İçeriğe atla

Pelasglar

Yunanistan tarihi
dizisinin bir parçası
1681'de Genç Nicolaes Visscher tarafından Johann Lauremberg'in haritası dayanak alınarak hazırlanan Yunanistan haritası.
Neolitik Yunanistan
  • Neolitik Yunanistan
Yunan Tunç Çağı
Antik Yunanistan
Orta Çağ Yunanistanı
Erken Modern Yunanistan
Modern Yunanistan
İlgili maddeler
  • Adlar
  • Anayasa
  • Askeriye
  • Ekonomi
  • Sanat

Pelasg, Antik Yunanca metinlerde adı geçip (Pelasgoí, Pelasgós, Pelasgion - Πελασγικόν), Helen kavimleri gelmeden önce ana vatanları olan Kuzey ve Orta Yunanistan’da Girit ve Ege adalarında yaşayan bir halkın adıdır. Yunan kaynaklarında MÖ 5.-4. yüzyıllarda adları geçmekteyse de zamanla asimile olmuşlardır. Pelasgların Yunanların anlamadıkları bir dil konuştukları bilinmekteyse de bu dilin Hint-Avrupa dil ailesinden olup olmadığı, Yunan, Romen,[1] Arnavut dillerinin atası olup olmadığı genellikle milliyetçi bakış açılarıyla tartışılmıştır.

Tarihçe

Pelasglar büyük ihtimalle Helenlerin barbar olarak tanımladığı kavimlerden birisiydi (Lidyalı, Trak veya Fenikeli gibi), Helenlere karşı yaptıkları savaşta topraklarını da kaybetmişlerdir. Homer’in destanlarında (MÖ 8. yüzyıl) Pelasgların Epir, Güneydoğu Trakya, Argos, Pelopenez ve Girit’in yerli halkı olduğuna dair deliller bulunmaktaysa da hiçbir Yunan kaynağında Doğu Karadeniz’den Pelasg bölgesi olarak bahsedilmemektedir. Tabii ki bu durum, Helenlerin dillerini anlamadıkları Pelasglar hakkında yeteri kadar bilgi sahibi olmamalarından dahası henüz Karadeniz’i keşfetmediklerinden de kaynaklanıyor olabilir.[2]

Klâsik kaynaklarda Pelasg

Apollodorus, The Library 1. 9. 18, 2. 1. 1, 2. 4. 4; Apollodorus, The Library, "Epitome" 6. 15, 6. 15b; Apollonius Rhodius, Argonautica 1. 14, 1. 580, 1. 906, 1. 1024, 2. 1239, 3. 1323, 4. 243; Calli-machus, On the Bath of Pallas 51; Callimachus, Hymn to Delos 284; Callimachus, Hymn to Demeter 25; Homer İlyada 2. 681, 2. 840, 10. 429; Homer, The Odyssey 19. 177; Hyginus, Fabulae 16; Nonnus, Diony-siaca 29. 34, 47. 479, 47. 534, 47. 568, 47. 720; Ovid, Methamorphoses 7. 133, 12. 7, 12. 19, 12. 612, 13. 13, 13. 128, 13. 268, 3. 572, 14. 562[3]

  • Bunun üzerine Yunanlardan en güçlü olanları hangileridir diye bilgi toplamaya başladı. Aldığı bilgilere göre, Lakedaimonlularla Atinalılardı, biri Dorların başında geliyordu, öbürü İyonyalıların. Yunanistan'ın üstün ırkları bunlardı; İyonlar Pelasg'dan iniyorlardı. Dorlar ve Hellenlerden. Pelasglar topraklarından hiç ayrılmamışlardı (Herodot, Histories I. 56.1)
  • Minos, Miken ve Pelopenez uygarlıklarını yaratan Achaean'lierden birisi olan Halikarnas’lı Herodot, Pelasgların dilini anlamamaktadır (I. 57-58).

