İçeriğe atla

Plüton'un jeolojisi

Plüton'da jeolojik özelliklerin ilk belirtileri (9 Temmuz 2015).

Plüton'un jeolojisi Plüton yüzeyi, kabuğu ve iç yapısının karakteristiklerinden meydana gelir. Dünya'dan Plüton'un mesafesi fazla olduğundan cüce gezegeni Dünya'dan derinlemesine incelemek zordur. Bu sebeple Plüton ile ilgili birçok detay, New Horizons'un Plüton Sistemi içinden geçmesiyle 14 Temmuz 2015 ve sonrasına kadar bilinemedi.[1]

Yüzeyi

Ayrıca bakınız: Plüton'un coğrafyası
Plüton'un ekvatorunda poligon benzeri şekiller (11 Temmuz 2015)

Plüton'un yüzeyinin yüzde 98'i metan ve karbon monoksit izlerinin yanı sıra azot buzundan oluşur.[2] Plüton'un Charon'a bakan yüzü daha fazla azot ve karbon monoksit buz ihtiva ederken diğer yüzü, daha çok metan buzu içerir.[3]

Hubble Uzay Teleskobu (HST), tarafından çekilen görüntüler üretilen haritalarla birlikte Plüton'un ışık eğrisindeki ve kızılötesi spektrumundaki periyodik değişimlerle[4] 0,49 ilâ 0,66 arası albedosuyla[5] Plüton yüzeyinin hem parlaklık, hem de renkler açısından büyük farklılıklar gösterdiğini ortaya koymuştur. Plüton, Satürn'ün uydusu İapetus kadar kontrastı farklı olup, Güneş Sistemi'ndeki en kontrastlı nesnelerden biridir.[6] Renkleri kömür siyahı, koyu turuncu ve beyaz arasında değişmektedir.[7] Plüton'un rengi daha çok İo'ya benzeyerek biraz daha fazla turuncu ve Mars'tan daha az kırmızıdır.[8]

Plüton'un yüzeyinin rengi 1994 ve 2003 yılları arasında değişmiştir: Kuzey kutup bölgesi açıldı ve güney yarı küre karardı.[7] Plüton'un genel kırmızılığı da 2000 ve 2002 yılları arasında önemli ölçüde artmıştır.[7] Bu hızlı değişimler, muhtemelen Plüton atmosferinin mevsimlik yoğunlaşma ve süblimleşmesiyle ilgili olup bu durum, Plüton'un aşırı eksenel eğimi ve yüksek yörünge basıklığı yüzünden daha çoktur.[7]


Plüton'da metan buzu dağılımı
(12 Temmuz 2015).
Plüton üzerinde bulunan donmuş karbon monoksit bölgesi (14 Temmuz 2015).
  • Plüton -New Horizons'dan bakıldığında Güney Tombaugh Regio ve Norgay Montes (14 Temmuz 2015). (14 July 2015).[9]
    Plüton -New Horizons'dan bakıldığında Güney Tombaugh Regio ve Norgay Montes (14 Temmuz 2015).
    (14 July 2015).[9]
  • Plüton - New Horizons tarafından bakıldığında Tombaugh Regio'nun güneybatısındaki dağ silsilesi (14 Temmuz 2015).
    Plüton - New Horizons tarafından bakıldığında Tombaugh Regio'nun güneybatısındaki dağ silsilesi (14 Temmuz 2015).
  • Plüton - Tombaugh Regio'nun merkezinin solunda Sputnik Planum'un merkezinde (14 Temmuz 2015).[10]
    Plüton - Tombaugh Regio'nun merkezinin solunda Sputnik Planum'un merkezinde (14 Temmuz 2015).[10]

İç yapısı

Plüton'un teorik yapısı[11]
  • 1. Donmuş azot[2]
  • 2. Su buzu
  • 3. Kaya

Plüton'un yoğunluğu 2.03 ± 0.06 g/cm³'tür.[12] Radyoaktif elementlerin bozunumu, buzları zamanla ısıtarak kayaları buzlardan ayıracağından bilim insanları Plüton'un iç yapısının farklılaşmış olmasını, kayaçların yoğun bir çekirdeğe inip bu çekirdeğin etrafının bir manto ile çevrili olmasını beklemektedirler.[13]

