Pátzcuaro
| Pátzcuaro | |
|---|---|
 | |
 Arma | |
  Pátzcuaro | |
Koordinatlar: 19°30′59″K 101°36′35″B / 19.51639°K 101.60972°B | |
| Ülke |  Meksika |
| Yüzölçümü | |
| • Toplam | 435.96 km² |
| Nüfus (2005) | |
| • Toplam | 79.868 |
| Zaman dilimi | UTC-06.00 |
| • Yaz (YSU) | UTC-05.00 |
| Posta kodu | 61600 |
Pátzcuaro (İspanyolca: [ˈpatskwaɾo]), Michoacán eyaletinde bulunan belediye statüsünde büyük bir kasabadır. 1320'lerde kurulmuş olan kasaba önce Tarascan eyaletinin başkenti ve daha sonra tören merkezi olmuştur. İspanyollar devraldıktan sonra Vasco de Quiroga, Pátzcuaro'yu Yeni İspanya eyaleti Michoacán'ın başkenti yapmak için çalışmış fakat ölümünden sonra başkent Valladolid'e (bugünkü Morelia ) taşınmıştır. Pátzcuaro o zamandan beri sömürgeci ve yerli karakterini korumuş[1] ve Meksika hükûmeti tarafından 111 " Pueblos Mágicos "tan biri seçilmiştir.[2] Pátzcuaro ve ait olduğu göl bölgesi, Ölüler Günü kutlamalarının yapıldığı bir yer olarak bilinmektedir.[3]
"Pátzcuaro"nun anlamı konusunda birkaç olasılık mevcuttur. Bunlardan birincisi, "siyahla boyanmış yer" anlamına gelen "phascuaro"; veya "temellerin yeri" anlamına gelen "patatzecuaro"'dur. Başka bir olası anlam ise "petatzimícuaro", "bullrushların yeri"dir. " Mutlu yer;" ve "tapınakların yeri." ise diğer olası anlamlarıdır. Pátzcuaro armasını 1553'te İspanya Kralı V. Charles'tan almıştır.[1]
Tarihçe
Pátzcuaro'nun kuruluşuyla ilgili mevcut tarihi bilgilerin tek kaynağı 1539-1541'de Viceroy Antonio de Mendoza döneminde yazılan Relación de Michoacán'da bahsedilenlerdir. Páracume ve Vápeani adındaki iki şefin bölgeye geldiklerini ve daha sonra kabilelerine Chichimecas ile Tarimichundiro adını verdiklerini belirtmektedir. Burada dört büyük kayayı birbirine yaklaştırarak "ipucu" adı verilen tapınaklarını inşa etmeye başlamışlardır. Bu olay için bir tarih verilmez fakat her iki şefin ölümü 1360'ta gerçekleştiğinden, yaygın olarak kabul edilmiş olan tarih 1324 yılıdır.[1]
Bu süre zarfında, sürekli birbirleriyle savaşan Pátzcuaro Gölü çevresinde üç yerli grup yaşamaktadır. Bir gruba "Coringuaro", diğer gruba "Isleños" ve üçüncü gruba Pátzcuaro'daki Chichimecas adı verilmiştir. Tarascan krallığı, bölgenin ilk şefi olan Tariácuri ile komşularını fethederek "caltzontzin" veya imparator unvanını almıştır. Pátzcuaro, Tarascos'un ilk başkenti olmuştur. Yeni krallık Ihuatzio, Tzintzuntzan ve Pátzcuaro adlı üç prensliğe bölündükten sonra güç Tzintzuntzan prensliğine geçerek yeni başkent olmuş ve Pátzcuaro'yu tören merkezi ve soylular için bir inziva yeri olarak bırakmıştır.[1]
İspanyollar Michoacán'a vardıklarında, çoğu yerli Pátzcuaro'ya sığınmıştı. Kaleler, hala "Barrio Fuerte" (Fort Mahallesi) olarak adlandırılan bir mahallede inşa edilmiştir. Tarascanlar ve İspanyollar arasında çatışmalar devam ederken İmparator II. Tanganxoan ile Cristóbal de Olid arasında bir toplantı düzenlenmiştir. Atından inen Olid, hükümdarı kucaklamış ve sonrasında onu kalabalığın önünde diz çökmeye zorlamıştır. Daha sonra buraya "El Humilladero" (Aşağılama Yeri) olarak adlandırılan bir şapel inşa edilmiştir. 1526'da Nuño de Guzmán, Tarascanları sert bir şekilde cezalandırmak için yeni İspanyol hükûmetinin başına gelmiştir. Bu durum, son Tarascan imparatoru Tanganxoan II'nin işkence ve ölümüyle sonuçlanmıştır. Bundan sonra, Pátzcuaro sakinlerinin çoğu, bölgeyi terk ederek dağlara kaçmıştır.[1] Vasco de Quiroga, görevi devralmak için Pátzcuaro'ya geldikten sonra Nuño de Guzmán'ı sınır dışı etmiş ve mallarına el koymuştur. Nuño sonunda Yeni İspanya'daki suçlarından dolayı tutsak olarak İspanya'ya geri gönderilmiştir.[4]
