Present continuous veya present progressive, İngilizcedeki zaman yapılarından biri. Bir eylem veya durumun "şu anda" gerçekleşmekte olduğunu bildirir ve Türkçedeki şimdiki zaman yapısına benzer. Standart olumlu bir cümle özne, yardımcı fiil (am/is/are) ve fiillerin present participle (-ing) hâlinden meydana gelir:
Subject + am/is/are + present participle
| Zaman yapıları | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Fiiller | |||||
| Auxiliary verb |
| ||||
| Cümle yapısı |
| ||||
Abhazca, Kuzeybatı Kafkas dillerinden biridir. Esas olarak Abhazya, Türkiye’de, Suriye, Almanya, Hollanda, Rusya ve Acaristan 'da konuşulur. Abhazya Cumhuriyeti’nin Rusça ile birlikte resmi dilidir. Abhazca, Abhazya’da yaklaşık 150 bin kişi tarafından konuşulur.
Koşaç, isnat edatı veya haber edatı, isim cümlelerinde özne ile yüklemi birleştiren; yükleme güçlü ihtimal, olumluluk, olumsuzluk, süreklilik veya kesinlik kavramları veren -dir eki ile değil kelimesi. Bazı kaynaklarda tüm ek-fiiller koşaç olarak anılır. Koşaçlar isim cümlelerinde özneyi yükleme bağlayan ve yüklemde cümlenin bitiş hâlini oluşturan dilbilgisel ögelerdir.
Fransızca dil bilgisi, diğer Latin dilleri dil bilgileriyle benzerlikler barındıran, Fransızcanın yani Fransız dilinin kullanımındaki kuralların bütünü, dil bilgisidir.
İngilizce dilbilgisinde zaman yapıları; simple (basit), perfect ve progressive/continuous (sürekli) olmak üzere başlıca üç grupta toplanır. Bunun yanı sıra İngilizcede zamanlar, anlamlarına göre "geçmiş zamanlar", "şimdiki zamanlar" ve "gelecek zamanlar" şeklinde farklı gruplara ayrılabilir; zira İngilizcede cümleye belirli bir zaman anlamı kazandırmak için farklı zaman yapıları kullanılabilir.
Present perfect, İngilizce dilbilgisindeki zaman yapılarından biri. Standart olumlu bir cümle sırasıyla özne, yardımcı fiil (has/have) ve fiilin üçüncü hâlinden meydana gelir. Çoğunlukla geçmişte tamamlanmış deneyimler veya geçmişte bir noktada başlamış ve günümüzde de devam eden eylem ve durumlar için kullanılır.
Auxiliary verb, İngilizce dilbilgisinde çeşitli zaman yapılarını ve kipleri oluşturmaya yarayan sözcüklerden her biri. Türkçeye çoğunlukla yardımcı fiil şeklinde tercüme edilir. İngilizcedeki başlıca auxiliary verb'ler be, do ve have ile bunların farklı zaman yapılarındaki hâlleridir. Bunların haricinde modal verb de denen can, could, may, might, must, shall, should, will ve would da auxiliary verb'dür.
Past participle, İngilizce dilbilgisinde fiillerin üçüncü hâli. Perfect zaman yapılarının, edilgen yapıların ve bazen de sıfatların kurulmasında kullanılır. Düzenli fiillerde fiilin ikinci hâli ile aynıdır ve fiil sonuna "-ed" eki eklenerek oluşturulur:
Present simple veya simple present, İngilizcedeki zaman yapılarından biridir. Türkçeye sıklıkla şimdiki basit zaman olarak çevrilse de daha çok Türkçedeki geniş zaman ile benzerlik gösterir. Öncelikli olarak bir durum veya eylemin "her zaman" gerçekleştiğini belirtirken veya genel bir yargı bildirirken kullanılır.
Past simple veya simple past, İngilizcedeki zaman yapılarından biri. Türkçeye sıklıkla basit geçmiş zaman olarak çevrilir ve bilinen (-di'li) geçmiş zamana benzer. Başlıca olarak herhangi bir durum veya eylemin geçmişte meydana geldiğini belirtmekte kullanılır.
Future simple veya simple future, İngilizcedeki zaman yapılarından biri. Türkçeye sıklıkla basit gelecek zaman olarak çevrilir. Öncelikli olarak bir durum veya eylemin gelecekte gerçekleşeceğini belirtmekte kullanılır.
Past perfect, İngilizce dilbilgisindeki zaman yapılarından biri. Geçmişte gerçekleşmiş bir olay veya durum referans alınarak, ondan daha önceki bir olay veya durumdan bahsederken kullanılır. Standart olumlu bir cümle özne, "had" yardımcı fiili ve fiilin üçüncü hâlinden oluşur:
Past perfect continuous veya past perfect progressive, İngilizce dilbilgisinde süreklilik bildiren zaman yapılarından biri. Standart olumlu bir cümle özne, "had" yardımcı fiili ve "be" fiilinin üçüncü hâli (been) ve ana fiilin present participle (-ing) hâlinden oluşur. Geçmişte gerçekleşmiş bir olay veya durum referans alınarak, o ana kadar gerçekleşmiş olan başka bir olay veya durumdan bahsederken kullanılır.
Present perfect continuous veya present perfect progressive, İngilizce dilbilgisinde süreklilik bildiren zaman yapılarından biri. Standart olumlu bir cümle özne, "have/has" yardımcı fiili, "be" fiilinin üçüncü hâli (been) ve ana fiilin present participle (-ing) hâlinden oluşur. Geçmişte bir anda başlamış, şu ana kadar devam etmiş ve hâlen devam etmekte olan bir olay veya durumdan bahsederken kullanılır:
Present participle, İngilizce dilbilgisinde bir fiilin "-ing" eki almış hâli. İngilizcede participle kavramı "fiilden oluşturulmuş sözcük" anlamına gelir ve birebir örtüşmemekle birlikle, Türkçedeki sıfat-fiillerle (ortaç) benzerlik gösterir.
Future perfect, İngilizcedeki zaman yapılarından biri. Eylemin veya durumun gelecekteki bir anda tamamlanmış olacağını bildirir. Standart olumlu bir cümle özne, "will" modal verb'ü ve fiilin üçüncü hâlinden oluşur:
subject + will + past participle
Past continuous veya past progressive, İngilizcedeki sürekli zaman yapılarından biri. Geçmişte belirsiz bir süre boyunca gerçekleşmiş olay ve durumlardan bahsederken kullanılır. Standart olumlu bir cümle kuruluşu şu şekildedir:
Subject + was/were + present participle
Future continuous veya future progressive, İngilizcedeki sürekli zaman yapılarından biri. Gelecekte bir anda gerçekleşiyor olacak olay ve durumlardan bahsederken kullanılır. Standart olumlu bir cümle kuruluşu şu şekildedir:
Subject + will + be + present participle
Future perfect continuous veya future perfect progressive, İngilizcedeki sürekli zaman yapılarından biri. Gelecekte bir anda, bir süreden beri gerçekleşmekte olan eylemler için kullanılır. Standart olumlu bir cümle kuruluşu şu şekildedir:
Subject + will + have + been + present participle
Proposition participiale, Fransızcada kullanıldığı şekli ile yan cümlelerin kısaltılmasıdır. Proposition participiale, yan cümlelere geçişi sağlayacak herhangi bir kelime gerektirmez ancak anlamsal bir bağ kurulur. Temel yapısı itibari ile participe présent ve ona eşlik edebilen cümlenin diğer ögelerinden oluşur. Genellikle ana cümle, yan cümleden bir virgül ile ayrılır.