İçeriğe atla

Plaj dilimi

Plaj dilimi

[1]

Plaj uçları bir yay deseninde tortu çeşitli sınıflarda oluşan kıyı oluşumlarıdır. Kıyılara dik gelen dalgalar başta olmak üzere dalgalar tarafından; küçük burunların veya koyların ardalanmış dizi şeklinde karakterize edilmesi sonucu taraklanmış görünümündeki kısa sırtlar dizisidir. Kıyı boyunca yaprakçıklı bu dilimler yüzlerce metre uzunluğunda aralıklı bir şekilde görülür. Plaj dilimleri hilal şeklinde oluklar ile ayrılmış eşit aralıklı koy ve boynuzlardan bir dizidir.Boynuzlar kaba malzemeden oluşur ve yapay koyda ince sediman içerir. Dilimler dalga ve dalga koşulları değiştikçe sahil boyunca farklı düzeylerde gözlenebilir.[2]

Tüm dünyada bulunan ve çakıl plajları gibi kaba tortu ile kıyı şeridinde en belirgindir. Bununla birlikte, herhangi bir boyutta tortu ile ortaya çıkabilirler. Neredeyse her zaman eşit büyüklükte ve kıyı şeridinin uzanımları boyunca görünen aralıklarla düzenli bir desende meydana gelirler. Bu dişler çoğunlukla birkaç metre uzunluğundaki. Ancak, 60 metre(200 ft)uzunluğu ulaşabilirler.

Plaj kulplarının kökeninin henüz kanıtlanmış olmasa da, kulplar oluşturulduktan sonra kendiliğinden devam eden bir oluşumdur. Bunun nedeni, yaklaşmakta olan bir dalga bir plaj zirvesinin boynuzuna çarptığında bölünmesi ve iki yöne zorlanmasıdır.

Dalganın kulplarının içine çarpması, hızını yavaşlatır ve daha kalın tortuları süspansiyondan düşmesine ve boynuzları çökmesine neden olur. Dalgalar daha sonra setler boyunca akar(daha ince tortuları toplar) ve ortada birbirine geçerler. Bu çarpışmadan sonra, bu dalgalar gelen dalgalarla karşılaştıkları denize geri akmaya çalışırlar. Bu nedenle, uç bir kez kurulduktan sonra, sürekli olarak tortu üzerinde daha büyük tortu biriktirir ve daha ince tortuları, bindirmelerden uzar. Bu işlem, daha büyük büyümezlerse enkazların ve işlemlerin en azından boyutlarını korumasına neden olur.

Plaj dilimleri plaj sırtlarının çalkantılı değişikliğinin bir ürünüdür. Yarı eşit uzunluğu boyunca aralıklı olarak yerleşmiş kanallar ile kesilmiş sırt, alt kıyı üzerine çökelmiştir. Kanalların kıyı boyu pozisyonları sabit kalırken sırt gelgit ile kıyıya göçebilir ve plaj dilimi şekillerini etkileyebilir.[1]

Plajın özellikleri

Plajlar tipik olarak 4 bölgeye (plaj profili olarak bilinir) ayrılır: swash, plaj yüzü, sarma çizgisi ve berm. Bu bölgelerin her birinde bulunan parçacıklar farklıdır. Örneğin, suya daha yakın olanlar, daha ince tortulardır. Bu kısmen, hareketli suyun sürekli olarak burada bulunan parçacıkları yıkmasıdır. Plaj iç kısımda ilerledikçe, yüzeydeki parçacıkların boyutu büyür. Genellikle fırtınalar sırasında yıkanmış olan büyük kayalar plajın en kenarında bulunmaktadır. Genel olarak, plajlar ve sahil şeritleri dar bir arazi alanını kaplar ve su hattına doğru aşağı doğru eğilim gösterir.[3]

