İçeriğe atla

Rize simidi

Rize simidi
Ülke(ler)Türkiye
BölgesiRize
TürüSimit
ÇeşitleriBublik

Rize simidi, bublik (booblik veya bublyk) (Rusça:бублик), (Ukraynaca:búblyk) veya kel simit (Lazca: kerkeli), susamsız bir simit türüdür. Simit, 19. yüzyılda Rusya'dan Bubrik adıyla Rize'nin Pazar ilçesine getirilmiş ve oradan yayılmıştır. Süre içerisinde Rize ile özdeşleşen simit, Türk Patent ve Marka Kurumu tarafından tescillenmiş ve 2018 yılında coğrafi işaret belgesi almıştır.[1] Simit, Türkiye'nin diğer yerlerinde kel simit olarak da bilinmektedir.[2]

Yapımı

Simidin yapımında un, tuz, su, siyah üzüm pekmezi ve eser miktarda maya kullanılmaktadır. Hamur yoğrulduktan sonra 20 dakika,[3] 45 dakika,[4] 1 saat veya 2 saat[5] dinlendirilir. Simit kışın yapıldığında kullanılan maya miktarı ve dinlendirme süresi daha fazladır. Hamur, 60'ar gramlık parçalara ayrılır ve yuvarlanarak simit şekline getirilir. Kestane veya çam ağacında yapılan pasalarda bir süre dinlendirilen simit, 1 ila 1.5 dakika arası kaynar suda haşlanır. Sonrasında ise siyah üzüm pekmezli suyun içine atılır. Kurutma işleminin bitmesiyle beraber kürekle fırına yerleştirilir. Son olarak fırında yaklaşık yarım saat pişirilir.

Kaynakça

  1. ^ "'Rize simidi' tescillendi". aa.com.tr. 22 Ağustos 2018. 23 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2019. 
  2. ^ "Rize simidi tescillendi". haberturk.com. 6 Mart 2019. 7 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2019. 
  3. ^ "Rize simidi nedir? Nasıl yapılır? Gerekli malzemeler neler? Rize simidi tarifi". superhaber.tv. 22 Ağustos 2018. 22 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2019. 
  4. ^ "Rize simidi' 150 yıl sonra tescil edilecek". hurriyet.com.tr. 25 Ocak 2018. 18 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2019. 
  5. ^ "Teknoloji Laz simidini yenemedi". lazuri.com. 17 Ağustos 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2019. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Ekmek</span> Geleneksel ve temel yiyecek

Ekmek, çeşitli tahıl unundan yapılmış hamurun ateşte, sac üzerinde, tandırda, fırında veya tepside pişirilmesiyle hazırlanan temel gıda. Tek başına tüketilebildiği gibi, yemeğin yanında veya yemeklere ya da yağlara banarak da tüketilebilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Peksimet</span>

Peksimet askeri amaçlarla üretilmiş hamurun nem miktarının en az düzeye indirilmesiyle dayanıklılığı artırılan yiyecek türüdür. Uzun yıllar bayatlamadan dayanabilen ve genellikle savaş, kıtlık gibi durumlarda tüketilen ekmek çeşididir. Etimolojik olarak Yunan kökenli olduğu düşünülse de pek ve simit kelimelerinin birleşiminden oluşmuş olması da mümkündür. Türkiye'de genellikle İzmir başta olmak üzere Ege Bölgesi'nde sıkça tüketilir, Erzincan gibi Doğu yörelerinde de farklı şekilleri bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Tarhana çorbası</span>

Tarhana çorbası, Anadolu, Balkanlar ve Orta Asya gibi geniş bir coğrafyada çeşitli yapım şekilleriyle görülen çorba çeşididir. Önemli bölümü yoğurttan oluşan Tarhana çorbası besleyici olduğu kadar kuru toz şeklinde olduğu için uzun süre saklanabilir.Mecmuâ-i Fevâid, Ali Eşref Dede'nin Yemek Risalesi, Melceü’t-Tabbâhînde tarifi verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Su böreği</span> börek çeşidi

Su böreği, Türk mutfağında bir tepsi böreği çeşididir. Haşlanmış yufka katmanları arasına su böreğinin çeşidine göre kıyma veya beyaz peynir harcı serpiştirilip en üstü yumurtalanmış bir şekilde fırınlanarak yapılır.

<span class="mw-page-title-main">Tahinli pide</span> tahin içeren tatlı pide

Tahinli pide, bir içli pide türüdür.

<span class="mw-page-title-main">Simit</span> geleneksel Türk susamlı halka ekmeği

Simit veya İzmir'de kullanılan ismiyle gevrek, susamla kaplı yuvarlak biçimli ekmeklere verilen genel addır. Türkiye dahil olmak üzere Orta Doğu ve Balkanlar'da yaygın olarak tüketilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Tulum peyniri</span> Türk peyniri

Tulum peyniri, tulum içinde saklanarak olgunlaştırılan, Türkiye'nin çeşitli yörelerine özgü peynirlere verilen ad.

<span class="mw-page-title-main">Karadeniz pidesi</span> pide hamuru ile fırında yapılan ve genellikle Karadeniz Bölgesine atfedilen yemek

Karadeniz pidesi veya Karadeniz içli pidesi Karadeniz illerinde çok tüketilen pide türü.

