İçeriğe atla

R136

Koordinat:Sky map 05sa 38d 42,396s; -69º 06' 03,36″
R136
HUT Geniş Alan Kamerası 3 ile morötesi, görünür ve kırmızı ışıkta elde edilen R136 fotoğrafı.
Kaynak: NASA, ESA
Gözlem verisi (Dönem J2000)
TakımyıldızKılıçbalığı
Sağ açıklık (α)05sa 38d 42,396s[1]
Dik açıklık (δ)-69° 06′ 03,36″[1]
Görünür büyüklük (V)+9,50[1]
Görünür büyüklük (B)+9,63[1]
Tümleşik tayf tipi
O3[2]
Özellikler
Uzaklık157.000 Iy (48.500 pc)
Tahmini yaş1,5+0,3
-0,7 milyon yıl[3]
Birlik
ParçasıBMB
Katalog belirtmeleri
RMC 136, UCAC2 1803442, SAO 249329, HD 38268, TYC 9163-1014-1, CD-69 324, GC 7114
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam
Ayrıca bakınız: Küresel yıldız kümesi, Liste

R136 (eskiden Radcliffe Gözlemevi Macellan Bulutları kataloğundan RMC 136 olarak biliniyordu), Büyük Macellan Bulutu içindeki Tarantula Bulutsusu kompleksinin merkezinde yer alan NGC 2070 yıldız kümesindeki yıldızların merkezi konsantrasyonudur.[2] Yaşı 1-2 milyon yıl[2] olan dev ve üstdev yıldızların oluşturduğu genç bir yıldız kümesidir. Çoğunluğunu tayfsal sınıfı O3,[2] olan yıldızlar oluşturur ve teyit edilen O3-türü yıldız sayısı 39'dur.[2][4] Ayrıca yine teyit edilmiş olan çeşitli Wolf-Rayet yıldızları da vardır.[4][5] BMB'nin bu parçasındaki genç büyük kütleli yıldızların aşırı sayısı ve konsantrasyonu, onu bir yıldız patlaması bölgesi olarak tanımlamaktadır.[6]

Özellkler

Bilinen en büyük yıldız olan Wolf-Rayet türü R136a1 yıldızının ilüstrasyonu.

R136 kümesi çeşitli bileşenlerden oluşmaktadır.[1] Merkezi bileşen R136a'nın doğası başlangıçta belli değildi. R136a; Güneş'ten 30 milyon kat parlak, 55.000-60.000K sıcaklığa sahip, 1.500 güneş kütlesinde ve 50 milyon mil çapında bir üstündev yıldız olarak düşünülmekteydi. R136a'nın doğası holografik benekli interferometri ile çözülmüş ve sonuçta çekirdeğinde 12 çok büyük ve parlak yıldız[7] olan, yoğun bir yıldız kümesi olduğu bulunmuştur.[8] Bu yıldızların başlangıç kütlelerinin, 37 ile 76 güneş kütlesi aralığında olduğu hesaplanmaktadır.[7] Kümeye, sadece 0,10 ve 0,48 yaysaniye ile ayrılan üç sıra dışı parlak yıldız (R136a1, R136a2 ve R136a3) hakimdir. Yıldızlardan biri olan R136a1, bulunduğunda Güneşten 10.000.000 kat fazla olan parlaklığıyla[9] en parlak ve 265 güneş kütlesiyle[10] de en büyük kütleli yıldızdı. R136, Tarantula Bulutsusu'nu görünür kılan enerjinin kaynağıdır. Kümenin kütlesi yaklaşık olarak 450.000 güneş kütlesidir ve gelecekte muhtemelen bir küresel yıldız kümesi olacağı düşünülmektedir.[11]

R136a

R136a, R136'nın ortasındaki parlak düğümdür. Üçü Wolf-Rayet yıldızı ve geri kalanı "erken" O sınıfı yıldızlar olan, sekiz son derece büyük yıldızdan oluşur.[3]

Bileşenler

Küme, R136a1 dahil bilinen en büyük kütleli ve aydınlatma gücü yüksek yıldızların çoğunu içerir. Merkezi 5 parsek içinde 32 en sıcak O tipi yıldız (O2.0-3.5), 40 diğer O tipi yıldız ve çoğunlukla son derece aydınlık WNh tipinde 12 Wolf-Rayet yıldızı vardır. 150 Parsek içinde 325 O tipi yıldız ve 19 Wolf-Rayet yıldızı daha yer alır.[12] VFTS 682 de dahil olmak üzere birkaç kaçan yıldız R136 ile ilişkilendirilmiştir.[13]