Çekirdeğin çapının Plüton'un çapı %70'i olup yaklaşık 1700 km kadar olduğu farz edilmektedir.[11] Bu tür ısıtmanın bugün de devam etmekte olması mümkün olup çekirdek-manto sınırında 100–180 km kalınlığında bir yeraltı okyanusu tabakasının meydana gelmiş olması mümkündür.[11][13][14] Alman Havacılık ve Uzay Merkezi (DLR)'in Gezegen Araştırma Enstitüsü'nün hesabına göre Plüton'un yoğunluğun yarıçapına oranı, Neptün'ün uydusu Triton gibi bir geçiş bölgesinde olup Uranüs'ün orta ölçekli buzlu uydularıyla Satürn'ün uyduları ve Jüpiter'in İo uydusu gibi kayalık uyduları arasındadır.[15]

Ayrıca bakınız

Galeri

  • New Horizons'ndan Plüto'nun renkli görünümü (11 Temmuz 2015)
    New Horizons'ndan Plüto'nun renkli görünümü
    (11 Temmuz 2015)
  • New Horizons'ndan Plüto'nun görünümü (12 Temmuz 2015).
    New Horizons'ndan Plüto'nun görünümü
    (12 Temmuz 2015).
  • New Horizons'ndan Plüto'nun renkli görünümü (13 Temmuz 2015)
    New Horizons'ndan Plüto'nun renkli görünümü
    (13 Temmuz 2015)

Kaynakça

  1. ^ Brown, Dwayne; Buckley, Michael; Stothoff, Maria (15 Ocak 2015). "January 15, 2015 Release 15-011 - NASA's New Horizons Spacecraft Begins First Stages of Pluto Encounter". NASA. 2 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ocak 2015. 
  2. ^ a b Owen, Tobias C.; Roush, Ted L.; Cruikshank, Dale P.; Elliot, James L.; Young, Leslie A.; de Bergh, Catherine; Schmitt, Bernard; Geballe, Thomas R.; Brown, Robert H.; Bartholomew, Mary Jane (1993). "Surface Ices and the Atmospheric Composition of Pluto". Science. 261 (5122). ss. 745-748. Bibcode:1993Sci...261..745O. doi:10.1126/science.261.5122.745. PMID 17757212. 
  3. ^ Boyle, Alan (11 Şubat 1999). "Pluto regains its place on the fringe". MSNBC. 20 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2007. 
  4. ^ Buie, Marc W.; Grundy, William M.; Young, Eliot F.; Young, Leslie A.; Stern, S. Alan (2010). "Pluto and Charon with the Hubble Space Telescope: I. Monitoring global change and improved surface properties from light curves". Astronomical Journal. 139 (3). ss. 1117-1127. Bibcode:2010AJ....139.1117B. doi:10.1088/0004-6256/139/3/1117. 20 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2015. 
  5. ^ Hamilton, Calvin J. (12 Şubat 2006). "Dwarf Planet Pluto". Views of the Solar System. 2 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2007. 
  6. ^ Buie, Marc W. "Pluto map information". 30 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2010. 
  7. ^ a b c d Villard, Ray; Buie, Marc W. (4 Şubat 2010). "New Hubble Maps of Pluto Show Surface Changes". News Release Number: STScI-2010-06. 15 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Şubat 2010. 
  8. ^ Buie, Marc W.; Grundy, William M.; Young, Eliot F.; Young, Leslie A.; Stern, S. Alan (2010). "Pluto and Charon with the Hubble Space Telescope: II. Resolving changes on Pluto's surface and a map for Charon". Astronomical Journal. 139 (3). ss. 1128-1143. Bibcode:2010AJ....139.1128B. doi:10.1088/0004-6256/139/3/1128. 7 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2015. 
  9. ^ Chang, Kenneth (15 Temmuz 2015). "Pluto as New Horizons Saw It: Up Close and Personal". New York Times. 6 Ocak 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Temmuz 2015. 
  10. ^ Chang, Kenneth (17 Temmuz 2015). "Pluto Terrain Yields Big Surprises in New Horizons Images". New York Times. 6 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2015. 
  11. ^ a b c DOI:10.1016/j.icarus.2006.06.005
  12. ^ Buie, Marc W.; Grundy, William M.; Young, Eliot F.; Young, Leslie A.; Stern, S. Alan (2006). "Orbits and photometry of Pluto's satellites: Charon, S/2005 P1, and S/2005 P2". Astronomical Journal. 132 (1). s. 290. arXiv:astro-ph/0512491 $2. Bibcode:2006AJ....132..290B. doi:10.1086/504422. 
  13. ^ a b "The Inside Story". pluto.jhuapl.edu – NASA New Horizons mission site. Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory. 2007. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2015. 
  14. ^ "What is Pluto made of?". Space.com. 20 Kasım 2012. 20 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2015. 
  15. ^ DLR Interior Structure of Planetary Bodies 26 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. DLR Radius to Density 26 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. The natural satellites of the giant outer planets... 11 Mayıs 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Plüton</span> Cüce gezegen

