İçeriğe atla

Polisülfür

Tek duvarlı karbon nanotüp (CNT) içerisinde iki paralel monatomik kükürt zinciri (CNT). Zik-zak (b) ve düz (c) çift duvar CNT içinde S zincirleri.[1]

Polisülfürler kükürt atom zincirleri içeren bir sınıf kimyasal bileşiklerdir. Polisülfürler iki ana sınıfa ayrılır: anyonlar ve organik polisülfürler. Anyonlar S2−ngenel formülüne sahiptir. Bu anyonlar hidrojen polisülfürlerin H2Sn konjüge bazlarıdır. Organik polisülfürler genellikle RSnR formülüne sahiptir, burada R = alkil veya arildir.[2]

Polisülfür tuzları ve bileşikleri

Katı Na2S5 parçası. S2−

5 zinciri belirgin.[3]

Alkali metal polisülfürler, bir sülfür çözeltisinin işlenmesi ile elde edilir, örneğin sodyum sülfür, elemental kükürt:

S2− + n S →S2−n+1

Bazı durumlarda, bu anyonlar organik çözücülerde eriyebilen organik tuzlar olarak elde edilir.[4]

Sodyum ve elemental kükürt reaksiyonu sırasında açığa çıkan enerji pil teknolojisinin temelidir. Sıvı polisülfür ve Na+ -sodyum, kükürt ve sodyum sülfüre kayıtsız zarları koruyabilmek için Sodyum–sülfür ve lityum-sülfür piller yüksek enerjiye ihtiyaç duyarlar.

The compound (C5H5)2TiS5 is an example of a polysulfide complex.

Polisülfürler koordinasyon kimyasında ligand olarak sınıflandırılırlar. Geçiş elementleri - polisülfido bileşiklere örnek (C5H5)2TiS5, [Ni(S4)2]2−ve [Pt(5)3]2−.[5] Ana grup elementleri de polisülfür oluştururlar.[6]

Organik polisülfürler

Lentiyonin, şitaki mantarında bulunan bir polisülfittir.

Ticarette, "polisülfür" terimi genellikle değişken kükürt atomu ve hidrokarbon zincirlerinden oluşan bir sınıf polimer için kullanılır. Formülü R2Sx olarak gösterilir. Bu formülde x kükürt atomlarının sayısını gösterir. Polisülfür polimerler, organik dihalojenler ve alkali metallerin polisülfür anyonları ile yaptığı tuzların yoğunlaşma polimerizasyon reaksiyonuna girmesi ile sentezlenebilirler.

n Na2S5 + n ClCH2CH2Cl → [CH2CH2S5]n + 2n NaCl

Bu yoğunlaşma reaksiyonlarında kullanılan dihalojenler dikloroalkanlardır (örneğin, 1,2-Dikloroetan, bis-(2-kloroetil)formal (ClCH2CH2OCH2OCH2CH2Cl) ve 1,3-dikloropropan). Bu polimerlere tiyokol denir. Bazı durumlarda, polisülfür polimerler halka-açma polimerizasyon reaksiyonları ile de oluşabilir.

Polisülfür polimerler ayrıca alkinlere polisülfan ilavesi ile de hazırlanabilir. İdeal denklem şu şekildedir:

2 RCH=CH2 + H2Sx → (RCH2CH2)2Sx

Gerçekte, homojen H2Sx örneklerini hazırlaması zordur.

Polisülfür polimerleri suda, yağlarda ve pek çok organik çözücüde çözünmez. Solvent direnci sebebiyle, bu malzemeler kaldırım aralarında dolgu olarak, otomotiv pencere camı ve uçak yapılarında kullanılır.

Bir veya iki kükürt atomu içerip hidrokarbon dizileriyle ayrılan polimerler polisülfür olarak sınıflandırılmazlar, örneğin poli(p-fenilen) sülfür (C6H4S)n.

Vulkanize kauçuklarda polisülfürler

İki sıra (mavi ve yeşil) doğal kauçuğun elemental kükürtle sertleştirilmesinden (vulkanizasyon) sonra idealize yapıları, polisülfür bağları oluşturur.

Birçok ticarî elastomer çapraz bağları olarak polisülfür içerir. Bu çapraz bağları komşu polimer zincirleri birbirine bağlar, böylece sertlik verir. Sertlik derecesi çapraz bağları sayısı ile ilgilidir. Elastomerler bu nedenle sıkıştırılınca veya esnetilince eski hâline gelme özelliğine sahiptir. Özgün hâllerine dönme hafızları sebebiyle genellikle lastik olarak bilinirler. Polimer zincirlerinin kükürt çapraz bağları oluşturması sertleştirme (vulkanizasyon) olarak adlandırılır. Kükürt zincirleri kendilerini allil karbon atomlarına, C=C bağlarını bitişik olan linklere bağlarlar. Vulkanizasyon polikloropren (Neopren), stiren-bütadien ve doğal kauçuğa kimyasal olarak çok benzeyen poliizopren gibi çeşitli sınıf lastiklerin işlenmesinde kullanılan bir adımdır. Charles Goodyear'ın poliizoprenin kükürt ile ısıtılmasını içeren vulkanizasyon keşfi oldukça devrimci bir buluştur, zira yapışkan ve neredeyse işe yaramaz bir malzemeyi yararlı ürünlerin üretilmesine olanak sağlayacak olan elastomere dönüştürmüştür.

