Roxane Gay
| Roxane Gay | |
|---|---|
 | |
| Doğum | 15 Ekim 1974 Omaha, Nebraska, U.S. |
| Meslek | Profesör, yazar |
| Eğitim | Yale University Norwich University (BA) University of Nebraska, Lincoln (MA) Michigan Technological University(PhD) |
| Türler | Roman, kısa öykü, eleştiri |
| Evlilik | Debbie Millman (e. 2020) |
| Resmî site | |
Roxane Gay (d. 15 Ekim 1974)[1][2] Amerikalı yazar, profesör, editör ve sosyal yorumcudur. Gay, The New York Times'ın en çok satan deneme derlemesi Bad Feminist'in (2014), kısa öykü derlemesi Ayiti'nin (2011), An Untamed State romanının (2014), kısa öykü derlemesi Difficult Women'ın (2017) ve ve anı kitabı Hunger'ın (2017) yazarıdır.
Gay, Purdue Üniversitesi'ne İngilizce doçenti olarak katılmadan önce dört yıl boyunca Eastern Illinois Üniversitesi'nde yardımcı doçentlik yaptı. 2018'de Yale Üniversitesi'nde misafir profesör olmak için Purdue'den ayrıldı.[3]
Gay, The New York Times'da katkıda bulunan bir fikir yazarıdır,[4] Tiny Hardcore Press'in kurucusu, The Rumpus'un deneme editörü, kâr amacı gütmeyen bir edebi sanatlar topluluğu olan PANK'ın ortak editörü ve Medium ile ortak olarak kurulan Gay Mag'in editörüdür.[5][6][7]
Erken dönem
Gay, Omaha, Nebraska'da[1] Haiti kökenli Michael ve Nicole Gay'in çocuğu olarak dünyaya geldi.[8][9] Annesi ev hanımıydı ve babası Haitili bir beton şirketi olan GDG Béton et Construction'ın sahibidir.[10][11] Gay, Roma Katoliği olarak yetiştirildi ve yazlarını Haiti'deki ailesini ziyaret ederek geçirdi.[12][13] Liseyi New Hampshire'daki Phillips Exeter Academy'de okudu.[14] Gay, bir genç olarak denemeler yazmaya başladı,[15] erken dönem çalışmalarının çoğu, çocukluk dönemindeki cinsel şiddet deneyiminden etkilenmiştir.[16] Ailesi nispeten zengindi, onu üniversite boyunca destekledi ve 30[12] yaşına kadar kirasını ödedi.
Gay, lisans eğitimine Yale Üniversitesi'nde başladı, ancak üçüncü yılında Arizona'daki bir ilişkiyi sürdürmek için okulu bıraktı.[17][18] Lisans derecesini Norwich Üniversitesi Vermont Koleji'nde tamamladı ve ayrıca Nebraska-Lincoln Üniversitesi'nden yaratıcı yazarlık ağırlıklı bir yüksek lisans derecesi aldı.[19]
Gay 2010 yılında Michigan Technological University'den Retorik ve Teknik İletişim Doktorası doktora derecesi aldı.[20] Omicron Delta Kappa Circle'a alındı.[21] Tezinin başlığı: Subverting the Subject Position: Toward a New Discourse About Students as Writers and Engineering Students as Technical Communicators.[22] Dr. Ann Brady, Gay'in tez danışmanı olarak görev yaptı.[22]
Kariyer
Gay, doktorasını tamamladıktan sonra akademik öğretmenlik kariyerine 2010 yılında İngilizce yardımcı doçenti olduğu Eastern Illinois Üniversitesi'nde[23] başladı. EIU'dayken Bluestem dergisine katkıda bulunan bir editördü[24] ve ayrıca Tiny Hardcore Press'i kurdu. Gay, 2013–14 akademik yılının sonuna kadar Eastern Illinois Üniversitesi'nde çalıştı. Ağustos 2014'ten 2018'e kadar Purdue Üniversitesi'nde Güzel Sanatlar Yüksek Lisans programında yaratıcı yazarlık doçentliği yaptı.[5][25] Gay, Ekim 2018'de Purdue'den ayrıldığını duyurdu, tazminatının adaletiyle ilgili endişelerini dile getirdi ve Purdue'nin sorunu çözmediğini belirtti.[26] 2019 baharında Gay, Yale Üniversitesi'nde misafir profesör olarak görev yapıyordu.[26]
Gay, Ayiti (2011) adında bir kısa öykü derlemesi, ardından 2014'te iki kitap yayımladı: An Untamed State adlı roman ve Bad Feminist (2014) adlı deneme derlemesi.[27] Bir Time incelemesi şunları yazdı: "Gay'in yazımı basit ve doğrudandır ancak asla soğuk veya kısır değildir. Karmaşık kimlik ve ayrıcalık sorunlarıyla doğrudan yüzleşiyor, ancak bu her zaman erişilebilir ve anlayışlıdır."[28]
Projeler
An Untamed State