Plüton, Kuiper Kuşağı'nda bulunan bir cüce gezegendir. Güneş Sistemi'nde bilinen en büyük cüce gezegen ve Neptün ötesi cisim ve doğrudan Güneş etrafında dolanan en büyük on altıncı cisimdir. 2006 yılına dek gezegen olarak sınıflandırılmaktaydı. Plüton, bünyesinde birçok cisim barındıran Kuiper Kuşağı'nın en belirgin üyelerinden biridir.

<span class="mw-page-title-main">Cüce gezegen</span> Güneşin veya başka bir yıldızın etrafında hareket eden, gezegen olarak kabul edilebilecek kadar büyük olmayan yuvarlak bir metal ve kaya veya gaz kütlesi

Cüce gezegen, doğrudan Güneş etrafında hareket ettiği bir yörüngede bulunan, bu nedenle başka bir cismin doğal uydusu olmayan, kütleçekimsel olarak yuvarlak olacak kadar büyük, ancak Güneş Sistemi'nin sekiz klasik gezegeni gibi yörünge baskınlığı elde etmek için yetersiz olan küçük gezegen kütleli bir cisimdir. En tipik cüce gezegen örneği, 2006 yılında "cüce" kavramı benimsenmeden önce onlarca yıl boyunca bir gezegen olarak kabul edilen Plüton'dur.

<i>New Horizons</i>

New Horizons NASA tarafından yürütülen bir insansız uzay uçuşu görevidir. Cüce gezegen Plüton ve uydularına uçuş yapan ilk uzay aracıdır. 19 Ocak 2006'da başarıyla fırlatılmıştır. 28 Şubat 2007 saat 5:43:40 UTC'da Jüpiter'in yanından geçen New Horizons 'ın Güneş Sistemi' ni terk etmeden önce Temmuz 2015'te Plüton'a en yakın noktadan geçerek gezegenin yapısı ve atmosferini incelemiştir. Ayrıca, Plüton'un kaşifi Clyde Tombaugh'un küllerinin bir kısmı bu insansız uzay aracının içindedir. Uzay aracı New Horizon 6 Aralık 2014 tarihinde bekleme modundan uyanarak Dünya'ya sinyal göndermiştir.

<span class="mw-page-title-main">90482 Orcus</span> Asteroit

(90482) Orcus Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü'nden Michael Brown, Gemini Gözlemevi'nden Chad Trujillo ve Yale Üniversitesi'nden David Rabinowitz tarafından 17 Şubat 2004 tarihinde keşfedilen bir Kuiper kuşağı gök cismidir. Uluslararası Astronomi Birliği'nin adlandırma ilkelerine göre Plüton'a benzer büyüklükte olan ve yakın yörüngelere sahip olan gök cisimleri yeraltı dünyasının tanrılarından seçilerek adlandırılmaktadır. Buna uygun olarak gök cismini keşfedenler Roma mitolojisi'nde ölülerin bir tanrısı olan Orcus'un adını önermiş ve 22 Kasım 2004'te bu isim onaylanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Charon (uydu)</span> Küçük gezegen Plütonun en büyük doğal uydusu

