Pink (şarkıcı)

Pink
Genel bilgiler
Doğum	Alecia Beth Moore 8 Eylül 1979 (45 yaşında) Doylestown, Pensilvanya, ABD
Tarzlar	Pop, rock, pop rock, punk rock
Meslekler	Şarkıcı, söz yazarı, yapımcı, oyuncu, aktris, dansçı, model
Çalgılar	Gitar, klavye, piyano, davul
Etkin yıllar	1995-günümüz
Müzik şirketi	LaFace, Arista, Jive, RCA
Resmî site	pinkspage.com

Alecia Beth Moore veya bilinen adıyla Pink (d. 8 Eylül 1979, Pensilvanya), 3 Grammy Ödülü'ne sahip Amerikalı şarkıcı ve söz yazarı.^[1]

8 Eylül 1979 tarihinde ABD'nin Pensilvanya eyaletinin Doylestown kentinde doğdu. ”Pink” takma ismini arkadaşları tarafından Rezervuar Köpekleri filmindeki Mr. Pink karakterine benzetildiği için kullanmaya başladı. Pink'in müziğe olan ilgisinin başlıca sebebi, babasının onu uyutmak için bestelediği ninnilerdi. Yaşı ilerledikçe bu ninniler düetlere dönüştü ve lise yıllarında babasıyla birlikte ilk bestelerini yapmaya başladı. Yerel bir rap grubuyla sahneye çıktığında ise henüz 13 yaşındaydı.^[2]

Oldukça sorunlu bir ergenlik geçirdi. Annesi ve babasının boşanmasından sonra annesiyle kavga etmekten bunalarak henüz 14 yaşındayken evi terk etti. Böylece müzik hayatına ciddi şekilde devam etmesi gerektiğine karar verdi.

Çocukluğunun büyük bir bölümü müzikle geçti. Babasının bu durumdaki etkisi sadece manevî değildi. Ona gitar derslerinde büyük katkı sağlayacak bilgiler vermiş; Janis Joplin, Shirley Murdock ve Donna Hathaway gibi isimleri örnek göstererek kızını küçük yaştan itibaren bir müzisyen olarak yetiştirmeye çalışmıştı.

14 yaşına geldiğinde ilk şarkısını yazdı ve Philadelphia'daki Kulüp Fever'da sahne almaya başladı. Yıldızı burada parlamaya başlayan genç kız; her zaman programına dahil olduğu bu kulüpte, sıradan bir cuma akşamında MCA Kayıt Şirketi yetkililerinin dikkatini çekti. Fakat, yeteneğini ölçmek için Basic Instinct isimli bir grupla kısa süre birlikte çalıştırdıkları Pink ile yola devam etmediler. Ancak bu geçici hayal kırıklığı, genç kızın moralini bozmadı. Çünkü o, herhangi bir topluluğa ait olduğunu düşünmüyordu.

Çok kısa bir süre sonra, referansları arasında Toni Braxton ve TLC gibi önemli isimleri de bulunduran ünlü LaFace Records ile birlikte Choice adlı bir R&B topluluğunda çalışmalara başladı. Topluluk, müzik zevkleri ve tarzlar arasındaki uyumsuzluk nedeniyle yoluna devam edemese de Pink'in LaFace ile olan bağları güçleniyordu. Choice ile Atlanta'da yaptığı çalışmaları sırasında yazdığı şarkılarla yeniden keşfedilmişti. Daryl Simmons ile Just to Be Loving You isimli parçaya sağladığı katkılar da yeteneğini kanıtlar niteliğe sahipti.

R&B'nin Pop'a dönük olduğu tarza ilgi duyan Pink, kısa süre sonra L.A. Reid'e, yazdığı şarkıları gönderdi ve ilk kez solo çalışma yapmak üzere harekete geçti. Reid, Pink'in çalışmalarından çok etkilenmişti. Artık Pink, başarılarla dolup taşacak olan kariyerine gerçek bir giriş yapmak üzereydi. Reid sayesinde; Shekspeare, Babyface ve 112 gibi önemli isimlerle birlikte çalışarak besteler üretme şansına sahip oldu.