<span class="mw-page-title-main">Kalburabastı</span> Türk mutfağından şerbetli hamur tatlısı

Kalburabastı, adını hamuru bir kalbura ya da kevgire bastırıldığı için almıştır. Şerbetli bir tatlıdır. Hamur için malzeme olarak margarin, un, yoğurt, sıvı yağ, yumurta, kabartma tozu, ceviz içi kullanılır. Şerbeti için toz şeker, su, limon suyu kullanılır. Yunanistan'da yapılan melomakarono tatlısı kalburabastının ballı ve karanfilli çeşididir. Abhaz mutfağında benzer tatlı hurmitadır.

<span class="mw-page-title-main">Laz böreği</span> Karadeniz bölgesine özgü tatlı

Laz böreği ; yufka, tereyağı, muhallebi ve şerbet ile yapılan bir tatlı çeşididir. Türkiye'de Doğu Karadeniz bölgesinde ve özellikle Lazların yaşadığı Artvin, Rize ve Trabzon illerinde yapılır. Yunanistan'da ise "sütlü börek" anlamına gelen galaktobureko adıyla, yufka yerine irmik lapası kullanılarak yapılır. Günümüzde yufka yerine milföy, muhallebi yerine krema kullanılarak yapılanları da mevcuttur. Krema ya da muhallebi; limon, portakal veya gül suyu ile tatlandırılabilir.

<span class="mw-page-title-main">Piruhi</span>

Piruhi; un, yumurta, tulum peyniri, tereyağı, et suyu ve ceviz içinden yapılan bir hamur yemeğidir. Pirohi, piruhi ve piruşki Rusça kökenli bir kelimedir. Bir çeşit mantıdır. Osmanlı mutfağında yer alır.

Hamur işi, un, su ve katı yağdan oluşan bir hamurdur. Şekerli hamur işleri genellikle şekerleme ürünü olarak da tanımlanır. "Hamur işleri" sözcüğü, un, şeker, süt, tereyağı, katı yağ, kabartma tozu ve yumurta gibi maddelerden yapılmış birçok pişirilmiş ürünleri bildirir. Küçük tartlar ve diğer tatlı pişmiş ürünler de hamur işleri olarak adlandırılır. Fransızca kelime pâtisserie de aynı yiyecekler için kullanılır. Ortak hamur işleri turta, tart, kiş hamuru ve etli börek türlerini içerir.

<span class="mw-page-title-main">Tatar mutfağı</span> Tatarlara özgü yemek kültürü

Tatar mutfağı, başta Rusya içindeki Tataristan olmak üzere farklı ülkelerde ve coğrafi bölgelerde yaşamakta olan Tatarların yemek kültürüdür.

<span class="mw-page-title-main">Şambaba tatlısı</span>

Şambaba tatlısı veya baba tatlısı, Türk mutfağından şerbetli bir hamur tatlısıdır. Yaş maya, toz şeker, su, un, tereyağı ve yumurta ile hazırlanan hamurlar küçük kek kalıplarına dökülerek pişirilir. Fırından çıkarılınca soğuyup sertleşen hamurlar, toz şeker ve su ile hazırlanan sıcak şerbete batırılır. Şerbeti içine çeken hamurlar servis tabağına konur. Tatlının üzeri kaymak ile süslenir.

Çayeli kuru fasulyesi, çoğunlukla İspir ve nadiren Hınıs fasulyesinden yapılan bir kuru fasulye yemeğidir. 1950'li yıllardan beri Çayeli ilçesiyle özdeşleşmiş olan yemek, Türk Patent ve Marka Kurumu tarafından tescillenmiş ve 2017 yılında coğrafi işaret belgesi almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Hamsili pilav</span> Karadeniz Bölgesine özgü balıklı pilav yemeği

Hamsili pilav (Gürcüce:ქაფშა ფრინჯონი), Trabzon ve Rize başta olmak üzere Karadeniz Bölgesinde tüketilen bir hamsi yemeğidir.

<span class="mw-page-title-main">Haşıl (yemek)</span> Yemek

Haşıl, Kars, Sivas, Erzurum, Rize, Gümüşhane, Bayburt ve Yusufeli başta olmak üzere Anadolu ve Kuzey İran'da yapılan bir yemektir. Kars yöresine özgü olduğu düşünülen haşılın yapımı bölgeden bölgeye farklılık göstermektedir.

<span class="mw-page-title-main">Çerkes simidi</span> Çerkes çay simidi

Çerkes simidi veya halığuane, çayla beraber yenen bir tür simittir. Bagele de benzetilebilir.

<span class="mw-page-title-main">Kiliçe çöreği</span>

Kulîce (کلیچه), Kiliçe çöreği bir çeşit simit veya çörektir. Ahmed Eflâkî’nin Menâkıbü’l Ârifîn adlı eserinden Selçuklu Anadolusu’nda kulîce(کلیچه) ,(simîd)(سميد) tüketildiği anlaşılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Kömbe kurabiyesi</span>

Kömbe kurabiyesi, Türk mutfağında yer alan bir kahke türüdür. Osmanlı döneminden beri yapılmaktadır. Antakya geleneksel mutfağında yer alır.