İçeriğe atla

Peter Colman

Peter Colman
Peter Colman, Royal Society, 2014
DoğumPeter Malcolm Colman
3 Nisan 1944 (80 yaşında)[1]
Adelaide[2]
Eğitim
  • University of Adelaide (BSc, PhD)
Ödüller
  • Florey Medal (2004)[3]
  • Centenary Medal (2001)[4]
  • James Cook Medal (1999)
  • Australia Prize (1996)
Resmî sitewehi.edu.au/people/peter-colman
Kariyeri
Dalı
Çalıştığı kurumlar
  • University of Oregon
  • University of Sydney
  • University of Melbourne
  • La Trobe University
  • Walter and Eliza Hall Institute of Medical Research
  • CSIRO[2]
Doktora
danışmanı
Harry Medlin[5]
Etkilendikleri

Peter Malcolm Colman AC FRS FAA FTSE (1944 doğumlu), Melbourne, Avustralya'daki Walter ve Eliza Hall Tıbbi Araştırma Enstitüsü'nün yapısal biyoloji bölümünün başkanıdır.

Eğitim

Colman, 1966'da fizik dalında lisans ve Harry Medlin tarafından denetlenen parabanik asit komplekslerinin kimyasal yapısı üzerine araştırmalar için 1969'da doktora derecesi aldığı Adelaide Üniversitesi'nde eğitim gördü.

Araştırma ve kariyer

Colman'ın araştırma ilgi alanları yapısal biyoloji,[6][8] özellikle insan B hücreli lenfoma 2 (BCL-2) üzerinedir.[9][10][11][12] Colman, influenza virüsü nöraminidazının üç boyutlu yapısını belirledi ve yapı temelli ilaç tasarımının ilk örneklerinden birinde, influenza için sınıfının ilk nöraminidaz inhibitörü olan zanamivir'i keşfetti. Bu ilaç sınıfına direnç üzerine yaptığı müteakip yapısal çalışmaları ile, ilaçların hareketli hedeflere karşı nasıl tasarlanacağını önerdi. Keşifleri, pandemiye hazırlıklı olmak için ilaç stoklamasının temelini oluşturuyor. Antikorların ve antikor-antijen komplekslerinin yapısal çalışmalarına yeni ufuklar açan katkılarda bulundu.

Çalışmaları, Nature,[6][13][14][15][16][17] The Journal of Molecular Biology[18] ve Nature Reviews Molecular Cell Biology gibi önde gelen hakemli bilimsel dergilerde yayınlandı .[19]

Ödüller ve onurlar

Peter Colman, influenza proteini (nöraminidaz) modelini Frank Macfarlane Burnet'e gösteriyor .

Colman, 2014 yılında Royal Society (FRS)[20] 2001 yılında "Avustralya toplumuna ve yapısal biyolojide bilime hizmetlerinden dolayı " Yüzüncü Madalya" ile ödüllendirildi.[4] Colman ayrıca 1989'da Avustralya Bilim Akademisi Üyesi ve 1997'de Avustralya Teknolojik Bilimler ve Mühendislik Akademisi Üyesi seçildi 1995'te Macfarlane Burnet Madalyası ile ödüllendirildi[21]

