İçeriğe atla

Osmanlı İmparatorluğu'nda basın

Osmanlı İmparatorluğu'nda yayınlanan çok sayıda dergi ve gazete bulunuyordu. Bu gazete ve dergi yayınları Osmanlı İmparatorluğu'nda basın kültürünün yaygınlaşmasına sebep oldu.

Avrupa etkileri

Osmanlı İmparatorluğu'nda ilk gazete, 1795 yılında Pera'daki Palais de France (şimdiki Beyoğlu) tarafında Fransız elçi Verninac-Saint-Maur tarafından kurulmuştur.[1] Gazete 1796 yılının Mart ayına kadar Bulletin de Nouvelles başlığı altında iki haftada bir yayınlandı.[2] Verninac-Saint-Maur'un Fransa'ya dönmesi üzerine gazetenin yayını durdu. Gazete Eylül 1796 - Mayıs 1797 arasında Gazette française de Constantinople, 1797 yılının Mayıs-Temmuz ayları arasında ise Mercure Oriental yayına başlatıldı.[3] Gazetenin ana amacı İstanbul'da yaşayan yabancı uyruklu vatandaşlara 1789 Fransız Devrimi sonrasındaki ülkenin siyaseti hakkında bilgi aktarmaktı.[4] Gazetenin ana okuyucu kitlesini Fransız vatandaşlar oluşturuyordu. Gazete yabancı ve azınlık kitleye hitap ettiği için, yerel halk tarafından ilgi görmedi. İki yıllık süre sonunda gazetenin yayın hayatı sona ermiştir.[5]

26 Kasım 1800 tarihinde Mısır'da çıkarılan ilk Arapça gazete olan al-Tanbih (The Alert) general Jacques-François Menou tarafından kuruldu.[6] Gazetenin editörlüğünü general tarafından atanan İsmail el-Khashab üstlendi. 1801 yılında İskenderiye'nin Britanya İmparatorluğu tarafından kuşatılmasından sonra gazetenin kurucusu general Jacques-François Menou İngiliz kuvvetlerine teslim oldu.[7]

1828 yılında Mısır Hidivliği'nin kurucusu Kavalalı Mehmed Ali Paşa, eyalette uyguladığı reformların bir parçası olarak[8] Arapça-Türkçe dilleri ile yazılmış olan ilk Vekâyi-i Mısriyye (Mısır İşleri) gazetesini kurdu.[9] Gazete sadece üst kademe idarecilerle sınırlıydı, yazılar ise genellikle devlet içerisinde yapılan reformlar ile ilgiliydi.[10] Gazete 15 Haziran 1833 yılında yayın hayatı sona ermiştir. 1833 yılının Ağustos ayında, Vekâyi-i Mısriyye'nin dış basın yayını olmak üzere, Fransızca olarak Le Moniteur Egyptien kuruldu. Fakat gazete ilgi görmedi, kuruluşundan dört ay sonra (Mart 1833) gazete yayın hayatına ara verdi.[11]

Takvim-i Vekayi,Sayı 1831,Osmanlıca

Osmanlı İmparatorluğu'nun ilk resmi gazetesi Takvîm-i Vekâyi çıkarıldıktan dört gün sonra, 5 Kasım 1831 tarihinde II. Mahmud'un isteğiyle Fransızca olarak Le Moniteur Ottoman kuruldu. Gazetenin editörlüğünü Alexandre Blaque yaptı. Gazetenin amacı, devlet içerisinde gerçekleşen olayları ve II. Mahmud'un reformlarını Avrupa kamuoyuna tanıtmaya çalışmaktı. Gazete, 1836'da Aleksandr Blak'ın ölümünden sonra M. Franceschi ve M. Rouet tarafından bir müddet daha yayınlandıktan sonra kapandı.[12]

1 Ağustos 1840 tarihinde İstanbul'da yaşayan İngiliz tüccar William Churchill tarafından Cerîde-i Havâdis kuruldu. Cerîde-i Havâdis özel sermaye ile kurulan ilk gazeteydi. Bu sebeple diğer gazetelere kıyasla daha özerkliğe sahip oldu.[13] Gazetenin ana konuları, dış politika ile uluslararası haberlerdi. Cerîde-i Havâdis, Türk basınında ticarî ilan yayınlarını başlatan gazete olmuştur. Gazete, William Churchill'in 1864 yılındaki vefatı sonrası Alfred Churchill tarafından idare edilmiştir. İlerleyen zamanlarda Alfred Churchill yerine gazeteyi Mehmed Nuri Bey sahiplenmiştir. Gazete 1885 yılında yayın hayatına sona ermiştir.[14]