Köken teorileri

Anadolu

Çatalhöyük'te yapılan kazıların sonucunda James Mellaart (1955) ve F. Schachermeyr (1979) Pelasgların MÖ 4.000'li yıllarda Anadolu'dan Ege Denizi'ne göç eden Hint-Avrupa dil ve kültürüne sahip olmayan bir halk olmadığını iddia etmenin yanında Yunan soy ve kültürünün oluşumunda etkili olduklarını iddia etmişlerdir:

  • Yunanca'da bu dilden ödünçlenilen pek çok kelime bulunmaktadır.
  • Yunanistan'da Yunanca kökenli olmayan mevki adları (sonu "-nth-" ile biten Corinth, Probalinthos "-ns-" ile biten Tiryns, "-tt-" ile biten Attica, "-ss-" ile biten Larissa gibi)bulunmaktadır.
  • Yunan mitolojisindeki pek çok efsane ve tanrı (özellikle tanrıçalar) diğer Hint-Avrupa halklarınınkinden derin farklılıklar içermektedir.
  • Bugünkü Yunanistan coğrafyasında en tanınmış örneği Limni adasında bulunan başka dillerde yazılmış taş yazıtlar bulunmuştur. Bunlarda Etrüsk yazıtlarında kullanılan Eski İtalik alfabeye benzeyen Batı Yunan alfabesi kullanılmıştır.

Anadolu'nun yerli dillerinde (Pala dili ve Luvi dili gibi) kullanılan "-ss-" sesi gerekse Parnassus (Hititçe parna "ev") benzeri Anadolu kökenli pek çok toponim modern yazarlar tarafından tartışılmaya devam etmektedir. MÖ 7-3. yüzyıllar arasında yaşamış Etrüsklere ait 80 iskeletten alınan DNA örnekleri, Etrüsklerin genetiğinin bugünkü Anadolu Türkleri ile ilişkili olabileceğini ve Anadolu toplumunda sanılanın aksine birkaç bin yıllık genetik süreklilik olabileceğini göstermiştir.[4] Etrüskler gibi Anadolu kökenli olması muhtemel Pelasglar'ın varlığına dair fiziki bulguların azlığı tüm tahminlerin teori düzeyinde kalmasına sebep olmaktadır.

Helen

Pelasglar ve Helenler sonraki kuşak Yunanların atası olmuşsa da klasik metinlere farklı yorumlarda getirilmiştir. Bunlar:

  • Pelasglar'a yakıştırılan "barbar" kelimesinin iki anlamı olduğu "Hellen olmayan" ve "Helen kültürüne henüz vakıf olmayan. Bazı araştırmacılar Herodot'un[5] bu bölümde "dil değişimi" derken gerçekte "lehçe değişimi" demek istediğini iddia etmişlerdir.[6]

Diğer teoriler

  • Fransız yazar Zacharie Mayani (1899,-) Etrüskleri Arnavutlarla[7] ilişkilendirmiş ve Limni yazıtının bu bağlamda değerlendirmiştir.
  • .G. Tseretheli, R.V. Gordeziani, M. Abdushelishvili ve Dr. Zviad Gamsakhurdia gibi Gürcü araştırmacılar Pelasglarla Kolhis halkları ve kültürü arasında bağlantı kurmuşlardır. Hattiler gibi Kafkasya kökenli halkların Anadolu'ya Hint-Avrupalılardan önce geldiği düşünüldüğünde akla yakın gelmekteyse de ispat edilmemiştir.
  • Bulgar dilbilimci Georgie Pelasgları Trak halkıyla ilişkilendirmiştir.
  • Rumen araştırmacı Nicolae Densusianu Pelasgları proto-Latince konuşan bir halk olarak tanımlamış ve Dacia Preistorica adlı çalışmasında Limni taşını çözümlemeye çalışmıştır.

Arkeolojik bulgular

Arkeolojik bulgular Pelasgların kesinlikle İllyria halkının kültürü dışında başka halk kültürlerine benzerliklerinin bulunmadığını ortaya koymuştur. Yani, Pelasg dilinin sadece Arnavutça ile ilişkili olduğunu gösteren kanıtlar bulunmuştur. Örneğin "pyrgos" kelimesi bugünkü Arnavutçada hala kullanılıyor. Buna benzer Pelasg kelimeler sadece Arnavutça ile açıklanmaktadır. Limni adasında, 1885 yılında Kaminia'da Pelasglara ait olduğu sanılan bir yazıt bulunmuştur ve bugün Atina National Museum'da sergilenmektedir. Bazı araştırmacılar bu yazıtın ardından Pelasg dilinin Thrak, Etrüsk hatta Türk[8] diliyle benzerlikleri olduğuna dair bazı teoriler ortaya atmıştır.

