Rage Against the Machine
Rage Against The Machine  | |
|---|---|
 Coachella Fest 2007 (Soldan sağa: Tim Commerford, Zach de la Rocha, Brad Wilk, Tom Morello) | |
| Genel bilgiler | |
| Başladığı yer | ABD |
| Tarzlar | Funk metal, rap metal, alternatif metal |
| Etkin yıllar | 1991-2000, 2007-2011, 2019-günümüz |
| Müzik şirketi | Epic Records |
| İlişkili hareketler | Audioslave, One Day As A Lion, The Nightwatchman, Wakrat, Prophets of Rage |
| Resmî site | www.ratm.com |
| Üyeler | Tom Morello Zack de la Rocha Tim Commerfold Brad Wilk |
Rage Against the Machine, Amerikalı müzik grubu. Rage veya RATM olarak da bilinir. 1991 yılında Kaliforniya, ABD'de kurulmuştur. Kadro Tom Morello, Zach de la Rocha, Brad Wilk ve Tim Commerford'tan oluşur.
Grup, müziklerinde ele aldıkları sol görüşleri, kapitalizm karşıtı tutumları ile thrash metal, hip hop ve punk rock'ı kapsayan tarzları ile ün kazanmıştır. 2010 itibarıyla, dünya çapında 16 milyondan fazla albüm sattılar. Grup, uygunluklarının ilk yılında 2017, 2018, 2019 ve 2021'de Rock & Roll Onur Listesi'ne alınmak üzere aday gösterildi, ancak teklifler başarısız oldu.[1]
Rage Against the Machine, kendi adını taşıyan ilk albümünü 1992'de çıkardı ve büyük beğeni topladı. 1993 Lollapalooza festivalindeki performanslarının ardından ticari başarı elde ettiler. 2003 yılında albüm, Rolling Stone'un tüm zamanların en iyi 500 albümü listesinde 368. sırada yer aldı.[2] Grubun sonraki iki albümü Evil Empire (1996) ve The Battle of Los Angeles (1999) da başarılı oldu; her iki albüm de Billboard 200 listesinde zirveye ulaştı. İlk dokuz yıllık çalışmaları sırasında Rage Against the Machine, popüler ve etkili bir grup oldu ve 1990'ların sonu ve 2000'lerin başında öne çıkan nu metal türü üzerinde büyük bir etkiye sahipti. Ayrıca VH1'in En Büyük 100 Hard Rock Sanatçısı listesinde 33. sırada yer aldılar.[3]
2000 yılında, Rage Against the Machine cover albümü Renegades'i çıkardı ve büyüyen yaratıcı farklılıkların De la Rocha'nın gruptan ayrılmasına, ardından grubun dağılmasına neden oldu. De la Rocha düşük profilli bir solo kariyere başlarken, grubun geri kalanı Soundgarden'ın eski solisti Chris Cornell ile rock süper grubu Audioslave'i kurdu; Audioslave, 2007'de dağılmadan önce üç albüm yayınladı. Aynı yıl, Rage Against the Machine yeniden bir araya geleceğini duyurdu ve yedi yıl sonra ilk kez Nisan 2007'de Coachella Valley Müzik ve Sanat Festivali'nde birlikte sahne aldı. Önümüzdeki dört yıl içinde grup dünya çapında performans sergilemeye devam etti ve 2011'de bir kez daha ara verdi. 2016'da Morello, Commerford ve Wilk , B-Real, Chuck D ve DJ Lord ile birlikte Prophets of Rage adlı yeni bir grup kurdu; bu grup, 2019'da dağılmadan önce bir EP ve bir tam uzunlukta stüdyo albümü yayınladı.
Rage Against the Machine, sekiz yıllık bir aradan sonra Kasım 2019'da, başlangıçta 2020'de başlaması planlanan ancak COVID-19 pandemisi nedeniyle 2022'ye ertelenen bir dünya turu için yeniden bir araya geldiklerini duyurdu. 2023'te yapılması planlanan turne vokal De la Rocha'nın 2022'de bir konserde ayağını ciddi yaralaması nedeniyle tekrar ertelendi.