Osmanlı İmparatorluğu'nun ilk yerel gazetesi İbrahim Şinasi (1826-1871) ve arkadaşı Agah Efendi'nin (1832-1885) desteğiyle 1860 yılında Tercümân-ı Ahvâl başlığı altında kuruldu.[15] Tercümân-ı Ahvâl gazetesi, ilk kez kendi başına kurulan gazete olma özelliğini taşır. Gazetenin amacı Osmanlı İmparatorluğu'nun iç ve dış haberlerini gazeteye taşımaktı. Gazete döneminde Cerîde-i Havâdis ile rekabet etmiştir. İbrahim Şinasi altı ay sonra Tasvîr-i Efkâr adında bir gazete kurdu ve yazar kadrosunda Namık Kemal de bulunuyordu.[16] Tercümân-ı Ahvâl 11 Mart 1866 tarihinde yayın hayatına son verdi. Namık Kemal kısa bir süre sonra Paris'e gitti.

Arapça yayınlar yapan ilk özel gazete Mir'at al-ahwal, 1885 yılında Suriyeli şair Rizqallah Hassun tarafından kuruldu. Bir yıl sonra gazetenin eleştirel içerikleri sebebiyle gazete askıya alındı.[17]

Matbuat Nizamnamesi ve Basın yasaları, 1864-1865 Ocak ayı tarihlerinde Sansür bürosunun kurulmasıyla birlikte çıkarıldı.[15] Bu yasalarla birlikte, birçok aydın ve gazeteci özgürce faaliyet gösteremeyeceklerini düşündükleri için Paris başta olmak üzere yabancı ülkelerde gazeteler kurdular.[18][19][19][20]

Şehre göre

Osmanlı İmparatorluğu'nun başkenti Kostantiniyye - Konstantinopolis (şimdi İstanbul) basın faaliyetlerinin merkeziydi.[21]

1876'da İstanbul'da yayınlanan kırk yedi dergi vardı. Dergilerin çoğu yabancı dillerde olmak üzere azınlıklara hitap ediyordu, dergiler arasından on üçü Osmanlı Türkçesi ile yazılmıştı.[22] Galata'da gayrimüslim ve azınlıklar tarafından yabancı dillerde pek çok gazete üretildi.

Kendall 1870'lerde Konstantinopolis'in İskenderiye'de bulunan özel edebi dergilerden yoksun olduğunu yazdı.[23] Kendall Konstantinopolis'de yayınlanan dergilerin okuyucu tabanının aşırı derecede sınırlı olduğunu belirtti.[18] Kendall'ın gözünde 1875 tarihinde uygulanan damga vergisi, "daha marjinal" gazetelerin ortadan kalkmasına neden oldu.[18]

Osmanlı İmparatorluğu'nun çöküşünden sonra şimdiki İstanbul olan Konstantiniyye, Türk gazeteciliğinin merkezi olarak kaldı.[21]

Türk

1831 yılında Girit Valiliği'nin Kavalalı Mehmed Ali Paşa'ya verilmesiyle birlikte, Girit'teki ıslahat reformlarının bir parçası olarak Vekâyi-i Giridiye kuruldu. Gazete Türkçe-Rumca olarak yayınlandı.[24] Gazetenin dönemin yazarları tarafından 1841 yılına kadar devam ettiği iddia ediliyor.[25]

1874 yılında Hagop Baronyan tarafından kurulan Türkiye'nin ilk Türkçe tiyatro dergisi Tiyatro'dur.

Osmanlı İmparatorluğu döneminde Osmanlı Türkçesi yayınları şunları içermektedir:

  • Basiret[26]
  • Hürriyet[26]
  • İkdam - 23 Haziran 1894 tarihinde yayına başlamıştır. Ahmet Cevdet tarafından çıkartılmıştır. Döneminde Sabah (gazete, 1875) ile ciddi bir rekabete girmiştir.[27]
  • La Pédiatrie en Turquie - Türkiye'de Emraz-ı Etfal[28]
  • 1880'de Tevfik Ebüzziya tarafından kurulan ve 1887'ye kadar devam eden, ardından 1894'te yeniden başlayan ve 1912'de biten Mecmua i-Ebüzziya[19]
  • Mecmua i-İbretnüma (İstanbul) - 1865-1866 yılları arasında Cemiyet-i Kitabet'te yayımlanan kitabın on altı sayısı vardı.[18]
  • Mecmua İber-u İntibah - Kendall'a göre, 1862'den 1864'e kadar faaliyet gösteren bu dergi, Türkiye'de yayınlanan "ilk ihtisas edebiyat dergisi" oldu. Toplam sayı sekizdir.[18]
  • Muharrir (İstanbul) - 1876'dan 1878'e kadar operasyonda Ebüzziya Tevfik tarafından işletildi ve toplam sekiz sayı vardı.[18]
  • Ravzat-ül Maarif(İstanbul) - 1870'ten 1871'e kadar yayımlanan, bilim ve edebiyat odaklı, altı sayı içeriyordu.[18]
  • Servet - 1889'da etnik Yunan gazeteci Demetrius Nicolaides tarafından kuruldu.[29]
  • Servet i-Fünun[30]
  • Takvîm-i Vekâyi
  • Terakki[26]
  • Tercüman i-Hakikat - İttihat ve Terakki mensubu Tercüman Ahmed Midhat tarafından 1878'de kuruldu.[19][27]
  • Türk İktisad Mecmuası - Revue Économique de Turquie[31]
  • Malumat - Mehmet Tahir tarafından Mayıs 1895 tarihinde kuruldu. Edebiyat, hukuk, iktisat, tarih, tıp, ziraat, ticaret içerikli yazılara yerdi. 1905 senesinde yayın hayatına son verdi.
  • Ceride-i Ticaret
  • Saadet - Ceride-i Havadis'in devamı olarak kurulmuştur. Mehmed Nuri Bey tarafından 1885 yılında kurulmuştur. 1911 yılında yayın hayatına son vermiştir.
  • Vakit (gazete) - Filip Efendi tarafından 1875 senesinde kurulmuştur. 1884 yılında eleştirel yazıları nedeniyle kapatılmıştır.
  • Sabah (gazete, 1875) - 1876'da Papadapulos tarafından yayınlanmaya başlamıştır. Döneminde İkdam gazetesi ile ciddi bir rekabete girmiştir.[27]

Evanginos Misalaidis tarafından 1850 yılında Anatoli gazetesi kuruldu.[32] Gazetenin yazıları Karamanlıca dili ile yazılmıştır. Gazete 1922 yılında yayın hayatına son verdi.

Karamanlıca diliyle yazılan diğer gazeteler sırasıyla;

  • Anatol Ahteri
  • Angeliaforos
  • Angeliaforos coçuklar içun
  • Şafak
  • Terakki
  • Angealifaros yayınları American Board of Commissioners for Foreign Missions (Amerikan Yabancı Misyoner Komisyonu Kurulu) tarafından oluşturulmuştur.[33]

Arap

Mısır'daki ilk Arapça gazete,26 Kasım 1800 tarihinde kurulan,Fransızlar tarafından yayınlanan ve merkezi İskenderiye'de bulunan el-Tanbih idi.[22]

Mısır'daki ilk resmi Arapça gazete jurnal el-Khidiw 1810 tarihinde kuruldu.[22] İstanbul'da kurulan Arapça Al-Jawā'ib gazetesi Ahmed Faris Efendi (1804-1887) tarafından kuruldu.Gazete 1860 yılından itibaren 1876 Osmanlı Yasası dahil olmak üzere Osmanlı Kanunlarını Arapça yayınladı.[34][35][35]

Dönemin taşra da kurulan bazı gazeteleri Arapça dilindeydi.[34] Taşra'da Arapça diliyle yayın yapan ilk gazete Geç Osmanlı İmparatorluğu'nda Dil ve Güç" adlı kitabın yazarı Johann Strauss tarafından "yarı resmi" olarak nitelendirilen Hadiqat al-Akhbar idi.[36] Gazete Khalil al-Khuri (1836 - 1907) tarafından 1858'de yayına başladı.[37]

Tunus'ta Hadiqat al-Akhbar gazetesinden iki yıl sonra,al-Rāʾid al-Tūnusī kuruldu. Irak'ta ise Türkçe-Arapça yayın yapan Zevra / al-Zevra 1869 yılında kuruldu. Zevra / al-Zevra dönemin il bazlı Arap gazeteleri arasında kısa bir dönem en yüksek prestije sahip oldu.[38]

Ermeni

Dönemin Ermeni yayınları şunlardır;