Plaj türleri

Kum ve kayalık kumsallar, isimlerini yüzeylerini kaplayan parçacık türünden alırlar. Kumlu plajlar genellikle yavaş eğimli profilleri ile karakterize edilirken, kayalık sahiller daha fazla eğim açıları sergilemektedir. Eğimde bu fark, parçacık büyüklüğündeki farklılıktan kaynaklanmaktadır. Örneğin kayalık sahillerdeki daha büyük parçacıklar, dalgaların güçlerini daha çabuk kaybetmesine neden olur. Bu nedenle, dalga kumlu bir plajdaki kadar uzaklara ulaşamaz ve sonuç olarak eğim daha da yükselir.

Tropik bir plaj tipik olarak verimli topraklar tarafından desteklenen çok çeşitli bitki yaşamına ev sahipliği yapar. Donmuş bir plaj nadiren bitki örtüsüne sahiptir ve en çok buz ve kayalarla kaplıdır.

Bu özel plaj türlerine ek olarak, sahil şeridi de zaman içinde tükürükler oluşturabilir. Bir tükürük, plajdan yakındaki suya uzanan bir arazi alanıdır. Bu oluşumlar, sahile karşı bir açıyla esen rüzgarın sonucu olarak ortaya çıkar. Tükürük büyüdükçe, plaj alanını büyük dalgalardan ve kuvvetli rüzgardan korumak için çalışır. Bu korunan alan, genellikle bataklık gibi habitatların oluşumuyla sonuçlanan, silt olarak bilinen çok ince bir tortu türü toplar.[3]

Formasyon

Plaj çentiklerinin neden oluştuğuna dair bir takım teoriler vardır,ancak şu anda gerçek güvenilirliği olan sadece iki açıklama vardır.

Daimi Kenar Dalga Teorisi

Duran kenar dalga teorisi,kıyıya yaklaşan dalgalar ile kenar dalgaları olarak adlandırılan kıyıya dik olarak kurulmuş dalgalar arasındaki kıyı şeridinin yakınında bir etkileşime dayanmaktadır.Gelen dalgaların yakın kıyı sularına düzenli olarak gelmesi,gelen dalgalrın yönüne dik olan dalgaların gelişmesine neden olur;bunlara 'kenar dalgaları' denir.Bu kenar dalgaları kıyı şeridinin yakınında sıkışır ve ikisi zıt yönlerden bir araya geldiğnde,ayakta duran bir kenar dalgası oluşur.Bu dalgaların hareket desenleri sabittir.Bu nedenle iki ilgi bölgesi,düğüm ve antinodel nokta olarak tanımlanabilir.

Antionedal nokta,su yükselirken ve düşerken tüm hareketin gerçekleştiği yerdir ve bir dizi tepe ve oluk oluşur.Bu antinodal noktalar arasında,dikey hareketin gerçekleşmediği düğüm noktaları vardır.Gelen bir dalga neredeyse tek düze bir yükseklüğe sahiptir,ancak ayakta duran bir kenar dalgası ile çarpıştığında, bu değiştirilir.Bir tepe ile çarpışırsa dalga yüksekliği artar ve bir çukur ile çarpışırsa,yüksekliği azalır.Bitişi diyagramda,iki dalga birbirini iptal ederek düz bir yüzey oluşturur.Ancak, bu olayların oldukça basitleştirilmiş bir versiyonudur.Gelen dalga,kenar dalgası ile aynı dalga periyoduna sahiptir, bu nedenle gelen dalga aynı paterni korumak için ayakta duran dalgayı değiştirmek için aynı süre boyunca bir tepeden bir çukura dönüşür.Bunlar senkron dalgalar olarak bilinir ve çok nadirdir.

