İçeriğe atla

Rudolf Carnap

Rudolf Carnap
Doğumu18 Mayıs 1891(1891-05-18)
Ronsdorf, Remscheid, Düsseldorf, Rheinprovinz, Prusya Krallığı, Alman İmparatorluğu
Ölümü14 Eylül 1970 (79 yaşında)
Santa Monica, Kaliforniya, ABD
Çağı20. yüzyıl felsefesi
BölgesiBatı felsefesi
OkuluAnalitik
İlgi alanlarıMantık, epistemoloji, bilim felsefesi, anlambilim
Önemli fikirleriFizikalizm, fenomelizm, analitik-sentetik ayrımı, modal mantık, yapay dil, kavramsal düzenler, mantıksal pozitivizm
Etkiledikleri

Rudolf Carnap (18 Mayıs 1891 - 14 Eylül 1970) 1935'ten önce Avrupa'da, sonrasında Amerika'da etkin olan Alman filozof. Viyana Çevresinin önemli bir üyesi ve mantıksal olguculuğun bir destekçisiydi. "Yirminci yüzyıl filozofları arasında bir dev" sayılmaktadır.[1]

Yaşamı

Carnap'ın Wuppertal'daki doğumevi

Carnap'ın babası fakir bir kurdele dokumacısından bir kurdele yapım fabrikasının sahibi konumuna kadar gelmişti. Annesi akademik bir arka plana sahipti; onun babası bir eğitim inkılapçısıydı ve en büyük erkek kardeşi ise arkeolog Wilhelm Dörpfeld idi. Carnap on yaşında iken amcasına Yunanistan'a olan bir yolculuğunda eşlik etti.[2] Carnap sıkıca Protestan olan dindar bir ailede yetiştirildi ancak sonradan bir ateist oldu.[3]

Resmi eğitimine Jena'daki Barmen Gymnasiumda ve Carolo-Alexandrium Gymnasiumda başladı.[4] 1910'dan 1914'a kadar Jena Üniversitesinde fizik alanında bir tez yazmak amacıyla öğrenim gördü. Ama aynı zamanda Immanuel Kant'ın Arı Usun Eleştirisi eserini Bruno Bauch tarafından verilen bir ders boyunca özenle inceledi ve Gottlob Frege'nin matematiksel mantık üzerine verdiği derslere giren çok az sayıdaki öğrenciden biriydi.[]

Üniversite yıllarında Alman Gençlik Hareketinden etkilendi.[5]

Carnap, Birinci Dünya Savaşı'na siyasi ve töresel itirazları olmasına rağmen Alman ordusuna katılmak zorunda hissetti. Üç yıl görev yaptıktan sonra, Albert Einstein'ın yeni atanmış bir profesör olduğu Berlin Üniversitesinde fizik öğrenimi görmesine izin verildi. Carnap ardından Jena Üniversitesindeki öğrenimine devam etti. Burada uzay ve zamanın aksiyomatik kuramını savunan bir tez yazdı. Fizik bölümü çok felsefi, felsefe bölümünden Bruno Bauch ise çok salt fizik olduğunu söyledi. Carnap bunun ardından 1921 yılında Bauch'un danışmanlığında uzay kuramı üzerine daha ortodoks Kantçı bir biçimde yeni bir tez yazdı ve onu Der Raum (Uzay) adıyla Kant-Studien dergisinin ek bir sayısında yayınladı.[6]

Frege'nin dersi onu Bertrand Russell'ın mantık ve felsefe üzerine çalışmalarıyla tanıştırdı. Kendini bilimleri besleyen mantık alanındaki yenilikleri kullanarak geleneksel felsefeyi aşma çabasına adadı. Ona yazdığı mektuba cevap olarak Russell, Principia Mathematica adlı başyapıtından uzun alıntıları el yazısıyla kopyaladı çünkü ne Carnap ne de üniversitesi eserin bir kopyasını alacak imkanlara sahip değildi.[] 1924 ve 1925'te görüngübilimin kurucusu Edmund Husserl tarafından verilen seminarlara katıldı ve fizik üzerine mantıksal olgucu bir açıdan yazmaya devam etti.[7]