Bulgar

Osmanlı İmparatorluğu'nun son döneminde Konstantinopolis'de birçok Bulgar gazetesi yayınlandı. Makedoniya, Napreduk veya Napredak ("İlerleme"), Pravo ve Turtsiya İstanbul'da yayınlanan gazetelerdir. Diğer Bulgar gazeteleri arasında Tuna Vilayeti'nin resmi gazetesi Dunav / Tuna, Iztocno Vreme ve Amerika Birleşik Devletleri'nden Protestan Hristiyan misyonerler tarafından yayınlanan Zornitsa ("Sabah Yıldızı") dönemin Bulgar gazeteleri arasındadır.[39][40]

Yunan

Vekâyi-i Giridiye'nin Yunanca versiyonları vardı.[24]

1861 yılında Anatolikos Aster ("Doğu Yıldızı") adında Yunanca bir gazete kuruldu. Gazetenin baş editörlüğünü Konstantinos Photiadis yaptı.[41] Demetrius Nicolaides ise editör olarak görev yaptı.[42]

Dönemin Yunan gazetesi Konstantinoupolis

1867 yılında Demetrius Nicolaides Konstantinoupolis adında kendi Yunanca gazetesini kurdu. Strauss kitaplarında Konstantinoupolis'in Osmanlı İmparatorluğu içerisinde döneminde en çok okunan Yunan gazetesi olduğunu belirtti.[42]

Konstantinoupolis gazetesinin faaliyette olmadığı dönemlerde Nicolaides, Thrake ("Trakya", Ağustos 1870 - 1880) ve Avgi'nin ("Aurora"; 6 Temmuz 1880 - 10 Temmuz 1884) editörlüğünü yaptı.[43]

Ayrıca, dönemin diğer Yunanca gazeteleri şunlardır:

  • Chrysalis[44]
  • Pandora[44]
  • Takvîm-i Vekâyi'nin Yunanca versiyonu[24]

Yahudi İspanyolcası (Ladino)

Selanik'ten bir Ladino gazetesi olan La Epoca'nın 1902 Sayısı

Yehezkel Gabay (1825-1896) 1860 yılında Jurnal Yisraelit'i kurmuştu.[45]

Fars

Farsça bir gazete olan Akhtar'ın ("Yıldız") üçüncü yılının (Ocak 1877-Ocak 1878) yeniden baskısı

1876'da kurulan ve 1876 Anayasası'da dahil olmak üzere Osmanlı İmparatorluğu'nun Hükûmet belgelerinin Farsça versiyonlarını yayınlayan Farsça bir gazete olan Akhtar ("Yıldız") vardı.[24][34]

Batı dilleri

Fransızlar 1795 yılında Konstantinopolis'te bir gazete kurmuştu, fakat Fransa'nın Mısır ve Suriye Seferi'nden sonra gazete, üslerini İskenderiye'ye taşıdığı için kapatıldı.[22]

Osmanlı İmparatorluğu'ndaki gayrimüslim azınlıklar, Fransızcayı ortak bir dil olarak benimsediler. Ortak dil olarak Fransızca benimsendiği için, İmparatorluk genelindeki bütün gayrimüslim azınlıklar Fransızca yayınları kullandılar. Fransız iş adamları ve meslek çalışanları, imparatorluktaki ticari müşterilerle iletişim kurmak için Fransızca medyayı kullandılar.[46]

Konstantinopolis (İstanbul), Beyrut, Selanik ve Smyrna (İzmir) şehirlerinin yurt içinde Fransızca yayın yapan gazeteleri vardı.[47] Fransızca yayınlar, Doğu Akdeniz bölgesinde de aktifti.

Fransızca gazetecilik başlangıçta Smyrna (İzmir) merkezli idi, ancak 1860'larda Konstantinopolis'e (İstanbul) kaymaya başladı.[22]

Buna ek olarak, diğer Batı Avrupa dillerinde yazılan gazetelerin Fransızca versiyonları veya Fransızca bölümler içeren basımları vardı.[47]

Osmanlı İmparatorluğu'nun medya tarihinde 400'den fazla süreli yayın kısmen veya tamamen Fransızca idi.[46]

Takvîm-i Vekâyi'nin de Fransızca versiyonları bulunuyordu. Buna ek olarak, Fransız gazeteciliğinin bir diğer merkezi ise İskenderiye'idi.[24]

Fransa'nın Mısır seferi sırasında, Fransız Devrimi'nin ideallerini Mısır'da yaygınlaştırmak amacıyla Fransızca yayın yapmak üzere Courier of Egypt, Mare Aruel ve Joseph Fourier tarafından 28 Ağustos 1798 tarihinde kuruldu. Gazete 117 sayı olarak yayınlandı. 1801 Ağustos tarihinde gazete kapandı.[48][49]

