Renanya'nın Yeniden Askerileştirilmesi

Versay Antlaşması'nda tanımlandığı şekliyle Renanya'nın Ren Nehri boyunca konumu

Renanya'nın Yeniden Askerileştirilmesi (Almanca: Rheinlandbesetzung), 7 Mart 1936'da Alman askerî güçlerinin Renanya'ya girmesiyle başladı ve bu durum Versay Antlaşması ve Locarno Antlaşmaları'nı doğrudan ihlal etti. Ne Fransa ne de İngiltere askeri bir karşılık vermeye hazır değildi, bu yüzden harekete geçmediler. 1939'dan sonra yorumcular sık sık 1936'da güçlü bir askeri hamlenin Hitler'in yayılmacı planlarını mahvedebileceğini söyledi. Ancak yakın dönem tarih yazımı, İngiltere ve Fransa'da hem kamuoyunun hem de elit kesimin askeri müdahaleye şiddetle karşı çıktığı ve her ikisinin de harekete geçmeye hazır bir orduya sahip olmadığı konusunda hemfikirdir.^[1]

I. Dünya Savaşı'nın sona ermesinden sonra, Renanya Müttefik işgali altına girdi. 1919 Versay Antlaşması uyarınca, Alman ordusunun Ren nehrinin batısındaki veya 50 km doğusundaki tüm bölgelerden çıkması yasaklandı. 1925 Locarno Antlaşmaları, Renanya'nın kalıcı olarak askerden arındırılmış statüsünü yeniden teyit etti. 1929'da Alman Dışişleri Bakanı Gustav Stresemann Müttefik kuvvetlerin geri çekilmesini müzakere etti. Son askerler Haziran 1930'da Renanya'yı terk etti.

Nazilerin 1933'te iktidara gelmesinden sonra Almanya yeniden silahlanma ve Renanya'nın yeniden askerileştirilmesi için çalışmaya başladı. 7 Mart 1936'da Şansölye ve "Führer" Adolf Hitler, Fransız-Sovyet Karşılıklı Yardım Antlaşması'nı bahane ederek 20.000 Alman askerinin Rheinland'a girmesi emrini verdi ve bu durum Almanya'da sevinç gösterilerine neden oldu. Savaş riskini almak istemeyen Fransız ve İngiliz hükûmetleri antlaşmaları uygulamama kararı aldı.

Yeniden askerileştirme, Avrupa'daki güç dengesini Fransa ve müttefiklerinden Almanya'ya doğru değiştirdi ve Almanya'nın Batı Avrupa'da Rhineland'ın askerden arındırılmış statüsü tarafından engellenen bir saldırı politikası izlemesine izin verdi.

İngiltere ve Fransa'nın müdahale etmemesi, Hitler'in iki ülkenin de Nazi dış politikasına engel olmayacağına inanmasına neden oldu. Bu da Hitler'in Almanya'nın savaş hazırlıklarını hızlandırmasına ve Avrupa'ya hükmetmesine neden oldu.^[2] 14 Mart 1936'da Münih'te yaptığı bir konuşmada Hitler, "Ne tehditler ne de uyarılar beni yolumdan alıkoyamayacak. Bir uyurgezerin içgüdüsel eminliğiyle takdiri ilahi tarafından bana verilen yolu izliyorum" demiştir.^[2]

Kaynakça

^ Norrin M. Ripsman, and Jack S. Levy, "The preventive war that never happened: İngiltere, Fransa ve 1930'larda Almanya'nın yükselişi." Security Studies 16.1 (2007): 32-67.
^ ^a ^b Richard J. Evans (26 Temmuz 2012). The Third Reich in Power, 1933 - 1939: How the Nazis Won Over the Hearts and Minds of a Nation. Penguin Books Limited. s. 637. ISBN 978-0-7181-9681-3.

İlgili Araştırma Makaleleri

Gdańsk, Polonya'da bulunan bir şehirdir.

Yatıştırma politikası uluslararası diplomaside savaşın önlenmesi için saldırgan bir devlete siyasal, maddi veya coğrafi ödünler verilmesini tarif eder. Terim çoğunlukla II. Dünya Savaşı'na giden 1935-1939 döneminde Nazi Almanyası ve Faşist İtalya karşısında bu siyaseti güden Birleşik Krallık hükûmetleri için kullanılır. Başbakanlar Ramsay MacDonald (1929-1935), Stanley Baldwin (1935-1937) ve son olarak Neville Chamberlain (1937-1940) bu siyasetle anılır. İngiltere'nin baskısı altında Fransa da Nazizm ve Faşizmi yatıştırma siyaseti gütmüştür.

Münih Antlaşması, Birleşik Krallık, Fransa, İtalya ve Almanya arasında yapılan ve Çekoslovakya'nın Südet bölgesinin Almanya'ya verilmesini öngören 29 Eylül 1938 tarihli antlaşmadır.

