Phillips Koleksiyonu
| Phillips Koleksiyonu | |
|---|---|
 | |
 | |
| Açılış | 1921 |
| Koordinatlar | 38°54′41″K 77°02′49″B / 38.91139°K 77.04694°B |
| Tür | Sanat müzesi[1] |
| Müdür | Dorothy M. Kosinski (2008’den beri) |
| Toplu ulaşım |  Dupont Circle (WMATA istasyonu) |
| Resmî site | phillipscollection.org |
Phillips Koleksiyonu, Duncan Phillips ve Marjorie Acker Phillips tarafından 1921'de Phillips Memorial Gallery olarak kurulmuş Washington, D.C.'nin Dupont Circle semtinde bulunan bir sanat müzesi'dir.
Phillips, bir bankacı ve Jones and Laughlin Steel Company'nin kurucu ortağı olan James H. Laughlin'in torunuydu.[2]
Koleksiyonda temsil edilen sanatçılar arasında Pierre-Auguste Renoir, Gustave Courbet, El Greco, Vincent van Gogh, Henri Matisse, Claude Monet, Pablo Picasso, Georges Braque, Pierre Bonnard, Paul Klee, Arthur Dove, Winslow Homer, James McNeill Whistler, Jacob Lawrence, Augustus Vincent Tack, Georgia O'Keeffe, Karel Appel, Joan Miró, Mark Rothko ve Berenice Abbott vardır.
Tarihçe
Duncan Phillips (1886–1966), Amerika'yı modern sanat ile tanıştırmada ufuk açıcı bir rol oynadı. Jones ve Laughlin Steel Company'nin kurucu ortağı ve bankacı James H. Laughlin'in torunu Pittsburgh'da doğdu - Phillips ve ailesi 1895'te Washington, D.C.'ye taşındı. Kardeşi James Laughlin Phillips'in (30 Mayıs 1884 - 1918) ve Pittsburgh pencere camı milyoneri ve başarısızlığı “Johnstown Seliyle” sonuçlanan barajın sahipleri “South Fork Balıkçılık ve Avcılık Kulübü” üyesi olan babası Duncan Clinch Phillips'in (1838–1917) ani, zamansız ölümlerinden sonra annesiyle birlikte The Phillips Memorial Gallery'yi kurdu.
Küçük bir aile resim koleksiyonuyla başlayan, yayınlı bir sanat eleştirmeni olan Phillips, koleksiyonu önemli ölçüde büyüttü. Aile evinin kuzey kanadında özel olarak inşa edilmiş bir oda, halka açık bir galeri alanıydı. 600 eseri aşan ve halkın talebiyle karşı karşıya kalan koleksiyonla, Phillips ailesi 1930'da yeni bir eve taşındı ve[3] 21. cadde konutunun tamamını sanat müzesine dönüştürdü.
Duncan Phillips, 1921'de ressam Marjorie Acker ile evlendi. Onun yardımı ve tavsiyesi ile Phillips, sanatçıların yüzyıllarca haleflerini etkileyen sürekliliğine güçlü şekilde inanarak koleksiyonunu "modern sanat müzesi ve modern sanatın kaynakları" şeklinde geliştirdi.
Amerika, geçmişten bir kopuş olarak görülen modernizmi büyük ölçüde eleştirirken, sürekli sanat geleneğine odaklanması devrim niteliğindeydi.
Phillips, "ilk ateşli dışavurumcu" dediği El Greco; "ilk modern ressam" olan Jean-Baptiste-Siméon Chardin; "Eski Ustalar ile Cézanne gibi Büyük Modernler arasındaki atlama taşı Francisco Goya"; ve "Goya ile başlayan ve Gauguin ve Matisse'e [yol açan] bir zincirin önemli halkası" olan Édouard Manet gibi ustaların eserlerini topladı.