Daha yaygın duran kenar dalgaları subharmoniktir ve bunlar gelen dalganın iki katı bir dalga periyoduna sahip olabilir.Bu,gelen dalganın tepeden tekneye bir döngüyü tamamladığı zaman,duran kenar dalgalrı iki tane yaptığında çok daha karmaşık bir dalga sistemi üretir.Yani gelen dalganın çukuru içinde duran bir kenar dalgasının zirvesi olareak başlayan şey,gelen dalga değişmeden çnce bir çukura dönüşecek, bu yüzden başlangıçta yüksek bir artış sağlanacak olan şey şimdi bir düşüş yaşıyor.Esasen bunun anlamı,gelen dalganın uzunluğu boyunca,duran kenar dalgalarıyla etkileşiminin neden olduğu düzenli olarak aralıklı bir dizi tepe ve oluk olasıdır ve bu da plaj uçlarının gelişmesine neden olmuştur.

Dalga yüksekliğinin arttığı alanlarda,dalga artık daha fazla güce sahiptir ve bu nedenle dalga yüksekliğinin azaldığı alanlarda daha fazla aşınabilir,dalga şimdi daha az güce sahiptir ve bu yüzden çok fazla aşınmaz.Bu yüksek erozyon alanları doruk embayments ve düşük erozyon alanları boynuzları haline alarak dilimleri oluşturan budur.Duran kenar dalga teorisi ile ilgili sorun,yalnızca doruğun başlangıç oluşumunu ve daha sonra devam eden büyümelerini hesaba katmasıdır,çünkü doruk boyutu arttıkça kenar dalgasının genliği artık bir faktör olmadığı noktaya düşer.

Kişisel organizasyon

Bu teori başlangıçta onunla ilgili komplikasyonlar nedeniyle reddedildi,ancak daha gelişmiş bilgisayar simülasyonları kullanılarak,artık ayakta duran dalga teorisine makul bir alternatif sağladığı noktaya kadar geliştirildi.Teorinin,düzenli aralıklı plaj kreşlerinin oluşumunu açıklamaya çalışan iki ana noktası vardır.

Birincisi,plajın morfolojisi ile su akışı arasındaki olumlu geri bildirimin kabartma desenleri oluşturmasıdır.Düz bir sahilde,yüzey alanları çevrelerinden biraz daha düşük bir rahatlama ile gelişecektir. Düşük kabartmalı alanlar su parçacıklarını çeker ve hızlandırı, bu da daha fazla enerjiye sahip oldukları ve alanın daha da aşındığı anlamına gelir.Olumlu geribildirim sayesinde,alan gittikçe aşınır hale gelir ve bu da yerleşimi yaratır.Bu düşük kabartma alanların gelişimi, ortalama plaj seviyesini düşmesine neden olur ve bu nedenle başlangıçta seviyedeki alanlar şimdi ortalamanın altındadır ve bu nedenle,artık daha yüksek rahatlama alanları suyu yavaşlatır ve tortuların üzerine birikir, bu da etkilerini arttırır.Bu boynuzları yaratır.

Klipslerin düzgün bir şekilde ayrılmasına,plaj plaj düzlemdeki varyasyonları azaltmak için kendini yeniden düzenlemeye çalışırken plaj boyunca yüzey eğilimlerinin iletşiminden kaynaklanır.Cups'ların düzenli aralıklarıyla ilgili ikinci ana nokta,negatif geribeslemenin iyi oluşturulmuş bir cups içindeki net erozyon ve birikme miktarını azaltacağıdır.Dalga sahile çarptığında,önce suyu yavaşlatan tepe boynuzlarıyla temasa geçecektir.Bu enerji kaybetmesine neden olur ve taşıdığı ağır tortulardan bazıları çökelir.Bununla birlikte, bu tortunun kaybı suya fazladan enerji verir ve bunu geri yıkamadaki çökeltiden tortuyu gidermek için kullanır.

