İçeriğe atla

Parker Solar Probe

Parker Solar Probe
Güneş'e yaklaşan Parker Solar Probe'un sanatsal yorumu
İsimlerSolar Probe (2002'den önce)
Solar Probe Plus (2010–2017)
Parker Solar Probe (2017'den beri)
Görev türüHelyofizik
UygulayıcıNASA / APL
COSPAR kimliği2018-065A Bunu Vikiveri'de düzenleyin
SATCAT no.43592
Web sitesiparkersolarprobe.jhuapl.edu
Görev süresiPlanlanan: 7 yıl
Geçen: 6 yıl, 2 ay ve 3 gün
Uzay aracı özellikleri
ÜreticiApplied Physics Laboratory
Fırlatma ağırlığı685 kilogram (1.510 lb)[1]
Yakıtsız ağırlık555 kilogram (1.224 lb)
Yük ağırlığı50 kilogram (110 lb)
Boyutlar10 × 30 × 23 metre
Güç343 W (en yakın yaklaşımda)
Görev başlangıcı
Fırlatma tarihi12 Ağustos 2018, 07:31 (12 Ağustos 2018, 07:31)[2][3]
RoketDelta IV Heavy / Star-48BV[4]
Fırlatma yeriCape Canaveral, SLC-37
ÜstleniciUnited Launch Alliance
Yörünge parametreleri
Referans sistemiGüneş merkezli
Yarı büyük eksen0,388 AU (58,0 milyon km; 36,1 milyon mi)
Perihelion yüksekliği0,046 AU (6,9 milyon km; 4,3 milyon mi; 9,86 R)
Apohelion yüksekliği0,73 AU (109 milyon km; 68 milyon mi)[5]
Eğiklik3,4°
Süre88 gün
Aktarıcılar
BantKa-bandı
X-bandı
 

Parker Solar Probe (kısaltılmış PSP; daha önce Solar Probe, Solar Probe Plus veya Solar Probe+),[6] Güneş'in dış koronasını gözlemleme göreviyle 2018'de başlatılan bir NASA Uzay Sondasıdır.[5][7][8] Güneş'in merkezinden 9,86 güneş yarıçapına (6,9 milyon km veya 4,3 milyon mil)[9][10] yaklaşacak ve 2025 yılına kadar en yakın hali 430.000 mil/saat (690.000 km/sa) veya ışık hızının %0.064'ü olacaktır.[11]

Proje 2009 yılında açıklandı. Projenin maliyeti 1,5 milyar ABD dolarıdır. Johns Hopkins Üniversitesi Uygulamalı Fizik Laboratuvarı, 12 Ağustos 2018'de fırlatılan[12] uzay aracını tasarladı ve inşa etti.[2] Chicago Üniversitesi'nde fahri profesör olan fizikçi Eugene Newman Parker'ı onurlandıran, yaşayan bir insanın adını taşıyan ilk NASA uzay aracı oldu.[13]

1,1 milyondan fazla kişinin adını içeren bir hafıza kartı, 18 Mayıs 2018'de bir plakaya monte edildi ve uzay aracının anteninin altına yerleştirildi.[14] Kart ayrıca Parker'ın fotoğraflarını ve güneş fiziğinin önemli yönlerini öngören 1958 tarihli bilimsel makalesinin bir kopyasını da içeriyor.[15]