Mısır'daki Fransız hakimiyeti sırasında birçok eserin çıkmasından sorumlu olan Mısır Bilim ve Sanat Komisyonu (Commission des sciences et arts d'Egypte)[50]

İkinci Fransız İmparatorluğu'nun hakimiyeti altında olan Mısır'da 15 Eylül 1798 yılında La Decade Eygpt, J.J. Marcel tarafından kuruldu. Gazete Fransızca yayın yapmakta, içeriğinde bilim ile alakalı konulara yer vermekteydi. Gazete Mısır'da Fransız bilim insanları ve sanatçılar tarafından kurulan Commission des Sciences et des Arts (Bilim ve Sanat Komisyonu)'na bağlı olarak yayınlarını yaptı.[50]

Osmanlı İmparatorluğu'nda dönemin Fransızca yayınları şunlardır:

  • Annonces-Journal de Constantinople[51]
  • Annuaire des commerçants de Smyrne et de l'Anatolie[52]
  • Annuaire oriental du commerce[53]
  • L'Aurore (Constantinople)[54]
  • Correspondance d'Orient[55]
  • Courrier de Constantinople: moniteur du commerce[56]
  • Gazette Médicale d'Orient[57]
  • Génie Civil Ottoman[58]
  • Journal de Constantinople[59]
  • Journal de Constantinople et des intérêts orientaux[60]
  • Journal de Salonique[61]
  • Journal de Smyrne[62]
  • L'Abeille du Bosphore[63]
  • L'Étoile du Bosphore[64]
  • La Décade égyptienne[65]
  • La Patrie: Journal ottoman publié en français politique, littéraire, scientifique, industriel, financier et commerciel illustré (Constantinople)[66]
  • La Pédiatrie en Turquie - Türkiye'de Emraz-ı Etfal[28]
  • La Turquie: Journal politique, commercial, industriel et financie[67]
  • La Turquie (Constantinople)[68]
  • Le Courier de l'Égypte[65]
  • Le Moniteur Ottoman[22]
  • Le Phare d'Alexandrie[22]
  • Le Phare du Bosphore[22]
  • Le Stamboul
  • The Levant Herald[69]
  • The Levant Times and Shipping Gazette[70]
  • Miscellanea Ægyptica[22]
  • Revue Bibliographique de Philologie et d'Histoire[71]
  • Türk İktisad Mecmuası - Revue Économique de Turquie[31]
  • Revue commerciale du Levant[72]
  • Revue Médico-Pharmaceutique[73]
  • Stamboul[22]

Diğer Batı dilleri

Dönemin iki İngilizce ve Fransızca gazetesi bulunuyordu. Bu gazeteler, The Levant Herald, The Levant Times ve Shipping Gazette idi.[69][70]

1858 ve 1859 yıllarında İskenderiye şehrinde Il Progreso olarak bilinen bir İtalyan gazetesi kuruldu.[22]