Tarihçe
1991–1992: İlk yıllar
1991 yılında, gitarist Tom Morello'nun eski grubu Lock Up'ın dağılmasının ardından, eski Lock Up davulcusu Jon Knox, Tim Commerford ve Zack de la Rocha'dan oluşan yeni kadrosuna eski grubundan Morello'yu kadroya çağırdı. Morello teklifi kabul etti ancak eski grubundan Jon Knox ile çalışmak istemedi. Morello kısa süre sonra hem Lock Up hem de daha sonra Pearl Jam olacak grup için başarısız seçmelere katılan Brad Wilk ile temasa geçti.[4] Brad Wilk teklifi kabul edip gruba Rage Against the Machine adı verildi. Rage Against the Machine, Zack de la Rocha`nın önceki grubu Inside Out`un parçasıdır ve kapitalizme karşı olan öfkelerini simgeler. Köken olarak da grup adını Inside Out grubunun da bir üyesi olan Kent McClard adlı kişinin No Answers dergisindeki 1989 tarihli bir makalesinden almıştır.[4]
Grup, bir plak şirketi olmadan 12 şarkıdan oluşan bir demo albüm kayıt etti. Demoyu dinleyen birkaç plak şirketi grupla ilgilendi, sonunda Epic Records'la anlaştılar. Morello o yıllar için şu açıklamalarda bulundu: "Epic, sorduğumuz her şeyi kabul etti ve gereğini yerine getirdiler. Asla ideolojik bir çatışma yaşamadık.
1992–1994: Rage Against the Machine
Grubun ilk albümü Rage Against the Machine, Kasım 1992'de yayınlandı. Albümün kapağında Malcolm Browne'ın Vietnamlı bir Budist keşiş olan Thích Quảng Đức'nin ABD destekli Başbakan Ngô Đình Diệm rejimi tarafından Budistlerin öldürülmesini protesto etmek için 1963'te Saygon'da kendini yakarak öldürdüğü Pulitzer Ödüllü fotoğrafı yer aldı. Albümün prodüktörlüğünü Garth Richardson üstlendi.[5]
Rage`in Sony'e ait Epic Records ile anlaşması büyük tepki görmüştü. Grup yaptığı açıklamada, "fazla kişiye ulaşmanın çok önemli olduğunu bunun da ancak gene kapitalist kanallarla yapılabileceğini" belirtmişti. Samimiyetlerini sorgulayan hayranları ise bu açıklamaya, "bunun bir bakıma doğru olduğunu, fakat satılan her Rage kopyasının bu şirketleri daha da güçlü hale getirdiği unutulmaması gerektiğini" belirterek cevap vermiştir.
Albümün satışları başlangıçta yavaş olsa da albüm, yalnızca sekiz satır söz içeren ağır, sürükleyici bir parça olan "Killing in the Name" şarkısının radyoda yoğun şekilde çalınmasıyla ticari bir başarıya dönüştü.[6] Grubun profili, Haziran-Ağustos 1993 turları sırasında Lollapalooza'da kayda değer bir performansın ardından yükseldi; Rage Against the Machine'in Amerika Birleşik Devletleri'ndeki satışları Lollapalooza'dan önce 75.000 iken yıl sonunda 400.000'e yükseldi.[7] Grup albüm tanıtımı için ilk Avrupa turnesini Suicidal Tendencies grubuyla gerçekleştirdi.