1538'de İspanyollar, ilk piskopos olarak Vasco de Quiroga ile Michoacán Piskoposluğunu kurarak Pátzcuaro'da yerleşimlerini kurmuşlardır. Pátzcuaro, yeni İspanyol eyaletinin başkenti yapıldıktan sonra 1540'larda Piskopos Vasco de Quiroga'nın Kızılderililerin çoğunu geri dönmeye ikna etmesi ve bir dizi İspanyol ailesini getirmesiyle bölgenin demografik yapısını değiştirmiştir. Bu demografik değişiklikten dolayı Vasco de Quiroga, modern Pátzcuaro'nun kurucusu olarak kabul edilmektedir. Şehri, 1553'te kraliyet kararnamesiyle onaylanan Michoacán Şehri olarak yeniden adlandırmış ve şu anki armasını kullanmaya başlamıştır. Katedral, tanrıça Cueráppari'ye adanmış tapınağın üzerine inşa edilmiştir. Vasco de Quiroga, burada beş nefli ve oldukça iddialı bir katedral inşa etmek istemiş fakat bu İspanyol kraliyeti tarafından kabul edilemez ilan edildiği için neflerden sadece biri inşa edilmiştir. Bu nef günümüze kadar ulaşmıştır.[1] Pátzcuaro, Vasco de Quiroga'nın ölümünden yaklaşık on yıl sonrasına kadar İspanyol eyaletinin en büyük şehri olarak kalmıştır. Viceregal yetkilileri daha sonra başkenti 1575'te yeni kurulan Valladolid (bugünkü Morelia) olarak değiştirmeye karar vermişlerdir. Kilise yetkilileri piskoposluğu ve Vasco de Quiroga tarafından kurulan San Nicolás Koleji'ni de Valladolid'e taşımıştır.[1]
Pátzcuaro, Franciscan ve Augustinerinnen keşişlerin egemen olduğu yaşamla Pátzcuaro Gölü bölgesinin ekonomik ve manevi merkezi olarak kalmıştır. 18. yüzyılın ortalarında, şehrin nüfusu yaklaşık 3.300 kişiydi.[1] Meksika Bağımsızlık Savaşı sırasında, Pátzcuaro birkaç kez saldırıya uğramış, Gertrudis Bocanegra 10 Ekim 1817'de Pátzcuaro'nun ana meydanında kralcı güçler tarafından isyancı faaliyetlere katıldığı için kurşuna dizilerek vurulmuştur. Bağımsızlıktan sonra kasaba Michoacán'ın Batı Departmanı'nın 12. bölgesinin başkenti statüsünde devam etmiştir. 1831'de eyalet yeniden düzenlenmiş ve Pátzcuaro adını taşıyan kasabanın merkezi olmuştur.[1] 1867'deki Reform Savaşı sırasında Pátzcuaro, ikinci Meksika imparatorluğunu sürdürmek isteyen Muhafazakarların yanında yer almıştır. Kent kanlı bir mücadeleden sonra liberal liderler olarak adlandırılan Cumhuriyetçi General Régules tarafından saldırıya uğramış ve ele geçirilmiştir.[1]
Porfirio Díaz döneminde, Meksika Devrimi'nden hemen önce, Pátzcuaro bölgesi büyük toprak sahipleri, çiftlikler ve bazı yabancı şirketler tarafından ağır bir şekilde yönetilmesi sonucunda halk isyancılara sempati duymaya başlamıştır. Kasaba, Michoacán başkentini almak için stratejik bir nokta durumuna gelmiştir. Birçok çatışma sonucunda kasaba isyancıların elinde kalmaya devam etse de 1913'te Victoriano Huerta hükûmeti tarafından isyancıların elinden alınmıştır.