Kaynakça

  1. ^ Parker Solar Probe – Extreme Engineering 24 Ağustos 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. NASA.
  2. ^ a b Chang (12 Ağustos 2018). "Parker Solar Probe Launches on NASA Voyage to 'Touch the Sun'". The New York Times. 24 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ağustos 2018. 
  3. ^ "Parker Solar Probe Ready for Launch on Mission to the Sun". NASA. 10 Ağustos 2018. 8 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2018.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  4. ^ Clark, Stephen (18 Mart 2015). "Delta 4-Heavy selected for launch of solar probe". Spaceflight Now. 16 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2015. 
  5. ^ a b Applied Physics Laboratory (19 Kasım 2008). Feasible Mission Designs for Solar Probe Plus to Launch in 2015, 2016, 2017, or 2018 (PDF). Johns Hopkins Üniversitesi. 21 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF).  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  6. ^ Clark (22 Temmuz 2018). "Parker Solar Probe: set the controls for the edge of the sun..." The Guardian. 3 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2021. 
  7. ^ Chang (11 Ağustos 2018). "NASA Delays Parker Solar Probe Launch". The New York Times. 9 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2018. 
  8. ^ Chang (31 Mayıs 2017). "Newly Named NASA Spacecraft Will Aim Straight for the Sun". New York Times. 27 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2017. 
  9. ^ "NASA Press Kit: Parker Solar Probe" (PDF). nasa.gov. NASA. August 2018. 1 Eylül 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2018.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  10. ^ "Parker Solar Probe—eoPortal Directory—Satellite Missions". directory.eoportal.org. 1 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ekim 2018. 
  11. ^ "Parker Solar Probe: Humanity's First Visit to a Star". NASA. 9 Ağustos 2018. 5 Haziran 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ağustos 2018.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  12. ^ Bogel-Burroughs. "NASA probe operated from Johns Hopkins lab in Laurel rockets toward sun for closest look yet". The Baltimore Sun. 16 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2018. 
  13. ^ "NASA Renames Solar Probe Mission to Honor Pioneering Physicist Eugene Parker". NASA. 31 Mayıs 2017. 31 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2017.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  14. ^ "NASA's Solar Parker Probe To Carry Over 1.1 Million Names To The Sun". Headlines Today. 10 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ağustos 2018. 
  15. ^ "NASA Press Kit: Parker Solar Probe". NASA. 1 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Ağustos 2018.  Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.

İlgili Araştırma Makaleleri

Bu liste, Uluslararası Uzay İstasyonu'na (ISS) düzenlenen seferlerin kronolojik bir listesidir. ISS'yi kullanan, araştırma ve test amacıyla uzay istasyonunda bulunan mürettebatı ifade eder. Seferler altı aya kadar sürebilir ve iki ila yedi mürettebat üyesini içerebilir.

<span class="mw-page-title-main">THEMIS</span>

THEMIS, Şubat 2007'de beş NASA uydusunun bir takım uydu olarak manyetosferik fırtınalar olarak bilinen, Dünya'nın manyetosferindeki enerji salınımlarını ve kutup bölgeleri yakınındaki kutup ışıklarını yoğunlaştıran manyetik olayları incelemek üzere başlatılan bir görevdir. Görevin adı, Titan Themis'i ima eden bir akronimdir.

<i>Juno</i> (uzay aracı) Jupitere araştırma için yörüngesine gönderilen uzay aracı

Juno, Jüpiter gezegeninin yörüngesinde dönen bir NASA uzay sondasıdır. Lockheed Martin tarafından üretildi ve NASA Jet İtki Laboratuvarı (JPL) tarafından işletilmektedir. Uzay aracı, New Frontiers programının bir parçası olarak 5 Ağustos 2011'de Cape Canaveral Uzay Kuvvetleri Üssü'nden fırlatıldı. Juno, gezegendeki bilimsel araştırmasına başlamak için 5 Temmuz 2016 tarihinde Jüpiter'in kutupsal yörüngesine giriş yaptı. Görevini tamamladıktan sonra kasıtlı olarak Jüpiter'in atmosferine doğru yörüngesinden çıkartılacak.

<span class="mw-page-title-main">Space Launch System</span>

Space Launch System (SLS), NASA tarafından geliştirilen tek kullanımlık aşırı ağır yük fırlatma aracıdır. SLS, 2022 itibarıyla operasyonel hizmetteki herhangi bir roketten daha fazla yük taşıma kapasitesine ve aynı zamanda daha fazla havalanma itiş gücüne sahiptir. Artemis aya iniş programının ana fırlatma aracı olan SLS, mürettebatlı Orion uzay aracını ay ötesi yörüngeye fırlatmak için tasarlanmıştır. İlk mürettebatsız görev olan Artemis 1, 16 Kasım 2022'de fırlatıldı.

