Radko Dimitriev
| Radko Dimitriev | |
|---|---|
 | |
| Doğum | 24 Eylül 1859 Siliven, Osmanlı İmparatorluğu |
| Ölüm | 18 Ekim 1918 Pyatigorsk, SSCB |
| Bağlılığı |  Bulgaristan Rus İmparatorluğu |
| Branşı |  Bulgar Kara Kuvvetleri Rus İmparatorluk Ordusu |
| Hizmet yılları | 1877-1886; 1898-1913; 1914-1917 |
| Rütbesi | Korgeneral |
| Komutası | Bulgar 3. Ordusu Rus 3. Ordusu Rus 12. Ordusu |
| Çatışma/savaşları | Sırp-Bulgar Savaşı Birinci Dünya Savaşı
|
| Ödülleri |          |
| İmza | |
 | |
Radko Dimitriev (Bulgarca: Радко Димитриев) (24 Eylül 1859 Sliven – 18 Ekim 1918 Pyatigorsk) 1 Ocak 1904'ten 28 Nisan 1907'ye kadar Bulgaristan Savunma Bakanlığı yapan ve ayrıca Birinci Dünya Savaşı'nda da Rus Ordusu'nda görev yapmış Bulgar generaldir.
Biyografisi
Dimitriev, Sliven'de doğduktan sonra anneannesi tarafından Kotel'de yetiştirildi. İlerleyen yıllarda Gobrovo'daki jimnastik okuluna giden Dimitriev ayrıca 1876'daki Bulgar İsyanları'na da katıldı.
93 Harbi esnasında ise Radko, Rus Ordusu için çevirmenlik yaptı. 1879'da Sofya'daki askeri okuldan mezun olan Dimitriev, 1881'de teğmen olurken 1884'te Sankt-Peterburg'daki askeri okuldan mezun olduktan sonra yüzbaşı oldu. Henüz bir yüzbaşıyken Rus yanlıları tarafından düzenlenen I. Aleksandr suikastine dahil olup Başbakan Stefan Stambolov tarafından sürgün edildi. Sürgününün ardından Rus Ordusu'nun hizmetine giren Dimitriev, Stambolov devrildikten sonra ülkesine geri döndü.
1885'teki Sırp-Bulgar Savaşı esnasında Batı Cephesinde bulunan Dimitriev, Bulgar zaferi ile sonuçlanan Pirot Muharebesi'ne de katılım gösterdi. Savaşın ardından başarısız bir darbe girişimine katılan Dimitriev sırasıyla Romanya'ya ve Rusya'ya kaçtı.
1898'de tekrar Bulgaristan'a dönen Dimitriev'e 5. Tuna Piyade Birliği'nin 2. komutanlığı görevine getirildi. 18 Mayıs 1900'de ise albaylığa terfi etti. 1904'e gelindiğinde ise Genelkurmay Başkanı oldu ve bu görevi 1907'ye dek sürdürdü. 2 Ağustos 1912'de Radko korgeneralliğe terfi etti.
Birinci Balkan Savaşı'nda ise 3. Ordu Komutanı olan Dimitriev Kırkkilise Muharebesi ve Lüleburgaz Muharebesi'nde Osmanlı birliklerini yenilgiye uğratmıştı. İkinci Balkan Savaşı esnasında ise Mihail Savov yerine başkomutan yardımcısı olarak atandı ve bu görevini savaş boyunca sürdürdü.
Kaynakça
- Недев, С., Командването на българската войска през войните за национално обединение, София, 1993, Военноиздателски комплекс „Св. Георги Победоносец“, 57–58.
- Димитров, И., Съединението 1885 – енциклопедичен справочник, София, 1985, Държавно издателство „д-р Петър Берон“, 92–93.
- Бутаков, Я. Как болгарский посол стал русским генералом. – http://www.stoletie.ru/territoriya_istorii/kak_bolgarskij_posol_stal_russkim_generalom_2010-10-13.htm.
