Quintus Ligarius - Turkipedia

Quintus Ligarius^[1] (ö.y. MÖ 42) Roma Cumhuriyeti döneminde yaşamış asker ve politikacı. Jül Sezar ve Gnaeus Pompeius Magnus arasında ilerleyen Roma iç savaşında senatodan yana olmuştur.

Promagistra Gaius Considius Longus'un Legatusu olarak MÖ 50'li yıllarda Afrika eyaletinin yönetimini elinde bulunduruyordu. MÖ 49'da Roma iç savaşı patladığında L. Aelius Tubero Afrika eyaletine vali olarak atanır. Görevi almakta pek de gönüllü olmayan ve bunu hayli geciktiren Tubero eyaleti Publius Attius Varus'a kaptırır. Bölgede 2 yeni lejyon kuran Varus, Ligarius'u da sahillerin kontrolü ile görevlendirir. Ligarius ve Varus aynı yıl Afrika'ya yelken açan yasal vali Tubero'nun karaya çıkmasını engeller. Ligarius ve Varus'un Senato tarafından seçilen bir valiyi neden Afrika'ya almadıkları bilinmemektedir. Karaya çıkamayan Tubero mürettebatı ile o sıralar Yunanistan yakınlarında bulunan Pompeius'un kampına doğru yol alır. Burada Pharsalus Muharebesi sonrası iki politikacı da Jül Sezar tarafından bağışlanır.

Aynı yılın yaz aylarında Afrika'ya çıkan Jül Sezar'ın generali C. Scribonius Curio, I. Juba kontrolündeki Numidya ordusuna karşı ağır bir yenilgi alır. Numidya'lılar Roma iç savaşında Pompeius'un destekçisi olduklarından Jül Sezar Numidyalıları devlet düşmanı ilan eder. Pharsalus Muharebesi sonrası Afrika'da kalmayı sürdüren Ligarius, Jül Sezar'a karşı olan mücadelesine devam eder. MÖ 46 yılına gelindiğinde Thapsus Muharebesi'nde bölge, Jül Sezar tarafından fethedilir. Pompeius'u destekleyen en önemli politik karakterlerden biri olan Cato bu savaş sonrası intihar eder. Savaş sonrası dağılan Pompeius destekçilerinden bazıları İspanya'ya kaçar, bazıları ise teslim olurlar. Teslim olan isimlerden birisi de Jül Sezar'a karşı mücadelesi ile meşhur olan Quintus Ligarius'dur. Jül Sezar, Ligarius'u affetse de onun Roma'ya geri dönmesini yasaklar.

Ayrıca bakınız

Pro Ligario

Dış bağlantılar

Cicero tarafından yapılan konuşma metni (Latince) 4 Mart 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Dipnotlar

^ Plutarkhos'un eserinde Ligarius "Gaius" ön ismiyle kayda geçmiştir; bkz. Plutarkhos, Paralel Yaşamlar / İskender - Caesar, Alfa Yayıncılık, 2007. "Brutus"

İlgili Araştırma Makaleleri

Jül Sezar, Romalı asker ve Roma Cumhuriyeti'nin son diktatörü olan politik liderdir. Aynı zamanda iyi bir hatip ve güçlü bir yazar olan Sezar, dünya tarihinin en etkili insanlarından birisi olarak kabul edilir. Eylemleriyle Roma Cumhuriyeti'nin Roma İmparatorluğu'na dönüşmesinde ve evlatlığı Augustus'un ilk Roma imparatoru olmasını sağlayacak olayların başlamasında kritik bir rol oynamıştır.

Roma Cumhuriyeti, Antik Roma uygarlığında hükûmetin cumhuriyet şeklinde işlediği dönem. Geleneksel olarak MÖ 509 yılında krallığın devrilmesiyle başlayan dönemdir. Bu dönemde ilk iki yüzyıl boyunca, Cumhuriyet toprakları İç İtalya'dan bütün Akdeniz dünyasına kadar genişledi. Sonraki yüzyılda Roma; Kuzey Afrika, İber Yarımadası, Yunanistan ve şu anki Güney Fransa'da egemenlik kurarak daha da büyüdü. Roma Cumhuriyeti, son iki yüzyılı sırasında, hem Fransa'nın kalanına hem de Makedonya ile Anadolu'nun büyük kısmına egemen oldu.

Gaius Cassius Longinus Romalı senatör, Jül Sezar'a düzenlenen suikastın baş aktörlerinden biri ve Brutus'un kayınbiraderi.

Quintus Pedius Roma Cumhuriyeti döneminde yaşamış olan Romalı general. Pedius, Marcus ya da Quintus Pedius'un oğlu ve aynı zamanda ünlü Romalı dikatatör Jül Sezar'ın da yeğeniydi.

Sextus Pompeius Magnus Pius ya da kısaca Sextus Pompeius, Roma Cumhuriyetinin sonlarında yaşamış Romalı general. İkinci üçlü hükümdarlık'in karşısına çıkan son muhaliftir.

Gnaeus Pompeius, bazen Genç Pompey olarak çağrılır, Cumhuriyetin son dönemlerinde yaşamış olan Romalı politikacı ve general.

