İçeriğe atla

Risotto

Risotto (telaffuz: rizoto), et, tavuk veya sebze suyunda pişirilerek krema kıvamına getirilmiş bir tür pirinç pilavıdır. İtalyan mutfağının önemli yemeklerinden biri olan risotto, İtalya'da pirincin en yaygın tüketim şekillerinden biridir. Pek çok yörede pilava soğan ve şarap katılarak pişirilir.

Risotto sözcüğü İtalyancada pirinç anlamındaki riso kökünden gelir.

Et suyu, et, balık veya sebzelerden yapılabilir. Birçok risotto türü tereyağı, soğan, beyaz şarap ve Parmigiano-Reggiano içerir. İtalya'da pirinci pişirmenin en yaygın yöntemlerinden biridir. Safran orijinal olarak tat ve sarı rengi için kullanılıyordu.[1][2]

İtalya'da risotto genellikle ana yemekten önce sunulan ilk yemektir ancak risotto alla milanese ana yemek olarak genellikle ossobuco alla milanese ile servis edilir.[3]

Tarihçe

Limonlu bezelyeli risotto

Pirinç, en azından 14. yüzyıldan beri güney İtalya'da yetiştirilmektedir. Güneyden pirinç yavaş yavaş kuzeye, Po nehir vadi bataklıklarının pirinç ekimine uygun olduğu kuzey İtalya'ya doğru ilerledi.[4] Bir efsaneye göre, Flandre'dan Fabbrica del Duomo di Milano'nun genç bir cam üfleyici çırağı bir düğün ziyafetinde renk vermesi için safran’ı prinç yemeğine attı.

İlk Risotto tarifi 1809 yılına aittir. Bu tarif, tereyağında sotelenmiş pirinç, sosisler, kemik iliği ve yavaş yavaş safranlı et suyu eklenmiş soğan içerir.[1] Kralların baş aşçı yardımcısı Giovanni Vialardi'nin 1854 tarihli Trattato di cucina ('Aşçılık Üzerine İnceleme') adlı kitabında risotto olarak adlandırılan bir yemek tarifi vardır.[5] Ancak Milano'da risottoyu kimin icat ettiği sorusunun bugün hala cevabı yoktur.[6]

Artık risotto ile ilişkilendirilen pirinç çeşitleri, 1914'te Maratelli ile başlayarak 20. yüzyılda geliştirildi.[7]

Pirinç çeşitleri

Risotto yapmak için genellikle yüksek nişasta (amilopektin), düşük-amiloz yuvarlak orta veya kısa taneli beyaz pirinç kullanılır. Bu tür pirinçler sıvıları emer ve nişastayı serbest bırakır, bu nedenle uzun taneli çeşitlerinden daha yapışkandırlar. İtalya'da kullanılan başlıca çeşitleri Arborio, Baldo, Carnaroli, Maratelli, Padano, Roma ve Vialone Nano’dur.[8] Carnaroli, Maratelli (tarihi İtalyan çeşidi) ve Vialone Nano, farklı kullanıcıların birbirini tercih etmesiyle en iyi (ve en pahalı) çeşitler olarak kabul edilir. Biraz farklı özelliklere sahiptirler. Örneğin, Carnaroli'nin Vialone Nano'ya göre fazla pişme olasılığı daha düşüktür ancak ikincisi daha küçük olduğundan daha hızlı pişer ve çeşnileri daha iyi emer. Baldo, Originario, Ribe ve Roma gibi diğer çeşitler kullanılabilir ancak geleneksel yemeğin krema kıvamına sahip olmaz; bu çeşitler çorbalar ve diğer risotto olmayan pirinç yemekleri ve tatlı pirinç tatlıları için daha iyi kabul edilir. Pirinçte süperfino, semifino ve fino tanımlamaları, kaliteye değil, tanelerin boyutuna ve şekline (özellikle uzunluk ve darlığa) atıfta bulunur.[7]