Gay, 2014 yılında fidye için kaçırılan Haitili-Amerikalı bir kadın olan Mireille Duval Jameson'u konu alan ilk romanı An Untamed State'i yayımladı. Roman, birbiriyle bağlantılı ırk, ayrıcalık, cinsel şiddet, aile ve göçmen deneyimi temalarını araştırmaktadır.[29] An Untamed State, yapısı ve üslubu nedeniyle, özellikle de açılış cümlesi olan "Bir zamanlar, uzak bir ülkede, vücutlarının içinde derilerini yakacak ve iradelerini kemiklerine kadar güçlendirecek kadar imkansız bir umutla çarpan korkusuz ama dehşete düşmüş genç adamlardan oluşan bir çete tarafından kaçırıldım" ve yazarın Amerikan rüyasını ve Mireille'in ebeveynlerinin kurlarını keşfetmesi nedeniyle sıklıkla bir peri masalı olarak anılır.[29][30]
Attica Locke tarafından yazılan The Guardian incelemesi, onu "nefes kesici bir ilk roman"[30] olarak nitelendiriyor ve The Washington Post, onu "akıllı, yakıcı bir roman" olarak nitelendirmektedir.[31]
Bad Feminist
Gay'in makale koleksiyonu Bad Feminist 2014'te yayımlandı ve büyük beğeni topladı; hem kültürel hem de politik meseleleri ele almakla beraber New York Times'ın en çok satanlar listesine girdi.[32] Bir Time dergisi eleştirmeni , Bad Feminist'i "nasıl insan olunacağına dair bir el kitabı" olarak adlandırdı ve Gay'i "vermeye devam eden hediye" olarak adlandırdı.[33] Dergiyle 2014 yılında yaptığı bir röportajda Gay, bir feminist olarak rolünü ve bunun yazılarını nasıl etkilediğini şöyle açıkladı: "Bu makalelerin her birinde, feminizmin hayatımı nasıl daha iyi veya daha kötü yönde etkilediğini göstermeye çalışıyorum. Sadece bir kadın olarak dünyayı dolaşmanın nasıl bir şey olduğunu gösteriyor. Bu kendi başına feminizmle ilgili bile değil, insanlık ve empati ile ilgilidir."[33]
The Guardian'da eleştirmen Kira Cochrane benzer bir değerlendirmeyi şöyle sundu: "Çevrimiçi söylem genellikle aşırı, kutuplaşmış görüşlerle karakterize edilirken ve dikkatli bir şekilde kendi ilerliyorken yazılarının incelikli ve söylemsel olması, köşeleri görme, diğer bakış açılarını tanıma yeteneği ile farklıdır. Yazılı olarak, Twitter'da ve kişisel olarak Gay, tavsiye için ilk aradığınız arkadaşınızın sesine sahiptir. Sakin ve aklı başında olduğu kadar komik, çok şey görmüş ve esir almayan biri."[16]
Bir grup feminist akademisyen ve aktivist, feminist dergi Signs: Journal of Women in Culture and Society'nin bir girişimi olan "Short Takes: Provocations on Public Feminism" için Gay'in Bad Feminist'ini analiz etti.[34]
World of Wakanda
Temmuz 2016'da Gay ve şair Yona Harvey, şirketin Black Panther unvanının bir yan ürünü olan Marvel Comics'in World of Wakanda'nın yazarları olarak ilan edildi[35] ve bu onları Marvel'ın baş yazarları olan ilk siyah kadınlar yaptı.[36] Çizgi romanın altı sayısı yayımlandı.
Black Panther: World of Wakanda, LGBTQ karakterlerini öne çıkaran tasviriyle övgü topladı.[37] Çizgi roman, Black Panther'in kadın güvenlik gücü Dora Milaje'nin eski üyeleri olan iki sevgili Aneka ve Ayo'nun yolculuğunu konu almaktadır.[38] Dizi, ikiliyi Thanos'un şehirlerini kuşatması ve Namor'un Wakanda'yı sular altında bırakması gibi birçok olayla takip etmektedir.[37]
Dizinin iptali, Black Panther filminin fragmanının galasından sadece iki gün sonra, Haziran 2017'de Gay tarafından onaylandı. Mart 2017'de son sayı yayımlandı.[39] Marvel, iptal için resmi bir neden belirtmedi ancak feminist teknoloji sitesi The Mary Sue, Marvel'in "çeşitlilik başlıklarına" karşı vuruşuyla ve Marvel Başkan Yardımcısı David Gabriel "insanlar daha fazla çeşitlilik istemiyor" şeklindeki ifadesiyle bir bağlantıya işaret etti ve şunları ekledi "Dışarıda kadın karakterler istemiyorlardı. İnansak da inanmasak da duyduğumuz buydu. Bunun gerçekten doğru olduğunu bilmiyorum ama satışlarda gördüğümüz buydu."[39]
Difficult Women
Gay, 2017'de[40][41][42] toplumun normal yaşam yelpazesinden farklı yaşamlara sahip kadınları vurgulayan kısa öykülerden oluşan bir koleksiyon olan Difficult Women'ı yayımladı. Her hikâye farklı bir karakteri ve onun ya travmatik bir deneyim yoluyla ya da onu toplumsal normlardan farklı kılan yolculuğunu takip ediyor. Hikâyeler, seks ve şiddetin iç içe geçmiş ilişkisi gibi zor ve karmaşık konuları araştırmaktadır.