Thapsus Muharebesi, 6 Nisan MÖ 46 tarihinde antik Tunus'un Thapsus (modern Ras Dimas kenti yakınlarında yapılan savaş. Marcus Porcius Cato, Genç ve Quintus Caecillius Metellus Scipio tarafından komuta edilen Optimates destekli Cumhuriyet Ordusu ile Populares destekli Jül Sezar'ın orduları arasında yapılmıştır. Savaşı Sezar'ın kazanmasıyla birlikte Afrika'daki direniş kırılmış ve Sezar mutlak güce bir adım daha yaklaşmıştır.

Munda Muharebesi, 17 Mart MÖ 45 tarihinde Hispania'nın güneyindeki Munda ovasında yapılan muharebe. Bu muharebe Jül Sezar ve Muhafazakâr Cumhuriyetçiler arasındaki iç savaşın son çarpışmasıdır. Zaferin kazanılması ve Titus Labienus ve Gnaeus Pompeius'un öldürülmesinin ardından artık Sezar'ın Roma'ya dönerek diktatör yetkileriyle yönetimi ele almasının önünde hiçbir engel kalmamıştır.

Lucius Julius Caesar MÖ 90'da Konsül olarak görev yapmış olan Lucius Julius Caesar'ın oğludur. Aynı adı taşıyan, Julia Antonia'nın kardeşi, dolayısı ile de Marcus Antonius, Gaius Antonius ve Lucius Antonius'un dayıları olan Lucius Julius Caesar'ın babasıdır. MÖ 64 yılında konsül olarak seçilmiştir.

XIII. Lejyon, tarihsel olarak Roma Lejyonları'nın en dikkat çekici lejyonlarından biridir. XIII. Lejyon, Jül Sezar'ın Galya seferinde ve hemen ardından Roma iç savaşında çok önemli roller üstlenmiştir. Sezar'ın 10 Ocak MÖ 49 tarihinde Rubicon'u birlikte geçerek iç savaşın başlamasına neden olduğu lejyon, Lejyon XIII Gemina'dır. Lejyon varlığını 5. yüzyıla kadar sürdürmüş olup sembolü aslandı.

Jül Sezar'in birliklerine komuta etme yeteneği, tarihçiler tarafından tarihin en önemli askeri taktisyen ve stratejistleri olarak kabul edilen Büyük İskender, Hannibal ve Napolyon Bonapart'ta eşdeğer olarak kabul edilmiştir. Sezar, gerek Galya savaşları sırasındaki Gergovia savaşında gerekse iç savaş sırasındaki Dyrrhachium Muharebesi'nde taktik açıdan göz alıcı zaferler kazanmıştır. Ancak, Sezar'ın taktik dehası kendini Galya Savaşları sırasındaki Alesia kuşatmasında, iç savaş sırasındaki Pharsalus Muharebesi'nde, Pompey'in sayıca fazla birliklerini geri püskürtmesiyle ve Pharnaces'in ordusunu Zela savaşında yok etmesiyle göstermiştir.

İç Savaş, Jül Sezar tarafından yazılan ve Pompey ve Senato'ya karşı yürüttüğü iç savaşı tasvir ettiği kitap. Sezar'ın bir diğer kitabı olan Commentarii de Bello Gallico ile karşılaştırıldığında sadece üç kitaptan oluşması nedeniyle daha kısa olup muhtemelen tamamlanmamıştır. Kitap MÖ 49-48 yılları arasında, Sezar'ın İtalya'yı işgal etmesinden kısa bir süre önce başlayan ve Pompeius'un Pharsalus Muharebesi'nde yenilmesi ve kendisini takip eden Sezar'dan kurtulmak için Mısır'a kaçması arasında geçen olayları anlatır. Pompeius'un öldürülmesi ve Sezar'ın Mısır'daki iç savaşta taraf olarak İskenderiye Savaşı'na girişmesi ile son bulur.

Vercellae Muharebesi ya da Raudine Ovası Muharebesi, MÖ 101'de, Konsül Gaius Marius tarafından Cermen kökenli Cimbrilere karşı Cisalpina Galya'da bulunan Vercellae kenti yakınlarında kazanılan Roma zaferi.

Lejyon I Germanica, MÖ 48 yılında Jül Sezar tarafından Pompeius'a karşı yürüttüğü iç savaş sırasında toplanan Roma lejyonu. Sezar tarafından oluşturulan tüm lejyonlarda olduğu gibi amblemi boğaydı. Lejyon zaman zaman 'Germanica' adıyla da bilinir.

Pharsalia ya da bir diğer adıyla Bellum Civile, Romalı şair Marcus Annaeus Lucanus'un başyapıtı olarak kabul edilen şiir. Bellum Civile adı eski çağdaki biyografilerden ve el yazmalarından elde edilmişken Lucanus ise yapıtından dokuzuncu kitabın 985. dizesinde Pharsalia diye söz etmektedir.

Pro Ligario, Marcus Tullius Cicero tarafından Quintus Ligarius'un savunulduğu bir metindir.

Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.