İçeriğe atla

Pehlevî İranı

Pehlevî İranı
کشور شاهنشاهی ایران (Farsça)
Kešvar-e Šâhanšâh-ye Irân
1925-1979
Slogan
مرا داد فرمود و خود داور است
Marā dād farmud o Khod dāvar ast
"Bana emrettiği adalet, beni yargılayacağı gibi"
Millî marş
(1933-1979)
سرود شاهنشاهی ایران
Sorud-e Shāhanshāhi-ye Irān
"İran Şehinşahlığı Marşı"
BaşkentTahran
Resmî dil(ler)Farsça
Resmî din
Şia
DemonimFars (21 Mart 1935'e kadar)
İranlı (22 Mart 1935'ten sonra)
HükûmetÜniter parlamenter anayasal monarşi
Şahenşah 
• 1925-1941
Rıza Pehlevi
• 1941-1979
Muhammed Rızâ Pehlevî
Başbakan 
• 1925-1926
Muhammed Ali Furuği (ilk)
• 1979
Şapur Bahtiyar (son)
Yasama organıUlusal Danışma Meclisi (tek meclisli yasama organı olarak; 1925-1949)
Meclis (çift meclisli yasama organı olarak; 1949-1979)
Senato
Ulusal Danışma Meclisi
Tarihî dönemİki savaş arası dönemII. Dünya SavaşıSoğuk Savaş
• Kuruluşu
15 Aralık 1925
25 Ağustos - 17 Eylül 1941
24 Ekim 1945
19 Ağustos 1953
26 Ocak 1963
1979
Yüzölçümü
1.648.000 km2
Para birimiİran riyali (IRR · ریال)
Öncüller
Ardıllar
Kaçar Devleti
İran Geçici Hükûmeti

İran Şehinşah Devleti (Farsça: کشور شاهنشاهی ایران romanize: Kešvar-e Šâhanšâhi-ye Irân)[3] ya da yaygın ismiyle Pehlevi İranı, 1925 yılından İran Devrimi'nin bir sonucu olarak monarşinin devrildiği 1979 yılına kadar varlığını sürdürmüş devlet.

Tarihçe

Kuruluş

Cumhurbaşkanı Mustafa Kemal Atatürk ve İran Şahı Rıza Pehlevi

1925 yılında İran Kazak Tugayı'nın eski bir tuğgenerali olan Rıza Han (1919 yılında soyadını Pehlevi olarak seçmiştir.)[4] tarafından Kaçar Hanedanı'ndan Ahmed Şah Kaçar'ı tahttan indirdi ve kendini Şah ilan etti.[5] 15 Aralık 1925'te krallık yeminini etti ve Kaçar İranı'na son verdi.[6] Başlangıçta, Pehlevi çağdaşı Atatürk'ün Türkiye'de yaptığı gibi cumhuriyet ilan etmeyi planlamıştı. Ancak İngilizler ve din adamlarının muhalefeti karşısında bu fikirden vazgeçti.[7] 1930'lu yıllarda Rıza Pehlevi'nin aşırı laik ve milliyetçi tavırları orta ve burjuva sınıfı tarafından beğenilse de muhafazakar dindar kesim tarafından tepki topladı. 1935'te Rıza Şah ülkenin demonimini İranlı olarak değiştirdiği ve Batılı ülkelerin de buna göre değişiklikler yapması hakkında bir kararname yayımladı. Daha sonrasında oğlu Muhammed Rıza Pehlevi 1959'da hem İranlı hem de Fars'ın kabul edilebilir olduğunu ve birbirinin yerine kullanılabileceğini açıkladı.

Anglo-Pers Petrol Şirketi neredeyse bütün İran'ın petrollerini kontrol ediyor olsa da I. Dünya Savaşı'nda İngiltere ve Rusya'nın işgali ve İngilizlerin bunu örtbas etmeye çalışması[8] nedeniyle Rıza Şah İngiliz ve Sovyet şirketlerine sözleşme vermekten kaçındı ve Almanya, İtalya gibi Avrupa ülkelerinden teknik yardım almayı tercih etti.