Köşe yazarı Clayton Fritchey'in hostesi ve eşi Polly Fritchey, Phillips Collection'ın küçük bir aile müzesinden halka açık bir sanat galerisine dönüşmesine yardımcı oldu ve aile dışından atanan ilk mütevellilerden biriydi. Ayrıca, ulusal bağış toplama kampanyasının başlatılmasına yardım etti.[4]
Koleksiyon
1921'de açılan Phillips Koleksiyonu, Amerika'nın ilk modern sanat müzesidir.[7] Amerikalı ve Avrupalı empresyonist ve modern sanatçıların yaklaşık 3.000 eserinden oluşan kalıcı bir koleksiyona sahip olan Phillips, hem sanatı hem de samimi atmosferi ile tanınmaktadır. Kurucu Duncan Phillips'in 1897 Gürcü Canlanış evinde ve Washington, D.C.'nin Dupont Circle semtinde iki benzer ölçekte ek binadadır.[8]
Müze, Gustave Courbet, Pierre Bonnard, Georges Braque, Jacques Villon, Paul Cézanne, Honoré Daumier, Edgar Degas, Vincent van Gogh, Paul Klee, Henri Matisse, Claude Monet ve Pablo Picasso gibi Avrupalı ustaların eserleriyle, hem izlenimci hem de modern tabloların geniş temsiliyle tanınır.
1923'te Phillips, müzenin en bilinen eseri olan Pierre-Auguste Renoir'ın izlenimci tablosu Tekne gezisi partisinin öğle yemeğini (1880–81) satın aldı.[1][9][10]
1920'lerden 1960'lara kadar Phillips, çeşitli sanatsal ifadeler arasında gördüğü ilişkileri yansıtan, kronolojik ve geleneksel olmayan kurulumlarda galerilerini yeniden düzenledi. Geçmiş ile günümüz, klasik biçim ile romantik ifade arasındaki görsel bağlantıları diyaloglar halinde müzenin duvarlarında sundu. Amerikalı ve Avrupalı sanatçılara eşit derecede odaklanan Phillips, Winslow Homer, Thomas Eakins, Maurice Prendergast, James Abbott McNeill Whistler ve Albert Pinkham Ryder'ın eserlerini Pierre Bonnard, Peter Ilsted ve Édouard Vuillard'ın tuvalleriyle yan yana getirdi. John Marin'in suluboya resimlerini Cézanne'ın resimleriyle ve van Gogh'un çalışmalarını El Greco'nun Pişman Olan Aziz Petrus (yaklaşık 1600–05) ile birlikte sergiledi. Phillips'in vizyonu "sanatçılar arasındaki cana yakın ruhları" bir araya getirdi ve fikirleri bugün hala müzeye rehberlik etmektedir.
Phillips Koleksiyonu, Phillips'in özellikle tercih ettiği sanatçıların çalışma gruplarıyla da bilinir. Örneğin, Bonnard'ın etkileyici renk kullanımı karşısında şaşkına dönmüş ve sanatçının 17 resmini elde etmişti.[11] Kübist öncü Braque, anıtsal natürmort “Yuvarlak Masa” (1929) da dahil olmak üzere 13 tablo ile temsil edilmektedir. Koleksiyon, Klee'nin Arab Song (1932) ve Picture Album (1937) gibi eşit sayıda eserinin yanı sıra soyut dışavurumcu sanatçı Mark Rothko'nun yedi parçasını içermektedir.
