Pasillo

Pasillo (İngilizce: küçük adım, koridor veya koridor), 19. yüzyılda Yeni Granada Valiliği'ni oluşturan bölgelerde son derece popüler olan bir Kolombiya müzik türüdür: Bağımsızlık savaşları sırasında Kolombiya And Dağları'nda doğdu, diğer bölgelere yayıldı; özellikle Ekvador (burada ulusal müzik tarzı olarak kabul edilir) ve daha az ölçüde, Venezuela ve Panama'nın dağlık bölgeleri. Venezuelalılar bu müzik tarzına "vals" (İspanyolca "Waltz" anlamına gelir) diyorlar. Bugün, Kolombiya'daki Viyana valsi ve Ekvador'daki sanjuanito ve yaraví gibi klasik dansın daha Avrupai özelliklerini bünyesinde barındırmaktadır. Pasillo, Büyük Kolombiya döneminde yayıldığı gibi, izole edilmiş köylerin bireysel özelliklerini de özümsedi. Bu ona eklektik bir his verir; ancak müziğin tarzı, tonu ve temposu her köyde ve aslında her ülkede farklıdır.

Pasillo, valsinde gitar, mandolin ve diğer yaylı çalgılara eşlik etmek için klasik Avrupa dans formunu değiştirir.

Tarih

19. yüzyılda icat edilen pasillo, Kolombiya Bağımsızlık Savaşı, Ekvador Bağımsızlık Savaşı ve Ekvador milliyetçiliği ile yakından ilişkilendirildi. Pasillo, bir zamanlar Enrique Ibañez Mora ve Nicasio Safadi tarafından icra edilen "Ekvador" düetinin kayıtlarından popülerlik kazandı. Julio Jaramillo'nun kariyeri sırasında uluslararası zirvesine ulaştı.^[1]

Juan Fernando Velasco ve Margarita Lazo tarafından söylenen yeni stiller de dahil olmak üzere, Ekvadorluların genç nesilleri hala pasilloların tadını çıkarıyor. Bazı Ekvador pasilloları arasında "Pasional", "Invernal", "Ángel de Luz", "El aguacate" ve diğerleri bulunur. Pasillo, 19. yüzyıldan beri Kolombiya'da çok popüler bir müzik tarzı olmuştur. Ünlü Kolombiya pasilloları arasında "Espumas", "Pueblito viejo", "Pescador lucero y río" ve "Oropel" bulunur. Silva y Villalba ve Garzon y Collazos gibi Kolombiyalı sanatçılar pasillo'nun dünya çapında popülerleşmesine yardımcı oldular.

Ekvador'da

Ekvador pasillosu sanjuanito etkisi katar, yani Ekvador pasillosu yavaş ve melankoliktir. Diğer ülkelerden farklı olarak Ekvador pasillosu, ulusal bir müzik sembolü haline geldi. Yazar Ketty Wong'a göre, 20. yüzyılın başından beri Ekvador pasillosu salonlarda çalınan bir şenlik türü olmayı bıraktı ve gruplar daha popüler hale geldi. Nostaljik ve kırık kalpli duygulara gönderme yapan melankolik metinler içeren birçok single vardı. Ancak Ekvador manzaralarının güzelliğini, Ekvador kadınlarının güzelliğini ve Ekvador halkının cesaretini anlatan şarkılar da vardır. Ayrıca bir yöreye ya da şehre duyulan hayranlığı yansıtan şarkılar da vardır ve bunlar bazı yerlerde kendi şehir marşlarından bile daha fazla temsili olmuştur. Nicasio Safadi'nin "Guayaquil de mis amores" durumu böyledir. Wong, Ekvador'da, farklı sosyal, etnik ve kuşaksal gruplar arasında farklı konuları bütünleştirme ve üretme kapasitesi nedeniyle, Ekvador pasillosunun mükemmel bir şekilde ulusal müziğin temsili haline geldiğini ileri sürüyor.

1950'lerde Ekvador pasillosu bir geçiş yaşadı. Hâlâ Ekvador'un ulusal müziği olmasına rağmen, radyonun gelişiyle birlikte yabancı bolerolar, tangolar, valsler, guarachalar ve guaracha, merecumbe ve Ekvador-Kolombiya cumbia gibi diğer tropikal müzik tarzlarıyla rekabet etmek zorunda kaldı. . Ekvadorlu pasillo'nun süregelen gücü, Luis Alberto Valencia ve Gonzalo Benítez düeti, Montecel kardeşler, Mendoza Sangurima kardeşler, Mendoza Suasti kardeşler, Los Coraza ve Marco Tulio Hidrobo gibi büyük şarkıcıların performansları sayesindedir.

Günümüzde Ekvator pasillosu ulusal bir simgedir ve genç kuşaklar yeni stiller ekleyerek geniş ölçekli dağıtımı desteklemektedir.

Composers

Julio Jaramillo
Carlos Amable Ortiz
Francisco Paredes Herrera
Adolfo Mejia Navarro
Olga Eljuri de Villar
Nicasio Safadi
Jose Ignacio Canelos
Enrique Ibáñez Mora
carlota jaramillo
Luis Laberto Valensiya
gonzalo benitez
Tulio Hidrobo
Julio Baba
Enrique Espin Yepez
Vicente Gómez Gudiño
Yakup Palmiyesi
José Luis Rodríguez Vélez
Carlos Vieco
Alman Dario Perez
Oriol Rangel
Luis Antonio Calvo
Luis Henrique Santos Goncalves

Adoracion Metin: Genaro Castro Müzik: Enrique Ibáñez Mora

hayranlık
Soñé ser tuyo y en mi afán tenerte
siempre mía için presa en mis brazos;
pero nunca soñé que he de perderte
diğer bir ölümlü de sonreía'dır.

Soñé a mi lado para siempre verte,
siendo tu único dueño, vida mia;
soñé que eras mi diosa, más la suerte,
Tenya için yeni eziyetler.

Soñé que de tus labios dulcemente,
me diste tu palabra candorosa,
sonsuz aşka sahip olmak.

Pero todo es en vano, sólo ha sido
beni büyüleyen bir sueño la pasión,
Al ver que para siempre te he perdido.

Kaynakça

^ Oswald Hugo Benavides The Politics of Sentiment: Imagining And Remembering Guayaquil Page 77 2006 "In 1911, of the 272 pieces recorded in the country, 67 were pasillos, and by 1930, pasillo composers and musicians, such as Nicasio Safadi and Enrique Ibáñez Mora, were touring New York City as official representatives of the nation ..."