Bu teori ile ilgili sorun, bu cups oluşumu yönteminin zaman alacağı ve eğer oluşumlarını gözlemliyor olsaydınız, o zaman sahil boyunca bir dizi rastgele cusps formu görecektiniz, bu da daha sonra boyutta bile yavaşça kıyıya yayıldı,küçük uçlar birbirine katılır ve daha büyük uçlar ikiye ayrılır.Ancak alanda,cipsler neredeyse anında düzenli bir desen oluşturur ve hepsi aynı anda görünür.

Alan çalışmaları

Westerly,Rhode Island,beach cusps

Son yıllarda,plaj doruk oluşumunun dura dalgaların(ayakta kenar dalga teorisi)varlığıyla ilişkili olup olmadığı,değişen topoğrafya ve eğik hareket(kendi kendini örgütleme teorisi)arasında kendi kendini organize eden geri beslemeden kaynaklanıp kaynaklanmadığı hakkında önemli tartışmalar olmuştur.Diğer daha az popüler mekanizmalara atfedilebilir.

Ulusal Bilimsel Araştırma Merkezi içinde Fransa,iki ana doruk oluşturan hipotez tahminleri test etmek için son 50 yılda yayınlanan laboratuvar deneyleri ve saha çalışmalarından elde edilen veriler büyük miktarda toplanan,önceki analizlerden daha fazla veri kullanan bu analizler,uçuk gelişimi ve hem kenar dalgaları hem de eğik tortu geri beslemesi arasında olası bir bağlantı olduğunu ve basit ölçümlerle bir teorinin mümkün olmadığını doğrular.[4]

Naval Research Laboratory,kurumsal araştırma laboratuvarı ABD Deniz Kuvvetleri ve Deniz Piyadeleri neredeyse dokuz yıllık yürütülen video görüntülerinden Duck,Kuzey Karolina'da ve cusp geliştirme sırasında çeevre koşullarını belgelemek için kıyıya yakın enstürümantasyon ve ölçme araçları tarafından sağlanan ek veriler kullanılmıştır.

Bu kapsamlı gözlemler,dalga açısı normal ensidansa yaklaştıkça,yüksek enerjiden düşük enerjili dalga koşullarına geçiş sırasında fırtınaların ardından, bu konumdaki uçların geliştiğini kesin olarak göstermektedir.Cups aralığı her zaman serisi içinde tuhaf bir histerezis önerisi gözlenmiştir ve bu mevcut cups oluşumu teorilerinin yeniden biçimlendirilmesi gerektiğini önerebilir.[5]

Kaynakça

  1. ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 11 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2014. 
  2. ^ "Arşivlenmiş kopya". 11 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2014. 
  3. ^ a b "Bir plaj nasıl oluşur?". nasilbe.com. 27 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Şubat 2022. 
  4. ^ INIST-CNRS webpage
  5. ^ Beach Cusp Formation and Spacings at Duck, NC Archived March 11, 2007, at the Wayback Machine

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Koy</span>

Koy, göl, deniz veya okyanusların karaların içine doğru yaptığı görece sığ girintidir.

<span class="mw-page-title-main">Lagün</span>

Lagün, Kıyı set gölü veya deniz kulağı dalgalar tarafından oluşturulan kıyı birikim şekillerindendir. Oluşumunda, kıyı akıntılarının da etkisi vardır. Kıyılardaki koyların ve girintilerin ağız kısımlarının dalga biriktirmesiyle oluşan kıyı kordonları ile kapanması sonucunda meydana gelirler. Lagünler genellikle kıyı lagünleri ve atol lagünleri olmak üzere iki gruba ayrılır. Karışık kum ve çakıl kıyılarında oluşur. Kıyı lagünleri olarak sınıflandırılan su kütleleri ile haliç olarak sınıflandırılmış su kütleleri arasında bir çakışma vardır. Lagünler dünyanın birçok yerinde ortak kıyı özellikleridir.