Yapılışı

Farklı içeriklere sahip pek çok farklı risotto tarifi vardır ancak bunların tümü, standart bir yöntemde pişirilen uygun çeşitteki pirince dayanır.[9]

Risotto, diğer pirinç yemeklerinin aksine, sürekli özen ve dikkat gerektirir.[10]

Pirinç, kremsi bir doku için gereken nişastanın çoğunu çıkaracağından önceden durulanmamalı, kaynatılmamalı veya süzülmemelidir.[11][12]

Pirinç ilk önce soğan ve tereyağı veya zeytinyağı içeren soffritto içinde kısaca pişirilir ve her bir tane tostatura denilen ince bir yağ tabakasıyla kaplanır. Sonra buna taneler tarafından emilmesi gereken beyaz şarap eklenir.

Kaynayan et suyu emildiğinde sıcaklık orta-yüksek seviyeye yükseltilir, kaynayan et suyu azar azar ve sürekli karıştırarak eklenir. Sadece az miktarda sıvı mevcutken sürekli karıştırmak prinç tanelerini birbirine sürtmeye zorlar ve sonuçta tanelerin dışındaki nişastayı çevreleyen sıvıyı salarak pürüzsüz, kremsi dokulu bir kütle oluşturur.[12][13]

Pirinç piştiğinde dokuyu olabildiğince kremsi ve pürüzsüz yapmak amacıyla, rendelenmiş Parmesan peyniri ve tereyağının soğutulmuş toplarında kuvvetlice döverek mantecatura yapmak için tencere ocaktan alınır. Birkaç dakika önce ocaktan alınıp kalan ısısıyla pişmeye bırakılabilir.[14]

Düzgün pişirilmiş risotto, tanelerdeki nişasta nedeniyle krema eklenmese bile zengin ve kremalıdır.[12] Rizottonun ("al dente") kıvamı ve ayrı ayrı taneleri vardır. Geleneksel dokusu oldukça akıcıdır veya all'ondadır (yani "dalgalı" kıvamdadır).

Düz tabaklarda servis edilir. Tabakta kolayca yayılmalı ancak çevresinde fazla sulu sıvı olmamalıdır. Kendi ısısında pişmeye devam ederek tanelerin tüm sıvıyı emmesine, yumuşak ve kuru hale gelmesine neden olduğu için bekletmeden hemen yenilmelidir.

İtalyan bölgesel çeşitleri

Birçok risotto çeşidinin kendi adı vardır:

Ad Resim Tanımı
Risotto alla milaneseSığır eti suyu, sığır kemik iliği, domuz yağı (tereyağı yerine) ve safran ile tatlandırılan ve renklendirilmiş peynir ile yapılan bir Milano spesiyalitesidir
Risotto al BaroloSosis eti veya Borlotti barbunyası içerebilen kırmızı şarapla yapılan bir Piyemonte spesiyalitesidir
Risotto al nero di seppiaMürekkep balığı’ nın mürekkep keseleri bozulmadan pişirilerek risottonun siyah bırakıldığı Veneto bölgesine ait bir spesiyalitedir
Risi e bisiÇatal yerine kaşıkla doğru şekilde servis edilen bir Veneto bahar yemeğidir. Risottoyu andıracak kadar yoğun bir çorbadır. Pancetta ile tatlandırılmış taze genç baklalardan elde edilen yemek suyu kullanılarak yeşil bezelye ile yapılır.[15][16]
Risotto alla zuccaKabak, Hint cevizi ve rendelenmiş peynir ile yapılır
Risotto alla pilotaSosis, domuz eti ve Parmesan peyniri ile yapılan bir Mantova spesiyalitesidir
Risotto ai funghiÇörek mantarı, boletus luteus, pholiota mutabilis veya agaricus bisporus gibi mantarlarla yapılmış risotto çeşitidir
Risotto ai frutti di mareDeniz ürünleri ile yapılan bir çeşittir
Risotto al Tartufo neroGenellikle siyah trüf mantarı ile yapılır

Ayrıca bakınız

Ek okuma

  • Barrett, Judith, and Wasserman, Norma (1987). Risotto. New York: Scribner. 0-02-030395-5.
  • Hazan, Marcella (1992). Essentials of Classic Italian Cooking. New York: Alfred A. Knopf. 0-394-58404-X.