Nisan 1996'da albüm Amerika Birleşik Devletleri'nde bir milyondan fazla ve dünya çapında üç milyon kopya sattı.[7] Albüm daha sonra Mayıs 2000'de Amerika Kayıt Endüstrisi Birliği (RIAA) tarafından platin sertifikası aldı.[8]
1995–2000: Ana akım başarı
1994'ün sonlarında grubun hareketsizliği, dağıldıklarına dair söylentilere yol açtı.[9] MTV News'e bildiren isimsiz bir kaynağa göre, Rage Against the Machine, Kasım 1994'ten itibaren prodüktör Brendan O'Brien ile birlikte 23 parça kaydetmişti. Haziran 1995'te grup bir radyo programı için bir araya gelip performans hazırlığındayken grup içi şiddetli tartışmadan dolayı grup kısa süreliğine dağıldı.[9] Tom Morello daha sonra, grubun müzikal yönü konusunda çıkan tartışmalarda uzlaşıya varıldığını açıkladı.[10] Grup sonunda uzun zamandır beklenen devam albümleri Evil Empire'ı prodüktör O'Brien ile Kasım ve Aralık 1995'te kaydetti. Morello, grubun müzikal gerilimlerinin bir sonucu olarak, albümün daha fazla hip hop etkisi içerdiğini belirterek, grup tarzının Public Enemy ve The Clash arasında bir 'orta yol' olarak tanımladı.[10]
Evil Empire 16 Nisan 1996'da yayınlandı ve ilk haftasında 249.000 kopya satarak Billboard 200 listesine bir numaradan girdi.[11][12] Albüm daha sonra üçlü platin statüsüne yükseldi. Nisan 1996'da Saturday Night Live'da tv programında Bulls on Parade şarkısı seslendirildi. Grup o gece program için iki şarkı çalmayı planlamıştı ancak sonra Cumhuriyetçi Steve Forbes'in de aynı gece programa konuk olarak geleceğini öğrenince protesto için Amerika bayrağını amfilere ters astılar. O gece Steve Forbes'i protesto ederek tek şarkı çaldılar. 1997'de U2 grubuyla bir turneye çıktı. Grup turneden gelen geliri, Tekstil Çalışanları Birliği ve Zapatista Ulusal Kurtuluş Ordusu'na bağışladı.
1999'da Rage Against the Machine, Woodstock '99 konserinde çaldı. Sonraki albümleri, The Battle of Los Angeles 1999'da listelere bir numaradan giriş yaptı, ilk hafta 450.000 kopya sattı ve ardından çift platin elde etti.[13] Aynı yıl The Matrix filminin soundtrack'inde "Wake Up" şarkısı yer aldı. "Calm Like a Bomb" adlı parça daha sonra filmin devamı olan 2003 yapımı The Matrix Reloaded'da yer aldı. 2000 yılında The Battle of Los Angeles albümleri Rolling Stones'un tüm zamanların en iyi 500 albümü listesinde 426. sırada yer aldı.
2000–2006: Dağılma ve sonraki projeler
26 Ocak 2000'de Michael Moore'un yönettiği "Sleep Now in the Fire" parçasına ait klibinin çekimleri sırasında çıkan bir tartışma, 'New York Borsası'nın kapılarının kapanmasına neden oldu.[14] Grup üyeleri borsaya girmeye çalıştıktan sonra güvenlik tarafından bölgeden çıkartıldı. New York City'nin film ofisi, Wall Street'te hafta içi film çekimlerine izin vermiyordu. Klip yönetmeni Moore'un Federal Hall Ulusal Anıtı'nın merdivenlerini kullanma izni vardı, ancak kaldırımda veya sokakta ateş etme, yüksek ses izni veya uygun park etme izni yoktu. Tom Morello o gün yaşananları şöyle anlattı; "Michael temelde bize bir yönetmenlik talimatı verdi," Ne olursa olsun, oynamayı bırakmayın. Grup merdivenlerden ayrıldığında, polis memurları Moore'u yakaladı ve götürdü. Yakalanmadan önce bize New York Borsasını alın dedi. Çok sayıda kişi ile beraber Borsa binasına girdik. Yaklaşık iki yüz kişi ilk kapı setinden geçtik, ancak Borsa'nın titanyum kapıları kırıldığında hücumumuz durduruldu.[15] Klip yönetmeni Michael Moore daha sonra şu açıklamayı yaptı; "Rage Against the Machine, birkaç dakikalığına da olsa Amerikan kapitalizmini kapatmayı başardı".[14]