Hunger
Hunger: A Memoir of (My) Body, Haziran 2016'da[43] yayımlandı. Gay, özellikle çocuklukta cinsel şiddet kurbanı olarak yaşadığı deneyimin ardından, kilo, beden imajı ve yiyecekle olumlu bir ilişki kurma konusundaki deneyimini tartışıyor. Aslında roman, "Önce" ve "Sonra" olmak üzere iki bölüme ayrılmıştır ve tecavüze uğradığı gün, ayırıcı olaydır. Gay, 12 yaşındayken o zamanki erkek arkadaşı tarafından bir kulübeye çekildi ve kendisi ve arkadaşları tarafından toplu tecavüze uğradı. Olayı, hızlı kilo alması ve hem vücudu hem de cinselliği ile ömür boyu sürecek sorunları için katalizör olarak tanımlıyor. Gay, kitabı "asi bedenleri disipline etmeye çalışan bir dünyada yaşamanın nasıl bir şey" olduğunun bir ifadesi olarak tanımladı.[44] Anı geniş beğeni topladı ve eleştirmenler tarafından "olağanüstü ... vahşice dürüst",[45] "tutuklayıcı ve samimi"[46] ve "samimi ve savunmasız" olarak övüldü.[47]
Hunger'ı desteklemek için yaptığı ulusal kitap turunun ardından,[48][49] Gay, kitapla ilgili basının "çok zorlayıcı olduğunu, çünkü insanların şişmanlık hakkında nasıl konuşulacağını bilmediğini" söyledi.[50] Haziran 2017'de Avustralyalı web sitesi Mamamia, Gay ile, kilosunun bariz sonucu nedeniyle "lojistik bir kabus" olarak tanımladıkları ziyaretine nasıl hazırlandıklarına dair çok sayıda ayrıntıyı açıklayan bir röportaj yayımladı. Gay daha sonra Twitter'da "Ofis asansörüne sığacak mı?" gibi sorular da dahil olmak üzere hem "acımasız hem de aşağılayıcı" bu hazırlıkları anlattı.[51] The New York Times ile yaptığı bir röportajda Gay, tartışmalı olayı "yardımcı olduğunu, çünkü insanların gerçek zamanlı olarak, şişman fobinin neye benzediğini ve şişman insanların hak ettiğini düşünürken insanların ne kadar dikkatsiz olabileceğini düşündüklerini" ve "bu yüzden kitabı neden yazdığıma dair faydalı bir örnek olduğunu düşünüyorum." şeklinde tarif etti.[51]
Şubat 2019'da USC'de düzenlenen Soru-Cevap bölümündeki bir konuşma etkinliğinde Devrimci Komünist Parti destekçileri, eş konuşmacı Amanda Nguyen'in Teröre Karşı Savaş sırasında ABD hükümetindeki çalışmalarını eleştirdiler;[52] yanıt olarak Gay, Twitter'da Nguyen'i savundu.
Not That Bad
Gay, Not That Bad: Dispatches from Rape Culture başlıklı antolojinin editörüydü. HarperCollins tarafından 2018'de yayımlanan koleksiyon, Gay ve Stacey May Fowles, Lyz Lenz, Samhita Mukhopadhyay, Ally Sheedy, Brandon Taylor ve Gabrielle Union dahil olmak üzere 29 yazarın makalelerini içeriyor.[53]
Gay Magazine
Medium, çevrimiçi yayıncılık platformu için bir "pop-up" dergisi başlatma olasılığı hakkında 2017'de Gay ile görüştü.[54] Dergi, kültürel eleştiri konusunda uzmanlaşacak ve Gay'in editoryal kapasitedeki çalışmaları da dahil olmak üzere yazarlara ödeme sağlayacaktı.[54] Haftalık çevrimiçi yayın, Medium'un Editör Yardımcısı Laura June ve Yönetici Editör Kaitlyn Adams ile birlikte hazırlandı.[55][56] Nisan 2019'un sonlarında yayımlanan ilk sayıda Athena Dixon ve Grace Lavery'nin makaleleri yer aldı.[55][56] Mayıs 2019'da Gay and Medium, yeni yayın Gay Magazine'i resmi olarak yayımladı.[55][56] Kısa ömürlü dergi, Medium'da GAY The Magazine - The Best Stories About Culture ve Gay Mag olarak da anıldı. Planlanan üç ayda bir temalı sürümlerin ilki Haziran 2019'da yayımlandı; ısmarlanan makalelere ek olarak kamuya açık görüşler istendi.[57] Medium'un Gay Magazine'in son sayısı "Power" temalıydı ve 3 Nisan 2020'de, COVID-19 salgınının küresel tecritleri sırasında yayımlandı.[58]
Ekim 2019'da Gay Magazine hakkında sorulduğunda Gay şunları demiştir: "Bir editör olarak her zaman yapmayı hedeflediğim şeyi yapıyorum, yani söyleyecek akıllı ve ilginç bir şeyleri olan bir dizi ses için edebi bir alan yaratmak - ve daha da önemlisi, onlara iyi ödeme yapabilmek. Dijital medya manzarasının en büyük zorluklarından biri, paranın en tepede yoğunlaşması ve nadiren editörlere ve yazarlara akmasıdır, bu nedenle, bir yayın oluşturmak için Medium'un desteğini alabilmek - ne kadar uzun sürerse sürsün. - İnsanlara eşit ve adil bir şekilde ödeme yapabileceğimiz yer gerçekten harika bir şey. Ortalıkta çok güzel yazılar yazılıyor ve bunu dünyaya getirmek için küçük bir elim olabilmeyi seviyorum."[59]