II. Dünya Savaşı

Rıza Pehlevi'nin bu Sovyetler Birliği'ne ve Birleşik Krallık'a karşı soğuk tavırları yüzünden Birleşik Krallık Rıza Pehlevi tarafsız olduklarını açıkladıkları halde İran'daki Alman mühendis ve teknisyenlerin Huzistan'daki İngiliz petrol tesislerini sabote etmeye çalışan casuslar olduğunu iddia etti ve İran'daki tüm Alman vatandaşlarının sınır dışı edilmesini talep etti. Ancak Rıza Şah bunun kalkınma projelerini olumsuz etkileyeceğini iddia ederek reddetti.

Nazi Almanyası'nın Molotov-Ribbentrop Paktı'nı çiğneyip Sovyetler Birliği'ne saldırmasının ardından SSCB Müttefiklerle ittifak kurdu ve Temmuz 1941'de İngilizler, İran'ın tüm tekrar Almanları İran'dan sınır dışı etmesini istedi. Rıza Şah bunu reddetti. Buna karşılık olarak 25 Ağustos 1941'de Sovyetler ve İngilizler sürpriz bir şekilde İran'ı işgal etmeye başladı ve İran 1 haftadan kısa bir sürede teslim oldu ve Rıza Şah Pevlevi Güney Afrika'ya kaçtı.[9] İstila'nın nedeni her ne kadar Alman yanlılığı olarak gösterilse de asıl nedeni Pers koridorundan SSCB'ye tedarik sağlamak, İran petrollerini güvenceye almaktı. İşgalin ardından 16 Eylül 1941'de Rıza Şah tahttan çekildi ve yerine 21 yaşındaki oğlu Muhammed Rıza Pehlevi geçti.[10][11][12]

Muhammed Rıza Pehlevi dönemi

Bu olaylardan sonra II. Dünya Savaşı boyunca İran'da SSCB'ye Amerikan ve İngiliz tedariklerinin ulaştırıldı, 120.000 Polonyalı mültecinin ve Polonya Sürgün Hükûmeti'ne bağlı Anders'ın Ordusu'nu barındırılıldı.[13] 13 Eylül 1943'te Müttefikler İran'dan tamamen çekileceklerini deklare etti.[14] Fakat savaştan sonra SSCB askelerini İran'dan çekmedi ve kuzeybatı İran'da Azerbaycan Millî Hükûmeti ve Mahabad Cumhuriyeti adındaki kukla devlet kurdu. Bu olay, Soğuk Savaş'ın ilk çatışmalarından biri olarak sayılır. İran'ın SSCB'nin çekilmesi karşılığında petrol imtiyazları sözü vermesiyle Mayıs 1946'da SSCB'nin tamamen çekilmesiyle kriz sona erdi. İki kukla devlet kısa sürede yıkıldı ve petrol tavizler daha sonra iptal edildi.

Ajax Operasyonu

Muhammed Rıza Pehlevi babasının reform politikalarını sürdürmek istedi fakat İran Senatosu tarafından 12 oyla 1951 yılında başkan seçilen vatanperver Muhammed Musaddık'ın muhalefeti ile uğraşmak zorunda kaldı. Musaddık yüzünden ülkeden kaçmak zorunda kalan Birleşik Krallık ve Amerika Birleşik Devletleri Ağustos 1953'te Musaddık'a karşı bir darbeden sonra ülkesine geri döndü. Musaddık daha sonra Şah yanlısı ordu güçleri tarafından tutuklandı.[15]

Ak Devrim

Musaddık iktidarının sonundan İslâm Devrimi'ne uzanan süreçte büyük önem taşıyan gelişmelerden biri Şah'ın 1962 yılında gündeme getirdiği “Ak Devrim” adını verdiği reform paketidir. Ülkede siyasi istikrarı sağlayan Şah Muhammed Rıza, petrol gelirinin de yardımıyla sosyo-ekonomik yapıyı sarsıcı biçimde değiştirmekteydi. Bir yandan istihdam artıp, ücretler yükselirken sanayi toplumuna hızlı geçişin sancıları çok güçlü bir şekilde kendini hissettiriyordu. Köylerinden ayrılan milyonlarca topraksız köylü şehirlerin etrafındaki gecekondu bölgelerinde toplanmaktaydı. Bir yandan yeni üretim biçimlerine bağlı olarak ortaya çıkan bir sanayi burjuvazisi giderek zenginleşirken yoksul, işsiz ve umutsuz, ekonomik olduğu kadar siyasal olarak da dışlanmış milyonlar da büyük kentlerin dışında öfkeli bir muhalefetin koşullarını oluşturuyordu. 1953'ün şaşkınlığıyla bölünüp gücünü yitiren sol, bu kitlelerle ilişki kuramazken; ulemanın etkinliği giderek artmaktaydı.