7 Eylül 2000'de grup 2000 MTV Video Müzik Ödülleri'ne katıldı ve "Testify" şarkısını seslendirdi. Ancak Limp Bizkit'e En İyi Rock Videosu ödülü verildikten sonra bas gitarist Commerford setin iskelesine çıktı. Commerford ve koruması bir gece hapis cezasına çarptırıldı ve vokal De la Rocha'nın gösteriden sonra ödülleri bıraktığı bildirildi. Morello, Commerford'un bunu yapacağından haberimiz vardı. Ben de De la Rocha da buna karşı çıkmamıza rağmen Commerford bunu yaptığını söyledi.[16]
Ekim 2000: Grubun dağılması
Grubun ilk albümünden sonra ideoloji başta olmak üzere birçok grup içi çatışma vardı. Nihayetinde Ekim 2000'de vokal De la Rocha gruptan ayrıldığını duyurdu. Ayrılık kararı hakkında şu açıklamayı yaptı: Karar verme sürecimiz tamamen başarısız olduğu için artık Rage'den ayrılmanın gerekli olduğunu düşünüyorum. Artık bir grup olarak dördümüzün de isteklerini karşılayamıyoruz ve ve benim açımdan sanatsal ve politik idealimizin altı oyuldu. Morello ise şu açıklamalarda bulundu: "Her şey hakkında çok fazla tartışma vardı ve her şeyi kastediyorum. Tişörtlerimizin leylak rengi mi yoksa kamufle mi olması gerektiği konusunda yumruk yumruğa kavga bile ederdik! Saçmaydı. Açıkça politiktiktik ancak içten içe de yanıcıydık. Uzun süre de çirkindi"[17]
Vokal De la Rocha'nın Rage Against the Machine'den ayrılması, Kerrang'da 2000 yılında o yılın Okuyucu Anketinde "En Boktan Şeyi" seçildi! [18]
De la Rocha'nın ayrılmasından 2 ay sonra grup, vokallerde De la Rocha'nın bulunduğu cover albüm olan Renegades Aralık 2000'de yayınlandı. Albüm De la Rocha ayrılmadan önce kaydedilmişti. Albüm büyük satış elde edip RIAA tarafından platin statüsüne ulaştı. De la Rocha'nın ayrılmasından sonra grup birkaç konser DVD'si de yayınladı.[19]
11 Eylül 2001 saldırılarından sonra ABD hükûmeti tarafından tv ve radyolar bir muhtıra verildi. Sıkıntılı sözlere ait söz açısından sorgulanabilir şarkılar bir liste hazırladır. Listede Rage Against the Machine'in tüm şarkıları vardı[20]
2001: Audioslave
De la Rocha'nın ayrılmasından sonra geriye kalan üyeler farklı bir vokalle ancak Rage olarak değil yeni bir grupla devam etmek istedi. İlk duyuruda vokalin Ozzy Osbourne veya R&B sanatçısı Macy Gray olabileceği söylendi.[17] Uzun yıllar boyunca o yıllarda Alice in Chains'ten ayrılan Layne Staley'in de vokal adayları arasında olduğu söylense de Tom Morello 2015 yılında Layne Staley'e hiçbir zaman teklif götürmediğini açıkladı. Prodüktör Rick Rubin'in önerisi ile Soundgarden'ın eski vokali Chris Cornell ile çalışmaya karar verip Audioslave grubunu kurdular.[21] Audioslave çatısı altında ilk yayınladıkları tekli Cochise şarkısı oldu. Kasım 2002'de grupla aynı adı taşıyan Audioslave albümü yayınlandı. Albüm otoriteler tarafından büyük bir beğeni aldı. Albümün çoğunluğu apolitik sözler içeriyordu. 2005 yılında yayınladıkları ikinci albüm Out of Exile listelere bir numaradan giriş yaptı. 2006 yılında grubun son albümü Revelations yayınlandı. Albüm için her hangi bir tanıtım turnesine katılmamaları grubun dağıldığı söylentilerini çıkardı. Albümden bir yıl sonra 2007 yılında Chris Cornell ve Tom Morello solo projelerini gerekçe göstererek Audioslave grubunu dağıttıklarını açıkladılar.