Kaynakça

  1. ^ a b Roberto Perron (29 Ocak 2011). "La fabbrica del Duomo e l'invenzione del risotto". Corriere della Sera (İtalyanca). 1 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2017. 
  2. ^ Artusi, Pellegrino (1891). La scienza in cucina e l'arte di mangiar bene [The Science of Cooking and the Art of Eating Well] (İtalyanca).  Recipes 78-80. Still, in print, there are many editions in many languages.
  3. ^ "Ricetta Ossobuco e risotto, piatto unico di Milano" [Recipe for ossobuco and risotto, one-course meal dish of Milano]. Le ricette de La Cucina Italiana (İtalyanca). 29 Nisan 2015. 6 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2017. 
  4. ^ "All About Risotto: The History & Fundamentals of a Favorite Italian Dish". www.cuisineathome.com (İngilizce). 14 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Haziran 2022. 
  5. ^ La Cucina del Riso, p76, Accademia Italiana della Cucina, 2014 7 Mart 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 978-88-89116-32-6
  6. ^ Summary of Risotto. Storia di un piatto italiano by Alberto Salarelli, 2010, published by Sometti 9 Nisan 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 8874953518
  7. ^ a b Lorella Fabris (1 Ağustos 2014). "Tipi di riso, varietà e usi". Agrodolce.it (İtalyanca). 4 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2017. 
  8. ^ Green, Aliza (2006). Starting with Ingredients. Running Press. s. 810. ISBN 978-0-7624-2747-5. 28 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  9. ^ Felicity Cloake (6 Mayıs 2010). "How to make the perfect risotto". The Guardian. 6 Ocak 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2017. 
  10. ^ "Risotto rice". BBC goodfood. 18 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2017. 
  11. ^ "When to Rinse Rice". Cook's Illustrated. November 2009. 19 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2017. 
  12. ^ a b c Sam Wong (24 Mayıs 2017). "Proof in the pudding: Myth-busting 15 common cooking tips". New Scientist. 10 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2017. 
  13. ^ McGee, Harold (2004). "Risotto". McGee on Food and Cooking: An Encyclopedia of Kitchen Science, History and Culture. Hodder & Stoughton. s. 475. ISBN 9780340831496. 
  14. ^ Matt Preston (17 Haziran 2014). "Cooking ripper risotto". Taste.com. 26 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Temmuz 2017. 
  15. ^ Eleonora Baldwin. "Aglio, Olio e Peperoncino". aglioolioepeperoncino.com. 13 Kasım 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ağustos 2015. 
  16. ^ Felicity Cloake (25 Mayıs 2017). "How to cook the perfect risi e bisi". The Guardian. 25 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Temmuz 2017. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Pilav</span> Pirinç temelli yemek

Pilav; pirinç, bulgur gibi taneli bitkilerin veya şehriye, kuskus gibi makarna türlerinin suda pişirilmesiyle yapılan bir yemektir.

<span class="mw-page-title-main">Tavuk çorbası</span>

Tavuk Çorbası tavuk suyu ve tavuk eti parçaları ile yapılan bir çorbadır. Türk mutfağıyla birlikte hemen hemen her kültürün mutfağında tavuk çorbası bulunur.

<span class="mw-page-title-main">Musakka</span> Türk mutfağının sebze yemeklerinden

Musakka, Genellikle Orta Doğu ve Balkanlar'da yaygın olan, patlıcan veya patates bazlı bir yemektir. Kıymalı varyasyonları da dâhil olmak üzere birçok yerel ve bölgesel varyasyonları vardır.