Michoacán'dan gelen Lázaro Cárdenas'ın (1934–40) başkanlığı sırasında Pátzcuaro, kültür turizmi için ulusal bir destinasyon haline gelmiş, endüstriyi desteklemek için altyapı inşası, kamu anıtları ve arkeolojik kazılar yapılarak ve sömürge ve yerli görünümünün korunması sağlanmıştır.[1][5]
Şehir
Meksika Devrimi'nden bu yana Patzcuaro, geleneksel sömürge-yerli görünümünü korumak için çalışmıştır.[1] Başkentin aksine, Pátzcuaro'daki evler kerpiç ve/veya ahşaptan yapılır ve genellikle kiremit çatılıdırlar.[6] Arnavut kaldırımlı sokaklar, şehrin merkezinden göle kadar hakimdir.[7] Kasabada çoğu parlak renklerde çok çeşitli el sanatları satan birçok mağaza ve satıcı vardır.[8] Patzcuaro aynı zamanda bakır eşyalar, siyah çömlekçilik, müzik aletleri, sepetler vb. gibi kendi özel el sanatlarını getiren daha küçük köylerle bölgenin pazar merkezidir.[9] Yerel yemekler arasında balıkla doldurulmuş tamales veya uchepos, tarasca çorbası, kırmızı pozole, atole, alabalık yemekleri ve mısır bazlı bir dizi soğuk içecek bulunmaktadır.[4] Patzcuaro'nun bir geleneği olarak avlular ve balkonlar neredeyse her zaman çiçekli bitkilerle doludur. Birçok ev sahibi birbiriyle bilgilerini ve bitkilerini paylaşır, hatta bazen yeni bir çiçek çeşidini melezleştirir. Görülecek en yaygın çiçek, en iyi Temmuz ve Eylül ayları arasında açan begonyadır. Diğer yaygın bitkiler arasında sardunyalar, ebegümeci, begonviller, kaplan zambakları, kadife çiçeği, açelyalar, ortancalar, güller bulunmaktadır. Palmiye ağaçları, selaginella ve çeşitli kaktüsler de görülebilen çiçeksiz bitkilerdir. Bazıları aloe, papatya, nane, fesleğen ve diğerleri gibi şifalı ve yemeklik otlar yetiştirmektedir.[10]
Şehir merkezi, Plaza Vasco de Quiroga veya Plaza Grande olarak adlandırılır. Bu meydan, şehrin büyüklüğü göz önüne alındığında oldukça büyüktür. Plaza Grande, 1964 yılında, piskoposun bronz bir heykelini içeren bir çeşmenin merkeze yerleştirildiği Vasco de Quiroga'ya ithaf edilmiştir. Heykel Kosta Rikalı sanatçı Francisco Zúñiga tarafından yapılmıştır.[6][11] Meydanda eski, görkemli dişbudak ağaçları ve sömürge döneminden kalma konaklarla çevrilidir. Meksika'daki diğer birçok kasaba ve şehirden farklı olarak ana kilise bu meydanda konumlandırılmamıştır.[1][7] Kasabanın tamamında satılık el sanatları görülebilirken meydanda da göze çarparlar. Ana meydanda, oymalı ahşap heykeller ve mobilyalar, çiçek ve hayvanları betimleyen parlak boyanmış vurgular, parlak dokuma kumaş yığınları, perdeler, masa örtüleri, yatak örtüleri ve peçeteler, ahşap figürler, dini sanatlar, kil gibi çok çeşitli el sanatları satan mağazalar bulunmaktadır. Plakalar ve saksılar, cilalı ahşap kutular ve gitarlar, resim çerçeveleri, yün battaniyeler, bakır vazolar ve tabaklar, sepetçilik ve hasır ve kamıştan dokunmuş eşyalar, heykel ve kokulu mumlarü meydanın etrafındaki kolonyal binalara yerleştirilmiş dükkânlarda sergilenmektedi ve dükkânların içerisinde çok daha fazlası bulunmaktadır.[8]
Ana meydanda Huitziméngari Sarayı bulunmaktadır. Bu yapı, şehrin geri kalanının çoğu gibi kerpiçten yapılmıştır ve çatıları kil kiremitten yapılmıştır.[6] Bu saray son Tarascan cazonci'nin (hükümdar) oğlu ve Yeni İspanya'nın ilk valisi Antonio de Mendoza'nın vaftiz oğlu Antonio de Huitziméngari'ye aittir.[12] İki kattan oluşan sarayın sade bir cephesi vardır. İç avlu yuvarlak kemerlerle çevrilidir ve çiçeklerle doludur.[7][12] Üst katta, Huitziméngari'nin adına atfedilen ve Tarascan mitolojisinde Cennetin Efendisi'ne hizmet eden köpeğe atıfta bulunan bir köpek heykeli vardır. Köpek motifi bazı iç kapılarda tekrarlanmıştır.[6]
