İçeriğe atla

Polimer mühendisliği

Genellikle polimer malzemeleri tasarlayan, analiz eden ve değiştiren bir mühendislik alanıdır. Polimer mühendisliği, petrokimya endüstrisi, polimerizasyon, polimerlerin yapısı ve karakterizasyonu, polimerlerin özellikleri, polimerlerin birleştirilmesi ve işlenmesi ve ana polimerlerin tanımı, yapı özellik ilişkileri ve uygulamalarının yönlerini kapsar.

Tarihçe

“Polimer” kelimesi İsveçli kimyager J. J. Berzelius tarafından tanıtıldı. Örneğin Benzenin (C
6H
6) bir asetilen (C
2H
2) polimeri olduğunu düşündü. Daha sonra bu tanım ince bir değişikliğe uğramıştır.[1]

İnsanlarda polimer kullanımının tarihi, doğal polimerlerin kimyasal modifikasyonuna girdiği 19. yüzyılın ortalarına dayanır. Goodyear'ın ham kauçuğu bir kauçuğa dönüştüren kauçuk vulkanizasyon araştırmalarında kritik bir ilerleme bulmuştur.[2] 1870'te J. W. Hyatt, nitroselülozu plastikleştirerek nitroselüloz plastikleri endüstriyel hâle getirmek için kâfur kullanır. 1907 L. Baekeland, 1920'lerde sanayileşen ilk sentetik plastik ürün olan ısıyla sertleşen ilk fenolik reçinenin sentezini bildirdi.[3] 1920'de H. Standinger, polimerlerin ortak kovalent bağlar yoluyla yapısal birimlerle bağlanan uzun zincirli moleküller olduğunu öne sürdü.[4] Bu sonuç, modern polimer biliminin kurulmasının temelini attı. Daha sonra, Carothers sentetik polimerleri iki geniş kategoriye ayırdı, yani bir polikondansasyon reaksiyonu ile elde edilen bir polikondensat ve bir polikadisyon reaksiyonu ile elde edilen bir ilave polimer. 1950'ler K. Ziegler ve G. Natta bir koordinasyon polimerizasyon katalizörü keşfettiler ve stereo-düzenli polimerlerin sentezi çağına öncülük ettiler. Makromolekül kavramının oluşturulmasından sonraki on yıllarda, yüksek polimerlerin sentezi hızlı bir gelişme kaydetmiş ve birçok önemli polimer birbiri ardına sanayileşmiştir.

Sınıflandırma

Polimerlerin temel olarak termoplastikler, elastomerler ve termosetlere bölünmesi, uygulama alanlarının tanımlanmasına yardımcı olur.

Termoplastikler

Isıyla yumuşama ve soğutma sertleştirme özelliklerine sahip bir plastiği ifade eder. Günlük hayatımızda kullandığımız plastiklerin çoğu bu kategoriye giriyor. Isıtıldığında yumuşar ve hatta akar ve soğuması sertleşir. Bu işlem tersine çevrilebilir ve tekrarlanabilir. Termoplastikler nispeten düşük çekme modülüne sahiptir, ancak aynı zamanda daha düşük yoğunluklara ve şeffaflık gibi özelliklere sahiptir, bu özellik tüketici ürünleri ve tıbbi ürünler için ideal kılar. Tümü yaygın olarak kullanılan malzemelerden olan polietilendendir, polipropilen, naylon, asetal reçine, polikarbonat ve PET'i içerir.[5]

Elastomerler

Bir elastomer genel olarak, bir dış kuvvetin kaldırılmasından sonra orijinal durumuna geri döndürülebilen bir malzemeye değinmektedir, halbuki esnekliğe sahip bir malzeme zorunlu olarak bir elastomer değildir. Elastomer yalnızca zayıf gerilim altında deforme olur ve gerilim, orijinal duruma ve boyutuna yakın bir polimer malzemeye hızla geri yüklenebilir. Elastomerler, çok düşük modüllere sahip olan ve gerildiğinde geri dönüşümlü uzama gösteren polimerlerdir; bu, titreşim emilimi ve sönümleme için değerli bir özelliktir. Lastikler gibi çoğu geleneksel kauçuk ürünlerinde olduğu gibi termoplastik (ki bu durumda Termoplastik elastomerler olarak bilinirler) veya çapraz bağlı olabilirler. Geleneksel olarak kullanılan tipik kauçuklar arasında doğal kauçuk, nitril kauçuk, polikloropren, polibutadien, stiren-bütadien ve florlu kauçuklar bulunur.

