Prusya erdemleri
Prusya erdemleri, I. Friedrich Wilhelm'den bu yana Prusya devleti tarafından propagandası yapılan ve teşvik edilen Protestan-Kalvinist ahlak ve Aydınlanma'nın şekillendirdiği erdemlerdir. Alman erdemleri; dakiklik, düzen ve çalışkanlık gibi Prusya erdemlerinden de türetilmiştir.
Tarih
Bu erdemler, Töton şövalyelerine kadar uzanırken, Prusya yönetiminin "asker-kral" ve tutumlu "burjuva" reformcusu olan Prusya Kralı I. Frederick William ve oğlu Büyük Frederick tarafından oluşturuldu. Aşırı borçlu bir kamu bütçesini devralan baba, devletin sonraki reformu ve rehabilitasyonu için düzen, çalışkanlık, alçakgönüllülük ve dindarlık merkezli erdemliliği geliştirdi. Baba kendisini ahlaki bir rol modeli olarak görürken, cesaret, adalet ve halkla dayanışmanın sembolü olarak sayısız savaşta Prusya ordusunun lideri olan oğul kendisini dini, etnik ve dilsel olarak çeşitli Prusya devleti için bir akıl örneği olarak gördü. Daha sonra, Friedrich yaşlılıkta sosyal olarak izole bir adam olduğunda, hala dayanıklılık, görev duygusu ve disiplin için bir rol model olarak kabul edildi.[1] Geniş Prusya bölgesi, Almanlar, Polonyalılar, Sorblar ve Kaşubyalılardan oluşan Protestan, Katolik ve Yahudi tebaasına ev sahipliği yapıyordu. I. Frederick Wilhelm, kendisini bir rol model olarak görürken, aydınlanmış oğlu, akla ve hoşgörüye güveniyordu.
Prusya, son derece gelişmiş bir yönetim ve hukuk sisteminin yanı sıra, Hohenzollern hükümdarının arkasında tebaaları bir araya getiren sadık bir subaylar ve bir tür sağduyulu yurtseverlik geliştirdi. I. Napolyon'un Jena-Auerstedt Muharebesi'nde askeri yenilgisinden 1815'teki Viyana Kongresi'ne kadar Prusya'nın yaşadığı "reform dönemi", erdemlerin gelişmesinde önemli yeri vardır. Bunlar; topluluk, ordu, okullar, üniversiteler ve vergilerin reformunun yanı sıra Yahudilerin oy hakkının verilmesini içeriyordu. Kral ve asker arasındaki ilişkiyi değiştiren ve “tuniği şeref kılığına sokan” ordu reformu özellikle biçimlendirici bir etki yaptı. Prusya erdemleri ne sayıları ne de nitelikleri bakımından sabittir ve bu nedenle bir kanun oluşturmazlar. İtaat dışında, Hristiyan erdemlerine atıfta bulunur.[2] Prusya'ya ilerici bir hukuk sistemi ve idaresi, krala sadık bir subay birliği ve kumlu ve zayıf ekilebilir topraklar ve Otuz Yıl Savaşlarında meydana gelen büyük yıkım nedeniyle kötü ekonomik koşullarına rağmen geleneksel devleti modern bir büyük güce yükselişini sağlayacak devlet modeli inşa etti.
Erdemler
Uzun bir süre, talim ve itaati teşvik eden Prusya erdemleri yalnızca ordu için geçerliydi, ancak 1871'de Reich kurulduğunda, giderek daha fazla orduya yönelen Prusya toplumu tarafından benimsendi.[3] Katı bir hiyerarşi, Prusya sosyal sisteminin özelliğiydi.[4][5] Örneğin sadakat, Prusya bayrağı üzerine yemin edenin hiçbir şeyi kendisine ait değildir, kendini beğenmişlik olmadan cesaret (şikayet etmeden acı çekmeyi öğren), boyun eğme, cesaret ve itaat (ama cesaret olmadan değil), vazgeçilmez bir askeri erdem olan öz disiplin ve başkalarına karşı olduğundan daha çok kendinize karşı sertliği içeriyordu.[6]
Önemli örnekler
- Samimiyet
- Tevazu
- Dürüstlük[7]
- Çalışkanlık
- Adalet
- Dürüstlük
- Düzen
- Doğruluk
- Dakiklik
- Namusluluk
- Temizlik
- Tasarruf
- Tolerans[3]
- Rüşvet yememe
- Kararlılık
- Güvenilirlik
Felsefi erdemler
Tanrı korkusu, en geç I. Friedrich Wilhelm'den beri bir Prusya erdemi olmuştur. Bu devlet destekli dünyaya açıklık, en azından ekonomik nedenlerden dolayı değildi. Friedrich, Yahudilerin ülkeye girmesine izin verdiğinde, onları yüksek özel vergiler ödemeye de mecbur etti.