R136 ilk olarak R136a, R136b ve R136c olmak üzere üç bileşene ayrıldı. R136a, benekli interferometri ve sonuçta uzay temelli gözlemler kullanılarak, her üçü de güneşten birkaç milyon kat daha aydınlatma gücü yüksek ve son derece büyük WNh yıldızları olan;[14] R136a1, R136a2 ve R136a3'ün hakim olduğu 24 bileşene ayrıldı.[15]

AdıSağ açıklık[12]Dik açıklık[12]V[3] (F555W)Tayf tipi[14]MV[14] (F555W)Sıcaklık (K)[14]Aydınlatma gücü (L☉)[14]Kütle (M☉)[14]
Orijinal RMC 136 a, b ve c yıldızları için temel veriler
R136a105sa 38d 42,39s−69° 06′ 02,91″12,28WN5h−8,1846.0006.166.000215
R136a205sa 38d 42.40s−69° 06′ 02.88″12,80WN5h−7,8050.0005.623.000187
R136a305sa 38d 42,33s−69° 06′ 03,27″12,97WN5h−7,5250.0004.266.000154
R136a405sa 38d 42,34s−69° 06′ 02,60″13,96O3 V((f*))(n)−6,6848.0001.738.000167
R136a505sa 38d 42,43s−69° 06′ 02,73″13,71O2I(n)f*−6,8646.0001.905.000171
R136a605sa 38d 42,29s−69° 06′ 03,37″13,35O2I(n)f*p−6,4653.0001.862.000121
R136a705sa 38d 42,41s−69° 06′ 02,57″13,97O3III(f*)−6,5949.0001.778.000199
R136a805sa 38d 42,37s−69° 06′ 01,9″?14,42O2–3V[3]−6,05[3]51.000[3]1.905.000[3]96[3]
R136b05sa 38d 42,74s−69° 06′ 03,78″13,24O4If−7,7035.0002.188.000117
R136c05sa 38d 42,90s−69° 06′ 04,83″12,86WN5h−7,9[12]51.000[3]5.623.000[3]142[16]

Ayrıca bakınız

  • R136b, bir Wolf–Rayet yıldızı
  • Hodge 301, Tarantula Bulutsusu içindeki diğer bulutsu.