<span class="mw-page-title-main">Chang'e 2</span>

Chang'e 2, Çin Ulusal Uzay İdaresi tarafından geliştirilen bir Ay uzay sondasıdır. Çin Ay Keşif Programı'nın ilk aşamasının bir parçası olup 2007'de fırlatılan Chang'e 1'in devamıdır. Chang'e 2'nin tasarımında Chang'e 1 ile benzerlik göstermesine karşın, daha gelişmiş bir yerleşik kamera da dahil olmak üzere bazı teknik yenilikler yer almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">InSight</span>

InSight, Mars gezegeninin derin iç kısımlarını incelemek için tasarlanmış robotik bir iniş aracıydı. Lockheed Martin Space tarafından üretildi, NASA'nın Jet İtki Laboratuvarı (JPL) tarafından yönetildi ve bilimsel araçlarının çoğu Avrupa ajansları tarafından üretildi. Görev, 5 Mayıs 2018 tarihinde saat 11:05:01 UTC'de bir Atlas V-401 fırlatma aracıyla başlatıldı ve 26 Kasım 2018 tarihinde saat 19:52:59 UTC'de Mars'taki Elysium Planitia'ya başarıyla iniş gerçekleştirildi. InSight, Mars'ta 1440 sol boyunca faaliyetini sürdürdü.

<span class="mw-page-title-main">Mars 2020</span>

Mars 2020, NASA Mars Keşif Programı'nın bir parçasını oluşturan ve keşif aracı Perseverance, küçük robotik müşterek eksenli helikopter Ingenuity ve ilgili teslimat araçlarını içeren bir Mars keşif aracı görevidir. 30 Temmuz 2020'de 11:50:01 UTC'de bir Atlas V fırlatma aracıyla Dünya'dan fırlatıldı ve Mars krateri Jezero'ya iniş onayı 18 Şubat 2021'de saat 20:55 UTC'de alındı. NASA 5 Mart 2021'de, keşif aracının iniş yerini Octavia E. Butler iniş alanı olarak adlandırdı. Perseverance ve Ingenuity 15 Ekim 2024 itibarıyla, 1299 Mars güneş günü boyunca Mars'ta bulunuyor.

<span class="mw-page-title-main">Crew Dragon Demo-2</span> NASA adına SpaceX tarafından işletilen mürettebat görevi

SpaceX Demo-2 Crew Dragon uzay aracının planlanan ilk mürettebatlı test uçuşudur. Dragon uzay aracı, 30 Mayıs 2020 günü Kennedy Uzay Merkezinden Falcon-9 roketi üzerinden fırlatılmıştır. 15 Ekim günü saat 18.03 (UTC) itibarıyla görev başlayalı 1598 gün, 22 saat ve 41 dakika geçmiştir. 27 Mayıs 2020 günü 20:33:33 UTC (16:33:33) EDT'de Uluslararası Uzay İstasyonu'na fırlatılacaktı ancak olumsuz hava koşulları nedeniyle 30 Mayıs 2020'ye ertelendi. Demo-2, 2011 yılında Douglas G. Hurley'in pilot olduğu son Uzay Mekiği misyonu STS-135'ten bu yana Amerika Birleşik Devletleri'nden başlatılan ilk mürettebat yörünge uzay uçuşu olacak. Hurley, Robert L. Behnken'in ortak operasyon komutanı olarak katıldığı Crew Dragon Demo-2'de uzay aracı komutanı olacak. Crew Dragon Demo-2, 1982'de STS-4'ten bu yana Amerika Birleşik Devletleri'nden başlatılan ilk iki kişilik yörünge uzay uçuşudur. Görevde kullanılan Falcon-9 roketi, ilk kez uzaya insan taşıyıp tekrar Dünya'ya iniş gerçekleştiren ilk Falcon-9 roketidir.

