Pierre-Jean de Béranger

Pierre-Jean de Béranger
Pierre-Jean de Béranger
Doğum	19 Ağustos 1780; Paris, Fransa
Ölüm	16 Temmuz 1857 (76 yaşında); Paris, Fransa
Defin yeri	Père Lachaise Mezarlığı
Meslek	Söz yazarı, besteci, yazar, söz yazarı, politikacı, şair, şarkıcı-söz yazarı
Dil	Fransızca
Milliyet	Fransız
Önemli eser	Chansons (Şarkılar, 5 ciltli); Ma Biographie (Biyografim); Le roi d'Yvetot (Yvetot'nun Kralı);
	Etkilendikleri Racine ve Voltaire;
İmza

Pierre-Jean de Béranger (d. 19 Ağustos 1780 - ö. 16 Temmuz 1857), Fransız söz yazarı, şair.

Hayatı

Paris'in aristokrat olmayan bir ailesinde doğan Béranger'in babası, bir otelde odacı olarak çalışan az eğitim almış bir kişiydi. Béranger, Péronne adlı okulda Jean-Jacques Rousseau ilkeleriyle eğitim aldı, siyaset ve savaş öğrenimi gördü. Racine ve Voltaire'in drama üzerine görüşlerinden etkilendi. 1802 yılında şarkı sözü yazmaya başladı. En bilinen şiiri, tanrının insanlara seslenişi adına yazdığı Tanrı Baba, Sabahattin Eyüboğlu tarafından Türkçeye çevrilmiş, Ruhi Su tarafından bestelenmiştir.

Önce basımcılık yaptı, sonra babasının bankasının başarısız girişimlerine katıldı. Hükûmeti eleştiren şiirleri ve şarkıları yüzünden üniversitedeki yazıcılık görevinden alındı (1809). Buna karşılık yapıtlarındaki halkçı, liberal ve yurtsever özellikleri nedeniyle çabucak üne kavuştu: en yalın biçimiyle kilise karşıtlığından da, parlak Napoleon destanından da konular çıkardı ve sıradan insanların ilginç portrelerini çizdi (Lisette). Büyük bir hayranlık uyandırdı, kimilerince (Stendhal ve 16 yaşında onun gibi olmayı düşleyen (Mallarmé) çağın en büyük şairi olarak kabul edildi, herkesten saygı gördü ya da en azından öyle kabul edildi (Chateaubriand), kimilerinde de korku uyandırdı. Her türlü unvan ve onuru (bu arada Akademi üyeliğini) geri çevirdi, siyasal kavgaya girmektense özgür kalmayı yeğledi ve "kendine rağmen" Paris halkının oylarıyla geldiği milletvekili görevinden istifa etti (1848). Bundan sonra manevi otoritesinin zayıfladığını fark eden yeni yazarlar (Baudealire, Flaubert, Bouilhet, vb.) yapıtının bayağı ve kof yanlarını ortaya koyarak "ulusal şairin" silinip unutulmasına yol açtılar. Ancak Beranger, 20. yüzyıl başında eskiye özlem duyan ulusçular ve daha sonra Marksistler tarafından bambaşka bir açıdan yeniden keşfedildi.