Kaynakça

  1. ^ a b c d e "Object query : RMC 136". * 30 Dor -- Cluster of Stars (İngilizce). Simbad, Centre de Données astronomiques de Strasbourg. 21 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2011. 
  2. ^ a b c d e Massey, P ; Hunter, D. (Ocak 1998). "Star Formation in R136: A Cluster of O3 Stars Revealed by Hubble Space Telescope Spectroscopy". The Astrophysical Journal. 493 (1). s. 180. Bibcode:1998ApJ...493..180M. doi:10.1086/306503. 
  3. ^ a b c d e f g h i j Crowther, Paul A.; Caballero-Nieves, S. M.; Bostroem, K. A.; Maíz Apellániz, J.; Schneider, F. R. N.; Walborn, N. R.; Angus, C. R.; Brott, I.; Bonanos, A.; De Koter, A.; De Mink, S. E.; Evans, C. J.; Gräfener, G.; Herrero, A.; Howarth, I. D.; Langer, N.; Lennon, D. J.; Puls, J.; Sana, H.; Vink, J. S. (2016). "The R136 star cluster dissected with Hubble Space Telescope/STIS. I. Far-ultraviolet spectroscopic census and the origin of He II λ1640 in young star clusters". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 458 (1). ss. 624-659. arXiv:1603.04994 $2. Bibcode:2016MNRAS.458..624C. doi:10.1093/mnras/stw273. 
  4. ^ a b Lebouteiller, V.; Bernard-Salas, J.; Brandl, B.; Whelan, D. G.; Wu, Yanling; Charmandaris, V.; Devost, D.; Houck, J. R. (Haziran 2008). "Chemical Composition and Mixing in Giant H II Regions: NGC 3603, 30 Doradus, and N66". The Astrophysical Journal. 680 (1). ss. 398-419. Bibcode:2008ApJ...680..398L. doi:10.1086/587503. 
  5. ^ Melnick, J. (Aralık 1985). "The 30 Doradus nebula. I - Spectral classification of 69 stars in the central cluster". Astronomy and Astrophysics. 153 (1). ss. 235-244. Bibcode:1985A&A...153..235M. 
  6. ^ Brandl, B.; Sams, B. J.; Bertoldi, F.; Eckart, A.; Genzel, R.; Drapatz, S.; Hofmann, R.; Loewe, M.; Quirrenbach, A. (1996). "Adaptive Optics Near-Infrared Imaging of R136 in 30 Doradus: The Stellar Population of a Nearby Starburst". The Astrophysical Journal. Cilt 466. s. 254. Bibcode:1996ApJ...466..254B. doi:10.1086/177507. 
  7. ^ a b Koter, Heap, and Hubeny, Alex; Heap, Sara R.; Hubeny, Ivan (1998). "An Empirical Isochrone of Very Massive Stars in R136A". The Astrophysical Journal. 509 (2). ss. 879-896. doi:10.1086/306503. 7 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2011. 
  8. ^ Weigelt, G.; Baier, G. (Eylül 1985). "R136a in the 30 Doradus nebula resolved by holographic speckle interferometry". Astronomy and Astrophysics. Cilt 150. ss. L18-L20. Bibcode:1985A&A...150L..18W. 
  9. ^ Chow, Denise (21 Temmuz 2010). "Heftiest Star Discovery Shatters Cosmic Record". SPACE.com. 24 Aralık 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2010. 
  10. ^ Amos, Jonathan (21 Temmuz 2010). "Astronomers detect 'monster star'". BBC News. 3 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2010. 
  11. ^ Bosch, Guillermo (2009). "Gemini/GMOS Search for Massive Binaries in the Ionizing Cluster of 30 Dor". Astronomical Journal. 137 (2). ss. 3437-3441. Bibcode:2009AJ....137.3437B. doi:10.1088/0004-6256/137/2/3437. 
  12. ^ a b c d Doran, E. I.; Crowther, P. A.; de Koter, A.; Evans, C. J.; McEvoy, C.; Walborn, N. R.; Bastian, N.; Bestenlehner, J. M.; Grafener, G.; Herrero, A.; Kohler, K.; Maiz Apellaniz, J.; Najarro, F.; Puls, J.; Sana, H.; Schneider, F. R. N.; Taylor, W. D.; van Loon, J. Th.; Vink, J. S. (2013). "The VLT-FLAMES Tarantula Survey - XI. A census of the hot luminous stars and their feedback in 30 Doradus". Astronomy & Astrophysics. Cilt 558. ss. A134. arXiv:1308.3412 $2. Bibcode:2013A&A...558A.134D. doi:10.1051/0004-6361/201321824. 
  13. ^ Banerjee, S.; Kroupa, P.; Oh, S. (2012). "Runaway Massive Stars from R136: Vfts 682 is Very Likely A "Slow Runaway"". The Astrophysical Journal. 746 (1). s. 15. arXiv:1111.0291 $2. Bibcode:2012ApJ...746...15B. doi:10.1088/0004-637X/746/1/15. 
  14. ^ a b c d e f Bestenlehner, Joachim M.; Crowther, Paul A.; Caballero-Nieves, Saida M.; Schneider, Fabian R. N.; Simón-Díaz, Sergio; Brands, Sarah A.; De Koter, Alex; Gräfener, Götz; Herrero, Artemio; Langer, Norbert; Lennon, Daniel J.; Maíz Apellániz, Jesus; Puls, Joachim; Vink, Jorick S. (2020). "The R136 star cluster dissected with Hubble Space Telescope/STIS. II. Physical properties of the most massive stars in R136". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. arXiv:2009.05136 $2. Bibcode:2020MNRAS.tmp.2627B. doi:10.1093/mnras/staa2801. 
  15. ^ Campbell, B.; Hunter, D. A.; Holtzman, J. A.; Lauer, T. R.; Shayer, E. J.; Code, A.; Faber, S. M.; Groth, E. J.; Light, R. M.; Lynds, R.; O'Neil, E. J., J.; Westphal, J. A. (1992). "Hubble Space Telescope Planetary Camera images of R136" (PDF). The Astronomical Journal. Cilt 104. s. 1721. Bibcode:1992AJ....104.1721C. doi:10.1086/116355. 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 16 Eylül 2021. 
  16. ^ Schneider, F. R. N.; Sana, H.; Evans, C. J.; Bestenlehner, J. M.; Castro, N.; Fossati, L.; Gräfener, G.; Langer, N.; Ramírez-Agudelo, O. H.; Sabín-Sanjulián, C.; Simón-Díaz, S.; Tramper, F.; Crowther, P. A.; de Koter, A.; de Mink, S. E.; Dufton, P. L.; Garcia, M.; Gieles, M.; Hénault-Brunet, V.; Herrero, A.; Izzard, R. G.; Kalari, V.; Lennon, D. J.; Maíz Apellániz, J.; Markova, N.; Najarro, F.; Podsiadlowski, Ph.; Puls, J.; Taylor, W. D.; van Loon, J. Th.; Vink, J. S.; Norman, C. (2018). "An excess of massive stars in the local 30 Doradus starburst". Science. 359 (6371). ss. 69-71. arXiv:1801.03107 $2. Bibcode:2018Sci...359...69S. doi:10.1126/science.aan0106. PMID 29302009. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Büyük yıldızlar listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Aşağıdaki liste yarıçapına göre bilinen en büyük yıldızları göstermektedir. Kullanılan ölçü birimi güneş yarıçapıdır.

