İçeriğe atla

Plombières Sözleşmesi

Plombières Anlaşması zamanında İtalya
Plombières Anlaşması ile öngörülen İtalyan sınırları
1864 yılında Kont Cavour
1865 yılında Napolyon III

Plombières Sözleşmesi (İtalyancaAccordi di Plombières, FransızcaEntrevue de Plombières) 1858 yılında Kont Cavour ve Fransız İmparatoru, Napoleon III arasına yapılan bir anlaşmadır.[1] Bazı İngilizce kaynaklar buna Plombières Antlaşması olarak atıfta bulunur, ancak çoğu kişi bunu “anlaşma” olarak tanımlamaktan kaçınır.

Plombières Anlaşması, Fransa'nın ve Piedmont'un arasında yapılan bir anlaşmadı. Amacı ise Avusturya'nın İtalyan yarımadasındaki hükmüne ve etkisine son vermekdi. Avusturyalı şansölyesi olan Metternich İtalya'nın “sadece coğrafik bir ifade” olduğunu söylemiş.[2] Yapılan anlaşma altında İtalya Piedmont ve Fransa'nın hakim olacağı iki etki alanına bölünecekdi.

Fransız pozisyonu

İmparator Napolyon, "İtalyan sorusunu" çözmeye ve 1815 Viyana Kongresi'ndeki aşağılanmasını düzeltmeye hevesliydi. Uzun yıllar önce bunun Avusturya'ya karşı bir savaş gerektirdiği görüşünü oluşturmuştu.[3] Fransa için, İtalya'nın Avusturya'dan bağımsızlığı ve İtalya'nın siyasi birleşmesi çok farklı iki şeydi. Siyasi birleşme Fransız çıkarlarına aykırı olurdu, çünkü İtalya yarımadasındaki Fransız etkisini azaltma ihtimali var dı.[4]

Jacques Alexandre Bixio Piedmontese başbakanı ve arkadaşı olan Kont Cavour Camillo Benso'a Fransa'dan Avusturya'ya karşı ittifak teklifini. Anlaşma Piedmontese Kralı'nın kızı Savoylu Prenses Maria Clotilde'nin Fransız İmparatoru'nun kuzeni Prens Napolon Bonaparte ile evlenmesiyle güçlendirilecekti.[4]

Söz konusu uluslararası duyarlılıkları yansıtan müzakereler "olağan" diplomatik kanalların dışında gerçekleşti.[4] Teklif için onayını kesinleştirmek için Cavour diplomat Costantino Nigra'yı Henri Conneau'yla temas kurmak amacıyla Paris'e gönderdi.[4] 9 Mayıs 1858'de Conneau Nigra'ya ittifak teklifin imparatorun tam desteğini aldığını doğruladı. Turin'de Conneau, Cavour ve kral Victor Emanuel arasında görüşmeler yapıldı. Bu noktada imparator Plombières-les-Bains'da Cavour ile şahsen göruşme teklifi yaptı.[4]

Göruşme

11 Temmuz 1858'de Cavour Torino'dan ayrıldığında İsviçre'ye gideceğini söyledi. Plombières'e gittiğini Sadece Kral ve Piyemonteli ordu komutanı General La Marmora biliyordu.[4]

Tartışmaların tek ana kaynağı Cavour'dan geliyor. Bu rapor 24 Temmuz 1858'de Cavour eve dönerken bir gece durduğu Baden-Baden'de krala yazdığı bir mektup şeklini alır. Bu mektup 1883'te Milanlı La Perseveranza gazetesinde yayınlandı.[4]