Charon, cüce gezegen Plüton'un bilinen beş doğal uydusunun en büyüğüdür. Ortalama yarıçapı 606 km (377 mi) olan Charon, Plüton, Eris, Haumea, Makemake ve Gonggong'dan sonra bilinen altıncı büyük Neptün ötesi cisimdir. 1978 yılında James Christy tarafından Washington, DC'deki Amerika Birleşik Devletleri Deniz Gözlemevi'nin Flagstaff İstasyonu'nda (NOFS) çekilen fotoğraf plakaları kullanılarak keşfedildi. Plüton'un diğer uyduları Nix ve Hydra'nın 2005 yılında, Kerberos'un 2011 yılında ve Styx'in ise 2012 yılında keşfinden sonra (134340) Pluto I olarak da tanımlanmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Hydra (uydu)</span>

Hydra Plüton'un uzaklık olarak beşinci ve en dıştaki doğal uydusudur. Çapı yaklaşık 51 kilometredir. Nix uydusundan sadece biraz daha büyük olan Hydra; Plüton'un ikinci en büyük uydusudur.

<span class="mw-page-title-main">Dysnomia (uydu)</span> Eris cüce gezegeninin doğal uydusu

Dysnomia (resmi olarak (136199) Eris I Dysnomia), cüce gezegen Eris'in bilinen tek uydusudur ve muhtemelen Pluto I Charon'dan sonra bir cüce gezegende bilinen en büyük ikinci uydudur. Mike Brown tarafından 2005 yılında keşfedilmiştir. Geçici adı S/2005 (2003 UB313) 1 'dir. Adı Yunan mitolojisinde Eris'in kızı Dysnomia'dan gelir. Grekçe: Δυσνομία (kanunsuzluk) anlamındadır.

<span class="mw-page-title-main">Eris (cüce gezegen)</span> Güneş Sistemindeki 2. en büyük cüce gezegen

Eris, Güneş Sistemi'nde bilinen en kütleli ve ikinci en büyük cüce gezegendir. Dağınık diskte bulunan bir Neptün ötesi cisimdir (TNO) ve yüksek bir yörünge dışmerkezliğine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">Haumea</span> Neptünün yörüngesinin ötesinde bulunan bir cüce gezegen

Haumea Neptün'ün yörüngesinin ötesinde bulunan bir cüce gezegendir. 2004 yılında Caltech'ten Michael E. Brown liderliğindeki bir ekip tarafından Palomar Gözlemevi'nde keşfedildi ve resmi olarak 2005 yılında İspanya'daki Sierra Nevada Gözlemevi'nden José Luis Ortiz Moreno liderliğindeki bir ekip tarafından duyuruldu. Moreno'nun ekibi, 2003 yılında aynı ekip tarafından çekilen ön keşif görüntülerinde gök cismini keşfetmişti. Bu duyurudan sonra 2003 EL61 geçici adını almıştır. 17 Eylül 2008'de, Uluslararası Astronomi Birliği (IAU) tarafından cüce gezegen olarak kabul edildi ve Hawaii doğum tanrıçasının adı olan Haumea olarak adlandırıldı. Plüton'un sadece üçte biri kütlesindedir.

<span class="mw-page-title-main">Makemake</span> Güneş Sisteminde bir cüce gezegen

Makemake Güneş Sistemi'ndeki bilinen dördüncü büyük cüce gezegen ve Klasik Kuiper kuşağı cismi popülasyonundaki ikinci büyük Kuiper kuşağı cismidir. Makemake'nin çapı kabaca Plüton'un dörtte üçü kadardır. S/2015 (136472) 1 adında bir uydusu vardır. Bu gezegenin ortalama 30 K olan aşırı düşük sıcaklığı bize yüzeyi hakkında bazı detaylar vermektedir. Tahminlere göre yüzeyi; metan, etan ve olasılıkla nitrojen buzulları ile kaplıdır.