Pink'in ilk albüm çalışması olan Can't Take Me Home böyle oluştu. Billboard 200 listesinde ilk 40'a girmeyi başaran albüm, satış rakamlarıyla da Multi-platin albüm sertifikası sahibi oldu. Eleştirmen Christopher John Farley, Time dergisinde "20 yaşındaki bu kızın müziği adından kesinlikle daha güzel" yorumunu yaparken, Bob Brunner ise albüm tanıtımında şarkıların "özgün müzikal etkiler bıraktığı" şeklinde görüş belirtmişti. "Can't Take Me Home", çıkardığı hit şarkılarla da uzun süre gündeme damgasını vurdu. "There You Go", "Most Girls" ve "You Make Me Sick" gibi parçalar Pink'in başarısını pekiştirirken genç şarkıcı, aynı yıl, MTV Video Ödülleri'nde de "En İyi Yeni Şarkıcı" dalında aday gösterilmişti.

2001 yılında Pink, "Moulin Rouge" isimli sinema filmi için 70'lerin Patti LaBelle klasiği olan "Lady Marmalade" şarkısını Christina Aguilera, Mýa ve Lil Kim gibi ünlü isimlerle birlikte seslendirdi. Tüm dünyayla birlikte Türkiye'de de büyük ilgi gören düzenleme çalışması, video klibiyle de dikkat çekti. Pink'e, "MTV Yılın En İyi Videosu" ve "Yılın En İyi Film Videosu" ödüllerinin yanı sıra "En İyi Pop Birlikteliği" dalında Grammy de kazandıran "Lady Marmalade", şarkıcının müzik listelerinde bir numaraya yükselen ilk parçası olarak da bilinmektedir.

Pink, aynı yıl çıkardığı "M!ssundaztood" albümüyle kayıt şirketinin altın kuralını çiğnedi. Jim Farber'ın bu şekilde nitelendirdiği madde: "tarzınızı, stilinizi veya imajınızı değiştirerek hayranlarınızın aklını karıştırmayın" ifadesini içeriyordu. Ancak Pink, kumar oynar gibi yaptığı bu değişiklikten alnının akıyla çıkmayı başardı. Yaşadığı ve yaşattığı değişikliklerin temelinde, 4 Non Blondes'un lideri Linda Perry ile birlikte yaptığı işbirliği çalışması bulunuyordu. Pink; albümün çoğunluğunda yardımcı yazar ve yardımcı yapımcı olarak görev alan Perry için: "Onu çok sevdim. Sanırım 13 yaşındayken aynen öyleydim!" demiştir. Birlikte oldukları çalışma sürecini ise ilham verici, özgür ve hayret verici derecede güzel olarak nitelendiriyor.

Pink, "M!ssundaztood" için "Bu albüm, benim kim olduğumu ve nasıl işler yaptığımı bildiklerini düşünen insanlarda şok etkisi yaratacak." ifadelerini kullandı. Genç şarkıcı, albümün etkileyici sözleri ve yapımdaki başarısıyla dikkat çekti. "Don't Let Me Get Me", kendinden nefret etme konusunu ele alan, tuhaf sözlere sahip bir şarkı. En önemli çıkış parçalarından biri olan "Family Portrait"de ise anne ve babasının ayrılıklarından söz etmekteydi. "My Vietnam"da, yaşadığı kişisel sorunlarla savaşı karşılaştırdığı akıl dolu diziler yer alıyordu.

Sanatçı 2003'te üçüncü stüdyo albümü Try This'i yayımladı. Albümde tarzını değiştirmeyen sanatçı, albüme Charlie'nin Melekleri: Tam Gaz filminde de yer alan Feel Good Time'ı ekledi. Albüm, M!ssundaztood albümünün başarısına erişemese de dünya çapında kayda değer satışlar elde etti. Albümden ikisi promo ve biri film müziği olmak üzere 6 tekli yayımlandı. Bu tekliler arasında "Trouble" ve "God Is a DJ" de yer almaktadır. Sanatçı albümün yayımlanmasından sonra Try This Tour adında bir turneye çıkmıştır. Pink albümde Madonna'nın yapımcılarından William Orbit ile çalışmasıyla da bilinmektedir.

Pink, daha sonraki çalışmasını, "Charlie'nin Melekleri: Tam Gaz" adlı sinema filmiyle gerçekleştirdi. Filmde kısa bir rolü de bulunan genç şarkıcı, "Feel Good Time" isimli parçasıyla izleyenleri müthiş bir hareketliliğe hazırlıyordu. Pink üç yıl aradan sonra "I'm Not Dead" adını verdiği 4. albümüyle döndü. Şarkıcı yeni albümünün ilk teklisi Stupid Girls radyo ve televizyonlarda büyük etki bıraktı.