Kaynakça

  1. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; whoswho isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: )
  2. ^ a b c d Peter Malcolm Colman, CSIROpedia 25 Ekim 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation
  3. ^ "Professor Peter Colman". aips.net. Australian Institute of Policy and Science. 19 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  4. ^ a b COLMAN, Peter Malcolm - Centenary Medal 7 Mayıs 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., 1 January 2001, It's an Honour.
  5. ^ Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; phd isimli refler için metin sağlanmadı (Bkz: )
  6. ^ a b c Huber (1976). "Crystallographic structure studies of an IgG molecule and an Fc fragment". Nature. 264 (5585): 415-20. doi:10.1038/264415a0. PMID 1004567. 
  7. ^ Colman, P. M.; Freeman, H. C.; Guss, J. M.; Murata, M.; Norris, V. A.; Ramshaw, J. A. M.; Venkatappa, M. P. (1978). "X-ray crystal structure analysis of plastocyanin at 2.7 Å resolution". Nature. 272 (5651): 319. Bibcode:1978Natur.272..319C. doi:10.1038/272319a0. 
  8. ^ Colman (1994). "Effects of amino acid sequence changes on antibody-antigen interactions". Research in Immunology. 145 (1): 33-6. doi:10.1016/S0923-2494(94)80039-1. PMID 7516563. 
  9. ^ Lessene (2008). "BCL-2 family antagonists for cancer therapy". Nature Reviews Drug Discovery. 7 (12): 989-1000. doi:10.1038/nrd2658. PMID 19043450. 
  10. ^ Brady (2014). "De-Novo Designed Library of Benzoylureas as Inhibitors of BCL-XL: Synthesis, Structural and Biochemical Characterization". Journal of Medicinal Chemistry. 57 (4): 1323-43. doi:10.1021/jm401948b. PMID 24456288. 
  11. ^ Koehler (2014). "Structure-Guided Rescaffolding of Selective Antagonists of BCL-XL". ACS Medicinal Chemistry Letters. 5 (6): 662-7. doi:10.1021/ml500030p. PMC 4060937 $2. PMID 24944740. 
  12. ^ Chen (2005). "Differential Targeting of Prosurvival Bcl-2 Proteins by Their BH3-Only Ligands Allows Complementary Apoptotic Function". Molecular Cell. 17 (3): 393-403. doi:10.1016/j.molcel.2004.12.030. PMID 15694340. 
  13. ^ von Itzstein (1993). "Rational design of potent sialidase-based inhibitors of influenza virus replication". Nature. 363 (6428): 418-23. doi:10.1038/363418a0. PMID 8502295. 
  14. ^ Chothia (1989). "Conformations of immunoglobulin hypervariable regions". Nature. 342 (6252): 877-883. doi:10.1038/342877a0. PMID 2687698. 
  15. ^ Varghese (1983). "Structure of the influenza virus glycoprotein antigen neuraminidase at 2.9 Å resolution". Nature. 303 (5912): 35-40. doi:10.1038/303035a0. PMID 6843658. 
  16. ^ Colman (1987). "Three-dimensional structure of a complex of antibody with influenza virus neuraminidase". Nature. 326 (6111): 358-63. doi:10.1038/326358a0. PMID 2436051. 
  17. ^ Colman (1983). "Structure of the catalytic and antigenic sites in influenza virus neuraminidase". Nature. 303 (5912): 41-4. doi:10.1038/303041a0. PMID 6188957. 
  18. ^ Lawrence (1993). "Shape Complementarity at Protein/Protein Interfaces". Journal of Molecular Biology. 234 (4): 946-50. doi:10.1006/jmbi.1993.1648. PMID 8263940. 
  19. ^ Colman (2003). "The structural biology of type I viral membrane fusion". Nature Reviews Molecular Cell Biology. 4 (4): 309-19. doi:10.1038/nrm1076. PMID 12671653. 
  20. ^ "Professor Peter Colman FRS". royalsociety.org. Londra: Royal Society. 2014. 5 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi.  Anon (2014). "Professor Peter Colman FRS". royalsociety.org. London: Royal Society. Archived from the original 5 Mayıs 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. on 5 May 2015.<meta /> One or more of the preceding sentences incorporates text from the royalsociety.org website where:

  21. ^ "Macfarlane Burnet Medal and Lecture". Australian Academy of Science. 27 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Şubat 2017. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Hücre iskeleti</span> Hücrelerin iç iskeletini oluşturan ipliksi protein ağı

Hücre iskeleti, bakteriler haricinde tüm hücrelerin sitoplazmasında bulunan, hücre çekirdeğinden hücre zarına uzanan ve protein filamentlerinin birbirine bağlayan kompleks ve dinamik bir ağıdır. Farklı organizmaların hücre iskeleti sistemleri benzer proteinlerden oluşur. Ökaryotlarda hücre iskeleti matrisi, hücrenin gereksinimlerine bağlı olarak hızlı büyüme veya küçülme yeteneğine sahip üç ana proteinden oluşan dinamik bir yapıdır.