<span class="mw-page-title-main">Kerberos (uydu)</span> Plütonun uydusu ve dört uydudan biridir

Kerberos, en uzun ekseninde yaklaşık 19 kilometre boyunda olan Plüton'un küçük bir doğal uydusudur. Plüton'un keşfedilen dördüncü doğal uydusuydu ve varlığı 20 Temmuz 2011'de ilan edildi. Temmuz 2015'te New Horizons uzay aracı tarafından Plüton ve diğer dört uydusuyla birlikte görüntülendi. Kerberos'un New Horizons görevinde elde edilen ilk görüntüsü 22 Ekim 2015'te kamuoyuna açıklandı.

<span class="mw-page-title-main">Plüton Sistemi</span>

Plüton, 5 uyduya sahiptir. En büyüğü Charon'dur. Charon ve Plüton arasındaki mesafe, Güneş Sistemi'nde bilinen bütün gezegen-uydu ya da cüce gezegen-uydu arasındaki mesafeden çok daha küçüktür. Diğer uyduları Nix, Hydra, Kerberos ve Styx'tir. Bunlar, Charon'a göre daha küçüktür.

<span class="mw-page-title-main">Styx (uydu)</span> Plütonun en küçük doğal uydusu

Styx, Plüton'un en küçük doğal uydusudur. Keşfiyle 11 Temmuz 2012'de açıklanan Styx, New Horizons uzay aracı tarafından Temmuz 2015'te, Plüton ve gezegenin diğer uydularıyla birlikte görüntülenerek tek bir fotoğrafı çekildi. Gezegene en yakın ikinci uydu olup keşfi Temmuz 2011'de açıklanan Kerberos'un ardından gezegenin keşfedilen beşinci uydusudur. En uzun ekseninin uzunluğu yaklaşık 16 km olan Styx'in yörünge periyodu 20,1 gündür.

<span class="mw-page-title-main">Plüton'un jeolojik özellikleri listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Uluslararası Astronomi Birliği, Plüton'un yüzey özelliklerine aşağıdaki temalardan kaynaklanan kalıcı isimler verilmesine karar verdi: kâşifler, uzay görevleri, uzay araçları, bilim adamları ve mühendisler; hayalî kâşifler, gezginler, gemiler, hedefler ve kökenler; keşifleri hayal etmiş yazarlar ve sanatçılar; kurgusal yeraltı dünyaları, yeraltı varlıkları ve yeraltına gitmiş gezginler.

<span class="mw-page-title-main">Plüton'un coğrafyası</span>

Plüton'un coğrafyası Plüton ile ilgili bölgelerin sınırlarının çizilmesini ve karakterizasyonu gerektirir. Plüton coğrafyası ağırlıklı olarak Dünya'da fizikî coğrafya adı verilene odaklanmıştır; yani Plüton üzerindeki fiziksel özelliklerin dağılımı ve kartografik temsillerini konu alır. 14 Temmuz 2015 tarihinde New Horizons uzay aracı Plüton'a uçan ilk uzay aracı olmuştur. Gök cisminin yanındanki kısa geçişi sırasında New Horizons, detaylı coğrafî ölçümler ve Plüton ile uydularının rasatını yaptı.

<span class="mw-page-title-main">Plüton'un atmosferi</span>

Plüton'un atmosferi, cüce gezegenin etrafını saran bir gaz tabakasıdır. Genelde Plüton'un yüzeyinde buzlarıyla dengede olan azot (N2), metan (CH4) ve karbon monoksit (CO) gazlarından meydana gelen ince bir atmosferdir. Yüzey basıncı 0,65 ilâ 2,4 Pa (6,5 ilâ 24 μbar) arasında olup kabaca Dünya'daki atmosfer basıncınin 1/1.000.000 ilâ 1/100.000'idir. Plüton'un eliptik yörüngesinin atmosferi üzerinde büyük ölçüde etkilediği tahmin edilmektedir: Plüton Güneş'ten uzaklaştıkça atmosferinin yavaş yavaş donması gerekir. Plüton, Güneş'e daha yakınken Plüton'un sert yüzeği ısınır ve böylece buzlar süblimleşir. Terin cilt üzerinde buharlaşmasıyla vücudu serinletmesi gibi bu süblimasyonla bir nevî zıt sera etkisi görülür.