Termosetler

Termosetler Bir ısıyla sertleşen reçine ana bileşen olarak kullanılır ve bir ürün oluşturan bir plastik, çeşitli gerekli katkı maddeleriyle birlikte bir çapraz bağlama kürleme işlemiyle oluşturulur. Üretim veya kalıplama işleminin erken aşamasında sıvıdır ve sertleştikten sonra çözünmez ve infüze edilemez ve tekrar eritilemez veya yumuşatılamaz. Yaygın termoset plastikler fenolik plastikler, epoksi plastikler, aminoplastlar, doymamış polyesterler, alkid plastikler ve benzerleridir. Termoset plastikler ve termoplastikler birlikte sentetik plastiklerin iki ana bileşenini oluşturur. Termoset plastikler iki türe ayrılır: formaldehit çapraz bağlama tipi ve diğer çapraz bağlama tipi.

Termosetler fenolik reçineler, polyesterler ve epoksi reçineleri içerir ve bunların tümü cam elyafı ve aramidler gibi sert elyaflarla takviye edildiğinde kompozit malzemelerde yaygın olarak kullanılır. Çapraz bağlama, bu malzemelerin termoset polimer matrisini stabilize ettiğinden, çelik gibi geleneksel mühendislik malzemelerine daha benzer fiziksel özelliklere sahiptirler. Bununla birlikte, metallere kıyasla çok daha düşük yoğunlukları, onları hafif yapılar için ideal kılar. Ek olarak, yorgunluktan daha az acı çekerler, bu nedenle kullanım sırasında düzenli olarak gerilen güvenlik açısından kritik parçalar için idealdirler.

Kullanılan mazemeler

Plastik

Poliadisyon polimerizasyonu ve polikondenzasyon ile polimerize edilen bir polimer bileşiğidir. Kompozisyonu ve şekli değiştirmek ücretsizdir. Sentetik reçineler ve dolgu maddeleri, plastikleştiriciler, stabilizatörler, yağlayıcılar, renklendiriciler ve diğer katkı maddelerinden oluşur.[6] Plastiğin ana bileşeni reçinedir. Reçine, polimer bileşiğine çeşitli katkı maddeleri eklenmediği anlamına gelir. Reçine terimi, orijinal olarak, reçine ve gomalak gibi bitki ve hayvanlardan yağ salgılanması için adlandırılmıştır. Reçine, plastiğin toplam ağırlığının yaklaşık% 40 -% 100'ünü oluşturur. Plastiğin temel özellikleri esas olarak reçinenin doğası tarafından belirlenir, ancak katkı maddeleri de önemli bir rol oynar. Bazı plastikler temelde pleksiglas, polistiren vb. Gibi katkı maddeleri içeren veya içermeyen sentetik reçinelerden yapılır.[7]

Fiber

Elyaf, bir maddenin sürekli veya süreksiz bir filamentini ifade eder. Hayvanlar ve bitki lifleri, dokunun korunmasında önemli bir rol oynar. Lifler yaygın olarak kullanılır ve iyi iplikler, iplik uçları ve kenevir ipleri halinde dokunabilir. Kağıt yaparken veya dokunurken lifli katmanlara da dokunabilirler. Kompozitler oluşturmak için diğer malzemelerle birlikte diğer malzemeleri yapmak için de yaygın olarak kullanılırlar. Bu nedenle, ister doğal ister sentetik elyaf filamentli malzeme olsun. Modern yaşamda, elyaf uygulaması her yerde bulunur ve birçok yüksek teknoloji ürünü vardır.[8]

