Otomotiv tasarımı

Otomotiv tasarımı, otomobiller, motosikletler, otobüsler, şehirler arası otobüsler ve minibüsler, kamyon dahil olmak üzere motorlu taşıtların görünümünü ve bir dereceye kadar ergonomisini geliştirme sürecidir.

Modern bir motorlu aracın işlevsel tasarımı ve geliştirilmesi genellikle otomotiv mühendisliği kapsamındaki birçok farklı disiplinden büyük bir ekip tarafından yapılır ancak tasarım rolleri Profesyonel veya Yeminli Mühendis nitelikleri için gereksinimlerle ilişkilendirilmez. Bu bağlamda otomotiv tasarımı, öncelikle aracın görsel görünümünü veya estetiğini geliştirmektir ancak aynı zamanda ürün konseptinin oluşturulmasıdır. Profesyonel bir meslek olarak otomotiv tasarımı,^[1] sanat geçmişi ve endüstriyel tasarım veya ulaşım tasarımı alanında dereceye sahip olabilecek tasarımcılar tarafından yapılır. Bu alanda kullanılan terminoloji otomotiv tasarımı sözlüğünde bulunur.

Tasarım ekibinin görevi genellikle üç ana kısma ayrılır: dış tasarım, iç tasarım ve renk ve döşeme tasarımı. Grafik tasarım aynı zamanda otomotiv tasarımının bir yönüdür; bu genellikle baş tasarımcı uygun gördüğü için tasarım ekibi arasında paylaşılır. Tasarım, yalnızca otomobil parçalarının yalıtılmış dış şekline değil, aynı zamanda araç paketinden başlayarak biçim ve işlev bileşimine de odaklanır.

Estetik değerin ergonomik işlevsellik ve faydalı özelliklere de karşılık gelmesi gereklidir. Özellikle, araç elektronik bileşenleri ve parçaları gelişmekte olan araç gereçleriyle ilişkili en son bilgileri özellikle de GPS navigasyonu gibi dashtop mobile cihazları, uydu radyosu, HD radyo, mobil TV, MP3 oynatıcıl, video oynatma ve akıllı telefon arayüz güncellemeleri gereken otomotiv tasarımcılarına daha çok zorluk çıkarır.

Yeni araç gereçlerinin tümü fabrika standardı öğeler olarak tanımlanmasa da bunlardan bazıları herhangi bir özel araç modelinin gelecekteki seyrini belirlemenin ayrılmaz bir parçası olabilir.

Aracın dış cephesinden sorumlu tasarım ekibi/ekipleri, aracın oranlarını, şeklini ve yüzey detaylarını geliştirir. Dış tasarım ilk önce bir dizi elle taslak ve dijital çizim ile yapılır. Aşamalı olarak daha ayrıntılı çizimler uygun yönetim katmanları tarafından yürütülür ve onaylanır, ardından görüntülere sayısala dönüştürülür. Hedeflenen pazara göre araç kavramlarını yinelemeli olarak iyileştirmeye yardımcı olmak için genellikle bu noktada tüketici geri bildirimi aranır ve tasarım iyileştirme sürecinin geri kalanı boyunca devam eder. Daha ileri iyileştirmeden sonra, endüstriyel hamur ve/veya dijital modeller çizimler ve görüntülerden ve bunlarla birlikte geliştirilir. Bu modellerden elde edilen veri daha sonra çeyrek ölçekli ve son olarak nihai tasarımın tam boyutlu modellerini oluşturmak için kullanılır. Üç ve beş eksenli CNC freze makinelerinde kil modeli önce bir bilgisayar programında tasarlanır ve ardından makine ve büyük miktarda kil kullanılarak "oyulur". Fotogerçekçi 3D (üç boyutlu) yazılım ve güç duvarlarında sanal modellerin olduğu zamanlarda bile kil modeli, aracın dış tasarımının son bir değerlendirmesi için hala en önemli araçtır ve bu nedenle sektör genelinde kullanılır.

Aracın içinden sorumlu tasarımcı, gösterge paneli, koltuklar, kapı kaplama panelleri, tavan döşemesi, sütun kaplamaları vb. için oranları, şekli, yerleşimi ve yüzeyleri tasarır. Burada önemli olan ergonomi ve yolcuların konforudur. Buradaki yöntem, dış tasarımla (taslak, sayısal model ve kil model) aynıdır.

Birçok üreticinin bir otomobil tasarlamak için biraz farklı geliştirme döngüleri vardır, ancak pratikte bunlar şunlardır:

• Tasarım ve tüketici araştırması
• Konsept geliştirme çizimi
• CAS (Bilgisayar Destekli Şekillendirme)
• Kil modelleme
• İç para modeli
• Araç ergonomisi
• A Sınıfı Yüzey Geliştirme
• Renk ve süsleme
• Araç grafikleri

• Nikolaos Gkikas, (Ed.) (2013). Automotive Ergonomics: Driver – Vehicle Interaction. Boca Raton, FL.: CRC Press. ISBN 978-1-4398-9425-5. 
• Lamm, Michael; Hollis, Dave (1996). A century of automotive style - 100 years of American car design. Stockton, CA: Lamm-Morada. ISBN 9780932128072.