<span class="mw-page-title-main">İtalyan mutfağı</span> İtalyan Mutfağı

İtalyan mutfağı, kökeni MÖ 4. yüzyıla kadar uzanan, toplumsal ve siyasi değişimlerle yüzyıllar içerisinde gelişmiş, dünyanın her tarafında bilinip, sevilen, çok zengin bir mutfaktır. İtalyan mutfağında Etrüsk, Antik Yunan, Antik Roma, Bizans, Yahudi ve Arap mutfaklarının etkisi çok belirgindir. Yeni Dünyanın keşfiyle, bugünkü İtalyan mutfağının temeli olarak bilinen fakat aslında 18. yüzyıla kadar halk kitlelerine ulaştırılamamış patates, domates, dolmalık biber ve mısır gibi gıda ürünlerinin Avrupa'ya getirilmesiyle mutfakta önemli değişimler görüldü. İtalyan mutfağının özelliği bölgesel çeşitliliğinin fazla olması, ve çok farklı lezzetleri barındırmasından gelir.

Arnavutluk tarih boyunca birçok devletin yönetimi altına girmiş, bu süreçte yalnızca siyasi veya askeri olarak değil, aynı zamanda kültürel açıdan da etkilenmiştir. Bu sebepten dolayı Arnavut mutfağı başta Türk, İtalyan ve Yunan mutfakları olmak üzere genel itibarıyla Akdeniz mutfağından izler taşımaktadır. Bugün Arnavut halkı tarafından sıkça tüketilen ve yapılan baklava, aşure, kadayıf gibi tatlılar; dolma, yaprak sarma, tarator gibi aperitifler ve ayran, siyah çay, Türk kahvesi gibi içecekler Osmanlı zamanından başlayarak Türk mutfağından Arnavut kültürüne geçen yiyecek ve içeceklerden bazılarıdır.

<span class="mw-page-title-main">Desti kapama</span> bir tür testi kebabı

Desti kapama bir çeşit yemektir.

<span class="mw-page-title-main">Arroz rojo</span>

Arroz rojo veya diğer kullanımıyla İspanyol pilavı, beyaz pirinç, domates, sarımsak, soğan ve diğer bileşenlerden yapılmış Meksika mutfağına ait garnitür. Genellikle diğer Meksika yemeklerinin yanında servis edilir.

<span class="mw-page-title-main">Kuru fasulye</span> Türk mutfağına ait meşhur bir sulu yemek

Kuru fasulye, Türk mutfağında pişmiş bir fasulye yemeğidir. Beyaz fasulye ve zeytinyağı ile yapılır ve çoğunlukla soğan ve domates salçası kullanılır. Yemeğe tercihen sebze veya et de eklenebilir. Kuru fasulye pirinç pilavı veya bulgur pilavı ile birlikte servis edilir. Suyuna ekmek banarak tüketilebilir. Türkiye'nin milli yemeği olarak da kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Hamsili pilav</span> Karadeniz Bölgesine özgü balıklı pilav yemeği

Hamsili pilav (Gürcüce:ქაფშა ფრინჯონი), Trabzon ve Rize başta olmak üzere Karadeniz Bölgesinde tüketilen bir hamsi yemeğidir.

<span class="mw-page-title-main">Arroz negro (Meksika mutfağı)</span>

Arroz negro, koyu renginin siyah fasulye suyundan geldiği, pirinçle yapılan bir Meksika yemeğidir. Siyah et suyu, siyah fasulyenin yeterli suda soğan ve tereyağı ile pişirilmesiyle yapılır. Pirinç, sarımsakla kızartılır, ardından fasulye suyu, epazot, serrano biber ve tuz eklenir. Pirinç yumuşayana kadar kaynatılır.