Kauçuk

Oldukça elastik polimer malzemeleri ve geri dönüştürülebilir şekilleri ifade eder. Oda sıcaklığında elastiktir ve küçük bir dış kuvvetle deforme olabilir. Dış kuvvet kaldırıldıktan sonra orijinal durumuna dönebilir. Kauçuk, düşük cam geçiş sıcaklığına ve genellikle birkaç yüz binden fazla olan büyük bir ağırlığa sahip tamamen amorf bir polimerdir. Son derece elastik polimer bileşikler, doğal kauçuk ve sentetik kauçuk olarak sınıflandırılabilir. Doğal kauçuk işleme bitkilerden sakız kauçuğu ve çimen kauçuğu ekstreler; sentetik kauçuk çeşitli monomerlerle polimerize edilir. Kauçuk, elastik, yalıtkan, su geçirmeyen, hava geçirmeyen malzemeler olarak kullanılabilir.

Kullanım alanları

Polietilen

ABD Hava Kuvvetleri'nden B-2 Spirit gizli bombardıman uçağı.

Yaygın olarak kullanılan polietilenler, düşük yoğunluklu polietilen (LDPE), yüksek yoğunluklu polietilen (HDPE) ve doğrusal düşük yoğunluklu polietilen (LLDPE) olarak sınıflandırılabilir. Bunlar arasında, HDPE daha iyi termal, elektriksel ve mekanik özelliklere sahipken, LDPE ve LLDPE daha iyi esnekliğe, darbe özelliklerine ve film oluşturma özelliklerine sahiptir. LDPE ve LLDPE esas olarak plastik torbalar, plastik sargılar, şişeler, borular ve kaplar için kullanılır; HDPE, birçok farklı çözücüye dirençli olduğu için film, boru hatları ve günlük ihtiyaçlar gibi çeşitli alanlarda yaygın olarak kullanılmaktadır.[8]

Polipropilen

Polipropilen, iyi kimyasal direnci ve kaynaklanabilirliği nedeniyle çeşitli uygulamalarda yaygın olarak kullanılmaktadır. Emtia plastikleri arasında en düşük yoğunluğa sahiptir. Ambalaj uygulamalarında, tüketim mallarında, otomatik uygulamalarda ve medikal uygulamalarda yaygın olarak kullanılmaktadır. Polipropilen levhalar, yüksek gerilme mukavemeti, yüksek sıcaklıklara dayanıklılık ve korozyon direnci gibi özelliklerinden dolayı endüstriyel sektörde asit ve kimyasal tanklar, levhalar, borular, İade Edilebilir Nakliye Ambalajları (RTP) vb. Üretiminde yaygın olarak kullanılmaktadır.[9]

Kompozitler

Aerodinamik tekerleklere ve aero çubuklara sahip, zamana karşı dayanıklı bir karbon fiber kompozit bisiklet

tipik kullanımları, havacılık ve otomobiller için monokok yapıların yanı sıra oltalar ve bisikletler gibi daha sıradan ürünlerdir. Gizli bombardıman uçağı tamamen kompozit ilk uçaktı, ancak Airbus ve Boeing 787 gibi birçok yolcu uçağı, gövdelerinde hidrofobik melamin köpük gibi artan oranda kompozit kullanıyor.[10] Kompozitlerin oldukça farklı fiziksel özellikleri, tasarımcılara parçaları şekillendirmede çok daha fazla özgürlük sağlar, bu nedenle kompozit ürünler genellikle geleneksel ürünlerden farklı görünür. Öte yandan, tahrik milleri, helikopter rotor kanatları ve pervaneler gibi bazı ürünler, bu tür bileşenlerin temel işlevsel ihtiyaçları nedeniyle metal öncülerle aynı görünmektedir.

