İçeriğe atla

Para Brahman

Para Brahman veya Param Brahman (Sanskritçe: परब्रह्म, "parabrahma") Vedik felsefeye göre tüm tanımlamaların ve kavramların ötesinde olan "Yüce Brahman"dır. Evrene ve ötesinde, tüm varlıklara sonsuz nüfuz eden biçimsiz Var Olan, Maya'yı aşkın Nihai Varlık olarak tanımlanır.[1]

Kutsal titreşim Om. Bhagavad Gita'ya göre Mutlak Olan 'Om' ile seslendirilir.

Para Brahman farklı ekollerce farklı biçimlerde tanımlanmıştır. Advaita vedanta geleneğinde Para Brahman, "Nirguna Brahman" yani niteliksiz Mutlak olarak tanımlanır. Dvaita Vedanta ve Vişiştadvaita Vedanta geleneklerinde ise "Saguna Brahman" yani nitelikleri olan Mutlak olarak kabul edilir. Vaişnavizm, Şaivizm ve Şaktizm'de sırasıyla Vişnu, Şiva ve Adi Şakti Para Brahman'dır. Mahaganapati, Ganapatya mezhebi tarafından; Kartikeya ise Kaumaram mezhebi tarafından Para Brahman olarak kabul edilir.

Etimoloji

Para, bazı bağlamlarda "yüksek", bazı bağlamlarda ise "en yüksek veya en yüce" anlamına gelen Sanskritçe bir kelimedir.[2]

Hinduizmde Brahman, evrendeki Mutlak'ı, Nihai Gerçekliği ifade eder.[3][4] Hindu felsefesinin ana ekollerinde var olan her şeyin maddi olmayan, koşulsuz, biçimsel ve nihai nedenidir.[4][5] Brahman, Vedalarda bulunan anahtar bir kavramdır, ilk Upanişadlarda[6] ve Advaita Vedanta literatüründe kapsamlı bir şekilde tartışılmıştır.[7]

Felsefi tanımlar

Vaişnavizm

Vaişnavizm'e göre Vişnu (Sanskritçe: विष्णु, literal çeviri: "Her şeye Nüfuz Eden") Parabrahman olarak kabul edilir. Vişnu; hem Nihai Benlik hem de tüm benliklerin Nihai Kaynağı'dır, bu bağlamda "Nihai Şahıs" ve "İlksel Benlik" anlamlarına gelen "Paramatman" olarak da kabul edilir. Vişnu, Mahabharata'ya göre Para Brahman olmakla birlikte, aynı zamanda purusha (şahıs) ve prakriti (ilksel öz) olarak da kabul görmüştür. Narayana Sukta ve Yajurveda gibi eserler de Vişnu'yu Parabrahman olarak kabul eder.

Advaita vedanta

Advaita vedanta'da Para Brahman, "biçimsiz ve niteliksiz Mutlak Varlık" anlamına gelen "Nirguna Brahman" olarak kabul edilir.[8] Advaita vedanta, teistik düalizm düşüncesine karşı gelerek Brahman'ın ilahi olduğunu, İlahi Olan'ın Brahman olduğunu ve bunun "Atman (kişinin ruhu, benliği) ve Nirguna (Niteliksiz Varlık)", "sonsuzluk", "sevgi", "hakikat", "bilgi" gibi kavramlarla özdeş olduğunu savunur.[9]

Advaita'ya göre, ikili olmayan deneyim, öznel bir deneyimin aynı zamanda bir bilgi nesnesi ve olgusal bir gerçeklik olma durumudur.[9] Mutlak Gerçek hem özne hem de nesnedir, dolayısıyla niteliksel bir fark yoktur.

Kaynakça

  1. ^ Pratapaditya Pal; Stephen P. Huyler; John E. Cort; ve diğerleri. (2016). Puja and Piety: Hindu, Jain, and Buddhist Art from the Indian Subcontinent. University of California Press. ss. 55-56. ISBN 978-0-520-28847-8. 
  2. ^ Monier Monier-Williams, A Sanskrit-English Dictionary: Etymologically and Philologically Arranged with Special Reference to Cognate Indo-European languages, Oxford University Press, Article on Para
  3. ^ James Lochtefeld, Brahman, The Illustrated Encyclopedia of Hinduism, Vol. 1: A–M, Rosen Publishing. 978-0823931798, page 122
  4. ^ a b PT Raju (2006), Idealistic Thought of India, Routledge, 978-1406732627, page 426 and Conclusion chapter part XII
  5. ^ For dualism school of Hinduism, see: Francis X. Clooney (2010), Hindu God, Christian God: How Reason Helps Break Down the Boundaries between Religions, Oxford University Press, 978-0199738724, pages 51–58, 111–115; For monist school of Hinduism, see: B Martinez-Bedard (2006), Types of Causes in Aristotle and Sankara, Thesis – Department of Religious Studies (Advisors: Kathryn McClymond and Sandra Dwyer), Georgia State University, pages 18–35
  6. ^ Stephen Philips (1998), Routledge Encyclopedia of Philosophy: Brahman to Derrida (Editor; Edward Craig), Routledge, 978-0415187077, pages 1–4
  7. ^ Michael Comans (2002), The Method of Early Advaita Vedānta, Motilal Banarsidass, 978-8120817227, pages 129–130, 216–231
  8. ^ Fisher 2012.
  9. ^ a b Deutsch 1973.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Hinduizm</span> Hindistan merkezli bir din

