Pierre Bonnard
| Pierre Bonnard | |
|---|---|
 yak. 1899 | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum | 3 Ekim 1867 Fontenay-aux-Roses, Hauts-de-Seine, Fransa |
| Ölüm | 23 Ocak 1947 (79 yaşında) La Route de Serra Capeou, Le Cannet, Fransa |
| Alanı | Resim, baskı resim, illüstrasyon |
| Sanat eğitimi | Académie Julian École des Beaux-Arts |
| Katıldığı akımlar | Ard-İzlenimcilik, Nabiler, İntimizm |
| Etkilendikleri | Paul Gauguin, Hokusai |
| İmzası | |
 | |
Pierre Bonnard (3 Ekim 1867 - 23 Ocak 1947), Fransız illüstratör, ressam ve baskı resim sanatçısı. Eserlerinde oldukça stilize dekoratif unsurlar ile birlikte göze çarpan renkleri kullanmasıyla tanınır.[1] Avangart ressamlar tarafından kurulan ard-izlenimci bir sanat akımı olan Nabiler'in kurucularındandır.[2] Erken dönem eserlerinde Paul Gauguin'in tablolarının yanı sıra Hokusai ve diğer Japon baskı resim sanatçılarının etkisi görülür. Manzara resimleri, şehir resimleri ve portrelerin yanı sıra, arka planların, renklerin ve boyama biçiminin konunun önüne geçecek kadar baskın olduğu samimi iç mekan sahneleri çizmiştir.[3][4]
Hayatı
Çocukluğu ve eğitimi
Pierre Bonnard, Fontenay-aux-Roses, Hauts-de-Seine'de 3 Ekim 1867'de doğdu. Annesi Élisabeth Mertzdorff Alsas kökenliydi. Dauphiné'li olan babası Eugène Bonnard Fransız Savaş Bakanlığı'nda üst düzey memurdu. Bonnard'ın Charles adında bir erkek kardeşi ve 1890'da besteci Claude Terrasse ile evlenen Andrée adında bir kız kardeşi vardı.[5]
Bonnard, Vanves'da Lycée Louis-le-Grand ve Lycée Charlemagne'da eğitim gördü. Karikatürlerin yanı sıra, çizim ve suluboyada yeteneği fark edildi. Dauphiné'de Cote Saint-André yakınlarındaki Grand-Lemps'teki aile evinin bahçesinde resimler yaptı. Bu dönemde edebiyata da ilgisi vardı.[6] Klasik edebiyat alanında bakaloryasını tamamladıktan sonra babasının talebi doğrultusunda 1886-87 yıllarında hukuk lisansı aldı ve 1888'de avukatlık yapmaya başladı.[7][8] Hukuk eğitimi sırasında Paris'teki Académie Julian'da sanat derslerini de takip etti.[9][10] İleride arkadaş olacağı Paul Sérusier, Maurice Denis, Gabriel Ibels ve Paul Ranson gibi sanatçılarla da bu akademide tanıştı.[11]
Bonnard 1888'de kabul edildiği École des Beaux-Arts'da Édouard Vuillard ve Ker-Xavier Roussel ile tanıştı. France-Champagne için hazırladığı bir poster sayesinde ilk defa bir eserinden para kazandı ve böylece sanatçı olarak hayatını kazanabileceği konusunda ailesini ikna edebildi. Rue Lechapelais'de kiraladığı ilk atölyesinde sanatçı olarak kariyerine başladı.[11]
Köpekli Kadın (1891). Kareli bluz, Japon baskılarından ilham aldı.
"Damalı Bluz" (1892), kız kardeşi Andrée Terrasse'nin kedisiyle birlikte bir portresi.
