Rometta Kuşatması

Rometta Kuşatması, Sicilya'nın fethini tamamlamak için Fâtımîler adına kuzeydoğu Sicilya'daki Bizans şehri Rometta'nın Kelbîler tarafından kuşatılmasıydı.

Kuşatma

Kuşatma, iki Kelbî kuzeni al-Hasan ibn Ammar ve Ahmed ibn al-Hasan al-Kalbi tarafından yönetildi. 962'de Taormina'nın düşüşünün ardından Kelbîler kuzeye Rometta'ya ilerledi. Ertesi yıl Ahmed kuşatmaya başladı. Şehir kısa süre sonra Bizans imparatoru II. Nikiforos'a askeri yardım ve erzak talep eden bir elçi gönderdi. Nikiforos, çoğu Girit'in Bizans fethinden gaziler olan yaklaşık 40.000 kişilik askerî birliği Sicilya'da savaşmak üzere donatarak karşılık verdi. Donanma Niketas Abalantes tarafından komuta edilirken, süvariler Manuel Phokas tarafından yönetiliyordu.^[1] Ekim 964'te, kuşatma Sicilya valisi al-Hasan ibn Ali al-Kalbi liderliğindeki Berberi birlikleri tarafından güçlendirildi.^[2]^[3]^[4] 25 Ekim'de Bizanslılar ve Araplar birbirleriyle meşguldü. Başlangıçta Bizanslılar savaşın kontrolündeydiler, ancak Araplar kısa süre sonra onları alt etmeyi başardılar. Hayatta kalan Bizanslılar, Messina'daki filolarına kaçmaya çalıştılar, ancak Boğazlar Savaşı'nda yola çıktıklarında pusuya düşürüldüler ve yenildiler. Takviye olmadan, Rometta kendisini Kelbîlere karşı savunamadı ve kısa süre sonra Mayıs 965'te düştü.^[3]^[5] Şehrin nüfusu, hayatta kalanların köleliğe satılmasıyla azaltıldı ve şehre Müslüman halk yerleştirildi.^[1]

Kaynakça

^ ^a ^b Kaldellis 2017. s. 45. 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
^ Halm 1996. ss. 405-406. 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
^ ^a ^b Brett 2001. s. 242. 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
^ Metcalfe 2009. s. 55. 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.
^ PmbZ. al-Ḥasan b. ‘Ammār al-Kalbī (#22562). 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi.

Araştırmalar

Kaldellis, Anthony (2017). Streams of Gold, Rivers of Blood: The Rise and Fall of Byzantium, 955 A.D. to the First Crusade. Oxford University Press. ISBN 978-0190253226.
Brett, Michael (2001). The Rise of the Fatimids: The World of the Mediterranean and the Middle East in the Fourth Century of the Hijra, Tenth Century CE. The Medieval Mediterranean. 30. Leiden: BRILL. ISBN 9004117415. 1 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2020.
Metcalfe, Alex (2009), The Muslims of Medieval Italy, Edinburgh: Edinburgh University Press, ISBN 978-0-7486-2008-1, 26 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 3 Kasım 2020
Lilie, Ralph-Johannes; Ludwig, Claudia; Pratsch, Thomas; Zielke, Beate (2013). Prosopographie der mittelbyzantinischen Zeit Online. Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften. Nach Vorarbeiten F. Winkelmanns erstellt (Almanca). Berlin ve Boston: De Gruyter.
Halm, Heinz (1996). The Empire of the Mahdi: The Rise of the Fatimids. Handbook of Oriental Studies. 26. transl. by Michael Bonner. Leiden: BRILL. ISBN 9004100563. 6 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2020.

İlgili Araştırma Makaleleri

Sicilya Emirliği, 10. ve 11. yüzyılda 107 yıl süreyle Sicilya adasında hüküm sürmüş olan Müslüman bir devletti. Başkenti bu dönemde Müslüman dünyasının önemli bir kültürel ve politik merkezi haline gelen Palermo idi.