Biyomedikal alanındaki kulanım

Biyolojik olarak parçalanabilen polimerler, birçok biyomedikal ve farmasötik uygulama için yaygın olarak kullanılan malzemelerdir. Kontrollü ilaç verme cihazları için çok umut verici kabul edilirler. Biyolojik olarak parçalanabilen polimerler ayrıca yara yönetimi, ortopedik cihazlar, diş uygulamaları ve doku mühendisliği için büyük bir potansiyel sunar. Biyolojik olarak parçalanamayan polimerler gibi, vücuttan ikinci bir çıkarma aşaması gerektirmezler. Biyolojik olarak parçalanabilen polimerler, amacına hizmet ettikten sonra parçalanır ve vücut tarafından emilir. 1960'tan beri glikolik asit ve laktik asitten hazırlanan polimerler tıp endüstrisinde çok sayıda kullanım alanı bulmuştur. Polilaktatlar (PLA'lar), hızlı ve ayarlanabilir bozunma oranları nedeniyle ilaç dağıtım sistemleri için popülerdir.[11]

Zar teknolojisi

Zar teknikleri, sıvı ve gaz sistemlerinde ayırmada yıllardır başarıyla kullanılmaktadır ve polimerik zarlar, daha düşük üretim maliyetlerine sahip olmaları ve yüzeylerini modifiye etmenin kolay olması nedeniyle farklı ayırma işlemlerine uygun hale getirmeleri nedeniyle en yaygın olarak kullanılmaktadır. Polimerler, biyolojik aktif bileşiklerin ayrılması için uygulama, yakıt hücreleri için proton değişim zarları ve karbondioksit yakalama işlemi için zar müteahhitleri dahil olmak üzere birçok alanda yardımcı olur.

İlgili kullanım alanı başlıkları

Kaynakça

  1. ^ Sharma, Rajiv (1991). "Convenient use of applicators for PTLC". Journal of Chemical Education (İngilizce). 68 (1): 70. doi:10.1021/ed068p70. ISSN 0021-9584. 11 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2021. 
  2. ^ Meister, John J. (2000). Polymer modification : principles, techniques, and applications. First edition. Boca Raton, FL. ISBN 978-1-4822-6981-9. OCLC 1075130719. 
  3. ^ Rezwan, K.; Chen, Q.Z.; Blaker, J.J.; Boccaccini, Aldo Roberto (2006). "Biodegradable and bioactive porous polymer/inorganic composite scaffolds for bone tissue engineering". Biomaterials (İngilizce). 27 (18): 3413-3431. doi:10.1016/j.biomaterials.2006.01.039. 2 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2021. 
  4. ^ Brinson, H. F. (2008). Polymer engineering science and viscoelasticity : an introduction. L. C. Brinson. New York: Springer. ISBN 978-0-387-73861-1. OCLC 261324659. 
  5. ^ "Thermoplastics :: PlasticsEurope". www.plasticseurope.org. 25 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2021. 
  6. ^ Larson, Ronald G; Brenner, Howard (2014). Constitutive Equations for Polymer Melts and Solutions: Butterworths Series in Chemical Engineering (İngilizce). Saint Louis: Elsevier Science. ISBN 978-1-4831-6286-7. OCLC 1040036368. 
  7. ^ Rodriguez, Ferdinand; Cohen, Ferdinand; Ober, Christopher K.; Archer, Lynden (2003). Principles of Polymer Systems. 0 (İngilizce). CRC Press. doi:10.1201/b12837. ISBN 978-0-429-20581-1. 2 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2021. 
  8. ^ a b Ho, Peter K. H; Kim, Ji-Seon (2000). "Molecular-scale interface engineering for polymer light-emitting diodes". Nature (İngilizce). 404 (6777): 481-484. ISSN 0028-0836. OCLC 927049007. 
  9. ^ "Polypropylene (PP) Plastic: Types, Properties, Uses & Structure Info". omnexus.specialchem.com (İngilizce). 3 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2021. 
  10. ^ "Polymer Technologies Receives 2012 Boeing Award". www.polytechinc.com. 7 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2021. 
  11. ^ Tylkowski, Bartosz; Wieszczycka, Karolina; Jastrzab, Renata, (Ed.) (25 Eylül 2017). "Polymer Engineering". doi:10.1515/9783110469745. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Polimer</span> tekrar eden yapısal birimlere sahip makromoleküllerden oluşan madde

Polimer, bir veya daha çok monomer türünden türetilen birçok tekrarlayan alt birimden oluşan çok büyük moleküllerden veya makromoleküllerden oluşan bir madde veya malzemedir. Geniş özellik spektrumları nedeniyle, hem sentetik hem de doğal polimerler günlük yaşamda temel ve yaygın roller oynar.

