Pembe oy
Pembe oy (lavanta oyu[1] olarak da adlandırılır) geyler ve lezbiyenler tarafından verilen oylardır ve genellikle bir oylama bloğu olarak kabul edilir. Britanya'da en yaygın olan kavram, gey ve lezbiyenlerin Demokratlara oy verme olasılığının önemli ölçüde daha yüksek olduğu ABD'ye,[1] Güney Afrika ve Avustralya gibi diğer birçok ülkeyle birlikte Kanada'ya yayılmıştır. Pembe oy, günümüzde Batı Avrupa'daki ülkelerde[2][3] iyi bir şekilde yerleşmiştir; gey ve lezbiyen seçmenler, özellikle sosyal demokrat partilere, sağ partilere oy vermeye ve Avrupa Birliği entegrasyonunu çok daha fazla desteklemeye daha eğilimlidir. Ayrıca siyasi partilere bağlı LGBT bireylerin oluşturduğu sosyo-politik hareketler ve siyasi gruplar da bulunmaktadır.
Birleşik Krallık
Ulusal İstatistik Ofisi'ne (ONS) göre, Birleşik Krallık'taki toplam nüfusun %1.00'i eşcinsel ve bu nedenle 480.000 kişi kendilerini gey veya lezbiyen olarak görüyor.[4]
Britanya'daki siyasi partiler artık pembe oy bankasını hedeflemekte ve eşcinsel toplumu kendi lehlerine oy vermeye ikna etmek için çeşitli propagandalar yapmaktadır.[5][6][7]
Pembe oyların önemi değişen zamanla birlikte oldukça artmıştır. Liberal Demokratlardan Charles Kennedy, "pembe oy" için adım attı ve hatta eşcinsel haklarını artırmanın yollarını vadetti.[8]
Amerika Birleşik Devletleri
Gallup tarafından hazırlanan bir araştırma raporuna göre; röportaj yapılan Amerikalılar, ABD'nin eşcinsel nüfusunun toplam nüfusun %23,2'si olduğunu tahmin ederken, en son anket Amerikalıların %5.6'sının kendisini LGBT olarak tanımladığını gösterdi.[9][10] Bu yüzdeler seçimlerde büyük rol oynamakta ve siyasi partiler bu pembe seçmenleri cezbetmek için her yolu denemekteler.[11][12] LGBT Demokratlar (Demokrat Parti ile bağlantılı) ve Log Cabin Cumhuriyetçileri (Cumhuriyetçi Parti ile bağlantılı), siyasette LGBT hakları konularını savunan en büyük Amerikan siyasi gruplarından ikisidir.
Değişen zaman
İngiltere'de pembe oylamanın gözle görülür etkisi ile Kanada'nın siyasi senaryosu da pembe oy siyasetini yakalamıştır. Bu yeni fikir, Avustralya'nın siyasi sisteminde de tartışma konusu haline gelmiştir.[13]
Güney Afrika gibi pembe oyların henüz bu kadar önem kazanmadığı ve eşcinsel topluluğa seçimlerde daha fazla önem verilmediği ülkeler de bulunmaktadır.[14]
LGBT seçmenleri arasında yapılan son anketler, queer oy kullanma alışkanlıklarının önceden düşünülenden daha karmaşık olduğunu ortaya çıkardı.[15]
Kaynakça
- ^ a b The Lavender Vote. Lesbians, Gay Men, and Bisexuals in American Electoral Politics. New York: NYU Press. 1996. ISBN 9780814735305. 20 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2022. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ Turnbull-Dugarte (2019). "The European lavender vote: Sexuality, ideology and vote choice in Western Europe". European Journal of Political Research. 59 (3): 517-537. doi:10.1111/1475-6765.12366.
- ^ Turnbull-Dugarte (2020). "Multidimensional issue preferences of the European lavender vote". European Journal of Public Policy: 1-22. doi:10.1080/13501763.2020.1804987.
- ^ BBC (23 Eylül 2010). "UK gay, lesbian and bisexual population revealed". BBC News. 12 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2022.
- ^ independent (4 Temmuz 2009). "Battle for pink vote gets poisonous". The Independent. Londra. 20 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2022.
- ^ guardian (6 Temmuz 2009). "Why Tories are winning the pink vote". The Guardian. Londra. 20 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2022.
- ^ telegraph (26 Şubat 2004). "Howard to woo 'pink vote' at gay summit". The Daily Telegraph. Londra. 20 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2022.
- ^ independent (6 Mart 2001). "Kennedy woos the 'pink vote' with pledge to extend gay rights". The Independent. Londra.
- ^ "What Percentage of Americans Are LGBT?". 3 Mart 2021. 3 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ "Americans Still Greatly Overestimate U.S. Gay Population". gallup.com. Gallup. 27 Haziran 2019. 27 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ağustos 2021.
- ^ The Advocate (26 Ekim 2004). Kerry Plans for Gay America.
- ^ Guardian (24 Şubat 2006). "The pink vote". The Guardian. Londra. 20 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2022.
- ^ onlineopinion. "The new pink vote". 23 Temmuz 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ timeslive. "Pink vote still up for grabs". 16 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Huneke (27 Ocak 2017). "Queering the Vote". LA Review of Books. 22 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2022.
