Posadnik

Posadnik, bazı Doğu Slav şehir veya kasabalarında belediye başkanına verilen isimdir. En önemlisi, posadnikler Novgorod ve Pskov Posadnikleriydi. Terim, Eski Kilise Slavcası "posaditi"den gelir, koymak veya yerleştirmek anlamına gelir. Bunun nedeni Kiev yönetiminin Posadnikleri atadığı yerleri kendi adına yönetmek için onları şehre yerleştirmesiydi. Ancak 12. yüzyılla birlikte yerel olarak seçildiler.

9. yüzyılda kurulan Gostomysl gibi posadnik efsanelerine rağmen, posadnik terimi ilk olarak Birincil Kronikte 997 yılında ortaya çıktı. En eski Novgorod posadnikleri arasında Dobrynya (Büyük Vladimir'in amcası), oğlu Konstantin Dobrynich ve Ostromir bulunur. Ostromir'in ismini taşıyan Ostromir İnciller Kiev Knezliği'nin en eski parşömen el yazısı kitabıdır (şu anda St. Petersburg'daki Rusya Ulusal Kütüphanesi'nde bulunmaktadır).^[1]

Novgorod Cumhuriyeti'nde, Posadnik Veche (halk meclisi) tarafından seçildi. Seçimler her yıl yapılıyordu. Novgorod boyarları, kategorinin kast benzeri olmaması ve her zengin tüccarın makul bir şekilde boyar rütbesine ulaşmayı umut edebilmesi bakımından diğer Rus topraklarındaki boyarlardan farklıydı.^[2] Ancak Orta Çağ Novgorod tarihi uzmanı Valentin Yanin, çoğu Posadnik'in bazen on yıl veya daha uzun süre elinde tuttuklarını ve daha sonra görevi genellikle oğullarına veya başka bir yakın akrabaya devrettiklerini ve dolaysıyla da Novgorod Cumhuriyeti'nin hiçte demokratik olmadığını belirtti. Yanin'in teorisi, tarihçilerin Novgorod Cumhuriyeti hakkındaki anlayışına meydan okuyarak, onun demokratik unsurları çok az olan veya hiç olmayan bir boyar cumhuriyeti olduğunu gösterdi.

Aynı zamanda toprak sahibi Boyarstvo'nun, o zamana kadar şehrin siyasi yaşamında önemli bir rol oynadığı düşünülen tüccar ve zanaatkar sınıflarından daha güçlü olduğunu gösterdi. Aynı zamanda, o zamana kadar çoğu bilim adamı tarafından demokratik olarak kabul edilen Veche'nin gerçek doğası hakkında da şüphe uyandırdı.^[3] Bununla birlikte, Yanin'in Novgorod hükûmetini kalıtsal bir oligarşi olarak yorumlaması evrensel olarak kabul görmemektedir.

Başlangıçta bir tane Posadnik vardı, ancak zamanla Posadnik sayısı 24'e çıktı. Ayrıca şehrin her bir ilçesi için Posadnikler de vardı. Posadniklerin çoğalma tarihi, Posadnik Ontsifor Lukinich'in bir dizi reformu uyguladığı 1350'lere kadar uzanıyor. Ontsifor Lukinich reformu kapsamında, bir Posadnik yerine, ömür boyu hüküm süren altı Posadnik (“eski” posadnikler), aralarından her yıl “güçlü” bir posadnik seçti. 1416-1417 reformuna göre, Posadniklerin sayısı üç katına çıkarıldı. Aynı reforma göre stepennyi posadnikler altı aylık bir süre için seçilecekti. Bu şekilde, çeşitli boyar klanları iktidarı paylaşabilirdi ve içlerinden biri iktidarı tekeline alamazdı veya bir seçimi kaybederlerse dışlanmazdı. Ancak bu durum boyarlar arasındaki rekabeti arttırdı.^[4] Bazı akademisyenler, bu dönemde Novgorod Başpiskoposunun Cumhuriyetin başı olduğunu ve boyarlık arasında öfkeli mücadeleyi başpiskoposların iktidarı boyarlarla paylaştığı kolektif liderlikle çözmeye çalıştığını belirtmiştir. Bununla birlikte, yaşanan iktidar mücadelesi sonucunda boyar gücünün seyrelmesi, 15. yüzyılda Novgorod'u zayıflatmış ve böylece Moskova'nın elindeki yenilgiler dizisini ve bağımsız Novgorod'un nihai düşüşüne neden olmuştur.

Moskova Büyük Prensi III. İvan'ın 1478'de şehri almasıyla Veche ile birlikte Posadnik de kaldırıldı. Aslında, Başpiskopos Feofil (1470-1480) tarafından Novgorodlular adına ne tür bir hükûmet istediğini sorması üzerine, III. İvan (Prens Patrikeev aracılığıyla konuşuyor) onlara "Veche olmayacak; posadnik olmayacak ve biz yöneteceğiz" dedi.