Grup üyelerinin solo projeleri
Tom Morello ilk solo projesini 2003 yılında The Nightwatchman adıyla başlatmıştı. Bu proje altında akustik müzikal olarak politik halk müziği çalıyordu. Tom Morello sırasıyla; The Nightwatchman adıyla 4 solo albüm, Street Sweeper Social Club grubuyla 2 albüm, Bruce Springsteen ile beraber 2 albüm, Prophets of Rage grubuyla 1 EP 1 albüm, kendi adıyla da 4 solo albüm çıkardı.
De la Rocha 2008'e kadar birkaç solo projesine girişse de ilk solo albümünü 2008'de çıkardı. Nine Inch Nails grubundan Trent Reznor ile beraber bir albüm kayıt etse de albümü yayınlamadılar.
2016: Prophets of Rage
Grubun üç üyesi Tom Morello, Tim Commerford, Brad Wilk ve birkaç kişinin daha dahil olduğu yeni Prophets of Rage grubu 2016 yılında kuruldu. Grup 1 EP ve 1 albüm yayınladıktan sonra 2019'da dağıldı.
Bas gitarist Tim Commerford Audioslave ve Prophets of Rage projeleri dışında 2016 yılında Wakrat grubunu kurdu. Grup günümüzde hala müzikal faaliyetini sürdürmektedir.
Baterist Brad Wilk Audioslave ve Prophets of Rage projeleri dışında Black Sabbath'ın 13 ve The End albümlerinin baterilerini çaldı. The Last Internationale grubunun 2014 yılında çıkan albümüne katkı sağladı.
2007–2008: Yeniden bir araya gelme ve turlar
2007 yılında Audioslave'in dağılmasından sonra Rage'in tekrar bir araya gelebileceği basına sızdı. Tom Morello söylentileri doğrulayıp, George W. Bush yönetimindeki sağcı yönetime muhalefet olarak tek seferlik bir araya geldiğini söyledi. İlk etapta sadece vokal De la Rocha ve Tom Morello'nun bir akustik konseri düzenlendi. İki hafta sonra Zapatista Ulusal Kurtuluş Ordusu fonuna ait binanın önünde tam kadronun bulunduğu bir konser verdiler. Tom Morello konserlerin tek seferlik olduğunu söylese de grup 2008 yılında konser kitlesinden gelen olumlu tepkiye kulak vererek 2008 yılını Avrupa, Amerika, Japonya, Avustralya, Yeni Zelanda'da geniş bir turne ve festivallere katılım yaptı.
2008 yılına ait yoğun konserlerden sonra yeni albüm gelip gelmeyeceği konusunda grup olumsuz cevap verip solo projelere devam edeceklerini açıkladılar. Ağustos 2008 çoğunluğu savaş gazileri olan 8000 kişiyle kongre binasına doğru bir Savaş Karşıtı yürüyüşü yaptılar. Polisler 4 saat bekledikten sonra Obama savaş gazilerini kabul edip dinledi.
2009 yılında İngiltere konserleri esnasında grup bir kampanya başlattı. İngiltere'de 1952'den beri devam eden yılın noel şarkısı organizasyonu için Killing in the Name parçalarını önerdi. Gruba Muse, Dave Grohl, Paul McCartney'den destek geldi. Facebookta bu girişim için bir grup kuruldu. Gruba 950 bin kişi destek verdi. Nihayetinde 2009 yılın noel şarkısı seçildi. Grup bunun karşılığında 2010 yılında İngiltere'de bir ücretsiz konser sözü verdi. Sözlerini tutarak Haziran 2010'da Finsbury Park'ta ücretsiz konser verdiler.