<span class="mw-page-title-main">François Jacob</span> Fransız biyokimyager (1920-2013)

François Jacob, Fransız biyolog. 1965 yılında Jacques Monod ve André Lwoff ile birlikte Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü kazanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">George Emil Palade</span> Romanyalı biyolog

George Emil Palade, Romanya doğumlu hücre biyoloğu. Şimdiye kadarki "en etkili hücre biyoloğu" olarak tanımlanır. 1974 yılında Nobel Fizyoloji veya Tıp Ödülü'nü Albert Claude ve Christian de Duve ile birlikte kazanmıştır. Ödül kendisine elektron mikroskobu çalışmalarındaki yenilikleri ve hücre yapısıyla ilgili yaptığı çalışmalar sayesinde hücre biyolojisine getirdiği yenilikler nedeniyle verilmiştir. En önemli keşifleri ilk kez 1955 yılında tanımladığı ribozomlar ve endoplazmik retikulum ile ilgili olanlardır.

<span class="mw-page-title-main">Frederick Sanger</span>

Frederick Sanger, İngiliz biyokimyager. 1958 ve 1980 yıllarında 2 kez Nobel Kimya Ödülü kazanmıştır. 1958 yılında "proteinlerin, özellikle de insülinin yapısı üzerine çalışmaları için" Nobel Kimya Ödülü kazanmıştır ve bu ödülü aynı kategoride 2 kez kazanan tek kişidir. 1980 yılında da "nükleik asitlerdeki baz dizilerinin belirlenmesiyle ilgili katkıları nedeniyle" Walter Gilbert ile birlikte bu ödülü kazanmıştır. Aynı yıl ayrıca Paul Berg, "nükleik asitlerin, özellikle de rekombinant DNA'nın biyokimyası üzerine temel çalışmaları için" ödülü kazanan diğer isim olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">John Kendrew</span> araştırmacı

Sir John Cowdery Kendrew, İngiliz biyokimyager ve kristalografi araştırmacısı. Max Perutz ile birlikte Cavendish Laboratuvarındaki hem-içeren proteinlerle ilgili çalışmaları nedeniyle 1962 Nobel Kimya Ödülünü almaya layık görülmüştür.

<span class="mw-page-title-main">Michael Levitt</span>

Michael Levitt, İsrail asıllı Amerikan biyofizikçidir. 2013 yılında Nobel Ödülü kazanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Fotis Kafatos</span>

Fotis Constantine Kafatos ,Yunan biyolog 2005-2010 yılları arasında Avrupa Bilimler Akademisi Başkanı ve Bilim Konseyi üyesidir. Ayrıca ERC'nin Onursal Başkanı idi.

<span class="mw-page-title-main">Kriyojenik elektron mikroskopisi</span>

Kriyojenik elektron mikroskobu (kriyo-EM), kriyojenik sıcaklıklara soğutulmuş ve vitröz bir su ortamına gömülü numunelere uygulanan bir elektron mikroskobu (EM) tekniği. Bir ızgaraya bir sulu numune çözeltisi uygulanmakta ve sıvı etan içinde dalma ile dondurulmaktadır. Tekniğin gelişimi 1970'lerde başlarken, dedektör teknolojisindeki ve yazılım algoritmalarındaki son gelişmeler, yakın atomik çözünürlükte biyomoleküler yapıların belirlenmesine olanak sağlamıştır. Bu, kristalizasyona ihtiyaç duymadan makromoleküler yapı tayini için X ışını kristalografisi veya NMR spektroskopisi seçeneğine alternatif olarak yaklaşıma büyük dikkat çekmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Gregory Winter</span> Nobel ödüllü İngiliz biyokimyacı

Sir Gregory Paul Winter Nobel Ödülü sahibi, İngiliz biyokimyagerdir. En bilinen çalışması monoklonal antikorların tedavide kullanımı üzerinedir.