<span class="mw-page-title-main">Delta (coğrafya)</span> bir nehrin ağzında oluşan yerşekli

Delta ya da çatal ağız, bir ırmağın çatallanarak denize döküldüğü yerdir. Eski Yunan tüccarların Nil Nehri'nin denize ulaşan kısmında üçgen biçiminde kara parçaları olduğunu gördüler. Oluşan şekiller Yunan alfabesinin dördüncü harfi Δ (delta) ile aynı olduğu için tüccarlar buraya delta adını verdiler.

Dalgakıran, kıyıdaki yapıları, tekneleri, dalgaların yıpratıcı etkisinden korumak veya gemilerin yük alıp boşaltmasını sağlamak amacıyla liman ve iskele önlerine yapılan uzun setlerdir.

<span class="mw-page-title-main">Falez</span>

Falez, kayaların aşınması ile oluşan yüksek eğimli kıyıdır. Fransızca falaise dik kayalık sahil anlamına gelmektedir. Türkçe coğrafya literatüründe yalıyar da kullanılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Plaj</span> bir göl veya deniz gibi su alanının başka bir karasal bölgeye yakın olduğu kumsal alan

Plaj; kıyı şeridinde denize girmek için düzenlenmiş, genellikle kumluk veya çakıl taşlı alan. Bir Plajı oluşturan parçacıklar tipik olarak kum, çakıl, zona, çakıl taşları gibi kayadan yapılır. Kumluk olanlarına kumsal denir. Azericede plaj anlamına gelen "çimerlik" sözcüğü de, yaygın olmamakla birlikte Türkçede de kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">Burun (coğrafya)</span>

Burun, deniz ya da gölde bulunan dışa çıkıntılı karanın son kısmı olup, 3 tarafı su ile çevrilmiş kara anlamına gelir. Çoğunlukla fener bulunur. Eğer büyükse yarımada denir. Körfez veya koyun karşıtıdır. Burun oluşumunda dirençli kayaçlar etkilidir.

Kıyı oku, girintili çıkıntılı kıyılarda, enkaz göçü ve kıyı akıntıları ile taşınan malzeme, koy ve körfezlerin açıklarında birikerek zamanla su yüzüne çıkarlar. Bu şekilde koyların önünde bir ok biçiminde yer alırlar. Bu şekillere “kıyı oku” denir. Kıyı oku, kıyılardan ya da göl kıyılarından oluşan bir kıyı barı ya da plaj arazisidir. Bir koyun burun bölgelerinde olduğu gibi yeniden girişin gerçekleştiği yerlerde, kıyı şeridi akımları ile kıyı şeridi sürüklenme süreci ile gelişir. Sürüklenme, dalgaların sahile eğik bir açıyla gelmesi ve tortuları zikzak desenle sahile taşıması nedeniyle oluşur.

<span class="mw-page-title-main">Kıyı</span>

Kıyı ya da kıyı şeridi, kara ile deniz ya da okyanusun birleştiği alandır. Sahil, bir kara parçasının bir su kütlesiyle bitişik olduğu bölümleri tanımlamak için kullanılan bir terimdir.

<span class="mw-page-title-main">Kıyı yönetimi</span> Kıyı şeridinde sel ve erozyonun önlenmesi