Paris sokak sanatçılarının renkli birkaç tablosundan biri olan "Geçit Töreni" (1892)
Issız Bir Sokakta İki Köpek (1894), tuval üzerine yağlı boya, Ulusal Sanat Galerisi
Otobüs (1895)
Dansçılar (1896)
Özel hayatı
Bonnard 1893'ten itibaren Marthe de Méligny (1869–1942) ile yaşamaya başladı ve birliktelikleri de Méligny'nin ölümüne kadar sürdü. Maria Boursin olan adını henüz Bonnard ile tanışmadan önce değiştirmiş olan de Méligny, nü tablolar da dahil olmak üzere ressamın birçok tablosuna modellik yaptı. Çift 1925'te evlendi. Evlilikleri öncesinde Bonnard'ın, yine tablolarına modellik yapan Renée Monchaty (Amerikalı ressam Harry Lachmann'ın eşi) ve bir doktora evli olan Lucienne Dupuy de Frenelle ile de ilişkileri oldu. Lucienne'in ikinci oğlunun babasının Bonnard olduğu öne sürüldü. Ressam de Méligny ile evlendikten kısa süre sonra Renée Monchaty intihar etti.[12]
Kariyeri
Erken dönem - Nabiler
Bonnard 1888'de avukatlık lisansını almış olsa da baroya giriş sınavında başarısız oldu.[13] Bu yüzden sanata yöneldi. Yaz tatilinin sonunda Academy Julien'den arkaşlarıyla birlikte, farklı tarzlara ve felsefelere sahip olmakla birlikte ortak sanatsal amaçlara inanan bir grup ressamın oluşturduğu Nabiler topluluğunu kurdu. Bu dönemde, kendisinin daha sonra açıkladığı üzere, henüz empresyonistler, Paul Gauguin veya başka yeni ressamlar hakkında pek bir bilgisi yoktu.[13] Paul Sérusier, Gauguin'i Pont-Aven'de ziyaret ettikten sonra ahşap bir puro kutusu üzerine çizdiği ve tıpkı Gauguin gibi tek renkli büyük alanlardan oluşan bir tablosunu Bonnard'a gösterdi. Grubun doktrinini, 1890'da henüz yirmi yaşındaki Maurice Denis şu sözlerle ortaya koydu: "resim [...] özünde belli bir düzendeki renklerle kaplanmış düz bir yüzeydir."[14] Nabiler'in bazıları tablolarında oldukça dinî, felsefi veya mistik konuları işlediler, ancak Bonnard ideolojik olmayan daha neşeli eserler verdi. 28 rue Pigalle'deki stüdyoyu Bonnard ve Vuillard ile paylaşan ressam ve yazar Aurelien Lugné-Poe'nun, Bonnard hakkında yazdıkları şöyleydi:
| “ | Pierre Bonnard aramızdaki mizahçıydı; onun kayıtsız neşesi ve mizahı, her zaman bir miktar hiciv içeren dekoratif tarzıyla yapıtlarına da yansımıştı, ancak bundan daha sonraki dönemlerde vazgeçti.[15] | „ |
Ressam 1891'de Toulouse-Lautrec ile tanıştı ve aynı yılın Aralık ayında Bağımsız Sanatçılar Derneği'nin yıllık sergisine katıldı. Bonnard aynı yıl, sanat ve edebiyat dergisi La Revue Blanche ile çalışmaya başladı ve dergi için Vuillard ile birlikte cephe tasarımları gerçekleştirdi.[16] Mart 1891'de ressamın eserleri, diğer Nabiler'le birlikte Le Barc de Boutteville galerisinde sergilendi.[11]
Japon grafik sanatlarının Bonnard'ın üzerinde büyük etkisi oldu. 1893'te Durand-Rouel Galerisi'nde düzenlenen büyük Utamaro ve Hiroshige sergisinden sonra, Japon sanatının resimlerde birden fazla bakış açısı kullanılması ve kıyafetlerdeki cesur geometrik desenler gibi unsurları, Bonnard'ın eserlerinde de görülmeye başladı. Japon sanatına olan bu düşkünlüğü sebebiyle Nabiler arasında "Le Nabi le trés japonard (en Japon Nabi)" olarak anılmaya başladı.[11] Bonnard bu dönemde dekoratif sanatlara gittikçe artan bir ilgi duymaya başlayadı ve mobilyalar, kumaşlar, yelpazeler gibi objeler tasarladı. France-Champagne için tasarladığı posterler ile sanat dünyası dışında da adını duyurdu. 1892'de önemli erken dönem eserlerinden Le Corsage a carreaux ve La Partie de croquet tablolarını yaptı ve taş baskı eserler de vermeye başladı. Ayrıca kayınbiraderi Claude Terrasse'ın müzik kitapları için illüstrasyonlar yaptı.