Avusturya'nın ilhakı, 12 Mart 1938'de Hitler'in Almanya'yı genişletme çabalarının ilk adımı olmuştur. Avusturya'nın ilhakını, Versay Antlaşması gereği 15 yıldır Milletler Cemiyetinin kontrolünde olan Saar bölgesinin Almanya'ya verilmesi, Çekoslovakya'nın Südetlerinin Almanya'ya hediye edilmesi, Almanya'nın Çekoslovakya'yı işgali ve en sonunda Polonya'nın işgali takip etti.

Weimar Cumhuriyeti, Almanya'da, Philipp Scheidemann'ın 9 Kasım 1918 tarihinde cumhuriyetin kurulduğunu ilan etmesi ile başlayıp 30 Ocak 1933 tarihinde Adolf Hitler'in şansölye olmasına kadar süregelmiş döneme verilen isimdir. “Weimar Cumhuriyeti” adı tarih yazımı için kullanılan bir terimdir. Bu adın kaynağı, I. Dünya Savaşı'ndan yenilgiyle çıkılması sonucu lağvedilen Alman monarşisi yerine millî meclisin yeni anayasayı oluşturmak için 1919 yılında toplandığı Weimar kentidir. Parlamenter demokrasiye dayanan bir rejimin kurulmuş olduğu bu dönemde “Deutsches Reich” yani Alman İmparatorluğu adı muhafaza edildi. Almanya'da liberal demokrasi yerleştirmek için yapılan bu ilk girişim, yoğun sivil anlaşmazlıkların ve ekonomik sorunların olduğu bir dönem getirdi.

Mihver Devletleri, II. Dünya Savaşı'nda Müttefik Devletler bloğuna karşı temel olarak Almanya, İtalya ve Japonya'nın, bunun dışında Macaristan, Romanya, Bulgaristan, Finlandiya, Bağımsız Hırvatistan Devleti, Vichy Fransası, Arnavutluk, Habeşistan, Mançukuo, Tayland, Burmanya ve Irak'ın oluşturduğu blok. Ayrıca İran Şahı Rıza Pehlevi Almanya'dan yana tavır almış, İspanya ise Mihver güçlerin bir taraftarı olarak kalmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Paris Barış Konferansı</span> I. Dünya savaşı sonrasında İtilaf Devletlerinin yaptığı toplantı

Paris Barış Konferansı, I. Dünya Savaşı'nı sona erdiren antlaşmaların hazırlandığı uluslararası bir konferanstır.

Alman-Sovyet Saldırmazlık Paktı veya Molotov - Ribbentrop Paktı, Nazi Almanyası ile Sovyetler Birliği arasında Doğu Avrupa'yı aralarında paylaşan bir saldırmazlık paktıydı. Pakt 23 Ağustos 1939'da Moskova'da Almanya Dışişleri Bakanı Joachim von Ribbentrop ve Sovyet Dışişleri Bakanı Vyaçeslav Molotov tarafından imzalandı ve resmi olarak Almanya ile Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği Arasında Saldırmazlık Antlaşması olarak biliniyordu. Gayri resmi olarak; Hitler-Stalin Paktı, Nazi-Sovyet Paktı veya Nazi-Sovyet İttifakı olarak da anıldı.

<span class="mw-page-title-main">Südet Krizi</span>

Südet krizi, Nazi Almanyası'nın Çekoslovakya'nın Südet bölgesinin kendisine verilmesini diretmesiyle ortaya çıkan ve 1938 yılında belli başlı Avrupa ülkelerini savaşın eşiğine getiren gelişmelerdir.

<i>Wehrmacht</i> Nazi Almanyasının Silahlı Kuvvetleri

Wehrmacht, 1935 ile 1945 yılları arasında Nazi Almanyası'nın silahlı kuvvetleridir. "Waffenträger der Nation" olan Heer, Kriegsmarine ve Luftwaffe'den oluşmaktaydı.

Franz Joseph Hermann Michael Maria von Papen, Adolf Hitler'in 1933 yılında iktidara gelmesinde önemli rol oynayan Alman devlet adamı ve diplomat. Aynı zamanda 1939-1944 yılları boyunca Türkiye'deki Alman büyükelçisiydi. Almanya-Türkiye ilişkilerini geliştirmekte önemli katkıları olmuştur. Savaş bittikten sonra Müttefik Devletler'e teslim oldu. Ertesi gün Amerikan askerleri tarafından tutuklandı.

Locarno Antlaşması, 5-16 Ekim 1925 tarihleri arasında İsviçre'nin Locarno kentinde müzakere edilen ve 1 Aralık 1925'te Londra'da imzalanan antlaşma.

