Provance'lı Margaret
| Provance'lı Margaret | |
|---|---|
 Eskiden St. Denis Manastırı 'nda bulunan Kraliçe Margaret'in mezarının resmi | |
| Fransa Kraliçesi | |
| Hüküm süresi | 27 Mayıs 1234 – 25 Ağustos 1270 |
| Taç giymesi | 28 Mayıs 1234 |
| Doğum | Bahr 1221 Forcalquier, Alpes-de-Haute-Provence |
| Ölüm | 20 Aralık 1295 (74 yaşında) Paris, Fransa |
| Defin | Saint-Denis Bazilikası |
| Eş(ler)i | IX. Louis, Fransa Kralı |
| Çocuk(lar)ı |
|
| Hanedan | Barselona |
| Babası | IV. Ramon Berenguer, Provence Kontu |
| Annesi | Savoylu Beatrice |
| Dini | Katoliklik |
Provance'lı Margaret (Fransızca: Marguerite; d. 1221, Forcalquier - ö. 20 Aralık 1295, Paris), Kral IX. Louis ile evlenerek Fransa Kraliçesi oldu.
Erken yaşam
Margaret, 1221 baharında Forcalquier'de doğdu.[1] Provence Kontu IV. Ramon Berenguer ve Savoylu Beatrice'in dört kızından en büyüğüydü. Küçük kız kardeşleri İngiltere Kraliçesi Eleanor, Almanya Kraliçesi Sanchia ve Sicilya Kraliçesi Beatrice idi. Özellikle yaşça yakın olduğu ve yaşlanana kadar dostane ilişkiler sürdürdüğü Eleanor'a yakındı.[2]
Kraliçelik
1233 yılında, Kastilyalı Blanche şövalyelerinden birini, Toulouse Kontu baş belası VIII. Raymond'u dizginlemek ve zarafeti ve güzelliği geniş çapta bildirilen Margaret ile tanışmak için Provence'a gönderdi. Margaret ve babası şövalyeyi iyi eğlendirdi ve kısa süre sonra Blanche, kızının kralla evlenebilmesi için Provence kontu ile pazarlık yapmaya başladı. Margaret, güzelliğinden çok dini bağlılığı ve kibar tavrı nedeniyle kral için iyi bir eş olarak seçildi. Ailesi evlilik anlaşmasının imzalanması için ona Lyon'a kadar eşlik etti. Oradan, Sens'teki düğününe kadar Savoylu dayıları, William ve Thomas eşlik etti. 27 Mayıs 1234'te, on üç yaşındayken Margaret, Fransa Kralı IX. Louis'nin karısı ve Fransa kralının eşi(konsort kraliçe) oldu.[3] Ertesi gün taç giydi.[1] Düğün ve kraliçe olarak taç giyme töreni Sens katedralinde kutlandı.[3]
Evlilik birçok açıdan zordu.[3] Blanche, oğlu üzerinde hâlâ güçlü bir etkiye sahipti ve hayatı boyunca da öyle olacaktı.[4] Blanche, otoritesinin bir işareti olarak, düğünden kısa bir süre sonra Margaret'in amcalarını ve çocukluğundan yanında getirdiği tüm hizmetkarları görevden aldı. Margaret ve Blanche en başından beri birbirlerine içerlemişlerdi.[3]
Margaret, kız kardeşleri gibi güzelliğiyle dikkat çekiyordu. "Koyu saçlı ve güzel gözlü "[5] olduğu söyleniyordu ve evliliklerinin ilk yıllarında o ve Louis sıcak bir ilişki yaşıyordu. Fransisken papazları William de St. Pathus, Margaret'in soğuk gecelerde, son derece dindar kocası dua etmek için ayağa kalktığında Louis'in omuzlarına bir cüppe koyduğunu anlattı. Pathus tarafından kaydedilen başka bir anekdot, Margaret'in Louis'in sade kıyafetinin kraliyet onuruna yakışmadığını hissettiğiyle ilgiliydi ve Louis, istediği gibi giyinirse istediği gibi giyineceğini söyledi.
Birlikte ata binmekten, kitap okumaktan ve müzik dinlemekten keyif aldılar. Kralın ve sarayın dikkatinin yeni kraliçeye çekilmesi Blanche'ı daha da kıskandırdı ve o, kralla kraliçeyi olabildiğince ayrı tutmaya çalıştı.
Yedinci Haçlı Seferi sırasında
Margaret, Yedinci Haçlı Seferi'nde (ilk seferleri) Louis'e eşlik etti. Kız kardeşi Beatrice de onlara katıldı. Başlangıçta haçlı seferi, 1249'da Dimyat'ın ele geçirilmesiyle bir miktar başarı ile karşılaşsa da, kralın erkek kardeşinin öldürülmesi ve ardından kralın yakalanmasının ardından bu bir felakete dönüştü.
