Philippa of Lancaster

Philippa of Lancaster
Philippa of Lancaster
	Queen Philippa, Genealogia dos Reis de Portugal (António de Holanda; 1530-1534)
Portekiz kraliçesi
Hüküm süresi	14 Şubat 1387 - 19 Temmuz 1415
Doğum	31 Mart 1360; Leicester Kalesi, Leicester, İngiltere
Ölüm	19 Temmuz 1415 (55 yaşında); Sacavém, Portekiz
Defin	Batalha Manastırı
Eş(ler)i	I. João
Çocuk(lar)ı	Duarte, Portekiz kralı; Peter, Coimbra Dükü; Henrique, Viseu Dükü; Isabella, Burgonya Düşesi; João, Portekiz Constable; Ferdinand, Aviz Üstadı;
Hanedan	Lancaster
Babası	Gauntlu John
Annesi	Blanche of Lancaster
İmza

Lancaster'lı Philippa (Portekizce: Filipa Şablon:IPA-pt; 31 Mart 1360 - 19 Temmuz 1415), 1387'den 1415'e kadar Kral I. John'un karısı olarak Portekiz Kraliçesi idi. İngiltere kraliyet ailesinde doğan evliliği, Windsor Antlaşması'nı güvence altına aldı ve Portekiz'de " Şanlı Nesil " olarak bilinen birkaç çocuk doğurdu.

Erken dönemi ve eğitimi

31 Mart 1360'ta doğan Philippa, 1. Lancaster Dükü John of Gaunt ve Blanche of Lancaster'ın en büyük çocuğudur.^[1] Philippa, bebeklik dönemini, annesi ve süt annesi Maud'la birlikte ailesinin sahip olduğu çeşitli mülklerde dolaşarak geçirmiştir.^[2] Burada, kendisinden üç yaş küçük olan Elizabeth ve kendisinden yedi yaş küçük, daha sonra Kral IV. Henry olacak olan Henry ile birlikte büyümüş ve eğitim görmüştür. Philippa'nın annesi Blanche 1368'de ölmüştür. Babası 1371'de Kastilya Kralı Peter'ın kızı Kastilyalı İnfanta Constance ile yeniden evlenmiş ve Constance'ın 1394'te ölümü üzerine Philippa'nın mürebbiyesi olan eski metresi Katherine Swynford ile evlenmiştir. İlişki ve nihai evlilik skandal olarak değerlendirilmiş ve gelecekte Philippa kendisini bu tür utançlara karşı koruyacaktı.^[3]

Katherine, Philippa ve Lancastrian kardeşleri tarafından çok sevilmiş ve Philippa'nın eğitiminde önemli bir rol oynamış gibi görünüyor. Kız kardeşi Philippa Roet, Chaucer'in karısı olduğundan Katherine'in Geoffrey Chaucer ile yakın bağları vardı. John of Gaunt, Chaucer'in hamisi olmuş ve Chaucer, Philippa'nın birçok akıl hocası ve öğretmeninden biri olarak aileyle çok zaman geçirmiştir. O zamanlar bir kadına göre son derece iyi eğitim almış ve Friar John'un yanında bilim, Jean Froissart'ın yanında şiir ve John Wycliffe'nin yanında felsefe ve teoloji okumuştur.^[2] Plinius ve Herodot gibi Yunan ve Romalı bilim adamlarının eserlerini çok iyi okumuş ve din araştırmalarında gayretliydi.^[2]

Portekiz Kraliçesi

Philippa, Kral I. João ile evliliği sayesinde Portekiz'in Kraliçe eşi olmuştur. Bu evlilik, Fransız-Kastilya eksenine karşı İngiliz-Portekiz İttifakının son adımıydı. Çift, 2 Şubat 1387'de Porto Katedrali'ndeki kutsanmış ve 14 Şubat 1387'de evlenmişlerdir. Portekiz sarayı evliliği on beş gün boyunca kutlamıştır.^[4] Philippa, Kral I. João ile vekaleten evlenmiş ve benzersiz bir Portekiz geleneğine uygun olarak vekil damat, gelinle yatıyormuş gibi yapmıştır. Kral I. João'nun vekili João Rodrigues de Sá'ydı.^[5]

