Patlama

Patlama, genellikle ani ısı yükselmesi ve gaz salınımı ile oluşan, çok yüksek bir sesle birlikte gerçekleşen hızlı hacim artışı ve aşırı yüksek enerjinin açığa çıkmasına sebep olan kimyasal olaydır. Bu özelliğe sahip maddelere "patlayıcı" adı verilir.

Büyük bir enerji akışı nedeniyle doğada patlamalar meydana gelebilir. Doğal patlamaların çoğu, çeşitli türlerdeki volkanik veya yıldız süreçlerinden kaynaklanır. Patlayıcı volkanik püskürmeler, aşağıdan yükselen magmanın içinde çok fazla çözünmüş gaz bulunduğunda meydana gelir; Magma yükseldikçe basıncın düşmesi, gazın çözeltiden dışarı çıkmasına neden olarak hacimde hızlı bir artışa neden olur. Patlamalar ayrıca çarpma olaylarının bir sonucu olarak ve hidrotermal patlamalar gibi olaylarda da meydana gelir (ayrıca volkanik süreçler nedeniyle). Süpernova gibi olaylarda evrende Dünya dışında da patlamalar meydana gelebilir. Patlamalar, ağaç tepesindeki uçucu yağların aniden yandığı okaliptüs ormanlarındaki orman yangınları sırasında sıklıkla meydana gelir.^[1]

Evrendeki bilinen en büyük patlamalar arasında, doğası hala bir anlaşmazlık içinde olan yıldızlarda nükleer füzyon gama ışını patlamalarının ani başlatılmasından veya durdurulmasından kaynaklanan süpernovalar vardır. Güneş patlamaları, güneşte ve muhtemelen diğer yıldızların çoğunda yaygın bir patlamanın bir örneğidir. Güneş patlaması aktivitesi için enerji kaynağı, güneşin iletken plazmasının dönüşünden kaynaklanan manyetik alan çizgilerinin karışmasından gelir. Başka bir büyük astronomik patlama türü, çok büyük bir göktaşı veya asteroit, bir gezegen gibi başka bir nesnenin yüzeyini etkilediğinde ortaya çıkar.

En yaygın yapay patlayıcılar, genellikle büyük miktarlarda sıcak gaz üreten hızlı ve şiddetli bir oksidasyon reaksiyonu içeren kimyasal patlayıcılardır. Barut, icat edilen ve kullanılan ilk patlayıcıydı. Kimyasal patlayıcı teknolojisindeki diğer önemli gelişmeler, Frederick Augustus Abel'in 1865'te nitroselüloz gelişimi ve Alfred Nobel'in 1866'da dinamit icadı idi. Kimyasal patlamalar (hem kasıtlı hem de kazara) genellikle oksijen varlığında bir elektrik kıvılcımı veya alev tarafından başlatılır. Yakıt depolarında, roket motorlarında vb. kazara patlamalar meydana gelebilir.

Yüksek akım elektrik arızası, metal ve yalıtım malzemesini hızla buharlaştıran yüksek enerjili bir elektrik arkı oluşturarak bir 'elektrik patlaması' yaratabilir. Bu ark parlaması tehlikesi, enerjili şalt sistemi üzerinde çalışan kişiler için bir tehlikedir. Ayrıca, ultra güçlü bir elektromıknatıs içindeki aşırı manyetik basınç, manyetik bir patlamaya neden olabilir.

Kimyasal veya nükleerden farklı olarak kesinlikle fiziksel bir işlem, örneğin kapalı veya kısmen kapalı bir kabın iç basınç altında patlaması genellikle bir patlama olarak adlandırılır. Örnekler arasında aşırı ısınmış bir kazan veya ateşe atılmış basit bir teneke kutu fasulye sayılabilir.

Kaynayan sıvısı genleşen buhar patlamaları, basınçlı bir sıvı içeren bir kap yırtıldığında meydana gelebilen ve sıvı buharlaştıkça hacimde hızlı bir artışa neden olan bir tür mekanik patlamadır. Kabın içindekilerin, yangının ortasında bir propan tankı gibi etkileri çok daha ciddi olabilen müteakip bir kimyasal patlamaya neden olabileceğine dikkat edin. Böyle bir durumda, tank arızalandığında meydana gelen mekanik patlamanın etkilerine, bir ateşleme kaynağının mevcudiyetinde salınan (başlangıçta sıvı ve sonra hemen hemen gaz halindeki) propandan kaynaklanan patlamanın etkileri de eklenir. Bu nedenle, acil durum çalışanları genellikle iki olay arasında ayrım yapar.

Yıldız nükleer patlamalarına ek olarak, bir nükleer silah, yıkıcı gücünü nükleer fisyondan veya fisyon ve füzyon kombinasyonundan alan bir tür patlayıcı silahtır. Sonuç olarak, küçük bir verime sahip bir nükleer silah bile, tüm şehri tamamen yok edebilecek tek bir silahla mevcut en büyük geleneksel patlayıcılardan önemli ölçüde daha güçlüdür.

• Yanma tepkimeleri
• Patlayıcı madde
• Mantar bulutu