Gaz devlerinde oluşumu

Su ve amonyağa ek olarak, gaz devi gezegenlerin atmosferindeki bulutlar amonyum sülfür içerir. Kızıl-kahve bulutlar, amonyum sülfürün ışığa maruz kalmasına istinaden polisülfür bulutları olarak atfedilir.[7]

Özellikleri

Polisülfürler, sülfür gibi karbon çelik ve paslanmaz çelik'te gerilimli yenim çatlamasını tetikleyebilir.

Kaynakça

  1. ^ Fujimori, Toshihiko; Morelos-Gómez, Aarón; Zhu, Zhen; Muramatsu, Hiroyuki; Futamura, Ryusuke; Urita, Koki; Terrones, Mauricio; Hayashi, Takuya; Endo, Morinobu; Young Hong, Sang; Chul Choi, Young; Tománek, David; Kaneko, Katsumi (2013). "Conducting linear chains of sulphur inside carbon nanotubes". Nature Communications. Cilt 4. s. 2162. Bibcode:2013NatCo...4E2162F. doi:10.1038/ncomms3162. PMC 3717502 $2. PMID 23851903. 
  2. ^ Steudel, Ralf (2007). "Sulfur: Organic Polysulfanes". Encyclopedia of Inorganic Chemistry. Encyclopedia of Inorganic Chemistry. Weinheim: Wiley-VCH. doi:10.1002/0470862106.ia233.pub2. ISBN 0470860782. 
  3. ^ Rosén, E.; Tegman, R. (1988). "Preparative and X-ray powder diffraction study of the polysulfides Na2S2, Na2S4 and Na2S5". Acta Chem. Scand. Cilt 25. ss. 3329-3336. doi:10.3891/acta.chem.scand.25-3329. 
  4. ^ Dev, S.; Ramli, E.; Rauchfuss, T. B.; Wilson, S. R. (1991). "Synthesis and Structure of [M(N-Methylimidazole)6]S8: Polysulfide Salts Prepared by the Reaction N-Methylimidazole + Metal Powder + Sulfur". Inorg. Chem. 30 (11). s. 2514. doi:10.1021/ic00011a011. 
  5. ^ Draganjac, M. E.; Rauchfuss, T. B. (1985). "Transition Metal Polysulfides: Coordination Compounds with Purely Inorganic Chelate Ligands". Angew. Chem. Int. Ed. Engl. 24 (9). s. 742. doi:10.1002/anie.198507421. 
  6. ^ Takeda, N.; Tokitoh, N.; Okazaki, R. (2003). "Polysulfido Complexes of Main Group and Transition Metals". Topics in Current Chemistry. Topics in Current Chemistry. Cilt 231. ss. 153-202. doi:10.1007/b13184. ISBN 3-540-40378-7. 
  7. ^ "Jupiter: Cloud composition". Encyclopædia Britannica. 5 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2018. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Silikon</span>

Silikon veya polisiloksan, siloksanlardan (−R2Si−O−SiR2−, burada R = organik grup) oluşan bir polimerdir. Bunlar genellikle renksiz yağlar veya kauçuk benzeri maddelerdir. Silikonlar, dolgu macunlarında, yapıştırıcılarda, yağlayıcılarda, tıpta, pişirme kaplarında, ısı ve elektrik yalıtımında kullanılır. Bazı yaygın biçimler arasında silikon yağı, silikon gresi, silikon kauçuk, silikon reçine ve silikon kalafat bulunur.

<span class="mw-page-title-main">Kükürt</span> atom numarası 16, atom ağırlığı 32,06 olan, 119 °Cde eriyen ve 444 °Cde kaynayan, doğada saf veya başka cisimlerle birleşik olarak bulunan, sarı renkli element, sülf (simgesi S)

Kükürt, simgesi S, atom numarası 16 olan, limon sarısında ametal, yalın katı bir elementtir.

<span class="mw-page-title-main">Elastomer</span>

Elastomer, yapısında viskozite ve elastisite barındıran polimerdir.

<span class="mw-page-title-main">Vulkanizasyon</span>

Vulkanizasyon, 1839’da Charles Goodyear tarafından keşfedilen bir kimyasal-teknik yöntemidir. Bu yöntem kauçuğun ya da benzer polimerlerin, kükürt veya diğer eşdeğer kükürtleyicilerin ilavesiyle daha dayanıklı malzemelere dönüştürülmesi işlemidir.