Vasco Meydanı'nın kuzeyindeki bir blok, Plaza Chica olarak da adlandırılan Plaza Gertrudis Bocanegra'dır .[11] Gertrudis Bocanegra'nın kapalı pazarında yünlü ürünler, mutfak gereçleri, çanak çömlek, bakır ve hasır ürünlerde uzmanlaşılmıştır.[8] Cuma günleri burada kurulan pazarda yürüyüş yollarını çeşitli köylerden gelen mallarla doldurmaktadır. Ölüler Günü gibi ana tatil zamanlarında bu pazar şehirdeki diğer iki meydana da yayılabilmektedir.[9] Bu meydanın yanındaki binalardan biri de 16. yüzyılda kurulan Bugün Gertrudis Bocanegra Kütüphanesi'ne ev sahipliği yapan Eski San Agustin Tapınağı'dır.[11] Bu kütüphanede Juan O'Gorman tarafından Michoacán'ın tarihini tasvir eden bir duvar resmi bulunmaktadır.[1]
Plaza Chica'nın iki blok doğusunda, Nuestra Señora de la Salud Bazilikası Pátzcuaro'daki en önemli kilisedir.[13] Bu kilise, Vasco de Quiroga tarafından, Michoacán Katedrali olarak işlev görmek üzere İspanyol öncesi bir tören alanı üzerine inşa edilmiştir. Vasco de Quiroga'nın orijinal projesi, bir kubbeyi çevreleyen beş nefli ve iddialıydı ancak İspanyol Kraliyeti projenin uygunsuz olduğunu düşündü ve neflerden sadece biri inşa edildi.[1] Kilise, bu işlevin Valladolid'e (şimdi Morelia) taşındığı 1850 yılına kadar Katedral olarak hizmet etmiştir. Bu kilise 1924 yılında bazilika olarak adlandırılmıştır.[13] 19. yüzyılın sonunda inşa edildiğinden beri dış cepheler değiştirildiği için şimdi Neoklasik bir görünüme sahiptir. İçeride gerçekte düz olan fakat tonoz gibi dekore edilmiş bir çatı vardır. Buradaki görüntü, Santa Marta Hastanesi'nde bulunan Immaculate Conception'ın Bakiresi gibidir.[6] Şimdi "Sağlık Leydimiz" olarak adlandırılan, 16. yüzyılda yaratılan mısır sapı ezmesi ve bal ile yapılmaktadr. Vasco de Quiroga'nın ölümünden sonra kalıntıları buraya gömülmüştür. Bu bazilika her gün, ancak özellikle her ayın sekizinci günü, bölgenin hamiliğine saygı göstermek için ziyaret edilmektedir.[7]
Museo de Artes e Industrias Populares (Popüler Sanatlar ve Endüstriler Müzesi), Bazilika'nın hemen güneyinde yer almaktadır.[11] Bina aslen 16. yüzyılda San Nicolás Koleji olarak Vasco de Quiroga tarafından genç erkekleri rahipliğe hazırlamak ve Hint gençlere okuma yazma öğretmek için inşa edilmiştir.[14] Kolej 1580'de Valladolid'e taşındıktan sonra, bina ilkokul olarak işlev gören Santa Catarina Koleji'ni kurmak için Cizvitlere devredilmiştir.[6] En büyük lake ürün, model ve diğer el sanatlarından birini içermektedir.[14]
Temple Sagrario'nun inşasına 1693'te başladı ve tam olarak iki yüzyıl sonra tamamlanabildi. Bu nedenle, farklı dekoratif unsurlarla bir dizi farklı mimari stili bir araya getirmiştir.[15] Tapınak Neoklasik bir iç mekana sahiptir.[11] Orijinal yapıdan geriye kalan tek şey parke zeminlerdir.[6] Bir Churrigueresque sunağı vardır ve batı duvarında Barok bir sunak üzerinde Dolores Bakiresi'ne adanmış küçük bir şapel bulunmaktadır. Pátzcuaro'da kendi türünden sadece bunlar kalmıştır.[6][11] Bina, 1924'ten beri Nuestra Señora de la Salud Kutsal Alanı olarak işlev görmektedir.[15]
