Preußenschlag

Preußenschlag (Almanca telaffuz: [ˈpʁɔʏsənˌʃlaːk]), yani Prusya darbesi, 1932 yılında Alman Reich'ının en büyük eyaleti olan Özgür Prusya Devleti'nin, Başkan Paul von Hindenburg tarafından 20 Temmuz 1932 tarihli Weimar Anayasasının 48. maddesi uyarınca yayınlanan bir acil durum kararnamesi kullanılarak Şansölye Franz von Papen tarafından devralınmasıydı.

Almanya'da Adolf Hitler'in 30 Ocak 1933 tarihinde iktidara gelmesi Nazileşmeyi kolaylaştırdığı için Weimar Cumhuriyeti'nin sonuna doğru büyük bir adımdı (Almanca: Gleichschaltung).

Bu önlemin bahanesi, Prusya'nın bazı bölgelerinde şiddetli huzursuzluk ve Prusya hükûmetinin meseleyi ele alamayacağı iddiasıydı. Ana tetikleyici "Altonaer Blutsonntag" (Altona Kanlı Pazarı) olarak bilinen Sturmabteilung (SA) ile Komünistler arasında o zamanlar Hamburg yakınlarındaki bir Prusya kenti olan Altona'da 17 Temmuz 1932'de yaşanan şiddetli bir çatışmadır. Olayda, 16'sı polis tarafından vurulan 18 kişi öldü. Bununla birlikte, güçlü Prusya polis gücü üzerinde otorite sahibi olan Bakan-Başkan Otto Braun'un başkanlığındaki Prusya hükûmeti, Papen'in milliyetçi yönetim planlarının önünde duran son büyük güçlerden biriydi.^[1]

Hareket, Prusya hükûmetinin istikrarsız durumu ile kolaylaştı. Sosyal Demokratlar, Merkez Parti ve liberal Alman Demokrat Partisi'nden oluşan merkez sol koalisyon, 1918'den beri kesintisiz olarak Prusya'yı yönetmiş, ancak 24 Nisan 1932 seçimlerinde Landtag'daki (eyalet parlamentosu ) çoğunluğunu kaybetmişti. Bununla birlikte, Prusya anayasasına göre, bir hükûmet ancak olası halefi için olumlu bir çoğunluk varsa görevden alınabilirdi. "Yapıcı güvensizlik oyu " olarak bilinen bu hüküm, bir hükûmetin yönetmek için yeterli desteğe sahip olmasını sağlamayı amaçlıyordu.

Komünistler ve Nasyonal Sosyalistler, aralarındaki koltukların yarısından fazlasını elinde tutuyorlardı, ancak birbirleriyle veya diğer partilerle işbirliği yapmıyorlardı. Böylece, politik olarak gerçekçi bir alternatif hükûmet mümkün değildi ve Braun liderliğindeki koalisyon görevde kaldı.

Ancak Papen, Reichstag'da çoğunluk desteğinden de yoksundu. Yönetimi ele almak için tek yolu, 48. Maddenin olağanüstü hal hükümleri ve dolayısıyla Papen'in üzerinde büyük etkiye sahip olduğu Reichspräsident Hindenburg tarafından çıkarılan kararnameler aracılığıylaydı. 20 Temmuz tarihli olağanüstü hal kararnamesi, Braun hükûmetini görevden aldı ve Prusya için Papen Reichskommissar'ı (Reich Komiseri) ilan etti, ona Prusya bakanlıklarının tüm yetkilerini verdi ve ona Prusya hükûmeti üzerinde doğrudan kontrol verdi.^[2] Kararname, 25 Ekim 1932'de Alman Anayasa Mahkemesi tarafından kısmen anayasaya aykırı ilan edildi, ancak bu durum yalnızca Prusya kabinesinin resmi varlığı söz konusu olduğunda gündeme geldi. Yetkinin Papen'e devredilmesi onaylanırken, Braun kabinesi Prusya'yı Reichsrat'ta temsil etme hakkını elinde tuttu.

Prusya, Nisan 1933'e kadar federal hükûmetin doğrudan yönetimi altında kaldı. 1933'teki yetki yasası Hitler'e Reichstag'ın rızası olmadan yasaları (anayasa dışı yasalar dahil) yürürlüğe koyma konusunda etkin güç verdi. Hitler'in Yetkilendirme Yasası'nı kullanımlarından biri, tüm eyalet parlamentolarını (Prusya'nınkiler hariç) feshetmek ve onları Mart ayında yapılan (Komünist koltuklar hariç) kısmen serbest federal seçimlerin sonuçlarına göre yeniden oluşturmaktı. Prusya, benzer bir sonuçla (Nazi çoğulluğu) aynı zamanda eyalet seçimleri düzenlediği için bu önlemin dışında tutuldu. Komünistlerin çoğu şu anda hapiste ya da sürgünde, Sosyal Demokrat ise yasaklandı (SPD Haziran ayında tamamen yasaklanacaktı), Naziler artık Hermann Göring'i Bakan-Başkan olarak seçen Prusya parlamentosunda çoğunluğa sahipti. Bununla birlikte, Hitler'in yönetimi altında, Alman eyaletlerinin yerini etkili bir şekilde Nazi Gaue aldı, bu nedenle Göring'in görevi büyük ölçüde törenseldi.

Prusya devleti sorunu nihayet İkinci Dünya Savaşı'nın sona ermesinden sonra Müttefikler tarafından çözüldü.