<span class="mw-page-title-main">Potasyum ferrosiyanür</span>

Potasyum ferrosiyanür formülü K4[Fe(CN)6] • 3H2O olan bir kimyasal bileşiktir. Potasyum ferrosiyanür metal kompleks bileşiğinin [Fe(CN)6]4− potasyum tuzudur. Bu tuz limon sarısı monoklinik kristallerden oluşmuştur.

Sodyum füzyon testi, bir numunede halojenler, azot ve kükürtün varlığının nitel olarak belirlenmesi için element analizinde kullanılan bir yöntem. J. L. Lassaigne tarafından geliştirlmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Sodyum borhidrür</span>

Sodyum borhidrür, olarak da bilinen sodyum tetrahidridoborat ve sodyum tetrahidroborat, NaBH4 formülüne sahip olan inorganik bir bileşiktir. Genellikle beyaz toz halinde olarak bulunur, kimya dalında hem laboratuvar hem de teknik ölçekde çok yönlü bir indirgeme ajanı olarak kullanılır. Odundan hamur hazırlamada test edilmiştir ancak ticari maliyeti çok yüksek çıkmıştır. Bileşik olarak alkolde ve bazı eterlerde çözünür. Suyla ise baz yoksunluğunda reaksiyona girer.

<span class="mw-page-title-main">Sodyum bromür</span>

Sodyum bromür, NaBr formülüne sahip inorganik bir bileşiktir. Yüksek erime noktasına sahip beyaz kristal yapısıyla sofra tuzuna benzemektedir. Genellikle bromür iyonu kaynağı olarak çeşitli alanlarda kullanılmaktadır.

Kürleme, polimer kimyası ve süreç mühendisliğinde, elektron ışınlarının, sıcaklığın veya kimyasal katkıların sağladığı, polimer zincirlerinin çapraz bağlanması yoluyla bir polimer malzemenin sertleştirilmesi anlamına gelen bir terimdir. Katkı maddeleri ultraviyole ışınımı ile aktive edildiğinde, işleme UV Kürlemesi denir. Kauçukda, kürleme işlemine ayrıca vulkanizasyon denir. Beş çeşit kürleme sistemi yaygın olarak kullanılmaktadır. Bunlar:

  1. Kükürt sistemleri
  2. Peroksitler
  3. Metal oksitler
  4. Asetoksisilan
  5. Üretan çapraz bağlayıcılar

Sülfür döngüsü, sülfürün (kükürt) kayalar, su yolları ve canlı sistemler arasında hareket ettiği süreçlerin toplamıdır. Bu tür biyojeokimyasal döngüler birçok minerali etkilemelerinden dolayı jeolojide önemlidirler. Biyokimyasal döngüler yaşam için de önemlidir, çünkü sülfür birçok proteinin ve kofaktörün bileşeni olan önemli bir elementtir ve sülfür bileşikleri mikrobiyal solunumda oksidan veya indirgeyici olarak kullanılabilir. Küresel kükürt döngüsü, kükürt türlerinin farklı oksidasyon halleri arasındaki geçişlerini içerir ve kükürtün oksidasyon hali hem jeolojik hem de biyolojik süreçlerde önemli bir rol oynar.

<span class="mw-page-title-main">Nitrozilsülfürik asit</span> Kimyasal bileşik

Nitrozilsülfürik asit, NOHSO4 formülüne sahip bir kimyasal bileşiktir. Endüstriyel olarak kaprolaktam üretiminde kullanılan renksiz bir katıdır. Daha önce sülfürik asit üretmek için öncü oda işleminin bir parçasıydı. Bileşik, sülfürik asit ve nitröz asidin karışık anhidritidir.

<span class="mw-page-title-main">Kloroplatinik asit</span> inorganik bileşik

Kloroplatinik asit (hekzakloroplatinik asit olarak da bilinir), [H3O]2[PtCl6](H2O)x (0≤x≤6) formülüne sahip bir inorganik bileşiktir. Kırmızı bir katı, genellikle sulu bir çözelti olarak önemli bir platin kaynağıdır. Genellikle kısaca H2PtCl6 olarak yazılsa da, hekzakloroplatinat anyonunun (PtCl62-) hidronyum (H3O+) tuzudur. Hekzakloroplatinik asit oldukça higroskopiktir.

Disülfür diklorür S
2Cl
2 formüllü kükürt ve Klor bileşiğidir.