Şah'ın modern kapitalizm yolunda ilerlemek için yürürlüğe koymaya çalıştığı reform ise çarşı ya da bazargan adı verilen ve geleneksel olarak İran'ın siyasal, toplumsal yaşamında büyük önem taşıyan küçük ve orta sınıf esnafın, toprak sahiplerinin ve ulemanın tepkisini çekti. Toprak reformu, seçim reformu ve kadınlara oy hakkının tanınması, devlet işletmelerinin hisselerinin belirli oranda satılması gibi düzenlemeleri içeren Ak Devrim böylelikle tarıma dayalı ekonomiyi devre dışı bırakıp, toprak sahiplerini sanayi yatırımlarına yönelterek sağlam bir kapitalist ekonomik yapı kurmayı hedefliyordu. Ayrıca Şah'ın ulus inşa süreci için bir engel olarak gördüğü çarşı da bu şekilde tasfiye edilebilecekti. Yine bu hedef doğrultusunda eğitim, sağlık gibi alanlarda çeşitli düzenlemeler öngörülmekteydi. Bunun dış politikadaki yansımaları da İran'ın giderek bölgede ABD’nin jandarması rolüne soyunması şeklinde gerçekleşti. 1970'lerde petrol fiyatlarının aşırı artmasıyla bir yandan içerideki modernleşme hamlesini ve bir sanayi atılımını finanse eden İran, bir yandan da satın aldığı gelişmiş silahlarla askerî güç haline gelerek Basra Körfezi'ndeki askeri varlığını fiilen pekiştiriyordu.

Söz konusu reformların tehdit ettiği sınıflar ve kadınların oy hakkı başta olmak üzere bazı yeniliklere karşı çıkan ulemanın kurduğu ittifak, mutsuz yoksul kitlelerin öfkesiyle birleşerek Devrim'e ulaşan süreçte geri dönülmesi zor bir dönemecin aşılmasına neden oldu. Seçim reformuna ulemanın tepki göstermesiyle başlayan olaylar sonucunda pek çok kişi öldü. Bu olaylar sırasında, 1979 Devrimi'nin manevî önderi haline gelecek din adamı Ayetullah Humeynî de siyasal bir önder olarak sivrilmekteydi. Humeynî olaylardan sorumlu tutularak tutuklandı, 18 ay hapiste tutuldu. 1964'te bırakılmasından sonra Humeynî, ABD hükûmetini açıkça eleştirdi. Şah, General Hasan Pakravan'ın yönlendirmesiyle Humeynî'yi sürgüne yolladı. Humeynî önce Türkiye'ye, sonra Irak'a, en sonunda ise Fransa'ya gitti. Sürgünde Şah'ı eleştirmeye devam etti.

İran Devrimi

1970'lerin ortalarında, artan petrol gelirlerine güvenen Muhammed Rıza, ülkesinin ilerlemesi ve Beyaz Devrim reformlarınca bir dizi daha hırslı ve daha cesur planlara başladı. Ancak sosyoekonomik ilerlemeler din adamlarını rahatsız etti. İnsanlar İslamî ilkelere bağlı bir ideoloji altında toplanmaya başladı. Ayetullah Humeyni de bunun lideri oldu. Pehlevi rejimi 1978 ve 1979'daki büyük ayaklanmaların ardından yıkıldı.