<span class="mw-page-title-main">Carol V. Robinson</span>

Dame Carol Vivien Robinson, İngiliz kimyager ve Kraliyet Kimya Derneği Başkanı. Oxford Üniversitesi Fiziksel ve Teorik Kimya Laboratuvarı'nda Kraliyet Cemiyeti Araştırma profesörü, Dr Lee Fiziksel ve Teorik Kimya Profesörü ve Exeter College'da profesör asistanıdır. Daha önce Cambridge Üniversitesi Kimya Bölümü'nde Kütle Spektrometresi Profesörü idi.

<span class="mw-page-title-main">Hayflick limiti</span>

Hayflick limiti veya Hayflick sınırı, normal bir insan hücresi topluluğunun hücre bölünmesi durmadan önce bölünebileceği maksimum sayıdır.

<span class="mw-page-title-main">Adrian Bird</span>

Sir Adrian Peter Bird, 3 Temmuz 1947 doğumlu Edinburgh Üniversitesi'nde bir İngiliz genetik Profesörü. Bird, 1970 yılında doktorasını aldıktan sonra MRC Memeli Genom Birimi'nde çalışmasına ve daha sonra Wellcome Trust Hücre Biyolojisi Merkezi'nin direktörü olarak hizmet vermesine kadar, akademik kariyerinin çoğunu Edinburgh'da geçirdi. Araştırmaları, DNA metilasyonunu ve CpG adalarını ve bunların Rett sendromu gibi hastalıklardaki rollerini anlamaya odaklanıyor.

<span class="mw-page-title-main">Fenilpropanoid</span>

Fenilpropanoidler, fenilalanin ve tirosin amino asitlerinden bitkiler tarafından sentezlenen çok çeşitli organik bileşikler ailesidir. İsimleri, altı karbonlu, aromatik fenil grubundan ve fenilpropanoid biyosentezinde merkezi ara ürün olan kumarik asidin üç karbonlu propen kuyruğundan türetilmiştir. 4-kumaroil-CoA'dan, linyoller, flavonoidler, izoflavonoidler, kumarinler, auronlar, stilbenler, kateşin ve fenilpropanoidler dahil olmak üzere çok sayıda doğal ürünün biyosentezi ortaya çıkar. Kumaroil bileşeni, tarçın asitinden üretilir.

<span class="mw-page-title-main">Viridiplantae</span>

Viridiplantae, yaklaşık 450.000-500.000 tür içeren ve hem karasal hem de sucul ekosistemlerde önemli roller oynayan ökaryotik canlılar grubudur. Öncelikle sucul olan yeşil algler ve içlerinden çıkan kara bitkilerinden oluşurlar. Yeşil algler, geleneksel sınıflandırmada kara bitkilerini içermez ve bu da yeşil algleri parafiletik bir grup yapar. Kara bitkilerinin yeşil alglerin içinden çıktığının anlaşılmasından bu yana, bazı yazarlar bitkileri de yeşil alglere atıyorlar. Hücre duvarlarında selüloz bulunan hücrelere ve klorofil a ve b içeren ve fikobilin içermeyen siyanobakterilerle endosimbiyozdan türetilen birincil kloroplastlara sahiptirler.

<span class="mw-page-title-main">Gabrielle Belz</span> Avustralyalı bağışıklık uzmanı (d. 1901)

Gabrielle T. Belz, Avustralyalı bir moleküler immünolog ve viral immünologdur. Moleküler İmmünoloji bölümünde Walter ve Eliza Hall Tıbbi Araştırma Enstitüsü'nün öğretim üyesidir. Belz, özellikle virüslere karşı bağışıklık tepkisinin moleküler ve hücresel sinyal yollarıyla ilişkili olarak bağışıklık sistemi işlevinin anlaşılmasına önemli katkılarda bulunmuştur. Araştırmaları, influenza ve herpes virüsleri gibi patojen enfeksiyonlara karşı koruyucu bağışıklığın ilk gelişimini yönlendiren sinyalleri anlamaya odaklanmıştır. Bu, sitotoksik T hücrelerinin, enfeksiyondan sonra vücuttan virüsle enfekte olmuş hücreleri nasıl tanıdığını ve çıkardığını araştırmayı içerir. Enfeksiyon sırasında spesifik faktörlerin tanımlanması ve tepkinin araştırılması, bulaşıcı hastalıklar için uzun vadeli aşıların geliştirilmesine ve otoimmün hastalıklar için daha iyi tedavilerin geliştirilmesine katkıda bulunacaktır.