Kaynakça

  1. ^ Sources offer a variety of terms to identify Cavour's job title. Formally he was at this time the "President of the Council of Ministers of the Kingdom of Sardinia" ("Presidente del Consiglio dei ministri del Regno di Sardegna"). English language sources tend to identify him simply as his country's "Chief minister" or "Prime Minister".
  2. ^ Prince Klemens von Metternich (in a letter to the Austrian ambassador to France) (Nisan 1847). "Quotations About History - Metternich". "The word 'Italy' is a geographical expression, a description which is useful shorthand, but has none of the political significance the efforts of the revolutionary ideologues try to put on it, and which is full of dangers for the very existence of the states which make up the peninsula.". age-of-the-sage.org. 14 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2015. 
  3. ^ Shared interests between the French and the liberal Lombard Federation had already been highlighted in 1849 by the nationalist historian Carlo Cattaneo in his 3 volume work on the 1848 revolution, "Storia della Rivoluzione del 1848", published in Lugano in 1849:
  4. ^ a b c d e f g Rosario Romeo (2004). Vita di Cavour. Laterza, Roma & Bari. ss. 381, 382, 384, 386. ISBN 978-88-420-9878-2. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Viyana Kongresi</span> Mutlak monarşilerin demokratik ayaklanmalara karşı birleştikleri kongre

Viyana Kongresi, Napolyon Savaşları sonunda Fransız ordusunun, koalisyon orduları tarafından tümüyle yenilgiye uğratılmasının ardından, Avrupa’daki sınırları ve güçler dengesini yeniden belirlemeye yönelik kararlar almak üzere toplanmış olan kongredir.

<span class="mw-page-title-main">Piyemonte</span> İtalyada bir bölge

Piyemonte İtalya'nın 20 bölgesinden biridir. Özerkliğini 1948 anayasası ile kazanmış olan 20 bölgeden birisi olan Piyemonte'un yüzölçümü 25.399 km², nüfusu ise 4,45 milyondur.

<span class="mw-page-title-main">Ceneviz Cumhuriyeti</span>

Cenova Cumhuriyeti veya kısaca Cenevizliler, 1005 yılından 1797 yılına kadar İtalya Yarımadası'nın kuzey batısında, Ligurya olarak bilinen bölgede, bugünkü Cenova merkezli olarak hüküm sürmüş bir denizci cumhuriyeti. 1100 yılına kadar bir şehir devleti olarak varlığını sürdürmüş devlet, büyüyerek ve güçlenerek Avrupa'da önemli bir konuma gelmiş, Venedik Cumhuriyeti'nin büyük bir rakibi olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">I. Wilhelm</span> Prusya Kralı ve ilk Alman İmparatoru

I. Wilhelm ya da Kayzer Wilhelm, Prusya kralı ve ilk Alman İmparatoru idi.

<span class="mw-page-title-main">Savoie Hanedanı</span> Savoia ve İtalyada kraliyet ailesi

Savoy Hanedanı, tarihsel Savoy bölgesinde 11. yüzyıl başlarında ortaya çıkan bir soylu hanedandır. Bu bölgede önce küçük bir kontluk yöneten bu hanedan zamanla hükümdarlık yetkilerini geliştirerek sonunda 1861 ile II. Dünya Savaşı sonunda Savoy-Carignano hanedan dalı tarafından İtalya Krallığı hükümdarı olmayı başarmıştır. Savoy Hanedanı genişleyip birleşen İtalya'ya üzerinde 85 yıl krallık yapmıştır. Savoy Hanedanı'nın İtalya Kralı olan üyeleri II. Vittorio Emanuele, I. Umberto, III. Vittorio Emanuele ve II. Umberto olmuşlardır. Son İtalya kralı olan II. Umberto ancak birkaç hafta hüküm sürmüş ve bir Anayasal Referandum ile tahttan indirilmiş ve İtalya'da yeni bir cumhuriyet ilan edilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">İtalya Krallığı</span> 1861-1946 yılları arasında Güney Avrupada hüküm sürmüş bir krallık

İtalya Krallığı, 1861 yılında İtalya’nın birleşmesinden 1946 yılında İtalyan Cumhuriyeti’nin ilanına kadar devam etmiş bir krallıktır. İtalya Krallığı, Roma İmparatorluğu’nun dağılmasından sonra kurulmuş, bütün İtalya yarımadasını kapsayan ilk devlettir. Aradaki 12 yüzyıl boyunca İtalya yarımadasında çok sayıda devletçik kurulmuştur.