Kaynakça

  1. ^ Stavrianos, p. 211
  2. ^ Ibid.; Yalaman, The Development Of Modern Turkey,28;Karaman,“Osmanlı Modernleşmesinde Basın,” 136;E.Ö.Gönenç,“Türkiye'de Gazete Yayıncılığının Başlaması ve Gelişmesi,” İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi,2003,165-167,https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/212413[]; Murat Özgen,“Türk Basınının Gelişimine Tarihsel Bir Yaklaşım ve Değerlendirme,” İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, no: 11, 2001, 19–23,http://www.journals.istanbul.edu.tr/iuifd/article/view/1019013601/1019012817[]
  3. ^ Groc & Çağlar, p. 6
  4. ^ Gerçek, Selim Nüzhet: “Fransızca Takvîm-i Vekâyî: Le Moniteur Ottoman”, Yeni Türk Mecmûası, Sayı: 3, Birinci Kanun 1932
  5. ^ Göncüoğlu, Süleyman Faruk (2010). "İlk gazeteler" İstanbul'un İlkleri Enleri,İstanbul: Ötüken,s. 105 978-975-437-753-8
  6. ^ Wendell, p. 143
  7. ^ Max Sewell,"The Discovery of the Rosetta Stone" 5 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.,Napoleon-series.org,Retrieved 2007-03-17
  8. ^ Orhan Kiloğlu, ilk Türkçe Gazete Vakayi-i Mısriye, Tarih ve Toplum, s. 58 (İstanbul Ekim 1988), s. 201-204
  9. ^ Tripp (ed.), p. 2; Amin, Fortna & Frierson, p. 99; Hill, p. 172
  10. ^ Yazıcı, Nesimi: “Vekâyî-i Mısriye Üzerine Birkaç Söz”, OTAM (Ankara Üniversitesi Osmanlı Tarihi Araştırma ve Uygulama Merkezi Dergisi), No: 2, 1991
  11. ^ ibrahim Abduh, Tarihu Vakayii'I-Mısriye, Kahire, 1983
  12. ^ Sözen, Edibe "Yeni Osmanlılar ve Gazetecilik 4 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, Cilt 0, Sayı 1-2, Oca 1992
  13. ^ Lewis, Bernard. Modern Türkiye'nin Doğuşu
  14. ^ Perihan Ölker, “Ceride-i Havadis ve Hakayıkul Vekayi Gazetelerinde Türk Dili İle İlgili İki Yazı”, Turkish Studies-İnternatıonal Periodical For The Languages, Literature And History Of Turkish Or Turkic, Volume VIII/IX, Summer, Ankara 2013,s. 2023
  15. ^ a b Ágoston & Masters, p. 433
  16. ^ S.Gezgin,"Gazeteciliğin ve Türk Yazılı Basınının Kısa Tarihsel Prespektifi,İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi,2004,11–24,http://www.journals.istanbul.edu.tr/iuifd/article/view/1019012945/1019012173 23 Eylül 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  17. ^ Çapanoğlu, Münir Süleyman: Basın Tarihine Dair Bilgiler ve Hatıralar, İstanbul, Hür Türkiye Dergisi Yayınları, 1962
  18. ^ a b c d e f g Kendall,p.338 7 Ağustos 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  19. ^ a b c d Kendall,p.340 7 Ağustos 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  20. ^ İskit, Server: Türkiye’de Matbuat İdareleri ve Politikaları, Başbakanlık Basın Yayın Umum Müdürlüğü Yayınları, 1943
  21. ^ a b Kendall,p.339 7 Ağustos 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  22. ^ a b c d e f g h i j k Kendall,p.331 7 Ağustos 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  23. ^ Kendall,p.337 7 Ağustos 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  24. ^ a b c d e f Strauss, "A Constitution for a Multilingual Empire," p. 22 (PDF p. 24)
  25. ^ Koloğlu, Orhan: “Girit’te Türkçe Basın”, Tarih ve Toplum, Sayı: 48, Aralık 1987, ss. 9-12
  26. ^ a b c Strauss,Johann "Twenty Years in the Ottoman capital: the memoirs of Dr. Hristo Tanev Stambolski of Kazanlik (1843-1932) from an Ottoman point of view." In: Herzog, Christoph and Richard Wittmann (editors). Istanbul - Kushta - Constantinople: Narratives of Identity in the Ottoman Capital, 1830-1930. Routledge, 10 October 2018,1351805223 9781351805223. p. 267
  27. ^ a b c Yalaman, The Development of Modern Turkey, 78
  28. ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 13 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  29. ^ Strauss, "A Constitution for a Multilingual Empire," p. 29 (PDF p. 31)
  30. ^ Kendall,p.330 7 Ağustos 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. CITED: p.342 7 Ağustos 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  31. ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 13 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  32. ^ "Introduction" Press and Mass Communication in the Middle East: Festschrift for Martin Strohmeier. University of Bamberg Press,2018-02-28,ss. v-.9783863095277.Cited: p.xi 7 Ağustos 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  33. ^ Publisher of the newspaper Konstantinoupolis for half a century. Following the trail of Dimitris Nikolaidis in the Ottoman archives. University of Bamberg Press. 28 Şubat 2018. ss. 33-. ISBN 9783863095277. 
  34. ^ a b c Strauss, "A Constitution for a Multilingual Empire," p. 25 (PDF p. 27)
  35. ^ a b Strauss, "A Constitution for a Multilingual Empire," p. 34 (PDF p. 36)
  36. ^ Strauss, Johann. "Language and power in the late Ottoman Empire" (Chapter 7). In: Murphey, Rhoads (editor). Imperial Lineages and Legacies in the Eastern Mediterranean: Recording the Imprint of Roman, Byzantine and Ottoman Rule. Routledge, 7 July 2016,(1317118448, 9781317118442), Google Kitaplar PT192 7 Ağustos 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  37. ^ Strauss, "A Constitution for a Multilingual Empire," p. 26 (PDF p. 28)
  38. ^ Strauss, "A Constitution for a Multilingual Empire," p. 25-26 (PDF p. 27-28)
  39. ^ Strauss, "A Constitution for a Multilingual Empire," p. 36
  40. ^ "A Constitution for a Multilingual Empire: Translations of the Kanun-ı Esasi and Other Official Texts into Minority Languages". The First Ottoman Experiment in Democracy. 2010. ss. 21-51. 11 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  41. ^ Strauss, "A Constitution for a Multilingual Empire," p. 32 (PDF p. 34)
  42. ^ a b A Constitution for a Multilingual Empire," p. 29 (PDF p. 31)