<span class="mw-page-title-main">Epoksi</span>

Epoksi, 'epoksi reçineleri' nin temel bileşenlerinden veya kürlenmiş son ürünlerinden herhangi biri ve ayrıca epoksit fonksiyonel grubun adıdır. Poliepoksitler olarak da bilinen epoksi reçineler, epoksit grupları içeren bir reaktif prepolimer ve polimer sınıfıdır.

<span class="mw-page-title-main">Plastik</span>

Plastik; karbon (C), hidrojen (H), oksijen (O), azot (N) ve diğer organik ya da inorganik elementlerin oluşturduğu monomer adı verilen; basit yapıdaki moleküllü gruplardaki bağın koparılarak polimer adı verilen uzun ve zincirli bir yapıya dönüştürülmesi ile elde edilen malzemelere verilen isimdir. Plastik kelimesi, "şekillendirilebilen veya kalıplanabilen" anlamına gelen Yunanca πλαστικός (plastikos) ve "kalıplanmış" anlamına gelen πλαστός (plastos) kelimesinden türetilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Polietilen</span>

Polietilen, çok çeşitli ürünlerde kullanılan bir termoplastiktir. İsmini monomer hâldeki etilenden alır, etilen kullanılarak polietilen üretilir. Plastik endüstrisinde genelde ismi kısaca PE'dir.

<span class="mw-page-title-main">Polipropilen</span>

Polipropilen, otomotiv sanayiinde kullanılan parçalardan, tekstil ve yiyecek paketlemesine kadar çok geniş kullanım alanı olan termoplastik bir polimerdir. Monomer propilenin polimer hâle getirilmesi ile elde edilen polipropilen organik solventlere, asit ve bazlara karşı aşırı derecede dirençlidir.

<span class="mw-page-title-main">Polyester</span>

Poliester, ana zincirlerinin her tekrar biriminde ester işlevsel grup içeren polimerlerin bir kategorisidir.

<span class="mw-page-title-main">Termoplastik</span>

Termoplastik veya ısıyla yumuşayan plastik belirli sıcaklıkta bükülebilir veya kalıplanabilir hale gelen ve soğuduktan sonra katılaşan bir plastik polimer malzemedir.

Termoset, ısıtıldığında sertleşen ve bu halini sonsuza dek koruyan plastiktir. Termoset, polimerlerin ısıl davranışlarına göre ayrıldığı iki temel gruptan biridir, diğeri de termoplastiktir. Zincir molekülleri arasında bulundurdukları çapraz bağlar aracılığıyla üç boyutlu bir yapı oluşturarak, mekanik etki ve yüklemelere daha duyjitleşirler. Rijitleşmeleri, elastik modülü ve dayanımlarının diğer polimer çeşitlerine göre daha yüksek olmasını sağlar. Termoplastiklerde olduğu gibi yüksek sıcaklıklarda ikincil bağların zayıflaması veya kopması sonucu zincirlerin kayma-dönme hareketlerinden ötürü oluşan elastik-plastik deformasyonlar, termosetlerde görülmez. Çünkü Van der Waals bağlarının yerine çapraz bağların getirmiş olduğu rijitlik sebebiyle, geleneksel termosetlerin plastik şekil değiştirme kabiliyetleri diğer polimerlere göre yok denecek kadar azdır, yani gevrektirler. Gevrek olmaları, bir anlamda kırılma tokluklarının da göreceli olarak düşük olmasının bir sebebidir. Yüksek sıcaklıklarda mekanik özelliklerini korurlar, ısıl stabiliteleri yüksektir. Buna rağmen erimezler, viskoz davranış göstermezler. Eğer çapraz bağların deforme olabilmesine imkân verebilecek şekilde bir ısı artışı olursa, direkt olarak yanmaya başlarlar. Bu özellikleri sebebiyle geri dönüşümleri mümkün değildir. Çekme eğrilerine bakıldığında homojen elastik deformasyon sonucu akma sınırını hemen geçtiklerinde koptukları, kırıldıkları görülür. Bu da plastik deformasyon kabiliyetlerinin ne kadar düşük olduğuna işaret eden bir kanıttır. Termoset polimerler, yalnızca polimerleşme ve olgunlaşma sırasında şekillendirilebilir. Termoset malzemeler polimerizasyon ve olgunlaşma süreçlerini tamamladıktan sonra çapraz bağlı güçlü bir yapı oluştururlar, ısıya ve korozyona dayanımları termoplastik malzemelere göre daha yüksektir. Termoset plastiklere örnek olarak reçineler poliüretan, poliimid, polibütadien ve vulkanize kauçukları verebiliriz, termoplastik ürünlere örnek olarak ise polietilen, polipropilen ve polistireni verebilir. Cam güçlendirici plastikler olarak kullanılan doymamış polyester reçineler de termosetlere bir örnektir. Elastomerlerin çoğu termoset plastiklerdir ancak termoplastik elastomerler de vardır.