Unruly Bodies
Nisan 2018'de Gay, Unruly Bodies adlı bir aylık pop-up dergisi oluşturmak için çevrimiçi yayıncılık platformu Medium ile ortaklık kurdu. Dergi, 25 yazarın (Gay'in kendisi de dahil) makalelerinden oluşan bir antoloji aracılığıyla insanların vücutlarıyla paylaştığı ilişkiyi araştırdı.[60] Gay, 24 yazara "Asi bir bedende yaşamak ne anlama geliyor?" diye sordu;[54] bu tür konuları ele alan kitabı Hunger: A Memoir of (My) Body, 2017'de yayımlandı. 2018'deki bir röportajda Gay, "Şaşırdım çünkü [konunun] çok fazla tekrarı olmasını bekliyordum, stilden değil ama insanlar her türden şey hakkında yazdı. Cinsiyet, beden, silahlı şiddet, güreş, cinsiyet, yetenek hakkında yazdılar. Yazarların yanıt verme biçimleriyle birlikte, o tek istemden çıkan sorunların çeşitliliği harikaydı ve yaklaştığım yazarlarda çok iyi seçimler yaptığımı doğruladı."[54] Nisan 2018'de, çevrimiçi derginin gerçek lansmanından bir yıldan fazla bir süre önce, "Gay Magazine" Gay'in Unruly Bodies başlığı altındaki sorgusuna yanıt olarak 25 makale yayımladı; yazarlar şunlardı: Kaveh Akbar, Gabrielle Bellot, S. Bear Bergman, Keah Brown, Meghan Carpentier, Mike Copperman, Jennine Capó Crucet, Kelly Davio, Mensah Demary, Danielle Evans, Roxane Gay, Casey Hannan, Samantha Irby, Randa Jarrar, Kima Jones, Kiese Laymon, Carmen Maria Machado, Terese Mailhot, Mary Anne Mohanraj, Brian Oliu, Tracy Lynne Oliver, Larissa Pham, Matthew Salesses, Chelsea G. Summers ve Şişman Arkadaşınız.[61]
The Banks
Aralık 2019'da çizgi roman yayıncısı TKO Studios, The Banks'i piyasaya sürdü.[62] The Banks, Chicago'daki en başarılı hırsızlar hakkında bir soygun gerilim filmi: Banks ailesinin kadınları. TKO Studios, 2020'de (filmleri dokuz Oscar adaylığı ve Viola Davis'in Fences için bir Oscar ödülü kazanan) Macro ile grafik romanın bir film uyarlamasını yapmak için bir ortaklık kurduğunu duyurdu. Senaryo, aynı zamanda sorumlu yapımcı olarak da görev yapan Gay tarafından yazılacak.[63]
The Audacity
Ocak 2021'de Gay, kendisinin ve gelişmekte olan yazarların iki haftada bir yazdığı makalelerin yer aldığı haber bülteni The Audacity'yi yayımladı. Aynı zamanda, yeterince temsil edilmeyen Amerikalı yazarların yeni eserlerini vurgulayan ayda bir kitabın yer aldığı The Audacious Book Club'a da ev sahipliği yapmaktadır. Kimberly Drew ve Jenna Wortham'ın yazdığı Black Futures ile başladı, ardından Şubat ayında Torrey Peters'ın ilk romanı Detransition, Baby izledi. 2021'de ayrıca Brandon Hobson, Ashley C. Ford ve Anthony Veasna So'nun kitapları da yer almaktadır.[64]
Diğer projeler
Gay, çevrimiçi bir feminist yazı sitesi ve The Toast'ın kardeş sitesi olan The Butter'ın Kasım 2014'ten Ağustos 2015'e kadar editörlüğünü yaptı.[65] The Butter, engellilik, edebiyat, aile ve müzik gibi konularda yazılar içeriyordu.[66] The Butter, Ağustos 2015'te Gay'in "çok zayıfladığını" belirtmesiyle yayını durdurdu.[66]
Gay, 2015'ten 2018'e kadar bir ABD Guardian köşe yazarıydı.[67]
Gay, 2017'de The Masters Review yıllık kurgu antolojisinin konuk jüri üyesi ve konuk editörüydü.[]
Gay, 17 Haziran 2016'da This American Life'ın beş dakikalık bir bölümünde vücudu ve şişman bir insan olarak nasıl algılandığı hakkında konuşurken yer aldı.[68]
Gay, Ocak 2017'de, alt-sağ gazeteci Milo Yiannopoulos'un bir kitap anlaşması almasına yaptığı itirazlar nedeniyle, ilk olarak 2018'de Simon & Schuster'ın bir baskısı olan TED Books tarafından yayımlanacak başka bir Simon & Schuster baskısı olan How to Be Heard kitabını geri çektiğini duyurdu.[69]
Ayrıca Girl Crush: Women's Erotic Fantasies kitabının da editörlüğünü yaptı.[70] Salon'a ve artık feshedilmiş olan HTMLGiant'a yaptığı düzenli katkılara ek olarak,[71] yazıları Best American Mystery Stories 2014, Best American Short Stories 2012, Best Sex Writing 2012, A Public Space, McSweeney's, Tin House, Oxford'da yer aldı. Amerikan, Amerikan Kısa Romanı, West Branch, Virginia Quarterly Review, NOON, Bookforum, Time, The Los Angeles Times, The Nation ve The New York Times Book Review.[72] Margaret Busby tarafından düzenlenen 2019 Afrika Kızları antolojisine katkıda bulunuyor.[73]