Evliliğin kendisi, Orta Çağ'daki soylularda genellikle olduğu gibi, bir devlet ve siyasi ittifak meselesiydi ve çift, yasal olarak evlendikten on iki gün sonrasına kadar görüşmemişlerdir. Philippa oldukça sade biri olarak görülüyordu ve Kral I. João'nun zaten Inês Peres Esteves adında bir metresi vardı ve ondan üç çocuğu vardı.^[6]^[7] Philippa ve John evlendiğinde oğulları Afonso on yaşındaydı. Philippa, Afonso ve kız kardeşi Beatrice'in Portekiz sarayında yetiştirilmesine izin vermiştir (üçüncü çocuk Branca, bebekken ölmüştür). Anneleri, Philippa'nın emriyle bir manastırda yaşamak üzere saraydan ayrılmış ve Philippa'nın himayesi altında Başrahibe olmuştur.^[7]

I. João, Philippa ile evlenirken, John of Gaunt ile siyasi ve kişisel bir ittifak kurdu, çünkü başlangıçta John of Gaunt'un, ikinci karısı Kastilyalı Constance'ın kızı olan Lancaster'lı Catherine aracılığıyla Kastilya Krallığını talep edeceği söylentisi vardı.^[8] "Fiili Kastilya Kralı" olarak, John of Gaunt'un, Kral João'nun yeni kurulan hanedan üzerindeki iddiasına meydan okuyabileceğinden korkuluyordu.^[4] Bunun yerine, 1386'da Windsor'da, Portekiz Kralı I. João, Napolyon Savaşları boyunca devam eden ve Portekiz'in II. Dünya Savaşı'nda zayıf tarafsızlığını sağlayan, oldukça uzun ömürlü Portekiz-İngiliz İttifakını imzalamıştır.^[9]^[10]

27 yaşındaki Philippa'nın ilk kez gelin olamayacak kadar yaşlı olduğu düşünülüyordu ve saray onun Kral'ın çocuklarını doğurma yeteneğini sorguladı; ancak Philippa dokuz çocuk doğurdu ve bunlardan altısı yetişkinliğe kadar hayatta kalmıştır.

Saraydaki etkisi

Philippa'nın kraliçelere özgü dindar bir tavır sergilediği görülse de^[11] "Bir kadının kocasının işlerine karışması uygunsuz bir davranış olarak kabul edilir" yorumunu yaptı,^[11] hem Portekiz hem de İngiliz saraylarında önemli bir nüfuza sahipti ve "dünya meselelerine aktif olarak dahil oldu".^[11] Günümüze ulaşan mektuplar, Philippa'nın sık sık Portekiz'den İngiliz sarayına yazdığını ve İngiliz siyasetine karışmaya devam ettiğini göstermektedir. Bir keresinde Philippa, "kardeşi IV. Henry'nin İngiliz tahtını gasp etmesinden sonra ondan yardım istediklerinde tahttan indirilen II. Richard'ın takipçileri adına" saray siyasetine müdahale etmiştir.^[11] Başka bir olayda, isteksiz Arundel Kontu'nu kocasının gayri meşru kızı Beatrice ile evlenmeye ikna etmiş^[11] ve Portekiz ile İngiltere arasındaki ittifakı daha da güçlendirmiştir.

Ancak Philippa'nın asıl siyasi katkısı kendi sarayında olmuştur. Portekiz'in Kastilya ve Morolar ile çeşitli savaşlara katılımının sona ermesi üzerine Portekiz ekonomisi çöküyordu ve birçok asker artık işsizdi. Philippa, Septe'nin fethinin ve kontrolünün, Afrika ve Hint baharat ticaretinin kontrolüyle birlikte Portekiz için oldukça kazançlı olacağını biliyordu. Philippa planı gerçekleşmeden önce ölmüş olsa da, Portekiz şehri fethetmek için bir sefer gönderdi ve bu hedef 14 Ağustos 1415'te Ceuta'nın Fethi'nde gerçekleştirilmiştir.^[2]

Ölümü

Philippa 55 yaşındayken vebaya yakalanmıştır. Lizbon'dan Sacavém'e taşınmış ve oğullarını kutsamak için başucuna çağırmıştır. Philippa, en büyük üç oğluna, yaklaşan şövalyeliklerinde kullanacakları mücevher kaplı kılıçlar hediye etmiş ve her birine, "inançlarını korumalarını ve rütbelerinin görevlerini yerine getirmelerini emreden" Gerçek Haç'tan bir parça vermiştir.^[12]