Pelasg dili

Hesihio'nun bugün unutulan Pelasg dilinden Yunanca'ya geçen bazı kelimeleri içeren sözlüğünden alıntı:
aleifo - bulaştırdım
asamindos - banyo
astu – köy adı
atembo - darıldım
afnos - servet
balios - beyaz
bretas - heykel
gaia, ga – toprak, bölge
deyo - (toprağı) sularım
dunamai - yapabilirim
eiko – geri çekilirim
elaion - yağ
derapne – ev, konut
ide - orman
lahe - çukur
neos - tapınak
pyndax – vazonun dibi
pyrgos – kule

Notlar

  1. ^ "Dacia Preistorica, by Nicolae Densusianu in english". 5 Kasım 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2006. 
  2. ^ Özhan Öztürk. Karadeniz, 2005. s. EK XIII
  3. ^ Bibliografi derleme: Özhan Öztürk. a.g.e EK XIII
  4. ^ http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?artid=1181945 1 Ağustos 2013 tarihinde Archive.is sitesinde arşivlendi []
  5. ^ Herodot 1.57
  6. ^ (Herodotus on the Pelasgians and the Early Hellenes 30 Eylül 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. ve htt[p://www.dur.ac.uk/Classics/histos/1998/harrison.html Herodotus' Conception of Foreign Languages] 8 Aralık 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  7. ^ The Etruscans Begin to Speak (1961, translated by Patrick Evans 1962).
  8. ^ "Polat Kaya'nın teroileri 1997". 5 Ekim 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Kasım 2006. 

Kaynakça

  • Özhan Öztürk. Karadeniz: Ansiklopedik Sözlük. 2. Cilt. Heyamola Yayıncılık. Istanbul. 2005. ISBN 975-6121-00-9.
  • HERODOTOS. Herodot Tarihi. (2002), Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları. İstanbul
  • J. L. Myres, A History of the Pelasgian Theory, The Journal of Hellenic Studies © 1907
  • J.A.R Munro, Pelasgians and Ionians, The Journal of Hellenic Studies, 1934 - JSTOR
  • M.G. Abdushelishvili. The genesis of the aboriginal population of the Caucasus in the light of anthropological data, Tokyo, 1968
  • Milan Budimir, The Greeks and Pelasti (1950)
  • Milan Budimir, Pelasto - Slavica (1956)
  • Nicolae Densusianu, Dacia Preistorica Bükreş 1913
  • Jean Faucounau, Les Proto-Ioniens : histoire d'un peuple oublié & Les Origines Grecques à l'Age de Bronze, Paris 2001 & 2005
  • E.J. Furnee. Vorgriechisch-Kartvelisches: Studium zum ostmediterranen Subtrat nebst einem Versuch zu einer neuen pelasgischen Theorie, Leuven-Louvian, 1979
  • Rismag Gordeziani. Pre-Grecian and Georgian, Tbilisi, 1985 (in Georgian, German summary)
  • Donald A. Mackenzie, Myths of Crete and Pre-Hellenic Europe, 1917 reviewed 28 Ekim 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  • J. Melaart. The Neolithic of the Near East, London, 1975
  • F. Schachermeyr. Die Ägäische Frühzeit. Forschungsbericht über die Ausgrabungen im letzten Jahrzehnt und über ihre Ergebnisse für unser Geschichtsbild. Bd. I. Die Vormykenischen Perioden des Griechischen Festlandes und der Kykladen, Vienna, 1979
  • Akaki Urushadze. The Country of the Enchantress Media, Tbilisi, 1984, 25 pp (in Russian and English)
  • Aristeidē P. Kollia. "Arvanites kai hē katagōgē tōn Hellēnōn : historikē, laographikē, politistikē, glōssologikē episkopisē , Athens : [A.P. Kollias], 1985, [i.e. 1986]
  • Robert d’Angély: "L’ENIGME"
  • Robert d'Angély. Des Thraces & des Illyriens à Homère Nicariu, Corsica : Cismonte è Pumonti, c1990
  • Robert d'Angély. Grammaire albanaise comparée Paris : [Solange d'Angély], 1998
  • Nermin Vlora Falaschi. L'Etrusco lingua viva Roma : Bardi, 1989
  • Giuseppe Catapano. Thot Parlava Albanese Roma : Bardi, 1988
  • Marchiano Stanislao. I Pelasgi e la loro lingua (1888)
  • Mathieu Aref. Albanie ou l'incroyable odyssée d'un peuple préhellénique (2003)
  • Mathieu Aref. Grèce : (Mycéniens = Pélasges) ou la solution d'une énigme (2004)
  • A. Fol. Trakijskijat orfizam, Sofia, 1986
  • V. Georgiev. Trakite i tehnijat ezik, Sofia, 1977