<span class="mw-page-title-main">İtalyan yemekleri listesi</span> Vikimedya liste maddesi

İtalyan mutfağı, kökleri MÖ 4. yüzyıla kadar uzanan yüzyıllar boyunca sosyal ve politik değişikliklerle gelişmiştir. İtalyan mutfağının kökenleri Etrüsk, eski Yunan ve antik Roma mutfaklarından gelmektedir. Yeni Dünya'nın keşfi ve artık mutfağın merkezinde olan ancak 18. yüzyıla kadar miktar olarak tanıtılmayan patates, domates, dolmalık biber ve mısırın piyasaya sürülmesiyle önemli değişiklikler meydana geldi. İtalya mutfağı, bölgesel çeşitliliği, lezzet farklılıklarının bolluğu ve yurtdışındaki etkileriyle dünyanın en popüler mutfaklarından biri olduğu bilinmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Pirinç unu helvası</span>

Pirinç unu helvası, ana maddeleri pirinç unu, su, tereyağı ve şeker olan, ünlü bir Türk tatlısıdır.

<span class="mw-page-title-main">Kaburga dolması</span>

Kaburga dolması malzemeleri koyun kaburgası, kuş üzümü, kuzu ciğeri, soğan, çam fıstığı, tereyağı, pirinç, su, yenibahar, karabiber, salça, tuz olan et yemeğidir. Osmanlı mutfağında yer alır. Diyarbakır'da yapılmaktadır. Mardin'de yapılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Davut paşa köftesi</span>

Davut paşa köftesi,kuzu kıyması, tuz, tane karabiber, kimyon, yenibahar, zeytinyağı, kuru soğan, iç badem, domates salçası, su, limon suyu, tereyağı ile yapılan bir tür köftedir. Davud paşa köftesi, eskiden Osmanlı sarayında akşam ziyafetlerinde servis edilen güzel kokulu bir baş yemektir. Yanında tereyağlı pilavla servis edilir.

<span class="mw-page-title-main">Bulgur pilavı</span> bulgur ile yapılan pilav

Bulgur pilavı , bulgurdan yapılan bir çeşit pilavdır. Türkiye'nin her yöresinde yapılmaktadır.Yörelere göre malzeme bakımından çeşitlilik gösterir.

<span class="mw-page-title-main">Acem pilavı</span>

Acem pilavı, bir çeşit pirinç pilavıdır. Koyun eti veya dana eti ile hazırlanır. Çam fıstığı, üzüm, tarçın, karanfil ve kakule eklenerek hazırlanır.

<span class="mw-page-title-main">Türkistan pilavı</span>

Türkistan pilavı, bir çeşit pirinç pilavıdır. Malzemeleri pirinç, havuç, soğan, kavurma, kuyruk yağı, sarımsaktır. Uygur Türklerinde Türkistan pilavı hazırlanır. Uygurlar için Türkistan pilavı etnik kimliklerinin bir göstergesidir.

<span class="mw-page-title-main">Tarak pilavı</span>

Tarak pilavı, bir çeşit pirinç pilavıdır. Deniz tarağı ile hazırlanır. Malzemeleri pirinç, deniz tarağı içi, tereyağı, soğan, tuz, su, zeytinyağıdır. Gelibolu mutfağında yapılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Gnocchi</span> İtalyan makarna türü

Gnocchi, İtalyan mutfağında çeşitli bir hamur tatlısı ailesidir. En geleneksel şekilde buğday unu, yumurta, tuz ve patatesin basit bir kombinasyonundan oluşan küçük hamur topaklarından yapılırlar. Kişilerin basit tarifi irmik unu, peynir, galeta unu, mısır unu veya benzer malzemeler, ve muhtemelen otlar, sebzeler ve diğer bileşenler dahil. Temel malzemeler, patatesler için tatlı patates veya buğday unu için pirinç unu gibi alternatiflerle değiştirilebilir. Bu gibi değişiklikler genellikle geleneksel olmayan olarak kabul edilir.

<span class="mw-page-title-main">Panna cotta</span>

Panna cotta, jelatin ile koyulaştırılmış ve kalıplanıp tatlandırılmış kremadan oluşan bir İtalyan tatlısıdır. Krema, kahve, vanilya veya diğer tatlandırıcılarla aromatize edilebilir.