<span class="mw-page-title-main">OSIRIS-REx</span>

OSIRIS-REx, Dünya'ya yakın karbonlu bir asteroit olan 101955 Bennu'yu ziyaret eden ve ondan örnekler toplayan bir NASA asteroit çalışması ve örnek getirme göreviydi. Eylül 2023'te getirilen malzemenin, bilim adamlarının Güneş Sistemi'nin oluşumu ve evrimi, gezegen oluşumunun ilk aşamaları ve Dünya'da yaşamın oluşumuna neden olan organik bileşiklerin kaynağı hakkında daha fazla bilgi edinmelerini sağlaması bekleniyor. Ana görevin tamamlanmasının ardından uzay aracının OSIRIS-APEX adlandırmasıyla, asteroit 99942 Apophis'e yakın bir geçiş yapması planlanmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Chang'e 5</span>

Chang'e 5,, Çin Ay Keşif Programı'nın beşinci ay keşif görevi ve Çin'in ilk Ay'dan örnek getirme göreviydi.

<i>Dragonfly</i> (uzay aracı)

Dragonfly, 2027 yılında Dünya'dan fırlatılması planlanan uzay aracı ve uzay görevi. Bu araç yaklaşık 9 yıllık bir yolculuktan sonra Satürn'ün büyük uydularından birisi olan Titan'a iniş yapacak. Araç Titan'da defalarca uçarak bu uydu hakkında derinlemesine bilgiler edinecek. Ingenuity gibi bir helikopter şeklinde tasarlanmış bu uzay aracı Ingenuity'den farklı olarak bir rover içinde gelmeyecek. Direkt olarak helikopter şeklinde Titan'a iniş yapacak ve yüksek mobilitesi sayesinde Titan'da deney yapılması ve araştırılması gereken kraterleri bir roverdan daha hızlı bir şekilde araştıracak. Titan'da Güneş enerjisinin etkili bir şekilde kullanılamamasından dolayı aynı Curiosity uzay aracında olduğu gibi bir termoelektrik jeneratör kullanılacak.

<span class="mw-page-title-main">Artemis 1</span> Ay ve Marsta insan keşfine olanak sağlayacak bir dizi görevin ilk aşaması

Artemis I, Kasım 2022'de gerçekleştirilen fırlatmayla başlamış mürettebatsız bir Ay yörüngesi göreviydi. NASA'nın Artemis programının ilk büyük uzay uçuşu olan Artemis I, ajansın elli yıl önce sona eren Apollo programından sonra Ay'a dönüşünü simgeliyordu. Orion uzay aracı ve Space Launch System (SLS) roketinin ilk entegre uçuş testiydi ve ana amacı, sonraki Artemis görevlerine hazırlık olarak Orion uzay aracını ve özellikle de ısı kalkanını test etmekti. Bu görevler, Ay'da yeniden insan varlığı oluşturmayı ve Mars'ın araştırılması da dahil olmak üzere gelecekteki bilimsel çalışmalar için gereken teknolojileri ve ticari yaklaşımları göstermeyi amaçlamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Mariner</span>

Mariner programı, Amerikan uzay ve havacılık dairesi NASA tarafından diğer gezegenleri keşfetmek için yürütülen bir programdı. 1962 ile 1973 sonları arasında NASA'nın Jet İtki Laboratuvarı (JPL), Venüs, Mars ve Merkür gezegenlerini ilk kez ziyaret etmek ve ayrıca yakın gözlemler için Venüs ve Mars'a geri dönerek iç Güneş Sistemi'ni keşfetmek için Mariner adlı 10 tane robotik gezegenler arası sonda tasarladı ve inşa etti.

<span class="mw-page-title-main">Çift Asteroit Yönlendirme Testi</span>

Çift Asteroit Yönlendirme Testi, NASA'nın Dünya'ya yakın cisimlere karşı gezegen savunması yöntemini test etmeyi amaçladığı bir uzay göreviydi. Bu görev, bir uzay aracının bir asteroitle kafa kafaya çarpıştığında momentum aktarımı etkisinin asteroidi ne kadar saptırdığını değerlendirmek için tasarlandı. Seçilen hedef asteroit olan Dimorphos, Didymos asteroidinin uydusudur ve her iki asteroit de Dünya'ya bir çarpma tehdidi oluşturmamaktadır. 24 Kasım 2021'de Dünya'dan fırlatılan DART uzay aracı, 26 Eylül 2022 23:14 UTC'de Dimorphos'a başarılı bir şekilde çarptı ve yörüngesini 32 dakika kısalttı. Bu, önceden belirlenen başarı eşiği olan 73 saniyeden çok daha fazlaydı. DART'ın Dimorphos'u yönlendirmedeki başarısı çarpışmanın kendisinden çok, dışarı fırlatılan enkazın geri tepmesiyle ilişkili olan momentum aktarımı sayesinde oldu.