Kıyı bölgesi, doğal denge ve artan nüfusla beraber en çok kullanılan yerler arasındadır. Dünya kara yüzeyinin %15'ten daha az alanı işgal eden kıyılar, dünya nüfusunun % 40'ından fazlasını barındırır. 2025 yılında kıyı bölgesinde ikamet beklenen insan sayısı dünya nüfusunun % 75 oluşturacaktır. Kıyı bölgeleri mal ve hizmet üretmek için zengin kaynakları içeren ve çoğu ticari endüstriyel faaliyetler için vardır. Avrupa Birliği, nüfusunun neredeyse yarısı ekonomik zenginliğinin kaynağı deniz kıyıları sayesinde olmaktadır. Balıkçılık, nakliye ve turizm gibi birçok faaliyetler Avrupa'nın tahmini rekabet ve işgücünün nedenli büyük olduğunu göstermektedir. Kıyı koruma ve analizini yapma daha çok 1950 yıllardan sonra olsa da oluşan erozyon su baskını gibi olaylardan dolayı daha eskilere dayandığı kabul edilmiştir. 1950'lerden sonra yeni teknikler ve doğa dostu politikalar izlenmiştir. Koruma gerektiren geniş kıyıların önemi artırmıştır. Örneğin: Venedik, New Orleans, Japonya, Hollanda, Hazar Denizi kıyıları gibi yerlerde deniz seviyesinin yükselmesiyle kıyı alanlarında önemli tahribat olacağı saptanmış, bu gibi yerlerde kıyılara dalgakıran gibi yapılar inşa edilerek önlenmeye çalışılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Kıyı boyu sürüklenme</span>

Kıyı boyu sürüklenme, eğik gelen dalga yönüne bağlı olarak kıyı şeridine paralel bir kıyı boyunca çökeltilerin taşınmasından oluşan jeolojik bir süreçtir. Eğik gelen rüzgar kıyı boyunca suyu sıkar ve böylece kıyıya paralel olarak hareket eden bir su akımı üretir. Longshore sapması, longshore akımı tarafından taşınan tortudur. Bu akım ve tortu hareketi, sörf bölgesi içinde meydana gelir.

<span class="mw-page-title-main">Doğal kemer</span>

Doğal kemer, doğal ark veya daha az bilinen adıyla kaya kemeri, bir kemerin altında meydana gelen açıklık ile oluşan, doğal bir kaya oluşumudur. Doğal kemerler çoğunlukla iç kesimlerdeki uçurumların, falezlerin, kanatçıkların ya da kaya balyalarının denizden, nehirlerden ya da hava koşullarından kaynaklanan erozyona maruz kaldıkları yerlerde oluşurlar.

<span class="mw-page-title-main">Kıyı coğrafyası</span>

Kıyı coğrafyası, kıyıların ve kıyıdaki yer şekillerinin oluşumu, oluşum koşulları ve dağılımı ile ilgilenen Fiziki coğrafya bilim dalıdır.

<span class="mw-page-title-main">Düz sahil</span>

Düz sahil, düz bir sahilin olduğu yerlerde veya düz bir kıyı şeridine sahip olduğu alanlarda, toprak yavaş bir hareket göstererek denize doğru iner. Düz sahiller, ya denizin hafifçe meyilli araziye ilerlemesi ya da gevşek kayanın aşınması sonucu meydana gelebilirler. Temel olarak iki paralel şeride ayrılabilirler: -kıyı yüzeyi, -plaj. Yassı sahillerin ana maddeleri kumlar ve çakıllar gibi gevşek malzemelerdir. Rüzgâr ise kumulların üzerindeki ince kum tanelerini taşır. Deniz, kum ve çakılları elekten geçirerek sahilden uzak bir yere döker.

<span class="mw-page-title-main">Kıyı erozyonu</span>

Kıyı erozyonu, kıyıda bulunan; kumsal, kum tepeleri ve katmanların, dalga hareketleri, gelgitler, drenaj veya sert rüzgarlar tarafından aşındırılmasıdır. Kıyı şeridinin karaya doğru çekilmesi gelgit ölçeği (mareograf), mevsim ve diğer kısa vadeli döngüsel süreçler üzerinden ölçülebilir ve tanımlanabilir. Kıyı erozyonu, hidrolik hareket, aşınma, rüzgâr, su, doğal veya doğal olmayan diğer kuvvetlerin etkisi ve korozyonundan kaynaklanabilir.

<span class="mw-page-title-main">Çeken akıntı</span> Kırılan dalgaların ters yönünde akan belirli bir su akımı türü

Rip akıntısı, olarak adlandırılan bir rip akımı, dalgaların kırıldığı plajların yakınında meydana gelebilen, kırılan dalgaların ters yönünde akan belirli bir su akımı türüdür.