Casa de los Once Patios (On Bir Avlu Evi), Santa Catarina de Sena düzeninin Dominik rahibeleri için 1742'de inşa edilmiştir.[7][16] Bitişik evler satın alarak ilk binayı kademeli olarak genişlettiler ve bu yüzden kompleksin bir zamanlar on bir avlusu vardı, ancak günümüzde sadece beş avluya sahiptir.[11] Kompleksin en eski kısmı olan batı koridorunda, bir çeşme ve o zamanlar nadir bulunan bir lüks olan sıcak ve soğuk akan suyu olan bir küvete sahip bir odaya giden Barok bir kapı vardır.[6][7] 1960'larda kompleks restore edilmiş ve o zamandan beri yerel el sanatları için atölyeler ve mağazalar olarak işlev görmektedir.[11] Atölyeler arasında şal ve cilalı ürünler yapanlar da yer almaktadır.[16] Casa de los Once Patios'un arkasında Pila de San Miguel vardır. Efsaneye göre buraya su almaya gelen kadınları şeytan rahatsız ediyormuş. Şeytanı korkutmak için Vasco de Quiroga, Başmelek Mikail'in görüntüsünü kullanmıştır.[11]
Daha çok İsa'nın Topluluğunun Tapınağı olarak bilinen San Ignacio de Loyola Kilisesi, mimari olarak en alakalı dini yapılardan biri konumundadır.[6][11] Bu alan tipik panellere bölünmüş sade bir Barok cepheye sahiptir. İç mekan, bir dizi melek gibi değerli dini resimlerle ve ahşaptan yapılmış çalışmalarla bezenmiştir. Bunlardan biri Loyolalı Aziz Ignatius ile ilgili çok renkli panodur. Kilisenin doğu duvarı, Bazilika'ya taşınmadan önce Vasco de Quiroga'nın cesedinden kalıntılarını barındırmaktaydı.[6] Kompleksin büyük bir avlusu ve bir kuleye yerleştirilmiş "cezalandırılmış" bir saati vardır. Öğlen 12'de çalmadığı için "cezalandırılmış" sayılmaktadır. Charles'ın emriyle İspanya'dan getirildiği söylenen saat başka bir hikâyede ise talihsiz genç bir kadının, saat on ikiyi çalmaya hazırken çanın ve sarkacın önüne geçtiğinde saat tarafından öldürüldüğü anlatılmaktadır. 16. yüzyılda, bir yangın nedeniyle kompleks büyük hasar almıştır. Yeniden inşa edilerek şimdiki grünümünü almıştır.[7] Bu tapınak ve yan taraftaki manastır, eğitim alanındaki itibarları nedeniyle Vasco de Quiroga'nın isteği üzerine Pátzcuaro'ya geldiklerinde Cizvitleri barındırıyordu.[17] Bitişik bina günümüzde Casa de Cultura olarak adlandırılmaktadır.[11]
Chapel del Humilladero, 1553'te Vasco de Quiroga tarafından, son Tarascan imparatoru Tanganxoan II'nin İspanyolların önünde diz çökmeye zorlandığı yerde inşa edilmiş ve binaya adını vermiştir. (Aşağılama Yeri).[1] Bu şapelin haçı, hem gövde hem de haç olmak üzere tek bir cantera taşından yapılmıştır. Vasco de Quiroga'nın parçayı 1553'te yontturduğu, ancak 1628'e kadar bitirilmediği söylenmektedir.[11]
Pátzcuaro Gölü
Pátzcuaro, kasaba için hala önemli ekonomik ve kültürel öneme sahip Pátzcuaro Gölü'nün güney ucunda yer almaktadır.[1] Pátzcuaro Gölü'nde bir dizi ada bulunur ve bunların en bilineni mısır kılı anlamına gelen Janitzio Adası'dır . Tepenin üstündeki kırk metrelik José María Morelos y Pavón heykelinden bu ada . Heykelin altında, bu Meksikalı kahramanın hayatı hakkında bir dizi duvar resmi var. Gölde dört ada daha var. La Pacanda merkezde. Bu adanın içinde sazan ve ördeklerin olduğu küçük bir gölet var. Yuneén Adası merkeze yakın ve adı yarım ay anlamına geliyor. İlgi çekici yerleri arasında bitki örtüsü, geleneksel evler ve ziyaretçiler için kulübeler bulunmaktadır. Urandenes, Patzcuaro'ya daha yakındır ve beyaz balıkların resmen yetiştirildiği kanallarla çevrili üç adadan oluşur. Eskiden Pátzcuaro'ya turist getiren pez blanco (beyaz balık), gölün kirlenmesi nedeniyle artık avlanmıyor, ancak özel günlerde ünlü kelebek ağları genellikle sudaki kanolarda sergileniyor. Tecuena gölün en küçük adasıdır ve adı iyi bal anlamına gelir.[4] Pátzcuaro'daki rıhtımlarda bu adalara giden tekneler var.[8]