2010 yılında Avrupa'nın birçok festivalinde konser verdiler. De la Rocha bu konserler esnasında grubunun yeni şarkılar ürettiğini ancak kayıt ve albüm olmayacağını söyledi. 2011 yılında Tom Morello yakın tarih planları arasında yeni bir albüm olmadığı ama albüm fikrine tamamen kapalı olmadıklarını, stüdyo kayıtlarına kayıtsız kalmayacaklarını söyledi. Aynı yıl Tim Crammford yeni şarkılarının olduğu önümüzdeki iki yıl içinde bir planları olduklarını açıkladı. 2011 yılında grup son konserine verip yan proje Prophets of Rage ile albüm ve konserler verdiler.
2019-günümüz: İkinci buluşma
8 yıllık aradan sonra grup 2019'da tekrar konserler için bir araya geldiklerini ve 2020 için geniş bir turne programı açıkladı. Ancak turne programı Covid-19 pandemisi nedeniyle önce 2021'e sonra 2022'e ertelendi. 11 yıl aradan sonra grup 2022'de ABD'de iki konser verdi. Bu konserler esnasında De la Rocha ayağından ciddi yaralanması nedeniyle 2023'te planlanan turne tekrar iptal edildi.
Müzikal tarz ve etkileri
Erken dönem heavy metal enstrümantasyonundan ilham alan Rage Against the Machine; başat olarak Led Zeppelin, Bob Dylan, U2, Red Hot Chili Peppers, Iron Maiden, Kiss, Black Sabbath / Ozzy Osbourne, The Police, Queen gibi çeşitli gruplardan etkilenmiştir. Ayrıca Afrika Bambaataa, Run-DMC, Public Enemy, Beastie Boys gibi hip hop hareketlerinden, The Clash, Minor Threat, The Teen Idles, Bad Brains, Dead Kennedys, Black Flag, The Sex Pistols, Fugazi, Bad Religion, Suicidal Tendencies, Urban Dance Squad gibi gruplardan da etkilendiklerini açıklamışlardır.
Şarkı sözü olarak grup üyeleri Rage Against the Machine'i, "kurumsal Amerika'ya, kültürel emperyalizme ve hükümet baskısına karşı slogancı solcu punk rock, hip hop ve thrash'ten oluşan bir Molotof kokteyline dönüştüren şiddetli polemik müziği" olarak tanımlamaktadır.
Rage Against the Machine tarz olarak; rap metal, rap rock, funk metal, fusion, alternatif metal, hard rock, nu metal, heavy metal ve alternatif rock olarak tanımlanmıştır. Rage Against the Machine genellikle nu metalin öncüsü olarak kabul edilir.[22][23][24]
Siyasi görüş ve eleştiriler
Grup birçok sosyal ve siyasal sorunla ilgilenir. Şarkı sözlerinde, konserlerindeki söylemlerinde ve katıldıkları siyasi toplantılarda bu özelliklerini gösterirler. Grup sol, anti-otoriter ve devrimci siyasi görüşe sahiptir. Şarkılarında özellikle ABD'deki kapitalist sistem ve ABD Başkanı George W. Bush şiddetli şekilde eleştirilir (Testify adlı şarkıda grup Al Gore ve Bush'un aslında farklı partilerde olmalarına rağmen aynı siyasal söylemlere sahip olduklarını savunur). Grubun adı da kapitalizme karşı olan öfkelerini simgeler. Bunun yanı sıra Latin Amerika'daki gerilla hareketlerini destekleyen şarkıları bulunmaktadır (Bombtrack adlı şarkıda Peru'da Peru Komünist Partisi'nin (Aydınlık Yol) verdiği mücadele ve lideri Abimael Guzmán'ın yakalanması anlatılır). Solist de la Rocha özellikle EZLN örgütünün aktif destekçisidir. Grup ayrıca 1993 yılında ilginç bir eylem yapmıştır. Philadelphia'da sahnede 15 dakika çıplak bir halde kalarak ABD'de müzik piyasasını denetleyen Parents Music Resource Center'ı ve bu kurumun uyguladığı sansürü protesto etmişlerdir. Rage Against the Machine grubu ABD'de cinayetten suçlanarak ölüm cezasına çarptırılan Mumia Abu-Jamal'in idamına da karşı çıkmaktadır.