Carnap 1923'teki bir konferansta benzer bir kişilik olan Hans Reichenbach. Reichenbach Carnap'ı Viyana Üniversitesinde bir profesör olan Moritz Schlick ile tanıştırdı. Schlick Carnap'a üniversitedeki bölümünde bir mevki sundu, Carnap 1926'da teklifi kabul etti. Bununla birlikte Carnap sonradan Viyana Çevresi adını alan ve büyük oranla Schlick önderliğinde olan; Hans Hahn, Friedrich Waismann, Otto Neurath, Herbert Feigl ve bazen ziyaretlerde bulunan, Hahn'ın öğrencisi Kurt Gödel'i içeren gayri resmi bir aydınlar grubunun üyesi oldu. Wittgenstein Viyana'yı ziyaret ettiğinde Carnap ile buluşurdu. Carnap, Hahn ve Neurath ile çevrenin 1929 manifestosunu yazdı ve Reichenbach ile Erkenntnis felsefe dergisini kurdu.

1930 Şubatında Alfred Tarski Viyana'da bir dizi ders verdi, aynı yılın kasım ayında ise Carnap Varşova'yı ziyaret etti. Bu olaylar sırasında Carnap Tarski'nin model kuramına dayanan anlambilim yöntemi hakkında öğrendi. Başka bir Viyana Çevresi filozofu olan Rose Rand'a göre: "Carnap'ın anlambilim kavrayışı Tarski'nin eserlerindeki temel dayanıyor ama mantıksal ve mantıksal olmayan sabitler ile mantıksal ve olgusal gerçek arasında bir ayrım var (...) Aynı zamanda [Carnap] uzantı ve niyet kavramları üzerine de çalışıyor ve bu iki kavramı yeni anlambilim yönteminin temeli haline getiriyor."[8]

1931'de Carnap Prag Üniversitesine profesör olarak atandı. 1933'te W. V. O. Quine Carnap ile Prag'da tanıştı ve Carnap'ın eserlerini derinlemesine tartıştılar. Burada Carnap ve Quine arasında, Quine'ın Carnap ile olan sert fikir ayrılıklarına rağmen hayatta kalan bir saygı gelişti.

Sosyalist ve pasifist görüşleri tarafından Nazi Almanyası'nda tehdit altında olan Carnap 1935'te ABD'ye göç etti ve 1941'de ABD vatandaşı oldu. Schlick ise Viyana'da 1936'da öldürüldü. 1936'dan 1952'ye kadar Carnap Chicago Üniversitesinde felsefe profesörlüğü yaptı. 1930'ların sonlarında Carnap, Carl Gustav Hempel'e asistanlık teklif etti; Hempel teklifi kabul etti ve Carnap'ın en önemli entelektüel ortaklarından biri oldu. Kısmen Quine sayesinde, Carnap 1939-41 yıllarını Tarski ile yeniden birleştiği Harvard Üniversitesinde geçirdi.[9] Carnap sonradan (1963'te) Chicago'da geçirdiği zaman hakkında kötü konuştu çünkü kendisi ve Charles W. Morris bütün bölümde bilim ve mantığın önceliğine inanan tek kişilerdi. (Chicago iş arkadaşları arasında Richard McKeon, Charles Hartshorne ve Manley Thompson vardı.) Buna rağmen Carnap'ın Chicago yılları son derece üretkendi. Anlambilim (Carnap 1942, 1943, 1956), modal mantık ve olasılık ve tümevarımsal mantığın felsefi temelleri üzerine eserler yazdı (Carnap 1950, 1952).

Princeton'da İleri Araştırmalar Enstitüsünde kısa bir süreliğine (1952-4) çalıştıktan sonra 1954'te UCLA Felsefe Bölümüne katıldı (Reichenbach bir önceki yıl ölmüştü). Kaliforniya Üniversitesi, Berkeleyden gelen benzer bir teklifi önceden reddetmişti çünkü bu bir bağlılık yemini etmesini gerektiriyordu, buna da ilke olarak karşıydı. UCLA'da iken bilimsel bilgi, analitik-sentetik ayrımı ve doğrulanabilirlik ilkesi üzerine yazdı. Termodinamik ve tümevarımsal mantık üzerine yazıları ölümünden sonra yayınlandı (Carnap 1971, 1977, 1980).