Gay, 2016 tarihli In the Company of Women: 100'den Fazla Yapıcı, Sanatçı ve Girişimciden İlham ve Tavsiye kitabında yer aldı.[74]
Temmuz 2019'da Gay, HBO'nun Vice News Tonight programında bir kitap kulübü kurdu.[59]
Gay, 2019'da Tressie McMillan Cottom ile Stacey Abrams, Gabrielle Union ve Ava DuVernay dahil olmak üzere etkili siyah kadınların konuk olarak yer alacağı Hear To Slay adlı siyahi bir feminist podcast oluşturmak için ortaklık kurdu.[75][76]
Ödüller ve onurlar
2020'de, ilk LGBTQ Onur yürüyüşünün 50. yıl dönümü şerefine Queerty, Gay'i "ulusu tüm insanlar için eşitlik, kabul ve haysiyete götüren" elli kahraman arasında seçti.[77][78] 2022 Fast Company Queer 50 listesine de dahil edildi.[79]
| Yıl | Başlık | Ödül/Onur | Sonuç | Ref. |
|---|---|---|---|---|
| 2015 | PEN Center USA Yazma Özgürlüğü Ödülü | kazanan | [80] | |
| 2017 | Açlık | Anı için Ulusal Kitap Eleştirmenleri Birliği Ödülü | Finalist | [81] |
| 2018 | Guggenheim Genel Kurgu Dışı Yaratıcı Sanatlar Bursu | alıcı | [82] | |
| 2018 | Wakanda Dünyası | En İyi Sınırlı Dizi için Eisner Ödülü | kazanan | [83] |
| 2018 | Lambda Edebiyat Mütevelli Heyeti Edebiyatta Mükemmellik Ödülü | kazanan | [84] | |
| 2018 | Açlık | Biseksüel Edebiyat için Lambda Edebiyat Ödülü | kazanan | [84] |
| 2021 | PEN Oakland Gary Webb Sansür Karşıtı Ödül | kazanan | [85] |
Temalar
Gay'in yazılı çalışmalarının çoğu, onun ırk, cinsiyet kimliği ve cinsellik ile ilgili kişisel deneyimlerinin merceğinden feminist ve ırksal konuların analizi ve yapısökümüyle ilgilenir.[86]
Kate Elizabeth Russell ifşasındaki rolü
29 Ocak 2020'de Gay Magazine, Kate Elizabeth Russell'ın o zamanlar çıkacak olan My Dark Vanessa romanının Wendy C. Ortiz'in anısına "ürkütücü hikaye benzerlikleri" paylaştığını iddia eden bir makale yayımladı ve My Dark Vanessa'yı "kurgusal, sansasyonel" olarak adlandırdı.[87] Ortiz'in anı kitabı ve My Dark Vanessa, bir öğretmen tarafından nesiller arası cinsel taciz temalarını paylaşıyor, ancak Associated Press, Gay Magazine bir sanatçının diğerinin işini kopyaladığını gösteren bir resim içeren makalesinin yayımlanmasına rağmen "her iki kitaba da bakan eleştirmenlerin hiçbir intihal kanıtı görmediğini"[88] bildirdi.[87] Bu iddialara yanıt olarak Oprah Winfrey, My Dark Vanessa'yı etkili kitap kulübünden çıkardı.[89]
Gay Magazine iddiaları, Russell'ın My Dark Vanessa'nın başka bir çalışmadan alınmadığını, cinsel istismardan kurtulan biri olarak kendi deneyiminden ilham aldığını belirtmesine neden oldu, bu, daha önce hiç ifşa etmediği bir açıklamadır. Russell şöyle demiştir: "Kurbanları kişisel travmalarının ayrıntılarını halkla paylaşmaya zorlamamız gerektiğine inanmıyorum."[90]
Kişisel hayat
Gay biseksüeldir.[91] Ekim 2019'da sanatçı ve yazar Debbie Millman ile nişanlandı.[92][93][94] Ağustos 2020'de Gay, kaçtıklarını açıkladı.[95] 2020'de Gay ve Millman bir köpek yavrusu aldı ve ona Maximus Toretto Blueberry Millman Gay adını verdi.[96]
Ocak 2018'de Gay, midenin %85'ini çıkaran bir bariatrik cerrahi olan tüp mide ameliyatı geçirdiğini açıkladı.[97] Kendisi 6 fit 3 inç (1,91 m) boyundadır.[98]
Çalışmaları
Kurgu
- Ayiti. New York/Oregon: Artistically Declined Press. 2011. ISBN 978-1-450-77671-4. OCLC 776999100.
- An Untamed State. New York: Black Cat / Grove Atlantic. 2014. ISBN 9780802122513. OCLC 903123484.
- Difficult Women. New York: Grove Atlantic. 2017. ISBN 978-0-802-12539-2. OCLC 957223378.
- Gay, Roxane (2019). The Banks 17 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Archived November 17, 2020, at the Wayback Machine TKO Studios 978-1732748583
Kurgu dışı
- Bad Feminist. New York: Harper Perennial. 2014. ISBN 978-0-062-28272-9. OCLC 877890878.[33][99]
- Hunger: A Memoir of (My) Body. New York: Harper. 2017. ISBN 9780062362599. OCLC 918590664.