<span class="mw-page-title-main">Cam elyafı</span>

Cam elyafı (fiberglas), çok ince cam telciklerinden üretilen bir maddedir.

<span class="mw-page-title-main">LDPE</span> kimyasal birleşik

LDPE, Düşük yoğunluklu polietilen, petrolden meydana gelen bir termoplastiktir. Polietilenin ilk türüdür, Imperial Chemical Industries tarafından yüksek basınçlı proses kullanılarak bağımsız radikal polimerizasyonu yoluyla 1933 yılında üretilmiştir[1]. Bugün de aynı metotla üretilmektedir.

Karbon elyaf takviyeli plastik veya karbon elyaf takviyeli polimer sağlam, hafif ve pahalı bir çeşit kompozit malzeme, elyaf takviyeli polimerdir. Cam elyafı'ına benzer şekilde bu kompozit yapıya mukavemet veren malzemeye karbon elyafı denilir. Polimer için en çok epoksi kullanılsa da polyester, vinil ester ya da naylon gibi başka maddelerin de kullanıldığı görülebilir. Kevlar veya alüminyum yapılarında karbon, cam gibi diğer güçlendiricilerle birlikte kullanılır. Grafit takviyeli polimer ya da Grafit elyaf takviyeli polimer (GFRP) de karbon elyafıyla takviyeli bu tür yapıları nitelemek için de kullanılır. Cam elyaf takviyeli malzemelerin de GFRP olarak tanımlanabilmesi ve karışıklık yaşanması nedeniyle bu isimlendirme çok sık kullanılmaz. Bazı ürün tanıtımlarında ise kısaca grafit elyafı denilir.

<span class="mw-page-title-main">Elastomer</span>

Elastomer, yapısında viskozite ve elastisite barındıran polimerdir.

Yapıştırıcı yapışkanlık veya kohezyon ile mekanik, kimyasal, yapışkan bir bütün oluşturmak üzere diğer malzemeleri tutan veya çeken herhangi bir malzeme veya maddedir.

<span class="mw-page-title-main">Plastik film</span>

Plastik film ince bir sürekli polimerik malzemedir.

Kürleme, polimer kimyası ve süreç mühendisliğinde, elektron ışınlarının, sıcaklığın veya kimyasal katkıların sağladığı, polimer zincirlerinin çapraz bağlanması yoluyla bir polimer malzemenin sertleştirilmesi anlamına gelen bir terimdir. Katkı maddeleri ultraviyole ışınımı ile aktive edildiğinde, işleme UV Kürlemesi denir. Kauçukda, kürleme işlemine ayrıca vulkanizasyon denir. Beş çeşit kürleme sistemi yaygın olarak kullanılmaktadır. Bunlar:

  1. Kükürt sistemleri
  2. Peroksitler
  3. Metal oksitler
  4. Asetoksisilan
  5. Üretan çapraz bağlayıcılar
<span class="mw-page-title-main">Plastik şişe</span> yüksek yoğunluklu plastikten yapılmış bir şişe

Plastik bir şişe, yüksek yoğunluklu plastikten yapılmış bir şişedir. Cam şişe ile beraber en fazla tüketilen ambalajdır. Plastik şişeler tipik olarak su, alkolsüz içecekler, motor yağı, yemeklik yağ, ilaç, şampuan, süt ve mürekkep gibi sıvıları depolamak için kullanılır. Boyut, çok küçük örnek şişelerden büyük damacanalara kadar değişmektedir.