Muhammed Rıza Pehlevi ülkeden kaçtı. Ardından tedavi görmek için Mısır'a, Meksika'ya, Amerika'ya ardından Panama'ya gitti. En sonunda Enver Sedat'ın onur konuğu olarak ailesiyle Mısır'a yerleşti. Ölümünün ardından Prens Rıza Pehlevi hanedanın varisi oldu.[16]

Kaynakça

  1. ^ Whitney Smith (1980), Flags and Arms across the World, McGraw-Hill, ISBN 978-0-07-059094-6
  2. ^ https://www.fotw.info/flags/ir_imp64.html 2 Nisan 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. "Flags of the World: Iranian Empire (Pahlavi Dynasty, 1964–1979)"
  3. ^ "IRAN: Keshvaré Shahanshahiyé Irân", The Statesman's Year-Book 1978–79, Springer, 2016, pp. 674–682, ISBN 9780230271074
  4. ^ Chehabi, H. E. (2020). Onomastic Reforms: Family Names and State-Building in Iran. Harvard University Press. ISBN 9780674248199.
  5. ^ Ansari, Ali M. (2003). Modern Iran Since 1921: The Pahlavis and After. Longman. p. 36. ISBN 978-0-582-35685-6.
  6. ^ Aghaie, Kamran Scot The Martyrs of Karbala: Shi'i Symbols and Rituals in Modern Iran
  7. ^ Curtis, Glenn E.; Hooglund, Eric. Iran: A Country Study: A Country Study. Government Printing Office. p. 27. ISBN 978-0-8444-1187-3.
  8. ^ "I. Dünya Savaşı'nda İran Coğrafyasında Etnik, Dinî ve Siyasî Nüfûz Mücadeleleri". 3 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2022. 
  9. ^ Glenn E. Curtis, Eric Hooglund; US Government Printing Office (2008). Iran: A Country Study. U.S. Government Printing Office. p. 30. ISBN 978-0-8444-1187-3.
  10. ^ Farrokh, Kaveh (2011). Iran at War: 1500–1988. ISBN 978-1-78096-221-4.
  11. ^ David S. Sorenson (2013). An Introduction to the Modern Middle East: History, Religion, Political Economy, Politics. Westview Press. p. 206. ISBN 978-0-8133-4922-0.
  12. ^ Iran: Foreign Policy & Government Guide. International Business Publications. 2009. p. 53. ISBN 978-0-7397-9354-1.
  13. ^ T.H. Vail Motter; U nited States Army Center of Military History (1952). United States Army in World War II the Middle East Theater the Persian Corridor and Aid to Russia 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. CMH
  14. ^ Jessup, John E. (1989). A Chronology of Conflict and Resolution, 1945–1985. New York: Greenwood Press. ISBN 0-313-24308-5.
  15. ^ "New U.S. Documents Confirm British Approached U.S. in Late 1952 About Ousting Mosaddeq" 16 Aralık 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. National Security Archive. 8 Ağustos 2017.
  16. ^ "The Imperial Coronation of Iran". www.farahpahlavi.org (İngilizce). 7 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2022. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">İran</span> Batı Asyada bir ülke

İran (Farsça:

<span class="mw-page-title-main">Ruhullah Humeyni</span> İran İslam Cumhuriyetinin ilk dinî lideri

Ruhullah Humeyni, İranlı siyasetçi ve Şii din adamı. Ayetullah Humeyni olarak da anılır. İran İslam Devrimi'nin siyasi ve ruhani lideriydi. Muhammed Rıza Pehlevi rejimine son verip İslam Cumhuriyeti'ni kurdu ve devrimden sonraki tüm dinî ve siyasi yetkileri elinde tuttu.

<span class="mw-page-title-main">Muhammed Rızâ Pehlevî</span> Pehlevi Hanedanından son İran şahı

Muhammed Rızâ Pehlevî, 1941'den, ülkesini terk ettiği 1979'a kadar tahtta kalan İran şahıdır. Batı yanlısı bir dış politika izleyen Pehlevi, İran'ın son Monarşik lideridir. Şehinşah ve Sayeh-eh-Hodah gibi imparatorluk unvanları vardır.

<span class="mw-page-title-main">Ajax Operasyonu</span>

Ajax Operasyonu, Birleşik Krallık ve ABD tarafından, İran'ın demokratik olarak seçilen milliyetçi kabine ve başbakan Muhammed Musaddık'ı devirmek ve Pehlevi ailesini yeniden iktidara getirmek amacıyla düzenlenen örtülü harekâttır. Operasyon ayrıca ABD'nin barış zamanında yabancı bir hükûmeti devirmek için giriştiği ilk gizli eylemdi.