Seçilmiş kısa kurgu
- Gay (6 Temmuz 2016). "Group Fitness". Oxford American (İngilizce) (60). 8 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Aralık 2022.
- Gay (2013). "The Year I Learned Everything". Prairie Schooner. 87 (1): 23-41. doi:10.1353/psg.2013.0032.
Diğer seçilmiş eserler
- Subverting the Subject Position: Toward a New Discourse About Students as Writers and Engineering Students as Technical Communicators (Thesis/dissertation). Houghton, MI: Michigan Technological University. 2010. OCLC 774576963. 22 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Aralık 2022.
Kaynakça
- ^ a b Gay, Roxane. "Once, I Was Pretty". Freerange Nonfiction. 18 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Nisan 2016.
...a record of my birth in the Omaha World Herald, printed on October 28, 1974, thirteen days after my birthday. ... My name is spelled correctly on my birth certificate, with one 'n'...
- ^ Hunger: A Memoir of (my) Body. Kindle ebook; 1st. New York City: HarperCollins. 2017. s. 282. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ Bangert, Dave (17 Kasım 2018). "Why Roxane Gay, best-selling 'Bad Feminist,' is leaving Purdue". Lafayette Journal & Courier. Erişim tarihi: 8 Mart 2019.
- ^ Gay, Roxane (21 Ağustos 2016). "Nate Parker and the Limits of Empathy". The New York Times. 11 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2016.
- ^ a b Higgins, Jim (23 Mayıs 2014). "Talking with 'An Untamed State' author Roxane Gay". The Milwaukee Journal Sentinel. 12 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2014.
- ^ "About". PANK. 25 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2022.
- ^ "Gay Mag". Gay Mag. May 2019. 1 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2020.
- ^ Gregory, Alice (10 Ekim 2014). "Daphne Merkin's "The Fame Lunches" and Roxane Gay's "Bad Feminist"". The New York Times. 18 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2015.
- ^ "Roxane Gay". Films Media Group (İngilizce). 23 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2021.
- ^ "GDG, About GDG". www.gdgbeton.com. 28 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2021.
- ^ "Haiti's Rebuilding Effort Will Be Mammoth Task". NPR.org (İngilizce). 25 Ocak 2010. 25 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2021.
- ^ a b "Roxane Gay". wealthsimple.com. 11 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2021.
- ^ "Roxane Gay: 'Public discourse rarely allows for nuance. And see where that's gotten us'". The Guardian. 27 Aralık 2018. 27 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2021. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ Freeman, John (Yaz 2014). "Roxane Gay". Bomb. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Tietzel, Nina (4 Haziran 2015). "Roxane Gay: Writer and self-proclaimed 'bad feminist' talks truth and fiction". ABC. 5 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2015.
- ^ a b Cochrane, Kira (2 Ağustos 2014). "Roxane Gay: Meet the Bad Feminist". The Guardian. 24 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Mart 2016.
- ^ "The Rise of Roxane Gay". Brooklyn Magazine. 22 Şubat 2017. 25 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2017. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ Chenery, Susan (17 Ocak 2015). "Roxane Gay, the Bad Feminist as Role Model". The Sydney Morning Herald. Australia. 23 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2017.
- ^ "Roxane Gay's New Memoir About Her Weight May Be Her Most Feminist—and Revealing—Act Yet". Elle. 14 Haziran 2017. 14 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2019. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Roxane Gay, Alumni and Friends, Michigan Tech". www.mtu.edu. 15 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2021.
- ^ "2018 Woman of Influence: Roxane Gay". Indianapolis Business Journal. 16 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2021. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ a b Gay, Roxane (2010). "Subverting the subject position : toward a new discourse about students as writers and engineering students as technical communicators". Dissertations, Master's Theses and Master's Reports - Open. doi:10.37099/mtu.dc.etds/84. Erişim tarihi: 17 Mart 2022.
- ^ "2010–2011 Undergraduate Catalog" (PDF). Eastern Illinois University. 11 Haziran 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2016.
- ^ "Masthead". English Department, Eastern Illinois University. 30 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2016.
- ^ Rebecca Nicholson (8 Aralık 2018). "Hannah Gadsby meets Roxane Gay: 'Trolls get incensed by a woman daring to think she's funny. I'm very funny'". The Guardian. Birleşik Krallık. 9 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Aralık 2018.
- ^ a b Dave Bangert (17 Kasım 2017). "Why Roxane Gay, best-selling 'Bad Feminist,' is leaving Purdue". Lafayette Journal & Courier. Erişim tarihi: 21 Ocak 2019.
- ^ "About". Roxane Gay official website. 6 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Aralık 2018.
- ^ Feeney, Nolan (7 Mayıs 2014). "Roxane Gay's Riveting Debut Novel An Untamed State". Time. 27 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2016.
- ^ a b Bass, Holly (9 Mayıs 2014). "'An Untamed State,' by Roxane Gay". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 10 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017.
- ^ a b Locke, Attica (7 Ocak 2015). "An Untamed State by Roxane Gay review – 'an unflinching portrayal of sexual and spiritual violence'". The Guardian (İngilizce). ISSN 0261-3077. 10 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017.