<span class="mw-page-title-main">Potasyum ferrisiyanür</span> Kimyasal bileşik

Potasyum ferrisiyanür K3[Fe(CN)6] formülü ile gösterilen inorganik bileşiktir. Bu parlak kırmızı tuz, oktahedral olarak koordine edilmiş [Fe(CN)6]3− iyonu içerir. Suda çözünür ve çözeltisi bir miktar yeşil-sarı flüoresans gösterir. 1822 yılında Leopold Gmelin tarafından keşfedilmiştir ve başlangıçta ultramarin boyalarının üretiminde kullanılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Potasyum sülfür</span> kimyasal birleşik

Potasyum sülfür K2S formülüne sahip inorganik bileşiktir. Potasyum sülfür suyla kolayca reaksiyona girip potasyum hidrosülfür (KHS) ve potasyum hidroksit (KOH) verdiğinden dolayı renksiz katı nadiren görülür. Yaygın olarak, potasyum sülfür ifadesi susuz katıyı değil de genel olarak bu karışımı ifade eder.

<span class="mw-page-title-main">Kurşun(IV) sülfür</span> kimyasal birleşik

Kurşun(IV) sülfür PbS2 formülüne sahip bir kimyasal bileşiktir. Bu madde daha yaygın, kurşun(II) sülfür (PbS)’ün, >600 °C’de ve yüksek basınçlarda kükürt ile reaksiyonu sonucu üretilir. PbS2, ilgili kalay(IV) sülfür SnS2 gibi, kadmiyum iyodür motifinde kristalleşir, bu da Pb’nin 4+ resmi yükseltgenme basamağı olarak atanması gerektiğini gösterir.

<span class="mw-page-title-main">Sodyum tiyosiyanat</span>

Sodyum tiyosiyanat (bazen sodyum sülfosiyanür olarak da adlandırılır) NaSCN formülüne sahip kimyasal bileşiktir. Bu renksiz sulangan tuz tiyosiyanat anyonunun ana kaynaklarından biridir. Bu haliyle, ilaçların ve diğer özel kimyasal maddelerin sentezinde bir öncül madde olarak kullanılmaktadır. Tiyosiyanat tuzları tipik olarak siyanürün elementel kükürt ile olan reaksiyonuyla hazırlanır:

8 NaCN + S8 → 8 NaSCN
<span class="mw-page-title-main">Oktahedral moleküler geometri</span>

Kimyada, oktahedral moleküler geometri, bir oktahedronun köşelerini tanımlayan, merkezi bir atom etrafında simetrik olarak düzenlenmiş altı atomlu bileşiklerin veya atom gruplarının veya ligandların şeklini tanımlar. Oktahedronun sekiz yüzü vardır, dolayısıyla octa ön ekini alır. Oktahedron, Platonik katılardan biridir, ancak oktahedral moleküller tipik olarak merkezlerinde bir atom içerir ve ligand atomları arasında bağ yoktur. Mükemmel bir oktahedron Oh nokta grubuna aittir. Oktahedral bileşiklerin örnekleri arasında kükürt hekzaflorür SF6 ve molibden hekzakarbonil Mo (CO)6 gösterilebilir. "Oktahedral" terimi, kimyagerler tarafından, merkezi atoma olan bağların geometrisine odaklanarak ve ligandların kendi aralarındaki farklılıkları dikkate almadan biraz gevşek bir şekilde kullanılır. Örneğin, N-H bağlarının oryantasyonu nedeniyle matematiksel anlamda oktahedral olmayan [Co(NH3)6]3+, oktahedral olarak adlandırılır.

Adını Karl Ziegler ve Giulio Natta'dan alan bir Ziegler-Natta katalizi, 1-alkenlerin (alfa-olefinler) polimerlerinin sentezinde kullanılan bir katalizdür. Çözünürlükleriyle ayırt edilen iki geniş Ziegler-Natta katalizi sınıfı kullanılır:

Polimer kimyası, polimerlerin ve makromoleküllerin kimyasal sentezine, yapısına ve kimyasal ve fiziksel özelliklerine odaklanan bir kimya alt disiplinidir. Polimer kimyasında kullanılan ilkeler ve yöntemler, organik kimya, analitik kimya ve fiziksel kimya gibi çok çeşitli diğer kimya alt disiplinleri aracılığıyla da uygulanabilir. Pek çok malzeme tamamen inorganik metaller ve seramiklerden DNA ve diğer biyolojik moleküllere kadar polimerik yapılara sahiptir, ancak polimer kimyası tipik olarak sentetik, organik bileşimler bağlamında anılır. Sentetik polimerler, genellikle plastik ve kauçuk olarak adlandırılan, günlük kullanımdaki ticari malzemeler ve ürünlerde her yerde bulunur ve kompozit malzemelerin ana bileşenleridir. Polimer kimyası, her ikisi de polimer fiziği ve polimer mühendisliğini kapsayacak şekilde tanımlanabilen daha geniş polimer bilimi veya hatta nanoteknoloji alanlarına da dahil edilebilir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.