Pan-Avrupa kimliği

Pan-Avrupa kimliği, kültürel veya politik anlamda Avrupa ile kişisel olarak özdeşleşme duygusudur. Kavram, Avrupa entegrasyonu bağlamında tartışılmaktadır,^[1] tarihsel olarak varsayımsal önerilerle bağlantılı olarak, ancak 1990'larda Avrupa Birliği'nin (AB) kurulmasından bu yana, AB'nin giderek artan federalleşmesi projesiyle ilgili olarak giderek daha fazla tartışılmaktadır. "Pan-Avrupa" birliğinin modeli, ilk olarak "Avrupa"yı kültürel bir varlık olarak tanımlayan ve daha sonra "Ortaçağ Batı Hıristiyanlığı" olarak bilinen (kapsamını daha doğuya doğru genişleten ) Roma Katolik Kilisesi tarafından yönetilen bölgeler olarak tanımlayan Karolenj İmparatorluğu'dur . Orta Çağ boyunca Baltık Denizi kıyılarına). Pan-Avrupa Birliği için orijinal öneri, 1922'de "pan-Avrupa" terimini, Orta Çağ'dan gelişen kültürleri kapsayan, kıta Avrupası'nın batı ve orta kısımlarına ilişkin bu tarihsel anlayışa atıfta bulunan Kont Richard von Coudenhove-Kalergi tarafından yapıldı. Avrupa kıtasının modern coğrafi tanımı yerine Batı Hıristiyanlığı (yani Britanya Adaları hariç Katolik ve Protestan Avrupa). Coudenhove-Kalergi, pan-Avrupa devletini, Sovyetler Birliği'ne, "Asya"ya, Büyük Britanya'ya ve Amerika Birleşik Devletleri'ne (bu haliyle hem Britanya Adaları'nı hem de işgal altındaki bölgeleri açıkça hariç tutan) açık bir muhalefet içinde, geleceğin "beşinci büyük gücü" olarak gördü. Genellikle coğrafi Avrupa'nın bir parçası olarak kabul edilen Bizans Hıristiyanlığından, "pan-Avrupa" kavramından etkilenmiştir.^[2]

1948'den sonra hızlanan Avrupa bütünleşme süreci, 1993'te AB'nin oluşumuyla doruğa ulaştı. 1995-2020 arasındaki dönemde AB'nin üye sayısı 12'den 27'ye çıkarıldı ; bu, Coudenhove-Kalergi'nin (İsviçre hariç) başlangıçta "pan-Avrupa" devleti için öngördüğü alanın çok ötesine geçti; üye devletler muhasebesi yaklaşık 447 milyonluk bir nüfus, yani tüm kıtanın nüfusunun beşte üçü. 1990'lardan 2000'lere kadar, vatandaşlık, ortak para birimi (27 üyeden 20'si tarafından kullanılır), ortak para birimi gibi genellikle egemen devletlere ayrılmış sembollerin ve kurumların tanıtılmasıyla Avrupa Birliği'nin daha da sağlamlaştırılmasına yönelik aktif bir hareket vardı. bayrak, bir marş ve bir slogan (Varietate Concordia'da, "Çeşitlilik İçinde Birlik"). 2004 yılında bir Avrupa Anayasası çıkarma girişiminde bulunuldu, ancak onaylanamadı; bunun yerine, anayasada öngörülen bazı reformları kurtarmak amacıyla 2007 yılında Lizbon Antlaşması imzalandı.

Bu siyasi entegrasyon sürecine paralel olarak, bir "pan-Avrupa kimliğinin" veya "Avrupa kimliğinin" uygulanabilirliği ve arzu edilirliği üzerine bir tartışma yaşandı. Gelecekteki olası bir "Avrupa kimliği", en iyi ihtimalle hâlâ ulusal veya bölgesel bağlılıkları içeren "çok yönlü kimliğin" bir yönü olarak görülüyor. 1998'de yazan iki yazar şu sonuca vardı: "Kısa vadede, bu projenin [Avrupa entegrasyonu] etkisi Avrupa kimliğini yalnızca belirli sınırlı alanlarda ve çok mütevazı bir şekilde etkileyecek gibi görünüyor. Bunun Avrupa'ya faydası olup olmayacağı şüpheli. Devam eden Avrupa entegrasyonunun sorunsuz bir sürecini sağlamak ve çok kültürlü Avrupa toplumlarının zorluklarına başarılı bir şekilde çözüm bulmak." O zamanlar bile, ortak bir Avrupa kimliğinin geliştirilmesi, hem AB organları hem de hükûmet dışı girişimler tarafından aktif olarak teşvik edilmesine rağmen, Avrupa entegrasyon sürecinin ana hedefinden ziyade bir yan ürün olarak görülüyordu. Avrupa Komisyonu Eğitim ve Kültür Genel Müdürlüğü olarak.^[3][4] 2010'ların başında AB şüpheciliğinin artması ve Avrupa bütünleşmesine karşı muhalefetin artmasıyla birlikte, böyle bir "Avrupa kimliğinin" uygulanabilirliği ve arzu edilirliği sorgulanmaya başlandı.^[5]