Kelbîler, Sicilya'ya 948-1052 yıllarında egemen olan Arap hanedan. Hanedan'ın kurucusu Hasan bin Ali el-Kelbî 917-936 adlı kişidir.

II. Romanos, 959-963 yılları arasında tahta kalan Bizans imparatoru.

<span class="mw-page-title-main">II. Nikiforos</span>

II. Nikiforos Fokas, 963-969 arasında Bizans imparatoru. Müslüman Araplara karşı elde ettiği askerî başarılar 10. yüzyılda Bizans İmparatorluğu'nun yeniden güçlenmesini sağlamıştır.

<span class="mw-page-title-main">Mansûr (Fâtımî halifesi)</span>

Mansur veya El-Mansur Nasrillah veya Arapça tam adıyla Ebu Tahir İsmail Mansur bi-Nasrillah, 18 Mayıs 946 – 19 Mart 953 arasında Fatımi Devleti halifesi.

Güney İtalya'da Müslümanların tarihi, 7. yüzyılda Kuzey Afrika'da gelişmiş olan Arap-Berber asıllı Müslümanların İtalya'nın Akdeniz adaları ve İtalya yarımadasının özellikle güneyini ellerine geçirip buraların Müslümanlar tarafından idare edilmesi ve bu süreçte söz konusuydu. Güney İtalya'da Müslümanların tarihi, yerel halkın bir kısmının Müslüman olması sürecini de ele almaktadır.

Bu makale, "Askerlik sanatı üzerine" Bizans İmparatorluğu'nda üretilmiş çok miktarda makalelerin en önemlilerini listeler ve kısaca haklarında bilgi verir.

Petra Kuşatması, Şehinşah I. Hüsrev komutasındaki Sasani İmparatorluğu'nun Lazika'da yer alıp Bizans İmparatorluğu'nun elinde olan Petra şehrini 541 yılında kuşatmasıdır. Sasaniler şehri başarılı bir şekilde kuşatıp, Bizans güçlerini mağlup etmişlerdir.

İtalya Katepanlığı Ana kara İtalyan'nın Monte Gargano'dan Salerno Körfezi'ne çizilen bir hattın güneyinde kalan toprakları içeren Bizans İmparatorluğu eyaletidir. Amalfi ve Napoli bu hattın kuzeyinde olmalarına rağmen, katepanlık üzerinden Konstantinopolis'e bağlılıklarını sürdürdüler. Modern İtalya'nın Capitanata bölgesi ismini Catepanate'dan almıştır.

Azez Muharebesi, İmparator III. Romanos kendi komutasındaki Bizans ordusu ile Emir Şibhüddevle Ebû Kâmil Nasr kendi komutasındaki Mirdasoğulları Halep Emirliği arasında Suriye'de Azez yakınlarında gerçekleşen çarpışmadır. Mirdasoğulları, çok daha büyük Bizans ordusu karşısında zafer kazanıp, büyük bir büyük ganimet aldı, ancak nihayetinde zaferlerini kendilerine bir faydaya çevirememişlerdir.

962 tarihli Taormina Kuşatması, Taormina adasındaki ana Bizans kalesinin Fatımiler tarafından başarılı bir şekilde kuşatılmasıydı.

<span class="mw-page-title-main">Dubrovnik Kuşatması (866-868)</span>

Dubrovnik Kuşatması ya da Ragusa Kuşatması (866-868), Ağlebîler ve Bari Emirliği tarafından Ragusa şehrinin 866 yılında denizden kuşatılması ile başlayan, ancak 868'de Bizans filosunun yaklaşmasıyla kaldırılan, on beş ay devam eden bir kuşatmadır. Kuşatmanın başarısızlığı, yeni Bizans imparatoru I. Basil'in uyguladığı saldırgan batı politikasının ilk sonuçlarından biridir. Kuşatma sonrasında, Bizans otoritesinin Dalmaçya kıyısında yeniden kurulması, Batı Balkanlar'daki Slavların Hıristiyanlaştırılması ve birkaç yıl içinde ise Bizans'ın Güney İtalya'da yeniden varlığı sağlandı.