<span class="mw-page-title-main">I. Maximilian (Kutsal Roma imparatoru)</span> XVI. yyde Kutsal Roma İmparatoru

Habsburglu I. Maximilian, Kutsal Roma İmparatoru. 1493 yılından ölümüne kadar hüküm sürmüş, yaptığı savaşlar ve evlilikler sayesinde Habsburg Hanedanı'nın nüfuzunu arttırmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Fransa'nın tarihî bölgeleri</span>

Fransa'nın tarihî bölgeleri

<span class="mw-page-title-main">I. Maximilian (Meksika imparatoru)</span> Meksika imparatoru (1864–1867)

I. Maximilian Avusturya İmparatorluk ailesi olan Habsburg-Lorraine'in bir üyesi olarak dünyaya geldi. Fransa imparatoru III. Napolyon'un ve bir grup Meksikalı monarşi yanlısının desteği ile 10 Nisan 1864'te Meksika İmparatoru ilan edildi. Amerika Birleşik Devletleri başta olmak üzere pek çok yabancı devlet hükümdarlığını reddetti. Başlarında Benito Juárez olan Cumhuriyetçiler tarafından yakalanıp Santiago de Querétaro'da 1867 yılında kurşuna dizilerek infaz edildi.

<span class="mw-page-title-main">Franz Joseph</span> Avusturya-Macaristan imparatoru (1830-1916; hd: 1848-1916)

Franz Joseph, 1848-1916 yılları arasında hüküm sürmüş olan Avusturya-Macaristan imparatoru. Avusturya-Macaristan'ın en uzun hüküm süren imparatorudur. 1914'te Sırbistan'a savaş açarak I. Dünya Savaşı'nın çıkmasına neden olmuş ve savaş devam ederken ölmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Savoy Dükalığı</span>

Savoy Dükalığı, 1416'dan 1847'ye kadar var olan ve Savoy Hanedanı'nın mülkiyetinde olan Savoy devletinin bir toprak birimidir.

<span class="mw-page-title-main">Josef Wenzel Radetzky von Radetz</span>

Johann Josef (Joseph) Wenzel Graf Wenzel Anton Franz Karl Graf Radetzky von Radetz, Çek asilzade ve Avusturyalı general. Johann Strauss I'ın Radetzky Marşı sayesinde adı ölümsüzleşmiştir. 91 yaşında ölene kadar, 70 yılı aşkın süre boyunca orduda hizmet vermiştir. Birinci İtalyan Bağımsızlık Savaşı'nın önemli muharebelerinden Custoza Savaşı ve Novara Savaşı gibi muharebelerde Avusturya İmparatorluğu ordularıyla kazandığı zaferler sayesinde ün kazanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Almanya'nın birleşmesi</span> Ayrı Alman krallıkların ilk defa Alman İmparatorluğu adı altında birleşmesi

Resmî olarak Almanya'nın birleşmesi ile siyasi ve idarî olarak birleşik bir ulus devletin ortaya çıkması 18 Ocak 1871'de Fransa'daki Versay Sarayı'nın Aynalar Galerisi'nde gerçekleşti. Fransa-Prusya Savaşı sonrası Fransızların silah bırakmasının ardından, Alman devletlerinin prensleri Prusyalı I. Wilhelm'i Alman İmparatoru ilan etmek için bir araya geldi. Pratikte, Almanca konuşan halkların çoğunluğunun birleşik bir devlet altında toplanması, resmî ve soylu yöneticiler arasındaki gayriresmî ittifaklar sayesinde bir süredir düzensiz olarak gelişmekteydi. Ancak birleşme fikirleri, tarafların kendi çıkarları yüzünden Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu'nun 1806'da dağılması ve Napolyon Savaşları'nın gerçekleşmesi üzerine kuvvetlenen milliyetçilik hareketlerine kadar neredeyse yüz yıl gecikerek aristokratik bir deneme olmaktan öteye gidemedi.