Carnap 14 yaşında iken kendine Esperanto öğretti ve yaşamı boyunca ona sempatik kaldı (Carnap 1963). Sonradan 1908 ve 1922'de Dünya Esperanto Kongresine katıldı ve dili gezilerinde kullandı.

Carnap Elizabeth Schöndube ile olan ve 1929'da boşanma ile sonlanan ilk evliliğinden dört çocuk yaptı. İkinci karısı Elizabeth Ina Stöger ile 1933'te evlendi.[2] Ina 1964'te intihar etti.

Seçme Yayınları

  • 1922. Der Raum: Ein Beitrag zur Wissenschaftslehre, Kant-Studien, Ergänzungshefte, no. 56. His Ph.D. thesis.
  • 1926. Physikalische Begriffsbildung. Karlsruhe: Braun.
  • 1928. Scheinprobleme in der Philosophie (Pseudoproblems of Philosophy). Berlin: Weltkreis-Verlag.
  • 1928. Der Logische Aufbau der Welt. Leipzig: Felix Meiner Verlag. English translation by Rolf A. George, 1967. The Logical Structure of the World. Pseudoproblems in Philosophy. University of California Press.
  • 1929. Abriss der Logistik, mit besonderer Berücksichtigung der Relationstheorie und ihrer Anwendungen. Springer.
  • 1934. Logische Syntax der Sprache. English translation 1937, The Logical Syntax of Language. Kegan Paul.
  • 1996 (1935). Philosophy and Logical Syntax. Bristol UK: Thoemmes. Excerpt.
  • 1939, Foundations of Logic and Mathematics in International Encyclopedia of Unified Science, Vol. I, no. 3. University of Chicago Press.
  • 1942. Introduction to Semantics. Harvard Uni. Press.
  • 1943. Formalization of Logic. Harvard Uni. Press.
  • 1956 (1947). Meaning and Necessity: a Study in Semantics and Modal Logic. University of Chicago Press.
  • 1950. Logical Foundations of Probability. University of Chicago Press. Pp. 3-15 online.
  • 1950. "Empiricism, Semantics, Ontology21 Eylül 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.", Revue Internationale de Philosophie 4: 20-40.
  • 1952. The Continuum of Inductive Methods. University of Chicago Press.
  • 1958. Introduction to Symbolic Logic with Applications. Dover.
  • 1963, "Intellectual Autobiography" in Schilpp (1963: 1-84).
  • 1966. Philosophical Foundations of Physics. Martin Gardner, ed. Basic Books. Online excerpt.15 Ağustos 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • 1971. Studies in inductive logic and probability, Vol. 1. University of California Press.
  • 1977. Two essays on entropy. Shimony, Abner, ed. University of California Press.
  • 1980. Studies in inductive logic and probability, Vol. 2. Jeffrey, R. C., ed. University of California Press.
  • 2000. Untersuchungen zur Allgemeinen Axiomatik. Edited from unpublished manuscript by T. Bonk and J. Mosterín. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft. 167 pp. ISBN 3-534-14298-5.

Online bibliography.23 Ekim 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Under construction, with no entries dated later than 1937.