Alman tekrar silahlanması (Aufrüstung), 1930'larda NSDAP tarafından Versay Barış Antlaşması'nı ihlal eden büyük bir silahlanma gayretiydi. Tekrar güç mücadelesi esnasında Nasyonal Sosyalist Parti, Almanya'nın kayıp ulusal gururunu toparlamaya söz verdi. Parti, Versay Antlaşması'nın ve Weimar Cumhuriyeti'nin boyun eğmesinin bütün Almanlar için bir utanç olduğunu belirtti ve Alman halkına askeri yeniden silahlandırmayı vadetti.

Çekoslovakya'nın İşgali (1938-1945), Münih Antlaşması sonucu Almanya'nın, Südetler olarak bilinen bölgeyi işgal etmesiyle başlamıştır. 16 Mart 1939'da Alman birlikleri Çekoslovakya'nın geri kalanını da işgal ederek II. Dünya Savaşı'nın sonuna kadar ülkenin varlığına son vermiştir.

<span class="mw-page-title-main">Renanya</span>

Renanya, Almanya'nın batı kısmındaki Ren nehrinin batı tarafında kalan coğrafî bölge.

Versay Antlaşması'nın 231. Maddesi, Savaş Suçluluğu Maddesi olarak da geçen bu madde, Alman İmparatorluğu'nun I. Dünya Savaşı'nı kaybetmesiyle imzaladığı Versay Antlaşması ile İtilaf Devletleri'ne vermiş olduğu zararları ödemesini içeren bir tazminat maddesidir. 231. Madde en tartışmalı maddelerden bir tanesiydi. Madde; "İtilaf Devletleri, İlgili Hükümetler ve Almanya teyit ederki, Almanya ve müttefikleri'nin, İtilaf Devletleri'ne vermiş oldukları tüm kayıplar ve hasarların Almanya ve müttefikleri, tarafından karşılanacaktır." Madde her ne kadar diğer İttifak Devletleri'ni de kapsıyor olsa da anlaşmanın başka bir maddesinde "Almanya, savaşın tüm zararlarından sorumludur... " ibaresi vardı. Böylece bütün yük Almanların üstüne yıkılmak istenmiştir.

1941 öncesi Almanya-SSCB ilişkileri, 1941 yılında karşı saflarda savaşa girmeden önceki Alman Weimar Cumhuriyeti ile Sovyetler Birliği arasındaki diplomatik ilişkilerdir. İki devlet arasındaki ilişkiler, I. Dünya Savaşı'ndan sonra, Almanya tarafından dikte edilen ve Sovyetler ile Almanya arasındaki düşmanlıkları sona erdiren, 3 Mart 1918 tarihinde imzalanan Brest Litovsk Barış Antlaşması ile başladı.

Nazi Almanyası'nda propaganda, NSDAP'nin iktidara gelmeden önce çoğunlukla Joseph Goebbels'in ve Adolf Hitler'in yürüttüğü II. Dünya Savaşı'nın öncesinde ve savaştaki zaman zarfını teşkil eden dönemde nasyonal sosyalizm öğütleri doğrultusunda yapılan antisemitik, antikapitalist ve antikomünist konuşmalar ve propagandalardır.

1930'lar, 1 Ocak 1930'da başlayan ve 31 Aralık 1939'da sona eren, Gregoryen takviminin içinde bulunan bir onyıldır.

Stresa Anlaşması, Fransa başbakanı Pierre-Étienne Flandin, İngiltere başbakanı Ramsay MacDonald ve İtalya başbakanı Benito Mussolini arasında 14 Nisan'da İtalya'nın Maggiore Gölü kıyısındaki Stresa kasabasında yapılan bir anlaşmaydı. 1935 Resmi olarak Stresa Konferansı'nın Nihai Bildirgesi olarak adlandırılan, amacı Locarno Antlaşmalarını yeniden teyit etmek ve Avusturya'nın bağımsızlığının "ortak politikalarına ilham vermeye devam edeceğini" ilan etmekti. İmzacılar ayrıca, Almanların gelecekte Versay Antlaşması'nı değiştirmeye yönelik herhangi bir girişimi reddettiler. Churchill, Hitler ve Gereksiz Savaş'ta Pat Buchanan, "Stresa Anlaşması'nın, II. Dünya Savaşı başlamadan önce Hitler'i durdurmaya yönelik en önemli girişim" olduğunu yazdı. Bununla birlikte, Birleşik Krallık'ın Haziran 1935'te Almanya'ya donanmasının boyutunu artırma izni verilen İngiliz-Alman Deniz Anlaşmasını imzalamasının ardından Stresa Anlaşması çökmeye başladı. İtalya'nın Habeşistan'ı işgalinden hemen sonra, anlaşmadan 2 ila 3 ay sonra tamamen bozuldu.

Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.