Rochus Misch
| Rochus Misch | |
|---|---|
 SS-Unterscharführer üniforması ile Rochus Misch | |
| Doğum | 29 Temmuz 1917 Alt Schalkowitz, Alman İmparatorluğu |
| Ölüm | 5 Eylül 2013 (96 yaşında) Berlin, Almanya |
| Bağlılığı |  Nazi Almanyası |
| Branşı |  Schutzstaffel |
| Hizmet yılları | 1937-1945 |
| Rütbesi | SS-Oberscharführer |
| Birimi | SS-Verfügungstruppe 1. SS Leibstandarte SS Adolf Hitler |
| Çatışma/savaşları | II. Dünya Savaşı
|
| Ödülleri |   |
Rochus Misch (29 Temmuz 1917; Alt Schalkowitz, Oppeln - 5 Eylül 2013, Berlin), Nazi Almanyası'nda asker. II. Dünya Savaşı sırasında 1. SS Panzer Tümeni'nde Oberscharführer (kıdemli takım lideri) rütbesinde görev yaptı. 1940 ila 1945 yılları arasında Alman lider Adolf Hitler'in kuryesi, koruması ve telefon operatörü olarak görev yaptı.
Hayatı
Rochus Misch henüz iki yaşında öksüz kaldı ve dedesi ile büyüdü. Bir ressam olarak çalıştı. Misch'in Brigitta Jacob-Engelken adında bir kızı bulunmaktadır.
Nazi kariyeri
1937'de Waffen-SS'den önce SS-Verfügungstruppe'ye (SS-VT) girdi. Modlin Savaşı sırasında Polonya askerlerinin Almanya'ya teslim görüşmeleri devam ederken, Misch kötü bir şekilde Polonya'da yaralandı ve yaralandığı için kendisine İkinci Sınıf Demir Haç madalyası verildi. Aşağı Silezyalı ailenin yaşayan son üyesi olduğu için Führerbegleitkommando birimine (SS-FBK) tavsiye edildi. Bu birim ön-hat hizmetinde olmayan LSSAH üyelerinden oluşuyordu.
Misch LSSAH'a nakledildi. Wilhelm Mohnke'nin tavsiyesiyle 1940 Mayıs'ında Adolf Hitler'in koruması oldu. Hitler'in daimi korumasının genç bir üyesi olarak II. Dünya Savaşı boyunca Hitler'in hep yanında yer aldı. Koruması olarak görevli değilken Misch ve diğerleri telefon operatörü ya da kurye olarak görev yaptılar. Misch 1942'de evlendi ve bir kızı oldu. 16 Ocak 1945 tarihinde, Bulge Muharebesi'nde Almanların yenilgisinin ardından, Misch ve Hitler'in kişisel personeli Berlin'de Führerbunker'e taşındı.
Savaşın son günlerinde 30 Nisan 1945'te Hitler ve Eva Braun'un intiharlarından sonra herkesin Führerbunker'i terk ettiği sırada Propaganda Bakanı ve 1 günlüğüne başbakanlık yapmış olan Joseph Goebbels ile kendisi arasında son kez şu görüşme gerçekleşmiştir:
- - Goebbels: Benim için herhangi bir telefon var mı?
- - Misch: Evet Bay Şansölye. General Weidling ve Yarbay Seiffert aradılar.
- - Goebbels: Neyse. Çok değilmiş!
Hitler ve Joseph Goebbels sırasıyla 30 Nisan ve 1 Mayıs 1945 tarihinde intihar ettiler. Misch, Hitler ve Eva Braun'un intiharları ve sonra cesetlerinin bulunmasına ve Goebbels çiftinin çocuklarının zehir verilerek öldürülmesi süresi içinde Führerbunker'de bulunarak bu olaylara tanık oldu. Misch ve mekanik görevlisi Johannes Hentschel, sığınakta kalan son kişi idi. Joseph Goebbels'in daha önce verdiği izniyle 2 Mayısta sığınaktan kaçtı fakat Sovyet güçleri tarafından kısa bir süre sonra yakalandı. Ruslar'ın kendisine Hitler'in kesin akıbeti hakkındaki bilgiler vermesi için işkenceler gördü ve uçakla SSCB'ye gönderilerek Sovyet çalışma kamplarında dokuz yıl geçirdi. NKVD'nin tutukevi Lubjanka'da Heinz Linge ve Hitler'in başpilotu Hans Baur ile kaldı. Rochus Misch, Hans Baur'un yaralı bacağından dolayı ona refakat etmesiyle görevlendirilmişti.
Sonraki yaşamı ve ölümü
Rochus Misch, 1954 yılında esaretten döndükten sonra, o zamanki Batı Berlin'e geri döndü. 31 Aralık'ta Führerbunker'den 3.2 kilometre (2.0 mil) uzakta olan evine geldi.[1] O sırada Misch'in eşi Gerda, Neukölln'de öğretmen olarak çalışıyordu.[2] Misch, tutsaklıktan sonra geleceği ile ilgili ne yapacağı konusunda birkaç yıl mücadele etti. Savaş zamanında tanıdığı kişilerden Hastanede kapıcılık, araba şoförlüğü gibi çeşitli garip iş teklifleri aldı.[3] Yalnız bu iş teklifleri Berlin dışından gelmekteydi. Berlin'den taşınmayı gerektiriyordu.[4] Misch bu yüzden iş tekliflerini eşini de rahatsız ettiği gerekçesiyle reddetmiştir. Sonunda Berlin'de boyama işi yapmak için varlıklı Alman hayırseverlerin desteğiyle kredi aldı. Bir bankadan 28.000 Mark kredi çekerek Berlin-Schöneberg'de boyama ve iç tasarım ihtiyaçları için bir dükkân satın aldı. Bu mütevazı işi başarıyla yürüttü ve Müttefiklerin Berlin'deki ilk işgali sırasında ABD askerleri için fıstık ezmesi yapımına da dahil oldu. İş, Misch'in eski arkadaşı Adolf Kleinholdermann tarafından başlatılmıştı.[5] Bu yan iş o kadar başarılı oldu ki Misch dükkanını terk etmeyi düşündü. Karısı Gerda, onu resim ve iç dekorasyon işinde kalmaya ikna etti.[5] 1975'te Gerda, birkaç yıl görev yaptığı Batı Berlin parlamentosuna seçildi. Yıllar sonra Gerda'nın Alzheimer hastalığı gelişti ve 1998'de öldü.[6] Misch 1985'te, 68 yaşında emekli olana kadar bu işi yaptı[7] ve dükkânı satarak dinlenmeye çekildi.