Plaj gelişimi; deniz, göl veya nehir suyunun toprağı aşındırdığı kıyı şeridinde meydana gelir. Kumlar, kayalık ve tortul malzemeleri kum birikintilerine aşındıran, asırlık, tekrarlayan işlemlerle kumun biriktiği yerlerdir. Nehir deltaları, göl veya okyanus kıyılarını genişletmek için nehrin çıkışında birikerek yukarıdan silt bırakır. Tsunamiler, kasırgalar ve fırtına dalgalanmaları gibi felaketler plaj erozyonunu hızlandırır.

<span class="mw-page-title-main">Dalga yalama zonu</span> Çalkantılı su tabakası

Çalkantı, gelen bir dalga kırıldıktan sonra sahilde yıkanan çalkantılı bir su tabakasıdır. Çalkalama hareketi, plaj malzemelerini sahilden aşağı ve yukarı hareket ettirerek kıyı boyunca tortu değişimine neden olabilir. Çalkalama hareketinin zaman ölçeği, plaj türüne bağlı olarak saniyelerle dakikalar arasında değişir. Genelde daha düz plajlarda daha fazla çalkantı meydana gelir. Çalkalama hareketi, morfolojik özelliklerin oluşumunda ve çalkalama alanındaki değişimlerde birincil rolü oynar. Çalkantı hareketi, daha geniş kıyı morfodinamiğindeki anlık süreçlerden biri olarak da önemli bir rol oynamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Kıyı morfodinamikleri</span>

Kıyı morfodinamikleri kıyılar,zamana ve yere bağlı olarak daima değişime uğrar. Mesela alçak ve yüksek med ve cezir arasındaki farklara,yerküre,ay ve güneşin su üzerindeki etkisine bağlı olarak sürekli değişir. Kıyıdaki küçük değişimler yer kabuğunun hareketi sonucu meydana gelir. Yerin hareketleri emersiyon ve submersiyon olarak tanımlanır. Emersiyon arazide kıyı düzleşme eğilimi gösterir. Submersiyonda ise kıyı girintili çıkıntılı ve düzensizdir. Nehirlerin çok olduğu bölgede meydana gelen submersiyon nehir ağızlarını genişletir ve koy meydana gelir. Akıntı ve dalgaların, kıyıyı yavaş yavaş yemesi neticesinde tortu ve yumuşak kayalıklarda küçük koylar meydana gelir. Daha dayanıklı kayalar burun,yarımada olarak kalır. Tam tersine akıntı ve dalgaların meydana getirdiği tabakalar yarımada ve sahiller meydana getirir.

<span class="mw-page-title-main">Sediment taşınması</span>

Sediment taşınımı; katı madde taşınımı, tortu taşıma, katı parçacıkların (tortu) hareketidir. Tipik olarak tortu üzerinde etkili olan yerçekimi kombinasyonu ve/veya tortunun sürüklendiği sıvının hareketi nedeniyle meydana gelir. Tortu taşınması, parçacıkların kırıntılı kayaçlar çamur veya kil; sıvı hava, su veya buzdur. Yerçekimi kuvveti, parçacıkları dinlenmekte oldukları eğimli yüzey boyunca hareket ettirir. Sıvı hareket nedeniyle tortu taşıma, nehirler, akıntılar ve gelgit nedeniyle su, okyanuslar, nehirler, denizler ve diğer organları oluşur. Ulaşım, buzulların akarken ve rüzgarın etkisi altındaki karasal yüzeylerden de kaynaklanır. Sadece yerçekimi nedeniyle tortu taşınması, genel olarak eğimli yüzeylerde, tepeler, eğilimli yüzeyler, uçurumlar ve kıta sahanlığı - kıta eğim sınırı dahil olmak üzere meydana gelebilir.