Tom Morello, Axis Of Justice adlı bir internet haberleşme sitesi ve seferberlik sitesi kurdu. Axis Of Justice'in başını Tom Morello ile beraber System Of A Down grubunun solisti Serj Tankian çekmektedir.
Bazı eleştirmenler Rage Against the Machine'i, medya holdingi Sony Music'in bir yan kuruluşu olan Epic Records'a imza atan milyonerlerken solcu davalara bağlılığını dile getirmekle ikiyüzlülükle suçladılar.[25] Infectious Grooves müzik grubu Rage'in "Killing in the Name" şarkı sözlerine tiye alarak, "Do What I Tell Ya!" adlı bir şarkıyla grubu ikiyüzlü olmakla suçladı.[26][27] Bu tür eleştirilere yanıt olarak Morello ve De la Rocha şunları söyledi:
| “ | Kapitalizm toplumunda yaşadığınızda, bilginin yayılmasının geçerliliği kapitalist kanallardan geçer. Noam Chomsky eserlerinin Barnes & Noble'da satılmasına itiraz eder miydi? Hayır, çünkü insanlar kitaplarını buradan alıyor. Sadece din değiştirenlere vaaz vermekle ilgilenmiyoruz. Anarşistler tarafından yönetilen İşgal Evlerinde çalmak harika ama aynı zamanda Granada'dan Stuttgart'a kadar insanlara devrimci bir mesajla ulaşabilmek de harika. | ” |
| — Tom Morello | ||
| “ | Evet, mümkün olduğu kadar çok insanın siyasi tartışmaya katılmasını sağlamak, diyaloğu devam ettirmek için bu firmalarla çalışıyor. Bugün merak ediyordum, neden birisi "Mumia Abu-Jamal'ı özgür bırakın" yazan bir pankartla Amerikan Büyükelçiliği'nin çatısına tırmansın, neden bunu yapıyorsunuz? Uluslararası basının dikkatini çekmek için. Sony'nin sunduğu uluslararası ağ, benim için bildiğiniz mükemmel araç, daha da fazla insanın devrim niteliğinde bir farkındalığa katılmasını ve savaşmasını sağlayabilir. | ” |
| — Zacha de la Rocha | ||
Grup Üyeleri
- Zack de la Rocha - vokaller
- Tom Morello - gitar
- Brad Wilk - bateri
- Tim Commerford - bas gitar
Albümleri
- 1992: Rage Against the Machine
- 1996: Evil Empire
- 1999: The Battle of Los Angeles
- 2000: Renegades
Ödülleri
- Grammy-1997 Tire Me - En İyi Metal Performansı (kazandı)
- Grammy-1997 Bulls on Parade - En İyi Hard Rock Performansı (aday)
- Grammy-1998 People of the Sun - En İyi Hard Rock Performansı (aday)
- Grammy-1999 No Shelter - En İyi Metal Performansı (aday)
- Grammy-2001 Guerrilla Radio - En İyi Hard Rock Performansı (aday)
- Grammy-2001 The Battle Of Los Angeles - En İyi Rock Albümü (aday)
- Grammy-2002 Renegades of Funk - En İyi Hard Rock Performansı (aday)
- MTV-1996 Bulls on Parade - En İyi Rock Videosu (aday)
- MTV-1997 People of the Sun - En İyi Rock Videosu (aday)
- MTV-2000 Sleep Now in the Fire - En İyi Rock Videosu (aday)
Kaynakça
- ^ "Rock and Roll Hall of Fame 2018 nominees announced". CNN. 5 Ekim 2017. 11 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "500 Greatest Albums of All Time". Rolling Stone (İngilizce). 31 Mayıs 2012. 13 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2020.