  43. ^ "Publisher of the newspaper Konstantinoupolis for half a century,Following the trail of Dimitris Nikolaidis in the Ottoman archives",Press and Mass Communication in the Middle East: Festschrift for Martin Strohmeier,University of Bamberg Press,2018-02-28,ss,pp.33 7 Ağustos 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.9783863095277,- Volume 12 of Bamberger Orientstudien - Old 3863095278 // Cited: p.37 7 Ağustos 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  44. ^ a b "Publisher of the newspaper Konstantinoupolis for half a century. Following the trail of Dimitris Nikolaidis in the Ottoman archives". Press and Mass Communication in the Middle East: Festschrift for Martin Strohmeier. University of Bamberg Press. 28 Şubat 2018. ss. 33-. ISBN 9783863095277. 
  45. ^ Strauss, "A Constitution for a Multilingual Empire," p. 24 (PDF p. 26)
  46. ^ a b "Francophone press in the Ottoman Empire". French National Library. 16 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Temmuz 2019. 
  47. ^ a b Strauss, Johann. "Language and power in the late Ottoman Empire" (Chapter 7). In: Murphey, Rhoads (editor). Imperial Lineages and Legacies in the Eastern Mediterranean: Recording the Imprint of Roman, Byzantine and Ottoman Rule. Routledge, 7 July 2016. (1317118456, 9781317118459), p.122 8 Mart 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  48. ^ Louis de Laus de Boisy, "The Institute of Egypt," Napoleon: Symbol for an Age, A Brief History with Documents, ed. Rafe Blaufarb (New York: Bedford/St. Martin’s, 2008), 45-48
  49. ^ Gillet,T(1800),Memoirs Relative to Egypt Published during the Campaigns of Napoleon Bonaparte in the Years 1798 and 1799 (translation) Paris: Salisbury-Square
  50. ^ a b ibrahim Abduh, Tatavvuru's-Sıhafeti'l-Mısriye (1798-1951),Kahire,1951
  51. ^ http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/cb32695298v/date?rk=21459;2 12 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. // city from https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k6738667f?rk=21459;2 7 Ağustos 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  52. ^ https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/cb32696967r/date.item 12 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. // city from https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k5814716q?rk=21459;2 7 Ağustos 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  53. ^ http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/cb32698490c/date?rk=42918;4 12 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. // city from https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k9341936?rk=21459;2 7 Ağustos 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  54. ^ "Before the Holocaust, Ottoman Jews supported the Armenian genocide's 'architect'". Times of Israel. 7 Eylül 2018. 7 Eylül 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Temmuz 2019. 
  55. ^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  56. ^ http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/cb32750239g/date?rk=107296;4 12 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. // city from https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k4530064r.item 12 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  57. ^ https://archives.saltresearch.org/handle/123456789/129124 13 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. and https://archives.saltresearch.org/handle/123456789/129469 12 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. and https://archives.saltresearch.org/handle/123456789/129267 12 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. and https://archives.saltresearch.org/handle/123456789/129327 13 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  58. ^ https://archives.saltresearch.org/handle/123456789/129179 12 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. and https://archives.saltresearch.org/handle/123456789/129075 13 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  59. ^ https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/cb32797343h/date?rk=128756;0 12 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. // https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k67394991/f1.item.zoom 12 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  60. ^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  61. ^ http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/cb32798884q/date?rk=171674;4 12 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. // https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k6738670x.item 12 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  62. ^ http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/cb327989186/date?rk=193134;0 12 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. // https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k934188r?rk=21459;2 10 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  63. ^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  64. ^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  65. ^ a b "Titres de presse francophone en Égypte". French National Library. 16 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Temmuz 2019. 
  66. ^ https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/cb328337903/date?rk=386268;0 12 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. // city from https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k9341813 12 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  67. ^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  68. ^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  69. ^ a b Bradshaw's Continental Railway, Steam Transit, and General Guide, for Travellers Through Europe. W.J. Adams,1875. p.657 7 Ağustos 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  70. ^ a b "Arşivlenmiş kopya". 12 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  71. ^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  72. ^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Eylül 2020. 
  73. ^ https://archives.saltresearch.org/handle/123456789/129377 12 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. and https://archives.saltresearch.org/handle/123456789/129426 12 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