<span class="mw-page-title-main">Artemis 2</span> Ay ve Marsta insan keşfine olanak sağlayacak bir dizi görevin ikinci aşaması

Artemis 2, NASA Artemis programının ikinci planlanmış görevi ve Space Launch System (SLS) ile Eylül 2025'te fırlatılması planlanan Orion uzay aracının ilk planlanmış mürettebatlı görevidir. Mürettebatlı Orion uzay aracı, Ay'a bir uçuş gerçekleştirecek ve ardından Dünya'ya geri dönerek, 1972'deki Apollo 17 görevinden bu yana alçak Dünya yörüngesinin ötesine seyahat edecek ilk mürettebatlı uzay aracı olacak.

<span class="mw-page-title-main">Landsat 9</span>

Landsat 9, 27 Eylül 2021'de Uzay Fırlatma Kompleksi-3E'den Vandenberg Uzay Kuvvetleri Üssü'ndeki Atlas V 401 fırlatma aracı üzerinden fırlatılan bir yer gözlem uydusu'dur. NASA uyduyu inşa etmek, fırlatmak ve test etmekten sorumluyken, Amerika Birleşik Devletleri Jeoloji Araştırmaları Kurumu (USGS) uyduyu işletir ve veri arşivini yönetir ve dağıtır. Landsat programı içindeki dokuzuncu uydudur ama Landsat 6 yörüngeye ulaşmamıştır. Kritik Tasarım İncelemesi (CDR), Nisan 2018'de NASA tarafından tamamlandı ve uyduyu üretmesi için Northrop Grumman Innovation Systems'e (NGIS) onay verildi.

<i>Lucy</i> (uzay aracı) Discovery programının on üçüncü görevi; beş Jüpiter truvalısı ve iki asteroit kuşağı nesnesinin ziyareti planlanan çoklu uçuş keşfi

Lucy, on iki yıllık planlanan bir yolculukta, ikisi asteroit kuşağında olmak üzere Jüpiter'in Güneş etrafındaki yörüngesini paylaşan altı Jüpiter truvalısını ziyaret edecek olan bir NASA uzay sondasıdır. Aracın ziyaret etmesi planlanan cisimlere yakın uçuş gerçekleştirmesi beklenmektedir. Aracın maliyeti 981 milyon ABD Dolarıdır.

Bu, Güneş Sistemi'nin keşfine odaklanması planlanan uzay araçlarının, uzay aracının fırlatılma tarihine göre sıralanmış bir listesidir.

<span class="mw-page-title-main">Dragon 2</span> Roket

Dragon 2, Amerikalı havacılık şirketi SpaceX tarafından öncelikle Uluslararası Uzay İstasyonuna (ISS) uçuşlar için geliştirilmiş ve üretilmiş, kısmen yeniden kullanılabilir bir uzay aracı sınıfıdır. SpaceX ayrıca Inspiration4 ve Axiom Mission 3 gibi özel uzay uçuşlarını da başlatıyor. Dört mürettebatı taşıyabilen bir uzay aracı olan Crew dragon ile Cargo Dragon olmak üzere iki varyantı vardır. Uzay aracı, yeniden kullanılabilir bir uzay kapsülü ve harcanabilir bir gövde modülünden oluşur. Uzay aracı bir Falcon 9 Blok 5 roketinin üzerine fırlatılır ve kapsül, suya iniş yoluyla Dünya'ya geri döner.

<span class="mw-page-title-main">Europa Clipper</span>

Europa Clipper, NASA tarafından geliştirilmekte olan bir uzay sondasıdır. 14 Ekim 2024'te fırlatılan uzay aracı, Jüpiter'in yörüngesindeyken Galilei uydularından biri olan Europa'yı bir dizi yakın uçuşla incelemek üzere geliştiriliyor. NASA'nın gezegensel bir görev için şimdiye kadar geliştirdiği en büyük uzay aracıdır.