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Lidya</span> Anadoluda Tunç Çağının sonlarından başlayarak MÖ VI. yüzyıla kadar hüküm süren Lidya medeniyetinin merkezini oluşturan tarihî bölge

Lidya, Anadolu'da Tunç Çağı'nın sonlarından başlayarak MÖ 6. yüzyıla kadar hüküm süren Lidya medeniyetinin merkezini oluşturan tarihî bölge. Esas olarak Gediz Nehri ve Küçük Menderes vadilerini kapsayan, günümüzde yaklaşık olarak Manisa ve Uşak illerine denk gelen bölgedir. Lidya medeniyetinin tarih sahnesinden çekilmesinden sonra da Roma İmparatorluğu dönemine kadar bu isimle anılmıştır. Kuzeyinde Misya, güneyinde Karya, doğusunda Frigya, batısında ise İyonya bölgeleri bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Anadolu</span> Türkiye topraklarının büyük bölümünü oluşturan Batı Asya yarımadası

Anadolu, Anadolu Yarımadası veya coğrafi olarak Asya Kıtası'nın tüm özelliklerini içerdiğinden Küçük Asya, Asya kıtasının en batısında Karadeniz, Akdeniz ve Ege denizi arasında kalan yaklaşık 755.000 km²'lik bir alanı kaplayan dağlık bir yarımadadır.

<span class="mw-page-title-main">Yunanca</span> Hint-Avrupa dili

Yunanca (Yunanca: Ελληνικά Elliniká veya Eλληνική γλώσσα Ellinikí Glóssa

<span class="mw-page-title-main">Homeros</span>

Homeros Antik Çağ'da yaşamış İyonyalı ozan. Batı edebiyatının ilk büyük eserleri kabul edilen İlyada ve Odysseia destanlarının yazarı veya derleyicisi olduğu kabul edilmektedir. Smyrna (İzmir) bölgesinde yaşamış olduğu sanılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Etrüskler</span> Antik İtalyada Roma öncesi uygarlık

Etrüskler, İtalya'nın Tiber ile Arno nehirleri arasında yer alan Etruria bölgesinde yaşamış ve MÖ 6. yüzyıla dek varlığını sürdürmüş bir halk olup Antik Romalılar tarafından Etrusci veya Tusci adlarıyla tanımlanmışken Yunanlar Tyrrhen, Tyrsen diye tanımlamıştır. Kendilerine Rasena diyen Etrüsk halkının bir kısmı ve kültürü zamanla Roma İmparatorluğu içinde erimiştir. Etrüskler İtalya'da dönemlerindeki diğer kavimlerden çok daha ileri bir uygarlık düzeyindeydiler. Roma uygarlığının, Etrüsk mitolojisindeki ilahlardan, hukukundan yol yapım tekniklerine kadar, kökünü hemen hemen tümüyle Etrüsk uygarlığından almış olduğu günümüzde saptanmış durumdadır. Etrüskler'in dini, Ciceronun değindiği gibi, vahyedilmiş bir dindi ve 12'li sistemi baz alan bir inisiyatik örgütlenmeleri vardı.