806 Küçük Asya'nın Abbasi işgali, Abbasi Halifeliği tarafından Bizans İmparatorluğu'na karşı başlatılan uzun bir dizi askerî operasyonun en büyüğüydü. Abbasi ve Bizans imparatorluklarının uzun bir kara sınırını paylaştığı güneydoğu ve orta Küçük Asya'da gerçekleşti. Abbasi ve Bizans imparatorluklarının uzun bir kara sınırını paylaştığı güneydoğu ve orta Küçük Asya'da gerçekleşti.

827-828 yıllarındaki Siraküza Kuşatması, Ağlebiler'in o zamanlar bir Bizans bölgesi olan Sicilya'daki Siraküza şehrini fethetmeye yönelik ilk girişimidir. Ağlebi ordusu, görünüşte asi Bizans generali Euphemius'u desteklemek için Sicilya'ya fethe çıkmadan sadece aylar önce gelmişti. Yerel güçleri mağlup edip Mazara kalesini aldıktan sonra Roma ve Bizans egemenliği altındaki adanın başkenti Siraküza'ya yürüdüler. Kuşatma 827–828 kışı boyunca ve yaza kadar sürdü, bu sırada kuşatma yiyecek eksikliğine sebep olan ve komutanları Esed ibn el-Furat'ın hayatına mal olan bir salgın patlak verdi. Bizans takviyeleri karşısında, yeni Arap lider Muhammed ibn Abi'l-Jawari, kuşatmayı bırakarak adanın ellerinde kalan güneybatı kısmına çekildi. Oradan, 877-878'de başka bir uzun kuşatmadan sonra Siraküza'nin düşmesine yol açan Sicilya'nın fethini sürdürdüler ve 902'de Taormina'nın düşüşüyle sonuçlandı.

Mamma Muharebesi, 688 yılında Emevi Halifeliğinin Arap Müslüman güçleri ile Altava Krallığı'ndan Caecilius liderliğindeki Berberiler arasında gerçekleşti.

Antakya Kuşatması (968-969) Bizans İmparatorluğu'nun Antakya'yı yeniden ele geçirmek amacıyla Hamdaniler'e karşı başlattığı kuşatmadır.

Boğazlar Muharebesi 965'in başlarında Bizans İmparatorluğu filoları ile Fâtımîler arasında Messina Boğazı'nda çatışmadır. Büyük bir Fâtımî zaferi ve İmparator II. Nikiforos'un Sicilya'yı Fâtımîlerden geri alma girişiminin nihai çöküşüyle sonuçlandı.

Hasaniler diğer adıyla Benî Hasan, İslam Peygamberi Muhammed bin Abdullah'ın torunu olan Hasan ibn Ali'nin soyundan gelenlerdir. Ali ibn Abi Talib'in soyundan gelenler anlamına gelen Alidler'in bir koludur ve eşrafın en önemli iki kolundan biridir diğeri, Hasan'ın kardeşi Hüseyin'in soyundan gelen Hüseyinoğullarıdır.

Ebü'l-Fevâris Ahmed bin Ali el-İhşîd, 968-969 yılları arasında Mısır, Suriye ve Hicaz'ı yöneten İhşidî hanedanının özerk hükümdarlarının sonuncusudur. Ancak çocuktu ve fiilen hükümdarlık yapmamış, önce vezir Cafer bin Furat'ın, sonra da amcası Ebü'l-Hasan bin Ubeydullah bin Toğaç'ın himayesi altında bulunmuştur. Saltanatı, 969 yazında Fatımiler'in Mısır'ı fethetmesiyle son bulmuştur.

Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.