<span class="mw-page-title-main">486958 Arrokoth</span>

486958 Arrokoth (geçici atama 2014 MU69; eski takma adı Ultima Thule), Kuiper Kuşağı'nda bulunan bir Neptün ötesi cisimdir. Arrokoth, NASA uzay sondası New Horizons'un 1 Ocak 2019 tarihinde uçuş yaparak bir uzay aracı tarafından ziyaret edilen Güneş Sistemi'ndeki en uzak ve en ilkel cisim olmuştur. Arrokoth, iki gezegenimsi cisimden oluşan, 36 km (22 mi) uzunluğunda bir kontak ikilidir. Bu iki cisim, 21 ve 15 km (13 ve 9 mi) çaplarındadır ve büyük eksenleri boyunca birleşik bir yapıdadır. Yörünge süresi yaklaşık 298 yıl olan ve düşük bir yörünge eğikliği ve dış merkezliğe sahip olan Arrokoth, soğuk klasik Kuiper Kuşağı cismi olarak sınıflandırılır.

<span class="mw-page-title-main">Sputnik Planum</span>

Sputnik Planum, Plüton'da 1.050 ila 800 km boyutlarında yüksek albedolu buzlu bir yayladır. Çoğu kuzey yarıkürede bulunmakta olmasına rağmen ekvatoru geçmektedir. Çoğu düzensiz çokgenlerle kaplı olan U şekilli vadilerle birbirinden ayrılmış bir yüzeye sahiptir. Çokgenler ortalamada karşıdan karşıya 33 km'dir. Bâzı durumlarda U şekilli vadiler, bloklu dağlar veya tepelerle doludur ya da koyu malzeme içerir. Sputnik Planum, kalp şeklindeki Tombaugh Regio'nun batı lobunu oluşturur. Yüzeyinde süblimasyona delil teşkîl eden rüzgâr çizgileri görünmektedir. Karanlık çizgiler birkaç kilometre uzunluğunda olup hepsi aynı yöndedirler. Yayla, aynı zamanda büyük ihtimalle süblimasyonun meydana getirdiği çukurlar ihtiva eder. Sputnik Planum, adını Dünya'nın ilk yapay uydusundan almıştır. Planumda New Horizons tarafından tespit edilebilir hiçbir krater olmadığından yüzeyin 10 milyon yıldan daha genç olması gerektiği sonucuna varılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Hillary Montes</span> Plütonun yüzeyi üzerinden 1,6 kmye ulaşmış dağlar

Hillary Montes cüce gezegen Plüton'un yüzeyi üzerinden 1,6 km'ye ulaşmış dağlardır. Norgay Montes'un kuzeybatısında, Sputnik Planum'un güneybatı sınır bölgesinde, Tombaugh Bölgesi'nin güneyinde bulunur. Hillary Montes, ilk defa 14 Temmuz 2015 tarihinde New Horizons uzay aracı tarafından görüntülenip NASA tarafından 24 Temmuz 2015 tarihinde haber verilmiştir. Dağlar, 29 Mayıs 1953 tarihinde Dünya'nın en yüksek zirvesi olan Everest Dağı'na çıkan Yeni Zelandalı dağcı Sir Edmund Hillary, ve onunla beraber gelen Nepalli dağcı Şerpa Tenzing Norgay'e göre adlandırılır.

<span class="mw-page-title-main">Nasreddin krateri</span>

Nasreddin, Plüton'un en büyük ayı olan Charon'un üstünde bulunan kraterdir. Krater ilk olarak NASA'nın New Horizons uzay aracı tarafından 2015 yılında Plüton'dan geçerken gözlemlendi. İsim mizahi halk masallarının kahramanı Nasreddin Hoca'ya referans olarak seçildi.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.