<span class="mw-page-title-main">Camillo Benso (Cavour kontu)</span> İlk İtalya başbakanı

Camillo Benso, Cavour Kontu, İtalyan devlet adamı. Uluslararası gelişmeler ve devrimci hareketlerden yararlanarak Savoy Hanedanı yönetiminde İtalya'nın siyasi birliğini sağlayan ve yeni krallığın ilk başbakanı olan Piyemonteli muhafazakâr devlet adamı.

<span class="mw-page-title-main">Avrupa uyumu</span>

Avrupa uyumu ya da Avrupa ahengi ; Napolyon Savaşları'nın sona erdiği 1815 yılından I. Dünya Savaşı'nın patlak verdiği 1914 yılına kadar geçen dönemde, Avrupa devletlerinin uluslararası arenada siyasi güçler dengesini gözeterek hareket etmelerini sağlayan sistem. Viyana Kongresi'nin ardından hayata geçirildiği için Kongre Düzeni olarak da bilinir. Uyum sistemi genellikle büyük devletlerin barışın tehdit edildiğine inandıkları anda topladıkları konferanslar şeklinde yürüyordu

<span class="mw-page-title-main">Toskana Büyük Dükalığı</span>

Toskana Büyük Dükalığı 1569 - 1859 döneminde bazı aralıklarla Merkezi İtalya'da bulunan bir monarşi devletidir. Bu devlet 1569'da Floransa Dükalığı devletinin yerine kurulmuştur. Toskana Büyük Dükalığı'nın başkenti Floransa idi.

<span class="mw-page-title-main">İtalya Krallığı (1805-1814)</span>

İtalya Krallığı Kuzey İtalya'da, Fransız imparatoru I. Napolyon'un himayesinde bulunan Fransa ile kişisel birliktelikte olan devletti.

<span class="mw-page-title-main">Roma'nın düşüşü</span> İtalyan birleşmesinin (Risorgimento) bir parçası

Roma'nın düşüşü 20 Eylül 1870 tarihinde, hem Papalık Devleti'nin Papa IX. Pius yönetimindeki nihai yenilgisini hem de Savoy Hanedanı Kralı II. Victor Emmanuel yönetiminde İtalyan yarımadasının birleşmesini işaret eden, Risorgimento olarak da bilinen uzun İtalyan birleşmesi sürecinin son olayıydı.

<span class="mw-page-title-main">Prag Barış Kongresi</span>

Prag Barış Kongresi, Altıncı Koalisyon Savaşları sırasında müttefik olan Prusya ve Rusya ile Fransa arasında 12 Temmuz-10 Ağustos 1813 tarihleri arasında Avusturya arabuluculuğuyla gerçekleşen barış çalışmasıdır. Savaşı bitirmeyi amaçlayan kongre anlaşma sağlanamadan sona erdi ve savaş, Avusturya'nın sonra Napolyon karşıtı koalisyona katılmasıyla daha da büyüdü.

<span class="mw-page-title-main">Frankfurt önerileri</span>

Frankfurt önerileri veya Frankfurt muhtırası, Avusturya dışişleri bakanı Klemens von Metternich tarafından tasarlanan bir Koalisyon barış girişimiydi. Leipzig Muharebesi'nde kesin bir yenilgiye uğradıktan sonra Kasım 1813'te Fransız İmparatoru I. Napolyon'a teklif edildi. Amaç, Altıncı Koalisyon Savaşı'na barışçıl bir şekilde son vermekti. Müttefikler, Ren'e kadar Almanya'nın çoğunu yeniden fethettiler, ancak bir sonraki adıma karar vermemişlerdi. Metternich inisiyatifi ele aldı. Frankfurt'ta bir araya gelen Müttefikler, Metternich'in yakın gözetimi altında teklifleri hazırladılar. Katılan İngiliz diplomat Lord Aberdeen, Londra'nın tutumunu yanlış anladı ve ılımlı şartları kabul etti.