Alman erdemleri
Bugün bile nezaket, dakiklik, titizlik, hoşgörü, adalet ve düzen Almanların değerleridir.[8]
Eleştiri
Bilimden ve sanata, devletin ekonomik sisteminden ve asker özelliklerine kadar belirleyici olan Prusya erdemleri (özellikle sadakat ve itaat), demokrasiye düşmanlıklarından dolayı her zaman eleştirildi. İşçi hareketi de özellikle sadakat ve itaat erdemlerine karşı çıktı. 1968 hareketinde, özellikle sadakat ve itaat görevinin çoğunlukla Nasyonal Sosyalist hükûmete karşı yerine getirilmesi gereken erdemler olduğunu vurgulayan işçi hareketi, Kardinal erdemlerin (Ana erdemler) kavramların "İkincil erdemler" ile değersizleştirilmesi gerektiğini savunmuştur.
Tarihsel filozof Oswald Spengler, 1919'da yayınlanan Prusyacılık ve sosyalizm broşüründe, Prusyacılığı, özgül olarak Alman, özünde liberal olmayan, anti-demokratik ve anti-devrimci bir sosyalizm düşünce okulunun temeli olarak değerlendirdi: "Alman, daha doğrusu Prusya içgüdüsü şudur: Güç bütüne aittir. Kişi ona hizmet eder. Kral emreder ve toplum itaat eder."[9]
Prusya erdemleri bugün hâlâ ara sıra siyasi tartışmalarda tartışılıyor. Örneğin, Ocak 2006'nın başında, Brandenburg Başbakanı Matthias Platzeck, bir Deutsche Presse-Agentur görüşmesinde pozitif Prusya erdemlerine dönüş çağrısında bulundu ve "terbiye, güvenilirlik ve görevlerin yerine getirilmesi gibi denenmiş ve test edilmiş temel özelliklere" değindi.
Aslen 1870'lerde Kulturkampf sırasında Cizvitlere yöneltilen "kör itaat" terimi, "Prusya" askeri ahlakının aşağılayıcı bir unsuru olarak kullanılmaya başlandı. Benzer şekilde, Alman İmparatorluğu'nda olumlu anlamda mutlak sadakatin askeri erdemi için kullanılan Nibelungentreue ("Nibelung sadakati") terimi, faşizmin fanatik sadakat özelliğine atıfta bulunularak aşağılayıcı bir şekilde kullanılmaya başlandı. 1982'de, NATO'nun Çift Yol Kararını çevreleyen tartışmaların ortasında, SPD'li Almanya Şansölyesi Helmut Schmidt'in bu tür erdemlere geri dönüş çağrısına yanıt olarak, Saarbrücken'in SPD'li belediye başkanı Oskar Lafontaine, bunların "toplama kampına uygun oldukları" yorumunu yaptı.
Amerikalı Richard Rhodes, Heinrich Himmler'in Prusya "zorluğu" ilkesini, yüz binlerce Almanın Yahudilerin yok edilmesini isteyerek gerçekleştirmesi için bir ön koşul olarak görüyor: "Ancak Himmler, silahsız sivilleri katletme gibi iğrenç bir görevi, ahlaki olarak kınanması gereken ve psikolojik olarak stresli deneyimleri, Prusya askeri erdemlerinden olan 'zorluk' ilkesinden yararlanarak kolaylaştırdı. Himmler, 1940 sonbaharında SS subaylarına, SS'nin Polonya'da sıfırın altında 40 °C'nin olduğu bir havada yüz binlerce önde gelen Polonyalıyı kişiyi hareket ettirmek zorunda olduğunu ve binlerce ateş etmek için "zorluk yaşadığını" açıkladığı zaman, "sertlik" erdemini ortaya çıkardı. Her zaman böyle olmalı ki, adamlarınız asla yumuşamaması gerekiyor."[10]
Kaynakça
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 6 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2021.
- ^ Sebastian Haffner, Wolfgang Venohr: Preussische Profile. 2. Auflage 2001.
- ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 4 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2021.
- ^ Zitat aus: Walter Flex: Preußischer Fahneneid. 1915 In: Ders.: Gesammelte Werke, Bd. 1, S. 73 – 74, hier S. 74; auch seine Grabinschrift auf Ösel.
- ^ http://books.google.de/books?id=gCc-AAAAIAAJ&q=Walter+Flex,+Preu%C3%9Fischer+Fahneneid&dq=Walter+Flex,+Preu%C3%9Fischer+Fahneneid&hl=de&sa=X&ei=XO8QUa6kEcGbtQbl_IGIBA&sqi=2&ved=0CE4Q6AEwBg 2 Kasım 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. books.google.de
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 27 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2021.
- ^ http://gaussgym.de/pdf/preussische_tugenden.pdf 31 Ekim 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. |titel=Die Ambivalenz preußischer Tugenden
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 20 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Haziran 2021.
- ^ Oswald Spengler: Preußentum und Sozialismus. München 1921, S. 15.
- ^ Richard Rhodes: Die deutschen Mörder. Aus dem Engl. von Jürgen Peter Krause. Bastei-Lübbe, Bergisch Gladbach 2004, ISBN 3-404-64218-X, S. 151f. Zit nach: Bradley Smith, Agnes Peterson (Hrsg.): Himmler, Geheimreden 1933–1945. Propyläen, Frankfurt 1974, S. 128.