Atıflar

  1. ^ "University of California: In Memoriam, 1974". texts.cdlib.org. 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2021. 
  2. ^ a b Quine, W. V. (Willard Van Orman); Carnap, Rudolf; Creath, Richard (1990). Dear Carnap, dear Van : the Quine-Carnap correspondence and related work. Library Genesis. Berkeley : University of California Press. ISBN 978-0-520-06847-6. 
  3. ^ "Biography". depts.washington.edu. 19 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2021. 
  4. ^ Mormann 2000, p. 14.
  5. ^ Leitgeb, Hannes and André Carus, "Rudolf Carnap", The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Spring 2021 Edition), Edward N. Zalta (ed.), URL = <https://plato.stanford.edu/archives/spr2021/entries/carnap/>.
  6. ^ A. W. Carus, Michael Friedman, Wolfgang Kienzler, Alan Richardson, Sven Schlotter (eds.), Rudolf Carnap: Early Writings: The Collected Works of Rudolf Carnap, Volume 1, Oxford University Press, 2019, pp. xiii–xiv.
  7. ^ Smith, D. W., and Thomasson, Amie L. (eds.), 2005, Phenomenology and Philosophy of Mind. Oxford and New York: Oxford University Press, p. 8 n. 18.
  8. ^ "Reading Notes and Summaries on Works by Rudolf Carnap | Digital Pitt". digital.library.pitt.edu. 16 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2021. 
  9. ^ Frost-Arnold, Greg (2013). Carnap, Tarski, and Quine at Harvard: Conversations on Logic, Mathematics, and Science. Chicago: Open Court. p. 27. ISBN 9780812698374.

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

Tractatus Logico-Philosophicus, Ludwig Wittgenstein'ın hayatı boyunca yayımladığı tek eseridir. Gerçeklik ve dil arasındaki ilişkileri tanımlamak ve bilimin sınırlarını betimlemek amacıyla yazılmıştır. Wittgenstein kitabın notlarını I. Dünya Savaşı'nda askerlik yaparken hazırlamıştır. Ağustos 1918'de, İtalya'da savaş esiriyken tamamlamıştır. Kitap 1921'de yayımlanmış, önsözü Bertrand Russell tarafından yazılmıştır. Daha sonra 1929 yılında Wittgenstein bu eseri Cambridge Üniversitesi'nden doktora derecesi almak için kullanacaktır. Wittgenstein, felsefi hayatının ikinci döneminde bu eseri basit bularak dil oyunlarını temel alan Felsefi Soruşturmalar adlı eseriyle uğraşacaktır. Tractatus'un Wittgenstein'in dünya, gerçeklik, bilim, etik, mantık, din, mistisizm, felsefe, dil ve düşünce alanında yaptığı önermeler ve bu önermeleri açıklamak için kullandığı alt-önermelerden oluşan bir yapısı vardır. G. E. Moore, kitabın adının Baruch Spinoza'nın Tractatus Theologico-Politicus adlı eserine atıfta bulunduğunu söyler.

<span class="mw-page-title-main">Kurt Gödel</span> Avusturyalı-Amerikalı matematikçi (1906 – 1978)

Kurt Gödel, Avusturyalı-Amerikalı mantıkçı, matematikçi ve matematik felsefecisidir. Kendi ismiyle anılan Gödel'in Eksiklik Teoremi ile tanınır. Aristoteles'ten bu yana en büyük mantıkçılardan biri olarak kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Epistemoloji</span> bilginin doğası, kapsamı ve kaynağı ile ilgilenen felsefe dalı

Epistemoloji ya da bilgi felsefesi, bilgiyle ilgilenen bir felsefe dalıdır. Epistemologlar, bilginin doğası, kaynağı ve kapsamı, epistemolojik gerekçelendirme, inancın rasyonelliğini ve diğer çeşitli konuları incelemektedir. Epistemoloji, felsefenin etik, mantık ve metafizikle birlikte dört ana dalından biri olarak kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Willard Van Orman Quine</span> Amerikalı filozof (1908 – 2000)

Willard Van Orman Quine, analitik felsefe geleneğinden Amerikalı filozof ve mantıkçı. "Yirminci yüzyılın en etkili filozoflarından biri" sayılır. 1930'dan 70 yıl sonraki ölümüne kadar Quine sürekli olarak Harvard Üniversitesi ile öyle ya da böyle yakından ilgiliydi, önce bir öğrenci; sonra da bir profesör olarak. 1956-78 yıllarında Harvard Edgar Pierce Felsefe Kürsüsünde ders verdi.