2007 yılına kadar, yalnızca Pátzcuaro'nun daha küçük toplulukların atık suları doğrudan göle boşalttığı ve ciddi kirlilik sorunlarına neden olduğu bir su arıtma tesisi vardı.[18] Kirlenme çoğunlukla kimyasal, çöp ve atık suyun yanı sıra yağışlı mevsimde göle akan tortulardır.[19] Michoacán eyaleti hükûmeti, federal çevre koruma kurumu ve Instituto Mexicano de Tecnologia del Agua, Pátzcuaro Gölü havzasını temizlemek için bir program başlatmıştır. Plan, mevcut su arıtma tesislerini onarmak ve iki tane daha inşa etmektir. Plan ek olarak göl çevresinde yeniden ağaçlandırma, çöplükler ve havzanın akarsularının kirlenmesini önlemek için bariyerler içerir.[18][19]
Ölülerin Günü
Meksika'daki en bilinen Ölüler Günü kutlamalarından biri Pátzcuaro ve çevresindeki göl alanında kutlanmaktadır. Tüm Michoacán'da Ölüler Günü'ne hizmet veren pazarlarla doludur fakat en ideal hali Pátzcuaro'nun ana meydanındaki pazardır. Burada büyük zanaat yarışmalarından birinin düzenlenmektedir.[20] Ölüler Günü, Pátzcuaro Gölü çevresindeki kasaba ve köylerde çok yoğun bir şekilde kutlanmaktadır. Hazırlıklar aşamasında yerel mezarlıkların büyük ölçüde temizlenmesini, onarılmasını ve yerel kiliselerin avlularının kapılarını çiçekli kemerlerle süslenir. Bunlar süslemeler Meksika kadife çiçeği olarak da bilinen cempasúchil adlı bir çiçekten yapılır. 1 Kasım sabahının erken saatlerinde, bir önceki yıl ölen çocukları onurlandırmak için "velación de los angelitos" (küçük melekler için uyanın) etkiniği düzenlenir. Bu etkinlikler genellikle yerel mezarlıklarda yapılmaktadır. Bu gün boyunca, çocukların kasabanın etrafında koşarak komşu evlerin çatılarından mısır, kabak ve chayote başakları "çaldığı" "teruscan" adlı bir olay da vardır. Çalınan yiyecekler, toplumu beslemek için pişirilmek üzere toplum merkezine getirilir.[3]
Festivaller 2 Kasım gece yarısına kadar devam eder ve kasabalar tekrar yerel mezarlıklarda toplandığında "velación de los difuntos" (ölenler için uyanma) etkinliği başlar. Bu sefer erkekler dışarıda kalır, kadınlar ve çocuklar, genellikle işlemeli peçetelerin üzerine serilmiş çiçek ve yiyecek sunuları için mezarlık alanına girerler. Ardından dualar ve ilahiler okunur. Bu nedenle Ölülerin Günü, Pátzcuaro'da genellikle Ölülerin Gecesi olarak anılmaktadır. Gün ışıdığında, cemaatin rahibi için çeşitli yiyecekler alınır ve çoğu insan ayine gider.[3]
Pátzcuaro ve Michoacán'daki diğer şehirlerdeki benzer etkinliğin adı Festival Cultural de la Muerte'dir. 1993'ten beri bu etkinlik, bu gün için yapılan tablolar, fotoğraflar, filmler, danslar, el sanatları ve sunakları sergilemek için düzenlenmektedir. Göldeki kano yarışmalarının yanı sıra ölüm ve kara mizah temasıyla yazılan hicivli şiir yarışmaları olan "torneos de calaveras" (kafatası turnuvaları) da popüler bir etkinliktir. Bu festival 27 Ekim-2 Kasım tarihleri arasında gerçekleştirilmektedir.[21]
Burada Ölüler Günü ile ilgili diğer geleneksel etkinlikler arasında Pátzcuaro Bazilikası Konseri ve Erongarícuaro'daki " Don Juan Tenorio "nun sahnelenmesi yer alır. Her iki etkinlik de 1 Kasım tarihinde saat 9.00'da başlar. Bir başka ilginç olay ise "Juego Prehispanico de Pelota Encendida (Mezoamerikan top oyunu –ışıklı) 1 Kasım günü saat 19.00'da Tzintzuntzan köyünde Las Yácatas adlı eski top sahasında bir top ateşe verilerek oynanan etkinliktir. Köyün ana meydanında da aynı etkinlik ayrıca düzenlenmektedir.[20]