Bazen termoplastik kauçuklar olarak adlandırılan termoplastik elastomerler (TPE), hem termoplastik hem de elastomerik özelliklere sahip malzemelerden oluşan bir kopolimerler sınıfı veya fiziksel bir polimer karışımıdır. Elastomerlerin çoğu termoset iken, termoplastiklerin imalatta, örneğin enjeksiyonlu kalıplama yoluyla nispeten kullanımı kolaydır.

Polimer kimyası, polimerlerin ve makromoleküllerin kimyasal sentezine, yapısına ve kimyasal ve fiziksel özelliklerine odaklanan bir kimya alt disiplinidir. Polimer kimyasında kullanılan ilkeler ve yöntemler, organik kimya, analitik kimya ve fiziksel kimya gibi çok çeşitli diğer kimya alt disiplinleri aracılığıyla da uygulanabilir. Pek çok malzeme tamamen inorganik metaller ve seramiklerden DNA ve diğer biyolojik moleküllere kadar polimerik yapılara sahiptir, ancak polimer kimyası tipik olarak sentetik, organik bileşimler bağlamında anılır. Sentetik polimerler, genellikle plastik ve kauçuk olarak adlandırılan, günlük kullanımdaki ticari malzemeler ve ürünlerde her yerde bulunur ve kompozit malzemelerin ana bileşenleridir. Polimer kimyası, her ikisi de polimer fiziği ve polimer mühendisliğini kapsayacak şekilde tanımlanabilen daha geniş polimer bilimi veya hatta nanoteknoloji alanlarına da dahil edilebilir.

<span class="mw-page-title-main">Kompozit Malzemeler</span>

Kompozit malzeme, önemli ölçüde farklı fiziksel veya kimyasal özelliklere sahip iki veya daha fazla bileşen malzemeden yapılan ve birleştirildiğinde öncekinden farklı özelliklere sahip olan bir malzeme üreten bir malzeme. Bu kurucu malzemeler, oldukça farklı kimyasal veya fiziksel özelliklere sahiptir ve tek tek elemanlardan farklı özelliklere sahip bir malzeme oluşturmak için birleştirilir. Bitmiş yapı içinde, tek tek elemanlar ayrı ve farklı kalarak kompozitleri, karışımlardan ve katı solüsyonlardan ayırmaktadır.

Yeşil kompozitler ya da biyokompozitler olarak da adlandırılır; yenilenebilir kaynaklardan veya biyolojik maddelerden kaynaklanan hem takviyelerden hem de polimer matris fazından oluşan farklı türde biyo-kompozit malzemeler olarak tanımlanmaktadır. Yeşil kompozitler, çok çeşitli takviye elemanı ve matris malzemelerin kullanımına uygun, iyi mukavemet ve boşluklu yapılarından dolayı iyi ses yalıtım özelliğine sahip, kolayca işlenebilen ve yeni üretim teknikleri gerektirmeyen, mikro ya da nano seviyede çalışılabilen, geri dönüştürülebilir, yenilenebilir, sürdürülebilir doğa dostu malzemelerdir. Yakın geçmişte kendini dünyaya kısa bir sürede tanıtan kompozit malzemeler uzay-hava sistemleri, otomotiv, spor eşyaları gibi birçok gündelik alanlarda vazgeçilemez hale gelmiştir. Genellikle kompozit malzemeler, çeşitli biçimlerde tasarlanabilir olmalarına karşın çoğunlukla epoksi, polipropilen, polietilen vs. bir polimer matrise cam, karbon, aramid veya ultra yüksek moleküler ağırlıklı polietilen liflerin takviyesiyle meydana gelmektedirler. Kompozit malzeme kullanımı artmasının avantajı olmasının yanında oluşacak malzeme için tüketilen atıklar sorun oluşturmaktadır. Ayrıca kompozit malzemeler iki farklı malzemeden meydana geliyor olması geri dönüşümünü zorlaştırmaktadır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.