Kraliçe Margaret, müzakerelerden ve fidye için yeterince gümüş toplamaktan sorumluydu. Böylece kısa bir süre için bir haçlı seferine liderlik eden tek kadın oldu. 1250'de, aynı yılın başlarında asayişi başarıyla sürdürdüğü[3] Dimyat'dayken, Prens John Tristan'ı doğurdu.[6][7]
Rahip olmayan tarihçi Jean de Joinville, Louis Mısır'da esir alındıktan sonra Margaret'in cesaretini gösteren olayları bildirir. Örneğin, Dimyat'taki Hristiyanlar için yiyecek tedariki sağlamak için kararlı bir şekilde hareket etti ve yatak odasını koruyan şövalyeden, şehir Arapların eline geçerse onu ve yeni doğan oğlunu öldürmesini isteyecek kadar ileri gitti. Ayrıca ayrılmak üzere olan bazı kişileri Dimyat'ta kalmaya ve orayı savunmaya ikna etti. Joinville ayrıca Margaret'in iyi mizahını gösteren olayları da anlatıyor, bir keresinde Joinville ona biraz ince kumaş gönderdiğinde ve kraliçe habercisinin onları taşıdığını görünce yanlışlıkla onun kutsal emanetlerini getirdiğini düşünerek diz çöktü. Hatasını anlayınca kahkahalara boğuldu ve elçiye, "Efendine söyle, onu kötü günler bekliyor, çünkü o beni develerine diz çöktürdü!"
Bununla birlikte, Joinville, Louis'in karısına ve çocuklarına nadiren sorduğunu da dikkate değer bir şekilde onaylamadığını belirtti. Haçlı Seferi'nden Fransa'ya dönüşte deniz yolculuğunda korkunç bir fırtına sırasında aşırı bir tehlike anında Margaret, Joinville'e yardım etmesi için yalvardı; ona kurtuluş için dua etmesini ve Fransa'ya vardıklarında hacca gideceğine ve fırtınadan kurtuldukları için teşekkür olarak kralın, kendisinin ve çocuklarının ve Haçlı Seferi'nin görüntülerini içeren resimlerinin bulunduğu altın bir gemi sunacağına yemin etmesini söyledi. Margaret, yalnızca, kralın izni olmadan böyle bir yemin etmeye cesaret edemeyeceğini, çünkü bunu yaptığını öğrendiğinde, onun hac yolculuğuna çıkmasına asla izin vermeyeceğini söyledi. Sonunda Joinville, yemin ederse onun için hac yolculuğuna çıkacağına söz verdi ve Fransa'ya vardıklarında bunu yaptı.[6]
Siyasi önemi
Haçlı seferi sırasındaki liderliği ona uluslararası prestij kazandırmıştı ve Fransa'ya döndükten sonra Margaret'ten sık sık anlaşmazlıklarda arabuluculuk yapması isteniyordu. Yine de kocasının erkek kardeşi Charles'ın hırslarından korkuyordu ve karşı ağırlık olarak kız kardeşi Eleanor ve kocası İngiltere Kralı III. Henry ile bağını güçlendirdi. 1254'te, o ve kocası onları Noel'i Paris'te geçirmeye davet etti.
Daha sonra, 1259'da, Louis ile İngiltere Kralı III.Henry arasındaki ilişkinin düzelmesinden sonra Paris Antlaşması imzalandı. Margaret, müzakereler sırasında tüm kız kardeşleri ve annesiyle birlikte hazır bulundu.
Daha sonraki yıllarda Louis, Margaret'in hırsından rahatsız oldu. Görünüşe göre konu siyaset veya diplomasi olduğunda gerçekten hırslıydı ama biraz beceriksizdi. 1250'lerde Paris'teki bir İngiliz elçisi, İngiliz mahkemesine, belli ki biraz tiksinti içinde, "Fransa kraliçesinin söz ve eylemde ağır olduğunu" bildirdi ve elçinin raporundan, onun devlet işlerine karışmak için kendisine bir fırsat yaratma çabalarından etkilenmediği açıktır. En büyük oğlu Louis'in 1260 yılında ölümünden sonra Margaret, bir sonraki oğlu Philip'i, hangi yaşta tahta geçerse geçsin, otuz yaşına kadar onun vesayeti altında kalacağına dair yemin etmeye ikna etti. Louis yemini öğrendiğinde, hemen Papa'dan Philip'i kendisinin izin vermediği gerekçesiyle yeminden mazur göstermesini istedi ve papa buna mecbur kaldı. Bu, Margaret'in kendisini ikinci bir Kastilyalı Blanche yapma girişimini sona erdirdi. Margaret daha sonra, en küçük kız kardeşi Beatrice ile evlenen kayınbiraderi Anjoulu Charles'ın memleketi Provence'taki çıkarlarını artıracak kızlarından biri için bir evlilik projesinden kaçınması için yeğeni İngiltere Kralı I. Edward'ı etkilemeyi de başaramadı.