<span class="mw-page-title-main">Beyaz cüce</span> bir yıldızın yaşam döngüsünde ışık saçtığı son halinden bir önceki hali

Beyaz cüce, termonükleer reaksiyonların meydana geldiği aşamadan sonra orta kütleli bir yıldızın evriminden kaynaklanan küçük ama yüksek yoğunluğa sahip yaşlı bir yıldızdır. Yüksek yüzey sıcaklığına rağmen çok düşük bir parlaklığa sahiptir ve bu nedenle Hertzsprung-Russell diyagramında ana kolun çok aşağısında yer alır. Kütlesi 8 kata kadar azaldığı halde yüksek yüzey sıcaklığını uzun süre koruduğundan "beyaz cüce" olarak adlandırılır.

<span class="mw-page-title-main">Arches Yıldız Kümesi</span>

Arches Kümesi, Samanyolu'nun bilinen en yoğun yıldız kümesidir. Yay takımyıldızı yönünde, gökada merkezine 100 ışık yılı mesafede bulunur. Bu bölgedeki toz yüzünden meydana gelen son derece fazla körlenme nedeniyle optik olarak gizlenmiştir ve sadece X-ışını, kızılötesi ve radyo bandlarında gözlemlenebilir. Kümenin yarıçapı yaklaşık bir ışık yılıdır. Güneş'ten çok daha fazla büyük ve kütleli olan 150 genç ve çok sıcak yıldızla birlikte, 15.000 yıldız içerir. Bu tür yıldızlar aşırı parlaklıkları yüzünden sahip oldukları hidrojeni tüketmeden önce, sadece birkaç milyon yıl yaşarlar. Küme ayrıca yoğun çarpışmaların şokuyla üretilen sıcak gaz içerir.

<span class="mw-page-title-main">AB Doradus</span>

AB Doradus Kılıçbalığı takımyıldızında bulunan üçlü bir yıldız düzgesidir (sistemidir). Birincil yıldızı parıltılıdır ve Güneş'in 50 katı hızla dönmektedir. Dolayısı ile çok daha güçlü bir mıknatıssal alana sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">Yakın yıldızlar dizini</span> Vikimedya liste maddesi

Bu liste, Güneş Sistemi'nden en fazla 5 parsek uzaklıkta olan yıldızları ve kahverengi cüceleri kapsamaktadır. Bu mesafe içerisinde Güneş Sistemi de dâhil olmak üzere 56 yıldız sisteminin varlığı bilinmektedir. Bu sistemlerde bilinen toplam 60 hidrojen-füzyon yıldız ve 13 Kahverengi cüce bulunmaktadır. Bu nesneler görece olarak Dünya'ya yakın olmasına rağmen, sadece dokuz tanesinin görünen büyüklüğü 6,5'ten daha azdır ve bu da bu nesnelerin, sadece %12'sinin çıplak gözle görülebileceği anlamına gelmektedir. Güneş'in dışında sadece üç tane yıldız; Alfa Centauri, Sirius ve Procyon, birinci kadir yıldızlarıdır. Tüm bu nesneler, yerel kabarcık içindeki Samanyolu Gökadası'nın Orion–Kuğu Kolu bölgesinde yer alır.