Burada iki Tarascan soylusu olan prenses Mintzita ve prens Itzihuapa hakkında Ölüler Günü ile ilgili bir efsane vardır. Aşıktılar ama kısmen İspanyolların Michoacán'a gelişi nedeniyle birbirlerine kavuşamadılar. Prenses Mintzita, İspanyollara babasının serbest bırakılması için Patzcuaro Gölü'nün dibinde saklanan hazineyi teklif eder. Itzihuapa'nın kendisi gidip onu almayı teklif etti ama bunu yaptığında hazineyi koruyan yirmi hayalet tarafından yakalandı. Bunun sonucunda 21. hayalet gardiyan oldu. Bu Mintzita'nın kalbini kırdı. Ancak bu, bu koruyucu hayaletlerin bir geceliğine hayata döndükleri gece meydana geldi ve iki sevgili gün ışıyana kadar birlikte vakit geçirebilme fırsatını elde ettiler.[20]
Resmi Yönetim
Belediye merkezi olarak, Pátzcuaro kasabası, toplam 79.868 nüfusa[22] ve 435.96 km²'lik bir alana sahiptir. 104 diğer adlandırılmış topluluk üzerinde yönetim otoritesine sahiptir.[1] 2005 nüfus sayımı, belediyede 4.000'den az insanın hala yerli bir dil olan Tarascan'ı konuştuğunu göstermektedir. Tzintzuntzan, Huiramba, Salvador Escalante, Tingambato ve Erongarícuaro belediyeleriyle komşudur.[1]
Belediye, Trans-Meksika Volkanik Kuşağı'nın bir parçası olan ve Cerro el Blanco, Cerro del Estribo, Cerro del Frijol ve Cerro del Burro gibi bir dizi dağla çevrili Pátzcuaro havzasının çoğununu kapsayan topraklara sahiptir. Pátzcuaro Gölü'nün neredeyse tamamı, El Chorrito adlı bir dereden ve bir dizi tatlı su kaynağından beslenmektedir. Ilıman iklime sahip olan belediye yazları yağışlıdır. Sıcaklıklar yıl boyunca minimum 1 ile maksimum 30C arasında değişmektedir.[23] Belediye öncelikle çam, pırnal ve sedir ağaçları ndan oluşan ormanlarla kaplıdır. Çoğu fauna, gölde bulunan küçük memelilerden ve balıklardan oluşmaktadır.[1]
Tarımsal faaliyet çoğunlukla mısır, buğday, fasulye, mercimek ve domates yetiştiriciliğidir. Bölgede sığır, domuz, koyun, eşek, at ve kümes hayvanı gibi hayvanlar da yetiştirilmektedir. Buradaki çoğu endüstri, Dıda işleme ve mobilya, tekstil, mücevher, demir işi, dini figürler ve diğer şeyler gibi el sanatlarının yapımı buradaki endsüstrinin büyük br bölümünü oluşturmaktadır. Turistlere yiyecek ve içecek sağlamak ve yerel halkın temel ihtiyaçlarını karşılamak da ana ticaretleridir. Gölde halen balık avı yapılmaktadır. Turizm çoğunlukla Pátzcuaro kasabasında[1] bulunan ve komşu Ihuatzio ve Tzintzuntzan arkeolojik yerleşim yerlerine dayanmaktadır. Dağ bisikleti ve yamaç paraşütü gibi sporlar da ayrıca yapılabilecek sporlar arasındadır.[4]
Konuyla ilgili yayınlar
- Jolly, Jennifer. Creating Pátzcuaro, Creating Mexico: Art, Tourism, and Nation Building Under Lázaro Cárdenas. Austin: University of Texas Press 2018
Dış bağlantılar
Vikigezgin'de Pátzcuaro gezi rehberi- Pátzcuaro Resmi Sitesi 24 Haziran 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Turizm portalı 27 Temmuz 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Bölgeve çevresihakkinda turizm rehberi 31 Mart 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Pátzcuaro, Michoacán, Meksika 27 Temmuz 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Gezi rehberi 22 Mart 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Pátzcuaro hakkında bilmek istediğiniz her şey 27 Temmuz 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Kaynakça
- ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u "Enciclopedia de los Municipios de México Michoacán PÁTZCUARO" (İspanyolca). Instituto Nacional para el Federalismo y el Desarrollo Municipal. 17 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2009.