<span class="mw-page-title-main">Pontus</span> Karadenizin güney kıyısında, günümüz Türkiyesinin Doğu Karadeniz Bölgesinde yer alan bir bölge

Pontus Karadeniz'in güney kıyısında, günümüz Türkiye'sinin Doğu Karadeniz Bölgesi'nde yer alan bir bölgedir. Bu ad bölgenin kıyıları ve iç kesimlerinde yer alan dağlar için, Arkaik Dönem itibarıyla burayı kolonileştiren Grekler tarafından Karadeniz'in Grekçe ismi olan: Πόντος Εὔξεινος, Pontos Eukseinos 'dan türetilerek verilmiştir. Daha sonra Eshilos'un Persler eseri ve Herodot'un Herodot Tarihi eseri dönemlerinde sadeleşerek Pontos adı kullanılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Karya</span>

Karya, Anadolu'nun güneybatısında günümüzde Muğla kuzey kısımları Denizli güneyi ve içerideki bölgeye denk gelen coğrafyanın eski çağlardaki ismi. Bölgenin oluşumu Antik Yunan kavimlerinin Anadolu'nun Ege kıyılarında koloniler kurmaya başlamalarından öncesine dayanmaktadır ve bir uygarlık düzeyi yaratmış olan Karyalıların Anadolu'nun yerli halkı olduğu konusunda tarihçiler arasındaki mutabakat genişlemektedir.

Kâzım Mirşan, inşaat mühendisi ve Türk tarihi, özellikle ön Türkler ile ilgili araştırmaları ile tanınan araştırmacı.

<span class="mw-page-title-main">Limni</span> Kuzey Egede bulunan Yunanistana bağlı ada

Limni veya Ilımlı Kuzeydoğu Ege Yunan adaları grubuna giren, Gökçeada'nın güneybatısında bulunan Yunan adasıdır.

<i>Herodot Tarihi</i>

Histories, Herodot'un Batı edebiyatı'nda tarihin kurucu eseri olarak kabul edilir. Tamamen tarafsız bir kayıt olmasa da, Batı'nın bu konulardaki en önemli kaynaklarından biri olmaya devam etmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Keltler</span> antik hint-avrupa kabileler topluluğu

Keltler Tarih öncesi ve İlk Çağ döneminde Avrupa'da yaşayan ve günümüzde altı ulustan oluşan bir halktır. Dört bin yıl kadar önce Keltler, anavatanları olan Orta Avrupa'dan göç ederek özellikle Büyük Britanya Adaları'na, İspanya'ya ve Galya'ya yerleştiler.

<span class="mw-page-title-main">Likya</span> Anadolunun Teke Yarımadasının antik dönemdeki adı

Likya veya Lisiya , M.Ö. 15-14. yüzyıldan M.Ö. 546'ya kadar Anadolu'nun Teke Yarımadası'nda varlık göstermiş ulustur. Likya, aynı zamanda bu bölgedeki antik kentlerin oluşturduğu bir federasyon ve daha sonra da Roma İmparatorluğu’nun bir eyaletidir. "Işık Ülkesi" anlamına gelen Likya, Antalya ve Muğla illeri ile Burdur ilinin iç kısımlarında, Akdeniz'e sınır olan bir bölgede yer alıyordu. Antik Mısır'ın Geç Tunç Çağı kayıtları ve Hitit İmparatorluğu'na ait tarihi belgelerde adından bahsedilen bir devlettir. Hitit kayıtlarında adı Lukka olarak geçmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Frigler</span> Antik Hint-Avrupa halkı

Frigler, Antik Çağ'da Orta Anadolu'da yaşamış Hint-Avrupa kökenli bir halk. Hititlerin MÖ 1200 civarında yıkılmasından sonra muhtemelen Güneydoğu Avrupa'dan bölgeye gelmişlerdir. Herodot ve Strabon gibi antik yazarların verdikleri bilgiler, dilbilim bulguları ve Güneydoğu Avrupa halkları ile aralarındaki maddi kültür benzerlikleri nedeniyle Friglerin Avrupa kökenli oldukları düşünülmektedir. Makedonyalıların komşuları olan ve Avrupa'da oturdukları sırada Brigler adını taşıyan Frigler, Makedonya ve Trakya'dan Boğazlar yolu ile Anadolu'ya göç eden Trak boylarından biriydi.