- ^ Charles, Ron (27 Mayıs 2014). "'An Untamed State,' by Roxane Gay". The Washington Post (İngilizce). ISSN 0190-8286. 11 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017.
- ^ "Bad Feminist | Roxane Gay". www.roxanegay.com. 5 Ağustos 2014. 25 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2016.
- ^ a b c Feeney, Nolan (5 Ağustos 2014). "Roxane Gay's Bad Feminist Is a "Manual on How to Be a Human"". Time. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2016.
- ^ "Short Takes: Provocations on Public Feminism. Bad Feminist by Roxane Gay". Signs: Journal of Women in Culture and Society. Bahar 2016. 8 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2016.
- ^ Gustines, George Gene (22 Temmuz 2016). "Marvel's World of Wakanda Will Spotlight Women, on the Page and Behind It". The New York Times. 26 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Temmuz 2016.
- ^ Blay, Zeba (29 Temmuz 2016). "Roxane Gay Is The Lead Writer Of A Marvel Comic. Here's Why That's Huge". The Huffington Post. 11 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Ekim 2016.
- ^ a b "Marvel Cancels Black Panther: World Of Wakanda". Marvel. 12 Haziran 2017. 13 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ Gustines, George Gene (22 Temmuz 2016). "Marvel's World of Wakanda Will Spotlight Women, on the Page and Behind It". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 25 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017.
- ^ a b "Roxane Gay Confirms World of Wakanda's Disappointing Cancellation". www.themarysue.com (İngilizce). 13 Haziran 2017. 13 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ French, Agatha (11 Mayıs 2017). "Roxane Gay and Randa Jarrar talk Twitter, 'Difficult Women' and kink in L.A." Los Angeles Times (İngilizce). ISSN 0458-3035. 22 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Haziran 2017.
- ^ Newman, Sandra (10 Şubat 2017). "Difficult Women by Roxane Gay review – bold feminist stories". The Guardian (İngilizce). ISSN 0261-3077. 15 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Haziran 2017.
- ^ James, Anna (12 Ocak 2017). "Roxane Gay's new book 'Difficult Women' proves her power". Los Angeles Times (İngilizce). ISSN 0458-3035. 23 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Haziran 2017.
- ^ Holub, Christian (17 Haziran 2016). "Roxane Gay announces Difficult Women, delays Hunger". Entertainment Weekly. 2 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Aralık 2022.
- ^ "I Want Your Job: Roxane Gay, Author Of 'Bad Feminist'". Elite Daily (İngilizce). 29 Ocak 2016. 5 Şubat 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mart 2016. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ Carroll, Rebecca (8 Haziran 2017). "'Hunger,' Roxane Gay's striking memoir of food, trauma and the body, is ferociously honest". Los Angeles Times (İngilizce). ISSN 0458-3035. 7 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017.
- ^ Green, Adrienne (13 Haziran 2017). "Roxane Gay's 'Hunger' Is a Searing Memoir About Weight and Trauma". The Atlantic (İngilizce). 25 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017.
- ^ Grady, Constance (15 Haziran 2017). "Roxane Gay's new memoir, Hunger, is intimate, vulnerable, and radical". Vox. 15 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017.
- ^ Biedenharn, Isabella (31 Mart 2017). "Roxane Gay to Embark on 'Hunger' Book Tour — Exclusive". EW.com (İngilizce). 29 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017.
- ^ "Roxane Gay Taking 'Hunger' Across America". BookRiot.com. 4 Nisan 2017. 12 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ Okwodu, Janelle (18 Haziran 2017). "In Hunger, Roxane Gay Says What No One Else Will About Being Fat in America". Vogue (İngilizce). 7 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017.
- ^ a b Fortin, Jacey (13 Haziran 2017). "Roxane Gay Promotes New Book and Calls Out Podcast for 'Fat-Phobia'". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 30 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017.
- ^ "Visions and Voices event disrupted by RevCom". Daily Trojan. 14 Şubat 2019. 15 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Roxane Gay to edit anthology of 'dispatches from rape culture'". The Guardian (İngilizce). 6 Kasım 2017. 6 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mart 2018. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ a b c d "Roxane Gay on Body Positivity and Her New Pop-Up Magazine". The Hollywood Reporter. 3 Nisan 2018. 3 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2020. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ a b c "Roxane Gay and Medium launch Gay Magazine". AP. 3 Mayıs 2019. 3 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ a b c "Roxane Gay's newly launched Gay Magazine is 'not disrupting online publishing. I don't have all the answers.'". NiemanLab. 1 Mayıs 2019. 9 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2020. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Gay Mag". M: Medium. 1 Mayıs 2019. 1 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2020. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Power: A Letter From the Editor". Medium: Gay Mag. 3 Nisan 2020. 9 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2020. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ a b "Roxane Gay on Finding Humor, Protecting Your Energy, and the Unifying Power of Book Clubs". Girls' Night In. 10 Ekim 2019. 9 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Haziran 2020. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "The Body Is Unruly – Unruly Bodies". Medium. 3 Nisan 2018. 3 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Nisan 2018. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Unruly Bodies". Medium: Gay Mag. 3 Nisan 2018. 30 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Roxane Gay - Ming Doyle - The Banks". TKO Studios. 27 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2020.