<span class="mw-page-title-main">Rıza Pehlevi</span> Pehlevi Hanedanından İran şahı

Rıza Şah Pehlevi, 1925-1941 arasında İran'ın şahı. Büyük Rıza Şah adıyla da tanınır. Kaçar Hanedanı'nın son şahı olan Ahmed Kaçar'ı devirerek Pehlevi Hanedanı'nı kurdu. Kurduğu Pehlevi rejimi laik, milliyetçi, militarist ve anti-komünist bir rejimdi.

<span class="mw-page-title-main">Muhammed Musaddık</span> Dışarıdan destekli darbe ile iktidardan düşürülen İran Başbakanı

Muhammed Hidâyet Musaddık (

Tudeh Partisi veya Tude Partisi, İran'da kurulan bir komünist partidir. Tam ismi İran Kitlelerinin Partisi'dir. Sovyetler Birliği Komünist Partisi'yle yakın ilişki içinde olmuştur. Tudeh, 1953 yılında başbakan Musaddık rejimine karşı yapılan darbeyle ve daha sonra Ruhullah Humeyni tarafından sürdürülen tasfiyelerle etkisizleştirilene kadar, İran'daki başlıca politik partilerden biri konumundaydı.

<span class="mw-page-title-main">Pehlevî Hanedanı</span> 1925-1979 yılları arasında İranı yöneten hanedan

Pehlevî Hanedanı, İran Şahanşah Devleti'ne 54 yıl boyunca hükmetmiş Mazenderan kökenli hanedan.

<span class="mw-page-title-main">Ebu'l-Kasım Hoyî</span>

Büyük Ayetullah Seyyid Ebu'l-Kasım Hoyî el-Musevi 19 Kasım 1899 - 8 Ağustos 1992) İranlı-Iraklı Şii bir merciydi. Hoyî, en etkili Şii alimlerden biri olarak kabul edilir.

İran'da lâiklik, başlangıcı Pehlevi Hanedanı'ndan Şah Rıza Pehlevi'nin tahta çıktığı 1925 yılına uzanan bir tarihe sahiptir. İran'da laiklik bir devlet politikası olarak uygulanmaya başladıktan sonra hicab adı verilen başörtüsü ve çador adı verilen çarşaf adlı giysilerle birlikte dinsel bayramlar olan Muharrem ve Aşure gibi kutlamalar, din adamlarının umuma açık yerlerde vaaz vermeleri yasaklandı, cami eylemleri yoğun biçimde engellendi ve düzenlendi.

<span class="mw-page-title-main">Fevziye bint Fuad</span>

Fevziye bint Fuad veya bilinen adıyla Fevziye Pehlevi, İran Şahı Muhammed Rıza Pehlevi'nin ilk eşi olan İran kraliçesi ve Mısırlı prenses.

<span class="mw-page-title-main">Hasan Ruhani</span> 7. İran cumhurbaşkanı

Hasan Ruhani, İranlı siyasetçi, din adamı, hukukçu ve İran'ın 7. cumhurbaşkanı.

<span class="mw-page-title-main">Şapur Bahtiyar</span> İslami rejime muhalif eski İran Başbakanı

Şapur Bahtiyar, (Farsça: شاپور بختیار

<span class="mw-page-title-main">Mehdi Bazergan</span> 75. İran Başbakanı

Mehdi Bazergan, İranlı akademisyen, uzun zamandan beri demokrasi yanlısı bir eylemci ve İran'ın geçici hükûmetinin başındaydı ve 1979 İran Devrimi'nden sonra İran'ın ilk başbakanı oldu. Kasım 1979'da İran rehine krizi olayını protesto etmek ve hükûmetinin bunu önleme konusundaki başarısızlığının ardından başbakanlık görevinden istifa etti.

<span class="mw-page-title-main">İran Jandarması</span> İran eski askeri kolluk kuvveti

İran Jandarması, İran'da kırsal kesimde ve karayollarda kamu güvenliğini sağlamaktan sorumlu askerî bir kolluk teşkilatıydı. Paramiliter bir güç olarak, 1910'da Kaçar Hanedanı sırasında kuruldu ve 1921'de Pehlevi Hanedanı'na kadar siyasette önemli bir rol oynamıştır. Başlangıçta anayasal bir ordu olarak kurulan güç, hem geleneksel polis görevlerini yerine getirmek hem de haydut kuvvetlerine karşı mücadele etmek için İsveçli subaylar istihdam etti.