Misch, hayatının sonuna kadar Hitler'e sadık kaldı ve "O (Hitler) kaba değildi. Canavar değildi. Süpermen değildi", "... çok normal. Yazılanlar gibi değil ve harika bir patrondu" şeklinde konuştu. Misch'in kızı Brigitta, anneannesi tarafından Gerda'nın Yahudi kökenli olduğunu öğrendi. Ancak Gerda bundan hiç bahsetmedi ve babası bunu kabul etmeyi reddetti. Brigitta bir mimar oldu ve Yahudi davalarını destekledi. Brigitta, babasının savaştan sonra pişmanlık duymamasından hayal kırıklığına uğradığını belirtmiştir. Brigitta çocuğunu bir yahudi okuluna yerleştirdi ve babası ile görüşmek istemedi.
1990'larda Führerbunker'in yeniden keşfedilmesini takiben Misch, Führerbunker'in tamamen dünya tarihinin önemli bir parçası olarak tahrip edilmemesi gerektiğini alenen ifade etti.
Misch, 20 Temmuz suikast girişimi planının bir Hollywood tasviri olan 2008 filmi Valkyrie'de yazar Christopher McQuarrie'ye danışmanlık yaptı.[8]
Fransa'da 2004 yılında Almanya yapımı Çöküş ("Der Untergang") filminin gösterimi vesilesiyle, Fransız gazeteci Nicolas Bourcier ile 2005 yılı boyunca birçok kez kendisi ile röportaj yaptı. 2005 röportajında Misch, filmde yaşananları gerçek hayatta olanlarla karşılaştırırken Der Untergang'ı "Amerikanlaştırılmış" olarak nitelendirdi ve şöyle devam etti: Bütün o bağırışlar ve çığlıklar; sığınakta öyle değildi. Gerçek - bu bir ölüm sığınağıydı. Herkes orada fısıldayarak konuşurdu. Çılgın bir çığlık sahnesi asla olmadı. Misch, filmin önemli gerçekleri doğru bir şekilde tasvir etmesine rağmen, dramatik etki olarak diğer ayrıntıların abartıldığını belirtti. Röportajda, Hitler'in Nazi zulmündeki rolüne dair bazı şüphelerini de dile getirerek, "Neo-Naziler" in olmadığını, sadece ülkelerinin refahına önem veren vatansever insanlar olduklarını belirterek, ABD'nin 2003'te İsrail'i zenginleştirmek için Irak'ı işgal ettiğini söyledi.[9]
27 Şubat 2007'de Bernd von Freytag Loringhoven'in, 10 Ekim 2008 tarihlerinde Armin Lehmann'ın ve 1 Aralık 2008'de Siegfried Knappe'nin ölümü ile Rochus Misch, Führerbunker'in son kurtulan kişisiydi.[10] 2008 yılında yayımlanan "Der Letzte Zeuge" ("Son Tanık") isimli anılarını yazdı.[11] İngilizce baskısı, tarihçi Roger Moorhouse'un girişiyle 2014 yılında yayınlandı.[12] Misch Ruslar tarafından tahliye edildiği ve taşındığı Berlin'deki evinde yalnız başına yaşadı. Evi, Berlin'in güneyinde, Rudow ilçesinde yer almaktaydı ve düzenli olarak konuşmak ya da röportaj için kamuoyundan ziyaretçileri kabul ediyordu.[13]
Rochus Misch, 15 Mayıs 2011 tarihinde ölümcül hasta olarak Daily Express'e yaptığı son röportajını verdi. 5 Eylül 2013 tarihinde Berlin'de öldü.[14]
Dış bağlantılar
Kaynakça
- ^ Felton 2014, s. 160.
- ^ Misch 2014, s. 207.
- ^ Misch 2014, ss. 207, 208.
- ^ Misch 2014, s. 208.
- ^ a b Misch 2014, ss. 209, 210.
- ^ Misch 2014, s. 212.
- ^ Misch 2014, s. 213.
- ^ Misch 2014, s. 2.
- ^ Hattemer-Higgins, Ida (21 Şubat 2005). "Hitler's bodyguard". Salon. 23 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2017.
- ^ "Last Hitler bodyguard Rochus Misch dies". BBC. 6 Eylül 2013. 6 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2013.
- ^ Misch, Rochus (2008). Der Letzte Zeuge. Munich: Pendo Verlag GmbH. ISBN 978-3492257350.
- ^ Misch 2014, s. xvii.
- ^ Abramowitz, Rachel (27 Aralık 2008). "Cruise, Singer and McQuarrie discuss 'Valkyrie'". Los Angeles Times. 27 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Aralık 2008.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 6 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Eylül 2013.