Yalnızca sanatçının çalışmalarına ayrılmış ilk kamusal alan olan Rothko Odası, Phillips tarafından, Rothko'nun büyük, aydınlık tablolarını küçük, samimi bir alanda sergileme ve odayı renk ve hisle doyurma tercihine uygun olarak tasarlandı.[12] Rothko Odası, sanatçının kendisi ile ortak çalışması için var olan tek kurulumudur.[13] Phillips, renk kullanımını Bonard'ınkine benzer gördüğü için başlangıçta Rothko'nun çalışmasına ilgi duydu.[13]
Phillips, yaşamı boyunca, aralarında John Marin, Georgia O'Keeffe, Arthur Dove, Nicolas de Staël,[14] Milton Avery, Betty Lane ve Augustus Vincent Tack gibi o zamanlar tam olarak tanınmayan birçok sanatçının resimlerini aldı.[15][16] Phillips, bu tür gelecek vadeden ancak bilinmeyen sanatçıların eserlerini satın alarak onlara resim yapmaya devam etmelerini sağladı. Koleksiyonda öne çıkan birkaç sanatçıyla yakın bağlar kurdu ve bunları sübvanse etti - özellikle Dove ve Marin - ve "teşvik koleksiyonu" olarak adlandırdığı şey için sürekli olarak sanatçıların ve öğrencilerin eserlerini satın aldı. Müze aynı zamanda Richard Diebenkorn, Gene Davis ve Kenneth Noland gibi sanatçılar için görsel bir cennet görevi gördü. 1982'de müzeye saygı duruşunda bulunan Noland, "Bu sanat evinde saatlerce günler geçirdim. Bildiğim başka hiçbir yerde olmadığı kadar Phillips'te sanatla iç içe olabilirsiniz." dedi.
2013 yılında müze, sanatçı Wolfgang Laib tarafından balmumu ile kaplanmış bir oda olan ikinci kalıcı kurulumunu açtı. Laib'in eseri genellikle doğayı çağrıştıran olarak yorumlansa da, 6 fite 7 fit boyutlarında ve tek çıplak ampulle aydınlatılan eser aynı zamanda sert ve esrarengiz görünebilir.[17] Laib, müzenin Rothko Odası'nı ziyaret ettikten sonra, yaklaşık 500 pound balmumu gerektiren sahaya özel kurulumla ilgilenmeye başladı.[18]
Kaynakça
- ^ a b c Smee, Sebastian (24 Kasım 2020). "At 100, the Phillips Collection doesn't seem to have aged". The Washington Post. 18 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Kasım 2020.
- ^ Kennicott, Philip (9 Mart 2021). "Phillips Collection is turning 100 and showing what future of classic museums can be". The Washington Post. 18 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mart 2021.
- ^ History 13 Ekim 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Retrieved January 4, 2011
- ^ Levy, Claudia (11 Temmuz 2002). "Polly Fritchey Dies". Washington Post. Washington DC. 27 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Aralık 2016.
- ^ The collection 5 Ocak 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Retrieved January 4, 2011
- ^ Blake Gopnick, The Washington Post, A closer look at El Greco's 'Repentant Saint Peter' at the Phillips Collection 14 Aralık 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Retrieved January 4, 2011
- ^ The Phillips 18 Aralık 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Retrieved January 4, 2011
- ^ About this collection[] retrieved August 14, 2009
- ^ "Luncheon on the Boating Party". www.phillipscollection.org. 5 Ocak 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2011.
- ^ Vreeland, Susan (2007). Luncheon of the Boating Party
. Penguin. s. 431. ISBN 9780670038541. Erişim tarihi: 4 Ocak 2011. Duncan Phillips on Luncheon of the Boating Party.
- ^ individuals not isms 5 Ocak 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Retrieved January 4, 2011
- ^ the Rothko room Retrieved January 4, 2011 5 Ocak 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ a b Phillipscollection.org (16 Nisan 2016). "MARK ROTHKO (1903–1970) The Rothko Unit". The Washington Post. 8 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Aralık 2022.
- ^ Chronology: Exhibition Catalogue, Nicolas de Staël, paintings 1950–1955, Mitchell-Innes & Nash, NYC. 1997 p.98
- ^ Biography from the Phillips collection. []
- ^ Extensive description from the Phillips Collection. 28 Şubat 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Kennicott, Philip (28 Şubat 2013). "Wolfgang Laib's 'Wax Room': Enigmatic permanent installation at the Phillips". The Washington Post. 4 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Şubat 2016.
- ^ Vogel, Carol (19 Temmuz 2012). "The Phillips Commissions Wolfgang Laib Wax Room". The New York Times. 25 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Aralık 2022.