<span class="mw-page-title-main">Tarantula Bulutsusu</span>

Tarantula Bulutsusu, Büyük Macellan Bulutu içerisindeki bir H II bölgesidir. İlk başta bir yıldız olarak kayıtlara geçmiş olan 30 Doradus, 1751 yılında Nicolas Louis de Lacaille tarafından bulutsu olarak tanımlanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">NGC 4214</span>

NGC 4214, Av Köpekleri takımyıldızı yönünde yaklaşık 13 milyon ışık yılı uzaklıkta bulunan bir çubuklu düzensiz gökadadır. William Herschel tarafından 28 Nisan 1785 tarihinde keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Gliese 876</span>

Gliese 876, Kova takımyıldızı yönünde yaklaşık olarak 15 ışık yılı uzaklıkta bulunan bir kırmızı cüce yıldızdır. 2011 yılında yıldızı yörüngeleyen dört güneş dışı gezegen onaylanmıştır. Orta gezegenlerin ikisi Jüpiter benzeri iken, en yakın gezegenin küçük bir Neptüne ya da geniş bir karasal gezegene benzediği, en dıştaki gezegeninse kütlece Uranüs'e benzediği düşünülmektedir.

SX Phoenicis değişeni, değişen yıldızların bir türüdür. Bu yıldızlar, 0.03–0.08 gün zaman ölçeğinde değişen kısa süreli bir atım sergilerler. Tayfsal sınıfları A2-F5 aralığında ve büyüklükleri 0.7'ye kadar değişir. Güneş ile karşılaştırıldığında daha düşük metallik seviyesine sahiplerdir. Ayrıca, hidrojen ve helyum dışındaki elementler de düşük bolluktadır. Nispeten yüksek uzay hızları vardır ve yıldız sınıflandırmasında parlaklıkları düşüktür. Bu özellikler, SX Phoenicis değişenlerini kuzenleri Delta Scuti değişenlerinden ayırır.

<span class="mw-page-title-main">Açık kümeler dizini</span> Vikimedya liste maddesi

Bu dizin, Güneş Sistemi'nden uzaklığına göre sıralanmış olan açık yıldız kümelerinin bir listesidir. Açık küme, aynı dev moleküler bulut içinde oluşan ve yerçekimsel olarak birbirlerine bağlı olan birkaç bin yıldızın oluşturduğu bir gruptur. Samanyolu gökadasında 1,000'den fazla açık küme bilinmektedir ancak gerçekte bu rakam on katına kadar çıkabilir.

<span class="mw-page-title-main">Beta Canum Venaticorum</span>

Beta Canum Venaticorum, Av Köpekleri takımyıldızı yönünde bulunan G-tipi anakol yıldızıdır. Görünen parlaklığı 4,26 kadir olan yıldız, takımyıldızının ikinci en parlak yıldızıdır ve yaklaşık olarak 28 ışık yılı uzaklıkta yer alır. β CVn, Yeni Genel Katalog'da NGC 4530 olarak girişi yapılan nesneyle aynı nesnedir.

Süper yıldız kümesi, bir küresel küme öncüsü olarak düşünülen çok büyük bir bölgedir. H II bölgesi çevresinde genellikle çok sayıda genç ve çok büyük kütleli yıldızlardan oluşur. Süper yıldız kümesi bulunan bir H II bölgesi, toz kozası ile çevrilidir. Yıldızlar ve H II bölgeleri, yüksek seviyedeki körlenme yüzünden optik gözlemler için çoğunlukla görünmez olacaklardır. Sonuç olarak genç süper kümelerin en iyi gözlemleri, radyo ve kızılötesi gözlemleridir.

