 Mart 2014 - 6 Aralık 2016 tarihleri arasında Fransa Başbakanı. 2002 yılından beri Ulusal Meclisi Üyesi ve aynı zamanda Evry Belediye Başkanı olmuştur. 16 Mayıs 2012 tarihinde Jean-Marc Ayrault'un kurduğu hükûmetlerde İçişleri Bakanı olarak atandı. 1988-1991 yılları arası Başbakan Michel Rocard için gençlik konularında danışman olarak görev yaptı.
Hjalmar Branting İsveçli devlet adamı ve Sosyal demokrasinin öncülerinden. 1921 yılında Norveçli diplomat Christian Lous Lange ile Nobel Barış Ödülü'nü paylaşmaya hak kazanmıştır. Üç kez başbakanlık yapmıştır.
Karl Seitz, Avusturyalı siyasetçi ve devlet adamı.
Monique Pelletier Fransız siyasetçi, eski bakan.
Karl Buresch, Birinci Cumhuriyet döneminde bir avukat, Hristiyan-Sosyal, siyasetçi ve Avusturya Şansölyesi.
Alman-Avusturya Cumhuriyeti, I. Dünya Savaşı'nın ardından Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'nun dağılması sonucu çoğunlukla Almanca konuşan nüfus üzerinde kurulan bir devletti. 1919 yılında yapılan Saint-Germain Antlaşması ile Birinci Avusturya Cumhuriyeti kurulmuştur.
Kont Móric Esterházy de Galántha et Fraknó, Macar siyasetçi. Esterházy, Avrupa'da Avusturya-Macaristan İmparatorluğu'nun bir parçası olan Macaristan Krallığı'nda 1917 yılında iki ay süresince başbakanlık makamında bulunmuştur.
Birinci Avusturya Cumhuriyeti , I. Dünya Savaşı'nın sonunda 10 Eylül 1919'da Saint-Germain Antlaşması'nın imzalanmasından sonra kuruldu ve 1934'te Engelbert Dollfuss ve Anavatan Cephesi'nin diktatörlüğüne dayanarak Austrofascist Avusturya Federal Devleti'nin kurulmasıyla sona eren devlettir. Cumhuriyetin anayasası 1 Ekim 1920'de yürürlüğe girmiş ve 7 Aralık 1929'da değiştirilmiştir. Cumhuriyet döneminde sol ve sağ görüşlere sahip olanlar arasındaki şiddetli çekişmeler giderek daha belirgin hale geldi. Bu da 1927 Temmuz İsyanı'nı ve 1934 Avusturya İç Savaşı'nı başlattı.
Avusturya cumhurbaşkanı, Avusturya Cumhuriyeti'nin devlet başkanıdır. Teorik olarak anayasa tarafından büyük güç ile emanet edilmiş olmasına rağmen uygulamada, cumhurbaşkanı çoğunlukla törensel ve sembolik bir şahsiyettir.
Ignaz Seipel 1920'lerde iki kez Federal Şansölye olarak görev yapan Hristiyan Sosyal Partinin (CS) Avusturyalı bir başrahip ve politikacıydı.
Wilhelm Miklas, 1928-1938 yılları arasında Anschluss'a kadar Avusturya Cumhurbaşkanı olarak görev yapmış Avusturyalı bir siyasetçi.
Jodok Fink Avusturyalı siyasetçi. Hristiyan Sosyal Parti bünyesinde siyaset yapmıştır. Avustralya'nın 1919-1920 yıllarında ilk şansölye yardımcısı olarak görev yapmıştır.
Federal Avusturya Devleti Birinci Avusturya Cumhuriyeti'nin devamı niteliğinde, 1934-1938 yılları arasında Avusturya topraklarında var olmuş ve tek parti tarafından Klerikal faşizm ile yönetilen devlet. Ständestaat kavramı rejim liderleri Engelbert Dollfuss ve Kurt Schuschnigg tarafından savunuldu ve bunun sonucunda ortaya, İtalyan Faşizmi ve Roma Katolikliğinin karışımından meydana gelmiş otoriter hükûmet ortaya çıktı. Devlet Mart 1938'de Almanya'nın Avusturya'yı ilhak etmesiyle (Anschluss) dağıldı. Bu süreçten sonra Avusturya, 1955'te imzalanan ve müttefik devletlerin Avusturya işgalini bitirdiğinin belgesi olan Avusturya Devlet Antlaşmasını imzalayana kadar bağımsızlığını ilan edemeyecekti.
1927 Temmuz İsyanı 15 Temmuz 1927'de Avusturya'nın başkenti Viyana'da başlayan büyük bir isyandı. Olay, polis güçlerinin öfkeli kalabalığa ateş açması sonrası 89 protestocunun ve beş polis memurunun ölmesiyle sonuçlandı. 600'den fazla protestocu ve yaklaşık 600 polis yaralandı.
