Bulutsu, iyonize, nötr veya moleküler hidrojen ve kozmik tozdan oluşabilen, yıldızlararası ortamın belirgin bir şekilde ışıldayan kısmıdır. Bulutsular genellikle Kartal Bulutsusu'ndaki "Yaratılış Sütunları" gibi yıldız oluşum bölgeleridir. Bu bölgelerde gaz, toz ve diğer malzemelerin oluşumları bir araya gelerek daha yoğun bölgeler oluşturur ve bu yoğun bölgeler daha fazla madde çekerek sonunda yıldızları oluşturacak kadar yoğun hale gelirler. Geri kalan malzemenin ise gezegenler ve diğer gezegen sistemi nesnelerini oluşturduğu düşünülmektedir.
Süpernova, enerjisi biten büyük yıldızların şiddetle patlaması durumuna verilen addır. Bir süpernovanın parlaklığı Güneş'in parlaklığının yüz milyon katına varabilir.
Yengeç Bulutsusu Boğa takımyıldızı bölgesinde yer alan bir süpernova kalıntısı ve atarca rüzgarı bulutsusudur.
NGC 3576, Eta Carinae bulutsusundan birkaç bin ışık yılı uzaklıktaki Yay kolu'nda yer alan küçük bir bulutsu. John Herschel tarafından 16 Mart 1834 tarihinde keşfedilmiştir ancak Herschel yalnızca bulutumsu parlak parçacıklar görebildi ve en sonunda bu bulutsuya altı farklı sınıflandırma numarası verildi. Bugünlerde gök bilimciler tüm bulutsuya "NGC 3576" demektedirler.
Üç Boğumlu Bulutsu Yay takımyıldızında bulunan bir H II bölgesidir. Bu isim üç boğumdan oluştuğu için verilmiştir. Bu cisim açık kümeli yıldızların olağanüstü bir bileşimidir, salma bulutsu ; yansıma bulutsusu ve karanlık bulutsu. Küçük bir teleskopla gözlenebilir, parlak üç bulutsusu ve gözalıcı görünümüyle amatör astronomların favorisidir.
Halter Bulutsusu Tilkicik takımyıldızında yaklaşık olarak 1360 ışık yılı uzaklıkta bulunan bir gezegenimsi bulutsudur.
Rozet Bulutsusu Samanyolu bölgesinde Tekboynuz takımyıldızı içindeki dev moleküler bulutun bir ucunun kenarında yer alan, büyük ve yuvarlak bir H II bölgesi. Açık yıldız kümesi NGC 2244, bulutsu ile yakından ilgilidir, kümenin yıldızları bulutsunun maddesinden oluşmuştur.
Bu madde, bir gezegenimsi bulutsuyla ilgilidir. Medusa galaksisi için NGC 4194 maddesine bakınız.
Merope Bulutsusu Ülker yıldız kümesi içinde, Merope yıldızını çevreleyen süpernova kalıntısı olduğu düşünülen dağılmış yansıma bulutsusu. 19 Ekim 1859 yılında Alman gök bilimci Wilhelm Tempel tarafından keşfedilmiştir. John Herschel, Gökbilim Kataloğunda, dolunay büyüklüğünde çok zayıf bir bulutsu olarak nitelendirdi.
Tarantula Bulutsusu, Büyük Macellan Bulutu içerisindeki bir H II bölgesidir. İlk başta bir yıldız olarak kayıtlara geçmiş olan 30 Doradus, 1751 yılında Nicolas Louis de Lacaille tarafından bulutsu olarak tanımlanmıştır.
Sh2-279, Avcı takımyıldızında bulunan bir HII bölgesi ve parlak bulutsuları içeren bir yansı bulutsusudur. Avcı'nın Kılıcı olarak bilinen asterizmin en kuzey ucunda, Avcı Bulutsusu'nun 0,6 derece kuzeyinde yer alır. Sh2-279 içerisinde gömülü bulunan yansı bulutsusu popüler bilimde Koşan Adam Bulutsusu olarak bilinir.
Peçe Bulutsusu, Kuğu takımyıldızı yönünde bulunan geniş ve nisbî olarak zayıf olan bir süpernova kalıntısı.
Karina Bulutsusu, çevresindeki açık yıldız kümesiyle birlikte büyük ve parlak bir bulutsu. Eta Carinae ve HD 93129A, Samanyolu içindeki en büyük kütleli ve parlak yıldızlardır. Bulutsu, Karina takımyıldızı yönünde Dünya'dan yaklaşık olarak 6.500 ilâ 10.000 ışık yılı uzaklıkta bulunmaktadır ve çoklu O-tipi yıldızlar içerir.
Bumerang Bulutsusu, Erboğa takımyıldızında yaklaşık olarak 5.000 ışık yılı uzaklıkta bulunan bir ön gezegenimsi bulutsudur.
IC 2118, eski bir süpernova kalıntısı veya Avcı yakınındaki üstündev yıldız Rigel tarafından aydınlatılan bir gaz bulutu olduğuna inanılan çok sönük bir yansıma bulutsusu.
Gum 19, güney takımyıldızı Yelken yönünde yaklaşık olarak 22.000 ışık yılı uzaklıkta bulunan bir salma bulutsusu.
NGC 6164, Yeni Genel Katalog'da yer alan bir salma bulutsusudur. Gökyüzünde Cetvel takımyıldızı yönünde bulunur. İngiliz astronom John Herschel tarafından 1834 yılında 47,5 cm çaplı aynalı tip bir teleskopla keşfedilmiştir.
Simeis 147, Arabacı ve Boğa takımyıldızları arasındaki sınırda yer alan, yaklaşık olarak 3000 (±350) ışık yılı uzaklıkta bulunan bir süpernova kalıntısıdır. 1952 yılında Kırım Astrofizik Gözlemevi'nde Grigori Şayn ve ekibi tarafından bir Schmidt kamerası ve Hidrojen Alfa iletim yoluna yakın bir dar bant filtre kullanılarak keşfedildi. Son derece düşük parlaklığı nedeniyle gözlemlenmesi zordur.
IC 2944, Erboğa takımyıldızında yaklaşık olarak 6.500 ışık yılı (2.000 pc) uzaklıkta bulunan bir açık yıldız kümesi ve ilişkili bir salma bulutsusudur. 7 Mayıs 1904 tarihinde Royal Harwood Frost tarafından keşfedildi. Bulutsu, λ Centauri yıldızına yakın bir konumda bulunur ve yanlış bir şekilde Lambda Centauri Bulutsusu olarak da belirtilir. Genellikle aktif yıldız oluşum bölgesi olarak bilinen Bart damlacıkları içerir.
SN 1885A, gök bilimciler tarafından şu ana kadar Andromeda Gökadası'nda gözlemlenen tek süpernovadır. Bu süpernova, Samanyolu dışında gözlemlenen ilk süpernovadır, fakat o zamanlar ne kadar uzakta olduğu iyi anlaşılamamıştı. Aynı zamanda "Süpernova 1885" olarak da bilinir.
