Pierre Parsus
Pierre Parsus | |
---|---|
Doğum | 06 Haziran 1921 Paris, Fransa |
Ölüm | 01 Ocak 2022 (100 yaşında) Castillon-du-Gard, Fransa |
Milliyet | Fransız |
Meslek | Ressam Desinatör |
Pierre Parsus (d. 6 Haziran 1921 - ö. 1 Ocak 2022), Fransız ressam ve desinatör.[1]
Yaşamı
Parsus, 6 Haziran 1921'de Paris, Fransa'da doğdu. Ulusal Uygulamalı Sanatlar ve El Sanatları Okulu'nda heykeltıraşlar Charles Malfray, Jacques Zwobada ve René Babin'den eğitim aldı. Paul Cézanne'yi 1935'te Orangerie Müzesi'deki bir retrospektifte ve Vincent van Gogh'u 1937'de Modern Yaşamda Uluslararası Sanat ve Teknikler Sergisi'nde izleyerek kendisine örnek aldı.
II. Dünya Savaşı'nın başlangıcında kazan imalatçısı olarak eğitim görerek Bayac'ta çalıştı sobradan Fransa'nın Yoldaşları topluluğuna katıldı. Arudy'deki dokuz aylık seferberlik döneminde Fransız gençlik çalışma kampları'nda bulundu. Çalışma kampından çıktıktan sonra 1942'de Yves Joly, Guy Bourguignon ve Georges Croses ile Berger Tiyatrosu'nu kurdu. Mart 1943'te Viyana'daki bir kumaş fabrikasında zorunlu işçilik hizmeti'ne tabii tutuldu. Aynı yılın Haziran ayında Viyana'dan kaçarak Paris'e dönerek burada ailesini buldu ve resim yapmaya devam etti.
II. Dünya Savaşı'ndan sonra "Jeune Peinture" (Genç Ressamlar) hareketine katılarak Paris ve Nîmes'te sergiler düzenlemeye başladı.[2] 1952'de Villa Abd-el-Tif Ödülü'ne layık görüldü ve daha sonra iki yıl boyunca Cezayir sarayında yaşaması için oraya gönderildi. Paris'e döndükten sonra 1957'de Fénéon Sanat Ödülü'nü aldı. Aynı yıl Sonbahar Fuarı'nın katılımcısı oldu. 1969'da François Rouan ile birlikte Montpellier 2 Üniversitesi'nin zemininde 1700 metrekarelik bir güneş saati yaptılar.
Parsus, Kasım 2000'de, Narbonne Müzesi'ndeki Henri d'Estienne Bölümü'nün açılışında Cezayir'de kaldığı süre boyunca yarattığı: Femmes Kabyles de retour du marché, Paysage de Kabylie ve À Biskra adlı üç eserini bağışladı[3][4][5] Nîmes şehri boğa güreşi müzesi için 2003 yılında büyük bir tablo yaptı. Onuruna 24 Mart - 15 Ekim 2017 tarihleri arasında Pont-du-Gard Jean-Luc Sheets Sergi Salonu'nda onuruna "Du figuratif au sacré, du visuel à la vision" başlıklı bir retrospektif sergi düzenlenmiştir.[6] Son dönemlerinde 2017 yılı sonlarında Giono et les peintres ve Apollinaire et Parsus, deux artistes de Nîmes adlı retrospektife tarzda çalışmalara imza attı.[7][8]
Ölümü
Parsus, 1 Ocak 2022'de Castillon-du-Gard, Fransa'da 100 yaşında öldü.[9]
Ödülleri
- Villa Abd-el-Tif Ödülü (1952)
- Feneon Ödülü (1957)
- Rene Cottet Ödülü (1957)
- Hainaut Uluslararası Plastik Sanatlar Festivali Altın Madalyası (1979)
Çalışmaları
- Carnets d'atelier N°6 (1998)
- L'Art singulier (2005)
- Pictor (2009)
- Rétrospective Pierre Parsus 2017 au Pont-du-Gard (2017)
- Que voyez-vous Monsieur ?
Kaynaklar
- ^ Meunier, Marie (2 Ocak 2022). "CASTILLON-DU-GARD Le peintre Pierre Parsus s'est éteint à l'âge de 100 ans". Objectif Gard (Fransızca). Castillon-du-Gard. 3 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ocak 2022.
- ^ "Lucette et Pierre Parsus, peintre". Site officiel de Pierre Parsus (Fransızca). 1 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Femmes Kabyles de retour du marché". Ministère de la Culture (Fransızca). 24 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Paysage (titre d'usage)". Ministère de la Culture (Fransızca). 5 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ocak 2022.
- ^ "À Biskra". Ministère de la Culture (Fransızca). 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Gilly, Claire (14 Nisan 2017). "Pierre Parsus : peindre est « un chemin vers l'ailleurs, une transcendance »". Le Monde (Fransızca). 5 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ocak 2022.
- ^ "Giono et les peintres". Jean GIONO et les peintres (Fransızca). 5 Mart 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "APOLLINAIRE et PARSUS : deux artistes à Nîmes" (PDF). Académie de Nîmes (Fransızca). 18 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 31 Ocak 2022.
- ^ Selliez, Tony (3 Ocak 2022). "Mort du peintre gardois Pierre Parsus, à 100 ans". France Bleu (Fransızca). Castillon-du-Gard. 5 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ocak 2022.