- ^ "VH1: '100 Greatest Hard Rock Artists': 1-50". Rock On The Net. 14 Şubat 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2020.
- ^ a b "Why Brad Wilk Failed Pearl Jam Audition". Ultimate Classic Rock (İngilizce). 4 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2019. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Rage Against the Machine – Rage Against the Machine". AllMusic. 11 Kasım 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2011. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Rage Against the Machine Gold and Platinum". RIAA. 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2019.
- ^ a b "Up Against the Wall : You want raw, unfiltered extremism? You got it. Rage Against the Machine is back, with all pistons firing. The band members once thought they'd be too political for anyone to care. They were wrong". Los Angeles Times (İngilizce). 14 Nisan 1996. 5 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ocak 2023. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Rage Against the Machine | Gold & Platinum". RIAA (İngilizce). 12 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ocak 2023.
- ^ a b "Evil Empire Due From Rage Against The Machine". MTV (İngilizce). 22 Ocak 1996. 18 Ağustos 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ocak 2023.
- ^ a b "Rage still likes to use music in struggle for social change". The Deseret News. 6 Eylül 1996. s. W5. 15 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ocak 2023. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Between the Bulletins". Billboard. 20 Kasım 1999. s. 134. 15 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mart 2023. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Rage Builds "Evil Empire"". MTV (İngilizce). 3 Mayıs 1996. 22 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ocak 2023.
- ^ "Rage Against the Machine – Biography". AllMusic. 2004. Erişim tarihi: 8 Eylül 2008. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ a b "Rage against Wall Street". Green Left Weekly #397. 15 Mart 2000. 12 Ekim 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2007.
- ^ 33 Revolutions Per Minute. Faber & Faber. 2011.
- ^ Mapes (9 Eylül 2010). "MTV Loves MTV: A Bad Romance". Billboard. 13 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Eylül 2010.
- ^ a b Q, May 2003, p60
- ^ Rees, Paul, (Ed.) (13 Ocak 2001). "Readers' Poll 2000". Kerrang!. EMAP (835): 29-36.
- ^ "Rock & Roll: The Last Days of Rage? - With No Lead Singer, Rage Consider Their Next Move". ProQuest 1193001.
- ^ "Imagine: The music business in a post-911 world". The Austin Chronicle. 30 Kasım 2001. 22 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2011. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Audioslave - Audioslave". AllMusic. 8 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2019. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "The Best Selling Heavy Metal Albums of All Time in the U.S." Metal Descent. 25 Ekim 2013. 4 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2017. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ Slipknot: Inside the Sickness, Behind the Masks With an Intro by Ozzy Osbourne and Afterword by Gene Simmons. Random House. 2011. ISBN 9781446458341.
If Rage had paved the way for nu-metal, Korn defined it.
Yazar|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ Brave Nu World. Sanctuary Publishing. 2002. ss. 15, 42-43, 244. ISBN 1-86074-415-X. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Rage On: The strange politics of millionaire rock stars". Reason Online. 31 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2008.
- ^ "Suicidal Tendencies Frontman On Rumored Gang Affiliation, Being Only Original Member". Roadrunnerrecords.com. 26 Kasım 2008. 10 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2012.
- ^ The Guinness encyclopedia of popular music. 1995. ISBN 9781561591763. 27 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2012.
Dış bağlantılar
- Rage Against The Machine Resmi Web Sitesi21 Kasım 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- The Battle of Turkey :: Türkçe RATM Kaynağı ve Fan Sitesi