Onunla evlenme konusunda isteksiz olmasına rağmen, kral karısına oldukça düşkündü ve "ölümcül hastalığından o kadar üzüldüğü... ne yemek yiyebildiği ne de uyuyabildiği" söylenir.^[12] Philippa'nın son saatlerinde bilincinin yerinde olduğu ve ağrısının olmadığı söylendi. Efsaneye göre eve sert bir şekilde esen rüzgardan uyanmış ve hangi rüzgar olduğunu sormuş, kuzey rüzgarı olduğunu duyunca bunun oğlu ve kocasının koordine ettiği Afrika yolculuğu için oldukça faydalı olduğunu iddia etmiştir.^[13] Ölümünde birkaç rahiple birlikte dua etmiş ve "herhangi bir çaba veya acı çekmeden, sanki bu dünya hayatını küçümsüyormuş gibi ağzında bir gülümseme belirerek ruhunu onu yaratanın ellerine verdi".^[12]

Çocukları

Görünüşe göre Philippa cömert ve sevgi dolu bir kraliçeydi, infantes (prensler) ve infantaslardan (prensesler) oluşan "Şanlı Nesil"in (Portekizce, Ínclita Geração) annesidir. Çocukları şunlardır:^[14]^[15]

Blanche^[15] (13 Temmuz 1388 - 6 Mart 1389), 7 aylıkken bebekken Lizbon'da öldü ve Lizbon Katedrali'ne gömüldü ^[16]
Afonso^[15] (30 Temmuz 1390 - 22 Aralık 1400), tahtın varisi, 10 yaşında çocukluk döneminde Braga'da öldü ve Lizbon Katedrali'ne gömüldü^[17]
Duarte^[15] (31 Ekim 1391 - 13 Eylül 1438), 1433'te Portekiz Kralı olarak babasının yerine geçen bir yazar ve entelektüel.
Peter^[15] (9 Aralık 1392 - 20 Mayıs 1449), Coimbra Dükü, yeğeni V. Afonso'nun azınlık döneminde naip olarak görev yapan, çok seyahat eden bir adam.
Henrique^[15] (4 Mart 1394 – 13 Kasım 1460), "Gemici" olarak anılır, Portekiz'i Coğrafi keşiflere yönlendiren ilk Viseu Dükü.
Isabella^[15] (21 Şubat 1397 - 11 Aralık 1471), Burgonya Dükü III. Filip ile evlendi.
João^[15] (13 Ocak 1400 - 18 Ekim 1442), Portekiz Polis Memuru, Reguengos Lordu, 16. yüzyıldan kalma iki İber hükümdarının büyükbabası (Portekiz Kralı I. Manuel ve Kastilya Kralı I. Isabel).
Ferdinand^[15] (29 Eylül 1402 - 5 Haziran 1443), "Aziz Prens" olarak anılan, 1437'de Tanca Felaketi sırasında yakalanan ve Moors'un esiri olarak ölen bir savaşçı.

Mirası

Philippa ve Kral João'nun birlikteliği, özellikle yozlaşmış olduğu düşünülen bir sarayda saflığı ve erdemi tesis ettiği için övgüyle karşılanmıştır.^[18] Philippa, "Şanlı Nesil"in ( Portekizce : Ínclita Geração ) annesi olarak anılır. Hayatta kalan çocukları, kendi başlarına tarihsel olarak önemli katkılarda bulunmaya devam etmişlerdir. Edward Portekiz'in onbirinci Kralı olmuş ve "Filozof" veya "Belagatlı" olarak tanınıyordu. Navigatör Henry, Afrika'ya seferlere sponsor olmuştur.

