Pat Andrea
| Pat Andrea | |
|---|---|
 | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum | 25 Haziran 1942 Lahey, Hollanda |
| Uyruk | Hollanda |
| Sanat eğitimi | Royal Academy of Art, Lahey |
| Katıldığı akımlar | New Hague School (visual arts) |
| Ödüller | |
| 1967 Jacob Maris Desen Ödülü, 1971 Kraliyet Resim Ödülü, 2002 Institut de France Güzel Sanatlar Akademisi muhabir üye | |
Pat Andrea (d. 25 Haziran 1942, Lahey Hollanda), "Bacon ile Balthus arasında" olarak tanımlanan Hollandalı çağdaş ressamdır. Yapıtlarının çoğunda bilinmeyen bir evrene alternatif yaratan figürler resmedilir.
Yaşamı ve kariyeri
Pat Andrea, ressam Kee Andrea ile ilüstrasyoncu Metti Naezer'in oğlu olarak 1942'de Lahey'de doğdu. Yaşamını ve çalışmalarını Arcueil'de sürdürüyor. İlk ödülünü 6 yaşında desen yarışmasında kazandı. 1960'da Lahey'de Sanat Akademisi'ne girdi. Burada Walter Nobbe ve Peter Blokhuis ile birlikte Westerink'in öğrencisi oldu ve 1965 yılında mezun oldu. 1970'lerde ABN (Andrea, Blokhuis, Nobble) grubunu kurdu ve Yeni Lahey Okulu hareketi içinde yer aldı. 1976'da Paris'te ilk sergisini açtı, Arjantin'e gitti ve dönüşünde Paris'te Antonio Segui ile tanıştı. 1977'de eleştirmen Jean Clair'in davetiyle Paris'te Yeni Öznellik (La nouvelle subjectivité) sergisine Jim Dine, David Hockney, R. B. Kitaj, Sam Szafran, Antonio Lopez, Isabel Quintanilla, Raymond Mason ve Olivier O. Olivier ile birlikte katıldı. 1978'de Buenos Aires'teki şiddet, faili meçhul cinayetler, uluslararası izolsayonlar gibi sosyal sorunları gözlemledi. Tango ve La puñalada (hançerlemek) ile tanıştı, bu müzik cunta rejimini eleştirdiği çalışmalarına ışık tuttu. Yazar Julio Cortázar ile aynı yıl La Puñalada/ El tango de la vuelta başlıklı kitabı hazırladı. 1980'lerde çeşitli sanat, kültür ve yazın dergilerinde ilüstrasyoncu olarak çalıştı. Milano, Buenos Aires, Madrid ve Los Angeles'te kişisel sergiler açtı. Resimleri Centre Pompidou, FIAC ve Grand Palais'de sergilendi. Latin Amerika'ya yolculuklar yaptı, birçok defa gittiği Buenos Aires'te bir dönem yaşadı. 1979-80 Hollanda tren tarifesi kitapçığının kapağını tasarladı. 1989'da bronz heykeller yapmaya başladı. 1990'da Paris'te École des Beaux-Arts’da ders vermeye başladı. 2002’de Fransız Güzel Sanatlar Akademisi’ne asistan seçildi. 2007’de Lewis Carroll’ın Alice Harikalar Diyarında başlıklı yapıtından 48 sahneyi resimledi ve bu resimleri Chenonceau Şatosu’nda sergilendi. Dördü retrospektif olmak üzere dünyanın birçok yerinde yüzden fazla sergi açtı.[1][2][3][4][5][6][7][8][9]
Sanatı
Cinsellik, şiddet ve ölüm temalarına olan ilgisi nedeniyle erotik ve rahatsız edici, genelde dişi karakterleri tuvallerinde yaşama geçirir. Resimlerinde dengesiz konumlarda gerilim yüklü çıplak kadın ve erkekler görülür. Bu sahneler genellikle merdiven, yatak odası gibi geometrik mekanlarda yer alır. Andrea, insan ilişkilerini bozduğunu düşündüğü için manzaralardan kaçınır ve bu nedenle kapalı kapıların ardını tercih eder. Resimlerinde köpek sıklıkla görülen bir diğer figürdür. Yapıtları klasizmin kalitesi ile neo-ekspresyonizmin sertliğini harmanlayan cinsellik, korku ve arzu dolu imgeler üzerine yoğunlaşır. Andrea, sanatçıların, görülmeyen, var olmayan düşünce ve düş dünyalarını boyamayı görev edinmeleri gerektiği görüşündedir.[1][2][3][4]
| “ | Şiddet uydurmadır, özgündür, tek panzehiri ise kültürdür; dinlerin, ideolojilerin ya da propagandanın aldatıcı içeriği değil, asıl olan bilgi ve düşüncedir. İnsanlara düşünmeyi öğrettiğimiz yerde bahar başlar. Düşünce olmadan sanat da olmaz. Öyleyse her pahasına sanatı verelim. Hayır, sanat bizi duyumsamaya ve duyumsatmaya; sorgulamaya ve sorgulanmaya zorlar, kendi aşırılıklarından beslenen yıkıcı bir sistemi devirmeye yöneltir. | ” |
| — Pat Andrea | ||
Ödüller
- 1967 Jacob Maris Desen Ödülü
- 1971 Kraliyet Resim Ödülü
- 2002 Institut de France Güzel Sanatlar Akademisi muhabir üye
Yapıtlarının bulunduğu koleksiyonlar
- Haags Gemeentemuseum, La Haya
- Boymans van Beuningen, Rotterdam
- Gemeentemuseum, Arnhem
- Museum of Modern Art (MoMA), New York
- Centre Georges Pompidou, Paris
- Fondation Maeght, St-Paul-de-Vence
- Museum Nacional de Bellas Artes, Buenos Aires
- Stedelijk Museum, Amsterdam
- Instituut Collectie Nederland (ICN), Amsterdam
- FNAC, Paris
- Museum of Modern Art, Belgrat
- Museum Frisiras, Atina
- M2 A2, Martinik
- Scheringa Museum voor Realisme, Spanbroek
Galeri
Siyah Vazo (1980)
Pat Andrea (1964)
Chenonceau Şatosu Sergisi
Kaynakça
- ^ a b "Pat Andrea". Ceysson & Benetiere. 22 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020.
- ^ a b "Pat Andrea". Artsper. 16 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020.
- ^ a b "Pat Andrea". Coleccionsolo. 7 Kasım 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020.
- ^ a b "Deliliğe Övgü'nün Yakınlarında". V3 Arkitera. 23 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020.
- ^ Onat, Aslı. "Kadınları neden resmediyorum?". Milliyet. 22 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020.
- ^ Hamsici, Mahmut. "Freud da görebilseydi". Radikal. 23 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020.
- ^ "Rembrandt van Rijn". Langs de rails. 4 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020.
- ^ Pat Andrea Deliliğe Övgü'nün Yakınlarında. İstanbul: Dirimart. 2007.
- ^ "La Puñalada/ El tango de la vuelta". EZR. 22 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2020.