<span class="mw-page-title-main">Kappa Orionis</span>

Kappa Orionis, Avcı takımyıldızı yönünde yaklaşık olarak 645 ışık yılı uzaklıkta bulunan B-tipi mavi bir süperdev yıldızdır. Takımyıldızın en parlak altıncı yıldızıdır ve Avcı'nın ana dörtgenini oluşturan yıldızların güneydoğu köşesinde yer alır. Geleneksel adı Saif, Arapça سیف الجبّار saif el jabbardan gelir ve Dev'in kılıcı anlamındadır. Bu isim aslında Eta Orionis için söylenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Mavi üstdev</span>

Mavi üstdev, bilimsel olarak OB üstdevleri olarak adlandırılan sıcak parlak yıldızlardır. Parlaklık sınıfı I ve spektral sınıf B9 veya daha öncekilere sahiptirler.

<span class="mw-page-title-main">Asimptotik dev kol</span>

Asimptotik dev kol, Hertzsprung-Russell diyagramında evrimleşmiş serin parlak yıldızlar ile dolu bir bölgedir. Bu, yaşamlarının sonlarında düşük veya orta kütleli yıldızların üstlendiği yıldız evriminin bir dönemidir.

<span class="mw-page-title-main">Büyük kütleli yıldızlar listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Güneş kütlesine (M☉) göre keşfedilen en büyük yıldızların listesidir.

<span class="mw-page-title-main">Stephenson 2-18</span> Kırmızı üstündev bir yıldız

Stephenson 2-18, Kalkan takımyıldızı'nda yer alan bir kırmızı üstdev veya muhtemelen kırmızı üstündev yıldızdır. Samanyolu'nun Kalkan-Güneyhaçı kolunda Dünya'dan yaklaşık olarak 20.000 ışık yılı uzaklıkta bulunan açık küme Stephenson 2'nin yakınında yer alır ve benzer mesafedeki bir grup yıldızın parçası olduğu varsayılır. Güneş'e göre yaklaşık 10 milyar kat fazla bir hacme karşılık gelen 2.150 kat daha fazla bir olası yarıçapa (R☉) sahip, muhtemelen bilinen en büyük yıldızlardan ve en aydınlık kırmızı üstdevlerden biridir. Güneş Sistemi'nin merkezine yerleştirilirse fotosferi muhtemelen Satürn'ün yörüngesini yutardı.

Baryum yıldızları, spektrumları λ 455,4 nm'de tek başına iyonize baryum, Ba II varlığıyla s-süreci elemanlarının aşırı bolluğunu gösteren spektral G ila K yıldızlardır. Baryum yıldızları ayrıca CH, CN ve C2 moleküllerinin bantları olan karbonun gelişmiş spektral özelliklerini de gösterir. Sınıf ilk olarak William P. Bidelman ve Philip Keenan tarafından tanındı ve tanımlandı. Başlangıçta, keşiflerinden sonra kırmızı dev oldukları düşünülüyordu; ancak aynı kimyasal imza ana dizideki yıldızlarda da gözlemlendi.

<span class="mw-page-title-main">Sh2-308</span> Salma Bulutsusu

Sh2-308, Büyük Köpek takımyıldızının merkezine yakın bulunan iyonize hidrojenden oluşmuş bir H II bölgesidir. Gece gökyüzündeki en parlak yıldız olan Sirius'un yaklaşık 8 derece güneyindedir. Bulutsu, EZ Canis Majoris adlı Wolf-Rayet yıldızını çevreleyen bir kabarcığa benzer. Bu yıldız kısaca, yıldız evriminin ön-süpernova aşamasındadır. Bulutsu, Dünya'dan yaklaşık olarak 4.530 ışık yılı uzaklıktadır, fakat bazı kaynaklar hem yıldızın hem de bulutsunun 5.870 ışık yılı uzakta olduğunu belirtir. Hatta bulutsunun Dünya'dan 1.875 ışık yılı uzaklıkta olduğunu belirten kaynaklar da bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">O-tipi ana kol yıldızı</span>

O-tipi ana kol yıldızı, tayf tipi O ve aydınlatma sınıfı V olan ana kol (hidrojen-yakan) yıldızıdır. Bu tip yıldızlar Güneş'in kütlesinin 15 ila 90 katı kütleye ve 30.000 ila 50.000 K arasında yüzey sıcaklığına sahiptir. Güneş'ten 40.000 ila 1.000.000 kat daha parlaktırlar.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.