<span class="mw-page-title-main">Bilim felsefesi</span>

Bilim felsefesi, epistemoloji, ontoloji, etik ve estetik gibi felsefenin temel alt bölümlerinden birisidir.

<span class="mw-page-title-main">Analitik felsefe</span> felsefenin ana işlevinin analiz olması gerektiğini öne süren felsefe geleneği

Analitik felsefe, felsefenin ana işlevinin analiz olması gerektiğini öne süren felsefe geleneğidir. Ezici çoğunlukla Anglosfer ve İskandinav dünyasında yaygındır. Kıta felsefesi ile birlikte, çağdaş felsefede ön planda olan iki gelenekten biridir. Nadir bir kullanım olsa da, çözümleyici felsefe ismiyle de bilinir.

<span class="mw-page-title-main">Mantıksal pozitivizm</span>

Mantıksal pozitivizm, Viyana Çevresi olarak adlandırılan filozofların felsefi düşünüş sistemlerini adlandırır. Başlıca temsilcileri Moritz Schlick, Rudolph Carnap ve Otto Neurath olan bu çevre, yeni pozitivistler ya da mantıkçı empiristler olarak da adlandırılır. Bu çevrenin oluşumunda önemli etkisi olan isim Ernst Mach'tır ki Mach'ın Viyana'da belirli dönemlerde mantık, fizik ve felsefe profesörlüğü yaptığı bilinmektedir. Mantıksal pozitivizmin çok farklı konumlardaki ve disiplinlerdeki filozofları bir araya getirir. Söz konusu akımın içinde sayılan ya da sayılmış olan belli başlı filozoflar şöyledir: Ernest Nagel, Hans Hahn, Kurt Gödel, Felix Kaufmann, Philipp Frank, Bertrand Russell, Whitehead, A. J. Ayer, Wittgenstein.

<span class="mw-page-title-main">Alfred Tarski</span>

Alfred Tarski, doğduğunda adı Alfred Teitelbaum, olan bir Polonyalı-Amerikalı, mantıkçı ve matematikçi. Model teorisi, metamatematik ve cebirsel mantık konusundaki çalışmaları ile tanınan üretken bir yazar, aynı zamanda soyut cebir, topoloji, geometri, ölçü teorisi, matematiksel mantık, küme teorisi ve analitik felsefeye de katkıda bulundu.

<span class="mw-page-title-main">Saul Kripke</span> Amerikalı filozof (1940 – 2022)

Saul Aaron Kripke Princeton Üniversitesi'nden emekli Amerikalı filozof ve mantıkçı. Rockefeller Üniversitesi ve Princeton Üniversitesi'nde dersler verdi. Emekli olduktan sonra, 2003'ten itibaren New York Şehir Üniversitesi'nde öğretim görevlisi oldu. Model mantığın anlambilimine büyük katkılar yaptı. 1960'larda önemli yayınlar çıkardı. İsimlendirme ve Gereklilik adlı kitabı en önemli çalışması olarak bilinir. Ludwig Wittgenstein'ın Felsefi Soruşturmalar adlı eserindeki önermelerinden ilham alarak dilbilimsel anlama şüphecilikle yaklaştı. Wittgenstein ve dilbilim hakkında yayınları vardır.

Peter Frederick Strawson, Britanyalı filozof, gündelik dil felsefesinin en önemli temsilcilerinden olan çağdaş düşünür. 1968-1987 yılları arasında Oxford Üniversitesi'nde Waynflete metafizik felsefesi profesörü olarak çalıştı.

David Benjamin Kaplan, Kaliforniya Üniversitesi, Los Angeles'ta akademik hayatını sürdüren Amerikalı felsefeci ve mantıkçı. Felsefi çalışmaları daha çok mantık, felsefi mantık, modaliti, dil felsefesi, metafizik ve bilgi felsefesi odaklıdır.