Zanamivir, grip hastalığına neden olan influenza A ve B virüslerinin tedavi edilmesinde ve önlenmesinde kullanılan bir ilaçtır. Bir nöraminidaz inhibitörüdür ve Avustralyalı biyoteknoloji firması Biota Holdings tarafından geliştirilmiştir. 1990'da Glaxo'ya lisans verildi ve 1999'da ABD'de sadece grip tedavisinde kullanılmak üzere onaylandı. 2006 yılında, influenza A ve B'nin önlenmesi için onaylandı. Zanamivir, ticari olarak geliştirilen ilk nöraminidaz inhibitörüdür. Halen GlaxoSmithKline tarafından Relenza ticari adı altında oral inhalasyon için toz formunda pazarlanmaktadır.

Tamiflu markası altında satılan Oseltamivir, influenza A ve influenza B'yi (grip) tedavi etmek ve önlemek için kullanılan antiviral bir ilaçtır. Birçok tıp kuruluşu, komplikasyonları olan veya komplikasyon riski yüksek olan kişilere enfeksiyonun ilk semptomlarından sonraki 48 saat içinde önermektedir. Yüksek risk altında olanlarda enfeksiyonu önlemek için tavsiye edilir, ancak genel popülasyonda tavsiye edilmez. Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezleri (CDC), klinisyenlerin, enfeksiyonun ilk semptomlarından sonraki 48 saat içinde ortaya çıkan düşük risk altındaki kişileri tedavi etmek için kendi takdirlerini kullanmalarını önermektedir. Hap veya sıvı olarak ağızdan alınır.

<span class="mw-page-title-main">Hepatit D</span>

Hepatit D, hem viroid hem de virüsoid ile benzerlikler paylaşan küçük, küresel zarflı bir partikül olan hepatit delta virüsünün (HDV) neden olduğu bir viral hepatittir HDV, bilinen beş hepatit virüsünden biridir: A, B, C, D ve E. HDV, yalnızca hepatit B virüsü (HBV) varlığında yayılabildiği için bir uydu virüs olarak kabul edilir. HDV bulaşı eş zamanlı olarak HBV enfeksiyonu yoluyla gerçekleşebilir (birlikte-enfeksiyon) ya da kronik hepatit B veya hepatit B taşıyıcılığında sonradan gelişebilir.

<span class="mw-page-title-main">Kinetokor</span>

Kinetokor, iğ mikrotübüllerine bağlanan ve hücre bölünmesi sırasında uygun kromozom ayrımına aracılık eden sentromerik DNA üzerinde bir araya getirilmiş özel protein kompleksidir. Mitoz ve mayozda kromozomların hareketlerini kontrol eder, birleşme ve anafaz sırasında kardeş kromatitleri dinamik mikrotübüllere bağlayarak bunların ayrılmasını ve yavru hücrelere bölünmesini sağlar.

1977-1979 Rus gribi, Sovyetler Birliği tarafından ilk kez 1977'de bildirilen ve 1979'a kadar süren bir grip salgınıydı. Salgın Kuzey Çin'de Mayıs 1977'de başladı.Sovyetler Birliği'nden daha önce başladı. Salgın 25 yaş altında daha etkili oldu. Dünya çapında yaklaşık 700 bin ölümle sonuçlandı. 1946'dan 1957'ye kadar dünya çapında dolaşan bir virüs suşuna çok benzeyen bir H1N1 grip suşundan 1977-1979 Rus gribinin genetik analizi ve bazı olağandışı özellikleri, birçok araştırmacıyı virüsün bir laboratuvar kazası yoluyla halka yayıldığı veya canlılarda aşı denemesi sonucunda kazara yayıldığı yönünde spekülasyonlara neden oldu.