Dul Kraliçe
Margaret Fransa'dayken, IX. Louis'nin 1270'teki ikinci Haçlı Seferi'nde ölmesinden sonra,[3] Provence'a döndü. Ölümünden sonra politik olarak daha aktif bir figür oldu.[3] Kocasının erkek kardeşi Anjou'lu Charles'ın, 1245'te ölen eski kont'un niyetlerinin aksine, karısının (Margaret'ın kızkardeşi) ölümünden sonra siyasi otoritesini ve mülk kontrolünü sürdürdüğü Provence'taki haklarını savunmak için asker toplama noktasına kadar ısrarcıydı.[3] Kendini kız kardeşi İngiltere Kraliçesi Eleanor'a adamıştı ve Eleanor'un 1291'deki ölümüne kadar iletişim halinde kaldılar. Son yılları, 1289'da Lourcine Fransisken manastırının kurulması da dahil olmak üzere dinsel işler yaparak geçti.[3] Margaret, 20 Aralık 1295'te yetmiş dört yaşında Paris'te kurduğu Zavallı Hanımlar manastırında öldü.[8] Paris'in dışındaki Saint-Denis Bazilikası'na kocasının yakınına(ancak yanına değil) gömüldü. Sunak basamaklarının altındaki mezarı hiçbir zaman bir anıtla işaretlenmedi, nedeni; muhtemelen bazilikadaki Fransız Devrimi sırasında yağmalanmayan tek kraliyet mezarıydı ve muhtemelen bugün bozulmamış durumda.
Çocukları
Fransa Kralı IX. Louis ve Provence'lı Margaret'in birlikte on bir çocuğu oldu:
- Blanche (1240 - 29 Nisan 1243)
- Isabella (2 Mart 1241 - 28 Ocak 1271), Navarre Kralı II. Theobald ile evlendi.
- Louis (25 Şubat 1244 - Ocak 1260)
- Fransa Kralı III. Philip (1 Mayıs 1245 - 5 Ekim 1285), ilk olarak Aragonlu Isabella ile evlendi ve aralarında Fransa Kralı IV. Philip ve Valois Kontu Charles'ın da bulunduğu çocukları vardı;, ikinci olarak, aralarında Fransalı Margaret'ın da bulunduğu, çocuk sahibi olduğu Brabant'lı Maria ile evlendi.
- John (1248'de doğdu ve öldü)
- John Tristan (1250 - 3 Ağustos 1270), babasının ilk Haçlı Seferi'nde Mısır'da doğdu ve ikinci Haçlı Seferi'nde Tunus'ta öldü.
- Peter (1251–1284)
- Blanche (1253–1323), Kastilya Prensi, Ferdinand de la Cerda ile evlendi
- Margaret (1254–1271), Brabant Dükü I. John ile evlendi.
- Robert, Clermont Kontu (1256 - 7 Şubat 1317), çocuk sahibi olduğu Bourbon Leydisi Burgundy'li Beatrice ile evlendi. Fransa'nın Bourbon kralları onun soyundan gelmektedir.
- Agnes (1260 - 19 Aralık 1327), Burgundy Dükü II. Robert ile evlendi.
Referanslar ve Kaynaklar
- ^ a b Plantagenet Ancestry: A Study In Colonial And Medieval Families, 2nd Edition, 2011 (İngilizce). Douglas Richardson. ISBN 978-1-4610-4513-7. 3 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2023.
- ^ Howell, Margaret (2001). Eleanor of Provence : queenship in thirteenth-century England. Internet Archive. Oxford, UK ; Malden, Mass. : Blackwell Publishers. ISBN 978-0-631-22739-7.
- ^ a b c d e f g h i Emmerson, Richard Kenneth; Clayton-Emmerson, Sandra (2006). Key Figures in Medieval Europe: An Encyclopedia (İngilizce). Taylor & Francis. ISBN 978-0-415-97385-4. 3 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2023.
- ^ López-Mayán, Mercedes. "Miriam SHADIS, Berenguela of Castile (1180-1246) and political women in the High Middle Ages (New York, 2009), en Hispania. Revista Española de Historia, vol. LXX, nº 236 (septiembre-diciembre 2010), 803-808". 3 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2023.
- ^ Costain, Thomas B. (1951). The magnificent century. Internet Archive. Garden City, N.Y., Doubleday.
- ^ a b Hodgson, Natasha R. (2007). Women, Crusading and the Holy Land in Historical Narrative. 25. Boydell & Brewer. doi:10.7722/j.ctt81mst. ISBN 978-1-84383-332-1. 3 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2023.
- ^ Blakeney, Katherine (2009). "Jean De Joinville and his Biography of Saint Louis on the Seventh Crusade". Inquiries Journal (İngilizce). 1 (12). 3 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mayıs 2023.
- ^ OFMConv, Michael Robson (2007). "Queen Isabella (c. 1295/1358) and the Greyfriars: An Example of Royal Patronage Based on Her Accounts for 1357/1358". Franciscan Studies (İngilizce). 65 (1): 325-348. doi:10.1353/frc.2007.0006. ISSN 1945-9718.