<span class="mw-page-title-main">Kıta felsefesi</span>

Kıta felsefesi, Avrupa'daki 19. ve 20. yüzyıl felsefe geleneklerini tanımlamakta kullanılan terim. 20. yüzyılın ikinci yarısında anadili İngilizce olan filozoflar tarafından, analitik felsefenin dışında kalan görüş ve düşünceler için kullanılmaya başlanmıştır. Kıta felsefesi, şu akımları içinde barındırır: Alman idealizmi, fenomenoloji, varoluşçuluk, yorumsama, yapısalcılık, postyapısalcı felsefe, Fransız feminizmi, Frankfurt Okulu'nun eleştirel teorisi ve Batı Marksizmi ile psikoanalitik teorinin ilgili alanları.

<span class="mw-page-title-main">Yanlışlanabilirlik</span> Bir önermenin yanlışlığının kanıtlanabilme ihtimali

Bir önerme, hipotez ya da teori; özünde yanlış olduğunun kanıtlanabilme ihtimali varsa; yanlışlanabilirdir. Bir yargıyı geçersiz kılacak herhangi bir gözlem yapmak ya da argüman sunmak mümkünse bu yargı yanlışlanabilirdir. Bu anlamda, yanlışlamak ile geçersiz kılmak eş anlamlıdır. Bilimsel bir önerme yanlışlanabilme özelliği barındırır. Yanlışlanabilirlik ilkesi, bilim ile bilim dışı olanı, bilgi ile inancı ayırmak için kullanılır.

Mantıksal atomculuk, 20. yüzyılın başlarında analitik felsefenin gelişmesiyle ortaya çıkan felsefi bir görüştür. Başlıca temsilcisi İngiliz filozof Bertrand Russell'dı. Ayrıca Avusturya doğumlu öğrencisi ve meslektaşı Ludwig Wittgenstein'ın erken dönem çalışmalarının mantıksal atomculuğu savunduğu yaygın bir şekilde kabul edilmektedir. Kimi Viyana Çevresi filozofları, mantıksal atomculuktan da etkilendiler. Özellikle, bazı felsefi amaçlarına ve Wittgenstein'ın daha önceki çalışmalarına derinden sempati duyan Rudolf Carnap. Gustav Bergmann ayrıca, özellikle J.O. Urmson'un çözümleme üzerine yaptığı çalışmalarla ilgili tartışmalarında ideal bir fenomenalist dile odaklanan bir mantıksal atomculuk biçimi geliştirdi.

Viyana Çevresi, 1922'de Viyana Üniversitesi'nde profesör olarak görev yapan Moritz Schlick'in önderliğinde toplanan bir grup teorisyen, matematikçi ve filozof. Gelişen felsefi yön, mantıksal pozitivizm veya mantıksal deneycilik olarak adlandırıldı.

Berlin Çevresi, mantıksal pozitivizm temellinde birleşen bir gruptur.

Ernest Nagel Amerikalı bir bilim filozofuydu. Rudolf Carnap, Hans Reichenbach ve Carl Hempel ile birlikte, bazen mantıksal pozitivist hareketin en önemli figürlerinden biri olarak görülmektedir. 1961 tarihli Bilimin Yapısı adlı kitabı, bilimsel açıklama mantığında temel bir çalışma olarak kabul edilir.

Felsefi çalışmaların gelişmesi sürecinde on dokuzuncu yüzyılda sembolik mantık ile yürüyen mantık, yirminci yüzyılda matematiksel mantıkla devam ederken, geleneksel olarak basit mantığın ötesine geçiyorsa, mantığın bir parçası olarak değil de felsefi mantık veya mantık felsefesi olarak değerlendirildi.

Dilbilim felsefesi, felsefi sorunların çoğunun ya da tamamının, dile daha yakından dikkat ederek, dili yeniden düzenleyerek ya da günlük konuşma dilini daha iyi anlayarak çözülebileceği görüşüdür. İlk konum ideal dil felsefesidir, öne çıkan örneklerden biri de mantıksal atomculuktur. İkincisi, gündelik dil felsefesinde savunulan görüştür.

<span class="mw-page-title-main">Jaakko Hintikka</span>

Kaarlo Jaakko Juhani Hintikka, Fin filozof ve mantıkçıdır.