1894'te farklı bir yöne yönelerek Paris'teki yaşamdan sahneleri gösteren tablo serileri üretmeye başladı. Bu şehir manzaralarında binalara, hatta hayvanlara odaklandı; insan yüzlerine ise çok az yer verdi. Aynı zamanda, 1925'te evleneceği müstakbel eşi Marthe'nin ilk portresini de çizdi.[11] 1895'te Art Nouveau akımının ilk temsilcilerinden biri oldu ve Tiffany & Co. için "Annelik" adındaki vitrayı tasarladı.[11] Aynı yıl Durand-Ruel Galerisi'nde ilk kişisel sergisini düzenleyerek tablolarını, taş baskı eserlerini ve posterlerini sergiledi. Peter Nansen'in La Revue Blanche'da tefrika edilen Marie romanını resimledi. Ertesi sene Nabiler'in Amboise Vollard Galerisi'ndeki grup sergisine katıldı. 1899'da yine Nabiler'in eserlerinden oluşan büyük bir sergide yer aldı.[11]
Kaynaklar
- Amory, Dita, ed. (2009). Pierre Bonnard: The Late Still Lifes and Interiors. New Haven: Yale University Press. 978-0-300-14889-3
- Brodskaya, Nathalia (2011). Bonnard. Parkstone International. 14 Haziran 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 1780420943
- Cogeval, Guy (2015). Bonnard. Paris: Hazan, Malakoff. 978-2-7541-08-36-2
- Cowling, Elizabeth; Mundy, Jennifer (1990). On Classic Ground: Picasso, Léger, de Chirico and the New Classicism 1910-1930. London: Tate Gallery. 1-85437-043-X
- Frèches-Thory, Claire, & Perucchi-Petry, Ursula, ed.: Die Nabis: Propheten der Moderne, Kunsthaus Zürich & Grand Palais, Paris & Prestel, Munich 1993 3-7913-1969-8
- Hyman, Timothy (1998). Bonnard. London: Thames & Hudson. 978-0-500-20310-1
- Ives, Colta Feller; Giambruni, Helen Emery; Newman, Sasha M (1989). Pierre Bonnard: the Graphic Art. New York: Metropolitan Museum of Art. ISBN 0-87099-566-9. 16 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2021.
- Smith, Roberta. Bonnard Late in Life, Searching for the Light, The New York Times, January 29, 2009 7 Haziran 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Turner, Elizabeth Hutton (2002). Pierre Bonnard: Early and Late. London: Phillip Wilson. 978-0-85667-556-0
- Whitfield, Sarah; Elderfield, John (1998). Bonnard. New York: Harry N. Abrams, Inc. 0-8109-4021-3
Kaynak notları
- ^ Encyclopædia Britannica on-line
- ^ "Grove Art Online". 28 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2021.
- ^ "Phillips Collection". 7 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2021.
- ^ Cogebal, Guy, Bonnard, p. 8
- ^ Cogeval, Guy, Bonnard (2015), p. 148
- ^ Cogeval, Guy, Bonnard (2015), p. 8
- ^ Cogeval, Guy, Bonnard (2015) p. 8
- ^ "Pierre Bonnard | French artist". Encyclopædia Britannica. 15 Ağustos 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2016.
- ^ "abcgallery.com". 9 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2021.
- ^ "ugeniodavenezia.eu". 14 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Haziran 2021.
- ^ a b c d e f g Cogeval, Guy, Bonnard (2015) p. 148
- ^ Serrano, V. (2019). He who sings is not always happy. In Tate Gallery exhibition catalogue, "Pierre Bonnard: The colour of memory", pp. 34–39
- ^ a b Cogeval (2015), p. 9
- ^ Cogeval (2015), p. 10
- ^ Cited in Cogeval (2015), p. 11
- ^ Brodskaya, 42
Dış bağlantılar
- MoMa'da Bonnard 23 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
- "Complicated Bliss" - Jed Perl, The New Republic, 1 Nisan 2009 (İngilizce)