<span class="mw-page-title-main">Beyaz Devrim</span> 1963te İranda gerçekleşen bir dizi reform

Beyaz Devrim veya İnkılâb-ı Sefid, İran'da 1963'te Muhammed Rıza Şah Pehlevi tarafından başlatılan ve 1979'a kadar süren geniş kapsamlı bir ulusal kalkınma programıydı. İran'ı ekonomik ve endüstriyel bir güce dönüştürmeyi amaçlıyordu. Toprak sahiplerinin sanayi kuruluşlarına ortak olması karşılığında devletleştirilen araziler parçalanarak köylülere dağıtıldı. Ayrıca hava, kara ve demir yolları ağının genişletilmesini, bir dizi baraj ve sulama projesini, sıtma gibi hastalıkların kökünün kazınmasını, kadınlara oy hakkı verilmesini, sanayinin geliştirilmesini ve toprak reformunu kapsayan bu programla birlikte kırsal alanlara sağlık ve eğitim hizmetlerini götürecek bir örgütlenmeyi başlattı. Reformlar geleneksel toprak sahibi sınıfların zenginliğini ve etkisini altüst etti, kırsal ekonomileri değiştirdi, hızlı kentleşme ve Batılılaşmaya yol açtı. 1960'larda ve 1970'lerde Şah, daha bağımsız bir dış politika geliştirmeye çalıştı, Sovyetler Birliği ve Doğu Avrupa ülkeleriyle ilişkiler kurdu. Sonraki yıllarda, İranlılar için kişi başına düşen gelir büyük ölçüde arttı ve petrol geliri, endüstriyel kalkınma projeleri için devlet finansmanında muazzam bir artışa neden oldu.

<span class="mw-page-title-main">Emir Abbas Huveyda</span> 70. İran Başbakanı (1919-1979)

Emir Abbas Huveyda, , İranlı diplomat ve siyasetçidir. Şah Muhammed Rıza Pehlevi döneminde İran başbakanı olarak 26 Ocak 1965 - 7 Ağustos 1977 tarihleri arasında görev yapan Huveyda, İran tarihinin en uzun süre hizmet veren başbakanıdır.

<span class="mw-page-title-main">İran Senatosu</span>

İran Senatosu, 1950-1979 yılları arasında İran'ın eski üst meclisiydi.

<span class="mw-page-title-main">Trans-İran Demiryolu</span>

Trans-İran Demiryolu 1927'de Pehlevi İranı'nda başlayan ve 1938'de dönemin İran hükümdarı Rıza Şah'ın yönetiminde tamamlanan büyük bir demiryolu inşa projesiydi. Tamamen yerli sermaye ile inşa edilmiştir ve başkent Tahran'ı güneyde Basra Körfezi'ndeki Bender Şahpur ve kuzeyde Hazar Denizi'ndeki Bender Şah ile Ahvaz ve Kum aracılığıyla birbirine bağlamaktadır. 1961'de, Rıza Şah'ın oğlu Muhammed Rıza Pehlevi yönetiminde, Bender Şah'tan Gürgan'daki yeni bir terminale uzatıldı. 1963'te Muhammed Rıza Pehlevi'nin "Beyaz Devrim"in bir parçası olarak yaptığı toprak reformları sırasında, Trans-İran demiryolu Tahran'ı Meşhed, Tebriz ve İsfahan'a bağlayacak şekilde genişletildi.

İran Şehinşah Devleti'nde (1925-1979), İran İslam Cumhuriyeti döneminde, hükûmetin İran vatandaşlarının haklarına yönelik muamelesi İranlılar, uluslararası insan hakları aktivistleri, yazarlar, STK'lar ve Amerika Birleşik Devletleri tarafından eleştirilmişti. Şahların yönetimi altındaki monarşi, çoğu Batılı örgüt tarafından berbat bir insan hakları siciline sahip olduğu için geniş çapta saldırıya uğrasa da, ondan sonra gelen İslam Cumhuriyeti hükûmeti birçokları tarafından daha da kötü kabul ediliyor.