Hinduizm, çok kapsamlı inanç ve yaşam felsefesinin toplamıdır. Özellikle Hindistan, Nepal ve Bangladeş'te yaygındır. Günümüzde yaklaşık 1.25 milyar izleyeni ile Hristiyanlık ve İslam'dan sonra üçüncü sırada yer alan Hinduizm inancının neredeyse tüm takipçileri Hindistan ve çevresinde bulunmaktadır. Budizm ve Zen Budizmi gibi çeşitli ekoller Hinduizm'den kaynaklanıp ayrılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Brahma</span> Hindu dininde yaratılışın tanrısı

Brahma, Hindu dininde yaratılışın tanrısıdır. Vişnu ve Şiva ile birlikte Trimurti denilen tanrı üçlemesini teşkil eder. Brahma Purana'ya göre Manu'nun babasıdır. Manu, kendisinden bütün insanların türediği kişidir. Ramayana'da ve Mahabharata'da Brahma bütün insanların ilk ceddi olarak geçer. Brahma, Hindu Vedanta felsefesinde bütün varlıkları kapsayıcı üstün ruh olarak kabul edilen ve cinsiyetten münezzeh Brahman ile karıştırılmamalıdır. Brahma'nın eşi Saraswati'dir, ayrıca Sávitri veya Gáyatri adıyla da anılır. Saraswati, Vedaların Annesi anlamında Vedamáta denilen vedik tanrıçadır. Brahma ise vedik tanrı Pracápati ile özdeşleştirilir. Vák Devi olarak bilinen Saraswati'nin eşi olmakla Brahma, Vágiş olarak da anılır.

Vişnu, Vaişnavizm'de Mutlak Varlık, Nihai Benlik; Yüce Tanrı. Vişnu veya Yüce Tanrı'nın en yüce varoluşsal konumu Hindu kutsal metinlerinden Yajurveda, Rigveda ve Bhagavad Gita'da bildirilir.

<span class="mw-page-title-main">Durga</span>

Durga Hinduizm'de bir Devi, ulu tanrıça, formudur. Bir aslanı süren ve birçok kolunda öldürücü silahlar taşıyan, yüzünde bunların tam tersi barışcı ve güven verici bir ifade taşıyan, elleri mudra şeklinde bir kadın olarak tasvir edilir. Tanrıçanın bu formu dişil ve yaratıcı enerjinin (Şakti) tecessümü yani cismanileşmesi, vücut bulmasıdır.

Krişna Vaişnavizm'de varlığın Nihai Kaynağı ve Dayanağı olarak kabul edilen Yüce Tanrı'dır. Vişnu ve Krişna'nın her ikisi de Yüce Tanrı'ya işaret eder ve aynı tek kişiyi temsil eder, ancak hangi suretin Tanrı'nın esas sureti olduğu Vaişnavalarca tartışılmıştır. Bazı Vaişnava geleneklerinde Krişna Yüce Tanrı'nın dünyadaki sekizinci sureti olduğu kabul edilirken Gaudiya Vaişnavizmi'nde Krişna'nın Yüce Tanrı'nın esas ismi ve sureti olduğu olduğu, Vişnu dahil diğer tüm suretlerin temeli olduğuna inanılmıştır.

Advaita Vedanta, Devanagari अद्वैत वेदान्त, Hint felsefesi dizgelerinden Vedanta'nın "ikicisizlik" öğretisinin Sanskritçe karşılığı.

Brahmanizm, M.Ö. 2000 öncesi Brahmanların kurduğu bir din.

Keşmir Şivacılığı, Hindu felsefi ve dini Şivacı okulun kollarından biridir. Keşmir'de 8. veya 9. yüzyıllarda doğan Keşmir Şivaizmi Batı felsefi terminolojiyle mutlak idealizm, teistik monizm, realistik idealizm gibi tanımlanmaktadır. Keşmir Şivaizmi'ne göre Tanrı ile evren arasında uçurum bulunmamaktadır. Hint felsefesinin bir başka okulu olan Advaita Vedanta'da dile getirildiği gibi Evren değil ancak evren ile Tanrı'yı birbirinden kopuk olarak algılayan ikilik algısının kendisi bir illüzyondur.

Hinduizm mezheplerinin başlıca akımları Şaivizm, Şaktizm, Vişnuizm ve Smartizm'dir.