Philippa'nın etkisi edebi eserlerde belgelenmiştir. Orta Çağ Fransız şairi Eustache Deschamps, baladlarından birini Çiçek Tarikatı'nın bir partizanı olarak "Phelippe en Lancastre"ye adamıştır.^[19] Ayrıca Geoffrey Chaucer'ın " İyi Kadınların Efsanesi " adlı şiirinde Alceste karakteri aracılığıyla Philippa'ya gönderme yapmış olabileceği de öne sürülmektedir.^[20]

Soy ağacı

Philippa of Lancaster'ın soy ağacı

8. II. Edward^[21]

4. III. Edward^[21]

9. Isabella of France^[21]

2. John of Gaunt, 1st Duke of Lancaster

10. William I, Count of Hainaut^[22]

5. Philippa of Hainault^[21]

11. Joan of Valois^[22]

1. Philippa of Lancaster

12. Henry, 3rd Earl of Lancaster^[21]

6. Henry of Grosmont, 1st Duke of Lancaster^[21]

13. Maud Chaworth^[21]

3. Blanche of Lancaster

14. Henry de Beaumont, 4th Earl of Buchan^[21]

7. Isabel of Beaumont^[21]

15. Alice Comyn^[23]

Kaynakça

Özel

^ Bouza Serrano 2009, s. 15.
^ ^a ^b ^c ^d "European Voyages of Exploration: Philippa of Lancaster." 19 Ağustos 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Home | Welcome to the University of Calgary. University of Calgary. 30 March 2009
^ Beazley 1923, s. 9
^ ^a ^b Armitage-Smith 1905, s. 318
^ Marques 1971, s. 167
^ Major 1967, s. 8
^ ^a ^b Sanceau 1945, s. 9
^ (Philippa of Lancaster 2)
^ de Oliveira 1955
^ Birmingham 2003, s. 24
^ ^a ^b ^c ^d ^e Russell 2000, s. 23
^ ^a ^b ^c Prestage 1966, s. 22
^ Lee, Sidney, (Ed.) (1896). "Philippa of Lancaster". Dictionary of National Biography. 45. Londra: Smith, Elder & Co. s. 167.
^ Stephens 1903, s. 139
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Oliveira 2010, ss. 406-409
^ von Barghahn 2013.
^ von Barghahn 2013, s. 141.
^ Major 1967, s. 11
^ Jambeck 1996, ss. 235-236
^ Marques 1971, s. 536
^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Armitage-Smith 1905, s. 21
^ ^a ^b von Redlich 1941, s. 64
^ Mosley 1999, ss. 227-228

Genel

Armitage-Smith, Sydney (1905). John of Gaunt: King of Castile and Leon, Duke of Aquitaine and Lancaster, Earl of Derby, Lincoln, and Leicester, Seneschal of England. Charles Scribner's Sons. Erişim tarihi: 17 Temmuz 2018.
von Barghahn, Barbara (2013). Jan Van Eyck and Portugal's 'Illustrious Generation'. I: Text. Pindar Press.
Beazley, Raymond C. (1923). Prince Henry the Navigator. New York: G.P Putnam's Sons.
Birmingham, David (2003). A Concise History of Portugal. Second. Cambridge, UK: Cambridge University Press.
Bouza Serrano, Joana (2009). As Avis: As Grandes Rainhas que Partilharam o Trono de Portugal na Segunda Dinastia (Portekizce). Lizbon: A Esfera dos Livros.
Major, Richard H. (1967). The Life of Prince Henry the Navigator. Londra: Frank Cass & Co.
Marques, Oliveira (1971). Daily Life in Portugal in the Late Middle Ages. Madison: University of Wisconsin.
Jambeck, Karen K. (1996). "Patterns of Women's Literary Patronage: England, 1200 - ca. 1475". McCash, June H. (Ed.). The Cultural Patronage of Medieval Women. Atina: University of Georgia.
Mosley, Charles, (Ed.) (1999). Burke's Peerage and Baronetage. 106th. I. Crans, Switzerland: Burke's Peerage (Genealogical Books) Ltd.
de Oliveira, A. Coreira (1955). Dom João I. e o Condes Tável: Livro de Leitura da 3a Classe. Lisboa: Ministro da Educação Nacional.
Oliveira, Ana Rodrigues (2010). Rainhas Medievais de Portugal. A Esfera dos Livros.
Prestage, Edgar (1966). The Portuguese pioneers. Londra: Adam & Charles Black.
von Redlich, Marcellus Donald R. (1941). Pedigrees of Some of the Emperor Charlemagne's Descendants. I.
Russell, Peter E. (2000). Prince Henry "the Navigator": a life. New Haven: Yale University Press.
Sanceau, Elaine (1945). Henry the Navigator; the story of a great prince and his times. New York: Hytchinson & Co.
Stephens, Henry Morse (1903). The story of Portugal. G.P. Putnam's Sons. s. 139. ISBN 9780722224731. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2018.