İlk tekli "Stupid Girls"te içi boş Amerikan ünlülerine göndermeler yapan Pink, eğlenceli videosu ile oldukça ilgi çekti. Başta Paris Hilton ve Jessica Simpson olmak üzere 50 Cent, Fergie (Black Eyed Peas), Britney Spears, Lindsay Lohan, May-Kate ve Ashley Olsen gibi Amerikan ünlüleri ile video klipte dalga geçen Pink, klibin bir sahnesinde Amerikan başkanı kılığında göründü. "Stupid Girls"ün bu eğlenceli klibini birçok dünya yıldızının videosuna imza atan Dave Meyers yönetti.

"I'm Not Dead" adını verdiği albümüne insanların nasıl tepki vereceğini kestiremediğini belirten Pink, yeni albümünün şimdiye kadarki en kişisel albümü olduğunu söyledi. Albümün her şarkısına yapımcı ve şarkı yazarı olarak katkıda bulunan Pink, müzik dünyasının en yetenekli şarkı yazarları ve yapımcılarından olan Billy Mann, Max Martin ve Luke Gottwald ile çalıştı. Pink'in yeni albümü "I'm Not Dead" 'de Hollywood, Başkan George W. Bush, eş cinsel hakları, evsizler, kürtaj ve savaş, değindiği konular arasında. Albümün dikkat çekmesi beklenen şarkıları arasında yer alan "Dear Mr. President", Amerika Başkanı George W. Bush'a açık bir mektup niteliğinde.

2008 yılında Funhouse ile hayranlarının karşısına çıkan Pink tarzından ödün vermezken "So What", "Sober" ve "Please Don't Leave Me" şarkıları ile iyi bir çıkış yakaladı. Albümün yayımlanmasından önce satışa sunulan So What adlı şarkı, Amerika'da zirveye oturarak Pink'in düet şarkıları arasında ikinci ve solo alanda ilk zirveye ulaşan şarkısı oldu. Birçok dünya listesinin zirvesine yerleşen şarkı, Pink'in günümüze dek çıkardığı tekliler arasında en başarılısı olurken, birçok ödüle de aday gösterildi. Şarkının klibinde ayrıldığı eski eşine dayak atan ve etrafa dehşet saçan Pink, albümün tamamında bu ayrılık temasını işledi.

Sanatçı, ardından "Sober" ve "Please Don't Leave Me" adlı teklileri yayınladı. Sober Amerikan müzik listelerinde ilk 20'ye girerken dünya listelerinde de başarı gösterdi.

2001 yılında tanıştığı motokros yarışçısı Carey Hart ile 2006 yılında evlenmiştir. Çift bir süre ayrı kalsa da ilişkileri devam etmektedir. 2011 yılında Willow Sage adını verdiği bir kızı olmuştur.

• Can't Take Me Home (2000)
• M!ssundaztood (2001)
• Try This (2003)
• I'm Not Dead (2006)
• Funhouse (2008)
• The Truth About Love (2012)
• Beautiful Trauma (2017)
• Hurts 2B Human (2019)
• Trustfall (2023)

• Ski to the Max (2000)
• Rollerball (2002)
• Charlie'nin Melekleri:Tam Gaz (2003)
• Inked (2005)
• Catacombs (2006)
• Thanks for Sharing (2013)
• Billy on the Street (2015)
• Janis: Little Girl Blue (2015)
• Popstar: Never Stop Never Stopping (2016)
• Miss Americana (2020)
• The Ellen Degeneres Show (2020)

1. En İyi Pop Şarkıcılar Birlikteliği (2002) - "Lady Marmalade"
2. En iyi Pop Kadın Şarkcılar Performansı (2003) - "Get the Party Started"
3. En İyi Pop Albüm (2003) - M!ssundaztood
4. En İyi Rock Kadın Şarkıcı Performansı (2004) - "Trouble"
5. En İyi Pop Şarkıcılar Birlikteliği (2004) - "Feel Good Time"
6. En İyi Pop Kadın Şarkıcı Performansı (2007) - "Stupid Girls"

1. En İyi Yeni Sanatçı
2. Yılın En İyi Videosu (2001) - "Lady Marmalade"
3. Yılın En İyi Film Videosu (2001) - "Lady Marmalade"
4. Yılın En İyi Şarkısı (2008) - "So What"

Wikimedia Commons'ta Pink (şarkıcı) ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

• Resmî site