<span class="mw-page-title-main">Narayana</span>

Narayana Vedalar, Itihasas, Bhagavata Purana ve Diğer Puranalarda adı geçen ve çeşitli avatarları olan Hinduizmin Vaişnavizm kolunda en yüce Varlık olarak addedilen Tanrı'nın "Benliklerin Temeli olan Yüce Varlık" anlamına gelen adı. Vişnu ve Hari gibi adlarla da anılır. Dört Veda'dan biri olan Yacurveda'da Narayana Sukta'nın beşinci ayetinde Narayana'nın evrendeki her şeyi hem dıştan hem de içeriden kuşattığı ifade edilir.

Bhakti yoga, herhangi bir kişisel tanrıya karşı sevgi dolu adanmaya odaklanan Hinduizm içindeki ruhsal bir yol veya ruhsal uygulamadır. Hinduizmde Mokşa'ya giden birkaç yoldan biridir, diğer yollar Cnana yoga, Karma yoga ve Kriya yogadır.

<span class="mw-page-title-main">Cnana Yoga</span>

Jnana yoga, Hinduizm'de Moksha'ya götüren üç klasik yoldan (margas) biridir. Jnana yoga "bilginin yolu" veya "kendini gerçekleştirme yolu" olarak bilinir. Diğer ikisi karma yoga ve bhakti yogadır. Daha sonra Hinduizm içindeki yeni hareketler, dördüncü bir manevi yol olarak raja yogayı ekledi, ancak diğer üçünden farklı olarak raja yoga evrensel olarak kabul görmüş değildir.

Vaişnavizm, Şaivizm, Şaktizm ve Smartizm ile birlikte başlıca Hindu mezheplerinden biridir. Vişnu'yu tanrılar dahil tüm ruhların ve varlıkların kaynağı, kökeni ve dayanağı olan Mutlak Şahıs (Paramātman) ve Mutlak Varlık (Parabrahman) olarak betimlediği için Vaişnavizm olarak adlandırılır. Vaişnavizm'in temel metinleri arasında Vedalar, Upanişadlar, Bhagavad Gita, Pancharatra (Agama) metinleri, Naalayira Divya Prabhandham ve Bhagavata Purana yer alır.

<span class="mw-page-title-main">İşvara</span>

İşvara Hinduizmde Mutlak Varlık, Mutlak Benlik; Yüce Tanrı'dır. Hindu felsefesinde İşvara; Yüce Benlik, Hükümdar, Rab, kral, kraliçe veya koca anlamına gelebilir. Orta Çağ Hindu metinlerinde, Hinduizm ekolüne bağlı olarak İşvara; Tanrı, Yüce Varlık, kişisel Tanrı veya özel Benlik anlamına gelir.

Vişiştadvaita Vedanta geleneğine ait bir Vaişnavizm ekolüdür. "Ayrımlar içeren ikiliksizlik" anlamına gelen Vişiştadvaita, Brahman'ı Nihai Gerçeklik olarak tanıyan ve aynı zamanda çokluğunu da kabul eden nondüalist bir felsefedir. Bu felsefe, "nitelikli monizm", "tanımsal monizm" veya "nitelikli ikiliksizlik" biçimi olarak ifade edilebilir. Vişiştadvaita, tüm çeşitliliğin nihai olarak tek temelden dallandığı, tüm farklılıkların ardında temel bir birliğin bulunduğu anlayışını temsil etmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Klasik teizm</span> Tanrıyı Mutlak Varlık ve Mutlak Benlik olarak tanımlayan felsefe

Klasik teizm veya klasik tanrıcılık; Tanrı'nın diğer tüm varlıkların kaynağı ve kökeni olan tekil Mutlak Varlık, Mutlak Benlik ve Nihai Kişi olarak nitelendirildiği teizm biçimidir.

Paramatman veya Paramātmā, Hint teolojisinin Vedanta ve Yoga ekollerinde Mutlak Benlik ve Nihai Kişi'dir. Paramatman, mutlak ve nihai gerçeklikle ruhsal olarak özdeş olan "İlksel Benlik" veya "Aşkın Benlik" olarak da nitelenir.

Svayam Bhagavan Hinduizm'de Sanskrit bir kavramdır ve Bhagavan'ın monoteistik ve klasik teistik çerçevede tekil Yüce Tanrı'nın mutlak temsiline atıfta bulunur. Kavram genellikle Vaişnavizm, özellikle Gaudiya Vaişnavizmi'nde kullanılır. Bu bağlamda Krişna Svayam Bhagavan olarak kabul edilir.

Bhagavan Dharmî dinlerde devalardan farklı olarak Yüce Tanrı'yı ifade etmek için kullanılan kelimedir. Türkçeye "Rab", "Tanrı" olarak çevirilebilir. Özellikle Vaişnavizm'de Krişna ve Vişnu'yu belirtmek için kullanılır.

Hinduizm'de Yüce Tanrı, tanrıların (deva) ve iblislerin (asura) ötesindeki en yüce, Mutlak Varlık (Brahman/Parabrahman) ve Mutlak Benlik olan Nihai Şahıs (Paramatman)'dır.