<span class="mw-page-title-main">Klasik Antik Çağ</span>

Klasik antik çağ, MÖ 8. yüzyıl ile MS 5. yüzyıl arasındaki Greko-Romen dünyası denen, Antik Yunanistan ve Antik Roma'nın iç içe geçmiş uygarlıklarını kapsayan, Akdeniz merkezli kültürel tarih dönemidir. Bu çağ, hem Yunan hem de Roma toplumlarının geliştiği ve Avrupa, Kuzey Afrika ve Batı Asya'nın büyük bölümünü etkileyen bir dönemdir.

<span class="mw-page-title-main">Hattiler</span> Antik Anadolu uygarlığı

Hattiler (URUHa-at-ti), M.Ö. 2500-2000/1700 yıllarında Anadolu'da yaşamış bir uygarlık. Anadolu Yarımadası'nın bilinen en eski adı Hatti ülkesi'dir. İlk defa Mezopotamya yazılı kaynaklarında Akad sülalesi döneminde kullanılan bu adlandırma, M.Ö. 7. yüzyıl Asur yıllıklarında görüldüğü üzere, M.Ö. 630 tarihlerine değin süregelmiştir. Böylece Anadolu en az 1.500 yıl boyunca Hatti ülkesi olarak tanındı. Bu ad o denli yerleşmişti ki Anadolu'da Hattilerden sonra yaşayan Hititler yaşadıkları ülkeden söz ederlerken, Hatti ülkesi deyimini kullandılar. Bu ve bazı arkeolojik bulgular nedeniyle uzun yıllar boyunca Hititler ve Hattilerin aynı ırk ya da akraba ırklar oldukları varsayıldı.

Batı Anadolu Uygarlığı - Erken Tunç Çağı devrinde, yani 3000-1200 yıl Milattan once Batı Anadolu sahili kültürü’nün şartlı adıdır. Şimdiye kadar batı kültürü zayıf anlaşılmıştır - özellikle Truva, Beycesultan, Limantepe gibi en önemli şehirler tanınır. Ayrıca küçük şehirler: Tepekule, Bayraklı, Panaztepe Gediz ve birçok başka şehirler de tanınır.

<span class="mw-page-title-main">Yakın Doğu Kavimler Göçü MÖ 1900</span>

MÖ 1900'lü yıllarda bir dizi olay, Doğu Anadolu Bölgesi'nden Ege Denizi'ne kadar bir tahribat meydana getirdi. Bu tahribat ticaret yollarını takip ederek ardında yanmış, yıkılmış şehirler bıraktı. Teoriye göre bu tahribattan etkilenen Hint-Avrupa halkları kitlesel göçlerle Yunanistan'a geldiler oradaki Helen olmayan halk ile yer değiştirerek Miken Uygarlığı'nın atası oldular. Hakkında çok az şey bilinen Helen olmayan bu halk muhtemelen Pelasglardı. Her ne kadar Pelasglar Helenlerin arasında asimile oldularsa da, dillerinde kullandıkları yer adlarının -nthos, -ssos, -ndos ekleri günümüzde açık şekilde biliniyor.

Larissa, Larisa Frikonis veya daha eski kaynaklarda çoğu kez Larisa, İzmir'in Menemen ilçesi, Buruncuk köyü yakınında bir antik kenttir. Ege Bölgesi'nin en eski kentlerinden biridir. Bir Helen boyu olan Aiollerin doğu Ege kıyısındaki on iki kentinden biri sayılır.

<span class="mw-page-title-main">Etrüsklerin kökeni</span> Antik İtalyan uygarlığına ilişkin teoriler

Etrüsklerin kökeni, İtalya Yarımadasında ortaya çıkan Etrüsk kavminin hangi bölgeden göç ettiği ve etnik kökeninin hangi antik topluluklara dayandığıyla ilgili araştırmaları içerir. Bilim insanları görüş birliğine varamamışlardır. Etrüsklerin çağdaşı tarihçiler tarafından ortaya konulmuş kaynaklara dayanarak; Etrüsklerin İtalya Yarımadası'ndaki yerli arkeolojik kültürlerden türediği, bölgeye Lidya (Herodot) veya Teselya'dan göçmüş olmaları ve Alpler'in kuzeyinde yaşamış Retsiyalılara dayandıkları öne sürülmüştür.

Frig dili, klasik antik çağda Anadolu'da konuşulan ve Frig medeniyetinin resmi dili olan bir Hint-Avrupa diliydi.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.