- ^ Galuppo, Mia (12 Ağustos 2020). "Roxane Gay to Adapt Graphic Novel 'The Banks' for TKO Studios, Macro". The Hollywood Reporter. 11 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2022.
- ^ "Roxane Gay Launches Newsletter, Book Club". Kirkus Reviews (İngilizce). 29 Aralık 2020. 29 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2021. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "The Butter: FAQs". The Toast. 17 Kasım 2014. 14 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ a b "A Buttery Farewell". The Toast. 28 Ağustos 2015. 27 Ocak 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Temmuz 2017. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Roxane Gay". The Guardian (İngilizce). Birleşik Krallık. 21 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2019.
- ^ "589: Tell Me I'm Fat". This American Life. 17 Haziran 2016. 23 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2016.
- ^ "Roxane Gay pulls book from Simon & Schuster over Milo Yiannopoulos deal". TheGuardian.com. 25 Ocak 2017. 25 Ocak 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Ocak 2017. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Roxane Gay". Amazon. 14 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2014.
- ^ "Roxane Gay – HTMLGIANT". htmlgiant.com. 20 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Posts by Roxane Gay". Rumpus Magazine. 3 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2014.
- ^ "New Daughters of Africa review: vast and nuanced collection". Irish Times. 16 Mart 2019. 17 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ In the Company of Women. New York City: Workman Publishing. 2016. ss. 85. ISBN 9781579655976. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Roxane Gay's Podcast With Tressie McMillan Cottom Is Called 'Hear To Slay' & It's Coming Out Soon". Bustle.com. 19 Nisan 2019. 20 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2019. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Roxane Gay and Dr. Tressie McMillan Cottom to Release 'Badass' Podcast Called Hear to Slay". The Grapevine. The Root. 19 Nisan 2019. 19 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2019. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Queerty Pride50 2020 Honorees". Queerty (İngilizce). 21 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Haziran 2020.
- ^ "These queer writers are giving voice to our diversity one word at a time". Queerty. 21 Temmuz 2020. 26 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2020. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Roxane Gay is No. 42 on the 2022 Fast Company Queer 50 list". Fast Company (İngilizce). 8 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2022.
- ^ "Roxane Gay Wins the PEN Center USA Freedom to Write Award". Literary Hub. 4 Kasım 2015. 13 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2019. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ Canfield, David (22 Ocak 2018). "Roxane Gay, Masha Gessen among 2017 National Book Critics Circle finalists". Entertainment Weekly. 9 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Haziran 2020.
- ^ Bangert, Dave (5 Nisan 2018). "Purdue's Roxane Gay, best-selling author, awarded Guggenheim Fellowship". Journal & Courier. Erişim tarihi: 8 Mart 2019.
- ^ "2010-Present". Comic-Con International: San Diego (İngilizce). 2 Aralık 2012. 16 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2022.
- ^ a b "John Rechy and Roxane Gay Among Winners at 2018 Lambda Literary Awards". Grove Atlantic (İngilizce). 6 Haziran 2018. 6 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2022.
- ^ "Awards & Award Winners". PEN Oakland. 1 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2022.
- ^ "Roxane Gay". Purdue College of Liberal Arts. 23 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Mart 2017.
- ^ a b "Adventures in Publishing Outside the Gates". Medium. 29 Ocak 2020. 30 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2022. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Oprah Winfrey dropped 'My Dark Vanessa' book club pick after online controversy". USA Today. 5 Mart 2020. 6 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2022.
- ^ "Why My Dark Vanessa Is the New Book Everyone's Angry About". Slate Magazine. 1 Şubat 2020. 1 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "A Note to Readers". kateelizabethrussell.com. 1 Şubat 2020. 4 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "roxane gay". Twitter. 11 Ekim 2015. 15 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ekim 2015.
It's national coming out day. I am bisexual af. I am also a libra.
Yazar|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Roxane Gay and Debbie Millman Are Girlfriends, Invite Us to Consider Love Might Not Be a Lie???". Autostraddle (İngilizce). 18 Haziran 2019. 18 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Haziran 2019. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Tweet". Twitter. 14 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Kasım 2019. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ Gilchrist, Tracy E. (14 Kasım 2019). "Roxane Gay and Debbie Millman Are Engaged". The Advocate. 15 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Aralık 2019.
- ^ "Why Won't You Date Me? with Nicole Byer - Fatphobia (w/ Roxane Gay)". Headgum (İngilizce). 12 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2020.
- ^ "A Family". audacity.substack.com. 5 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2021. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "What Fullness Is". Medium. Medium. 24 Nisan 2018. 24 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2018. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ Gay, Roxane (1 Temmuz 2017). "Roxane Gay: My Body is a Cage of My Own Making". The Guardian. US. New York. 29 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ağustos 2020.
- ^ Waldman, Katy (5 Ağustos 2014). "It Is Good to Be a 'Bad' Feminist". Slate. 16 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Eylül 2014.
Dış bağlantılar
- Resmî site
- "Roxane Gay On Acknowledging — And Owning — Her 'Bad' Feminism". NPR. 3 Ağustos 2014. 3 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- TED'de Roxane Gay
- "Confessions of a bad feminist" (TEDWomen 2015) 2 Aralık 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Library resources in your library and in other libraries by Roxane Gay
- Roxane Gay on the Muck Rack journalist listing site