- ^ "Pátzcuaro Pueblo Mágico". Municipality of Pátzcuaro. 23 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2009.
- ^ a b c "Noche de Muertos" [Night of the Dead]. Mexico Desconocido Guia Especial Lo mejor de Michoacán, el alma de México (İspanyolca). Mexico City: Impresiones Aéreas S.A. de C.V.: 22-25 October 2009. ISSN 1870-9397.
- ^ a b c d "El Lago de Pátzcuaro" (İspanyolca). Equipo Editorial Explorando México. 16 Eylül 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2009.
- ^ Jennifer Jolly, Creating Pátzcuaro, Creating Mexico: Art, Tourism, and Nation Building Under Lázaro Cárdenas. Austin: University of Texas Press 2018.
- ^ a b c d e f g h i j k "Pátzcuaro". Michoacán Turiguia (İspanyolca). Mexico City: Multiguia Cultural SA de CV. 2008. ss. 117-120. ISBN 978-607-7568-08-7.
- ^ a b c d e f g "Atracciones in Pátzcuaro, Mexico" (İspanyolca). Enjoy Mexico. 11 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2009.
- ^ a b c d "Arts and Crafts". Surf Mexico. 6 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2009.
- ^ a b "Pátzcuaro, Michoacán, Mexico". Mexconnect. 16 Şubat 2007. 9 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2009. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ "Los patios floridos de Pátzcuaro (Michoacán)" [The flowered courtyards of Pátzcuaro (Michoacán)] (İspanyolca). Mexico City: Mexico Desconocido. 27 Ekim 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2009. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ a b c d e f g h i j k l "Pátzcuaro mágico y clásico" [Magical and Classical Pátzcuaro]. Mexico Desconocido Guia Especial Lo mejor de Michoacán, el alma de México (İspanyolca). Mexico City: Impresiones Aéreas S.A. de C.V.: 30-34 October 2009. ISSN 1870-9397.
- ^ a b "Palacio de Huitziméngari" (İspanyolca). 29 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2009.
- ^ a b "Basilica de Nuestra Señora de la Salud" (İspanyolca). 18 Ekim 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2009.
- ^ a b "Museo de artes e industrias populares" (İspanyolca). 31 Ağustos 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2009.
- ^ a b "El Sagrario" (İspanyolca). 23 Ekim 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2009.
- ^ a b "Casa de las once patios" (İspanyolca). 5 Ağustos 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2009.
- ^ "Templo y colegio de la Compania de Jesus" (İspanyolca). 23 Ekim 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2009.
- ^ a b "Invertirán US $12mn para sanear lago de Pátzcuaro" [They will invest 12 million USD to clean up Lake Pátzcuaro]. Business News Americas (İspanyolca). Erişim tarihi: 16 Ekim 2009. Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım)[] - ^ a b "Patzcuaro". Mexconnect. 1 Ocak 2004. 9 Ocak 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2009. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ a b c "Día de Muertos en Pátzcuaro, Michoacán". Terra. 20 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2009.
- ^ "Festival Cultural de la Muerte" [Cultural Festival of Death]. Mexico Desconocido Guia Especial Lo mejor de Michoacán, el alma de México (İspanyolca). Mexico City: Impresiones Aéreas S.A. de C.V.: 27 October 2009. ISSN 1870-9397.
- ^ "Principales resultados por localidad 2005 (ITER)" [Principle results by community 2005] (İspanyolca). Mexico City: INEGI. 22 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ekim 2009.
- ^ Weather Underground station IMICHOAC7