İlgili Araştırma Makaleleri

<i>Takvîm-i Vekâyi</i> 1831de yayımlanmaya başlanan ilk Osmanlı Türk resmî gazetesi

Takvim-i Vekayi, Osmanlı İmparatorluğu sınırları içinde 11 Kasım 1831'de yayımlanmaya başlanan ilk Osmanlı Türk resmî gazetesidir.

<span class="mw-page-title-main">Gazete</span> haber, bilgi, bulmaca ve reklam içeren, genellikle düşük maliyetli kâğıt kullanılarak basılan ve dağıtımı yapılan bir yayın

Gazete, haber, bilgi, bulmaca ve reklam içeren, genellikle düşük maliyetli kâğıt kullanılarak basılan ve dağıtımı yapılan bir yayım olup, halka güncel olaylara ilişkin bilgi verme amacı gütmektedir. Genel olarak yayınlandığı gibi, özel bir konu üzerine de yayınlanabilir ve genellikle günlük ya da haftalık olarak yayınlanır. Gazete anlamında Osmanlı döneminde Arapça kökenli ceride sözcüğünün yanında günlük gazete anlamında Farsça rûznâme sözcüğünün de kullanıldığı ve geçmişte günlük olayları kaydetmek üzere günnâme, aylık olayları kaydetmek üzere aynâme yazıldığı da belirtilir. Gazete sözcüğünün Türkçe eş anlamlısı ise yenün sözcüğüdür.

<span class="mw-page-title-main">Nikola Taptas</span>

Doktor Nikola Taptas, kulak-burun-boğaz hekimliğinin uluslararası planda öncülerinden Rum asıllı Türk hekim ve siyasetçidir. Cumhuriyet döneminde azınlıklara mensup milletvekilidir.

<span class="mw-page-title-main">Dergi</span> yayın türü

Dergi, belirli aralıklarla yayımlanan, genellikle kuşe veya mat kâğıda basılan ya da elektronik olarak dağıtılan süreli yayın. Dergiler genellikle belirli zaman aralıklarıyla piyasaya çıkan sayılar halinde yayımlanır ve her sayı birden fazla içerik barındırır. Reklam alma, satış ve abonelik yöntemleriyle gelir elde ederler.

<span class="mw-page-title-main">Millet (Osmanlı İmparatorluğu)</span>

Millet, Osmanlı Türkçesinde dini grupları belirtmek için kullanılan terimdir. 19. yüzyılda Tanzimat reformlarıyla, hakim sınıf olan Sünniler dışındaki, kanunen korunan dini azınlıkları ifade etmek için kullanılmaya başlanmıştır. Osmanlı İmparatorluğu'nda tüm Sünni gruplar bir millet kabul edilirken, azınlıklar yani gayrimüslimler sadece dine veya mezhebe göre değil aynı zamanda etnik gruplarına göre de ayrı milletler oluştururlardı. Örneğin Ermeniler tek bir millet olmayıp Ermeni Katolik ve Ermeni Protestan milletlerine ayrılırlardı. Millet kelimesi Arapça bir kelime olan mille (ملة)'den gelmektedir. Millet kelimesi günümüzde, Osmanlı'da kullanılandan farklı olarak, dinsel bir anlam değil dilsel bir anlam ifade etmektedir.

<span class="mw-page-title-main">İdrîsî</span> Orta Çağ Coğrafyacısı

Ebû Abdullah Muhammed b. Muhammed Şerif el-İdrîsî, El İdrisi olarak bilinen ünlü Arap gezgin, haritacı ve coğrafyacı.

Kıbrıs Sözleşmesi, Kıbrıs Antlaşması veya Kıbrıs Konvansiyonu, 4 Haziran 1878 tarihinde imzalanan ve Berlin Antlaşması ile Birleşik Krallık'ın Osmanlı İmparatorluğu'na destek çıkması için Kıbrıs adasının yönetiminin geçici olarak Büyük Britanya'ya verilmesini öngören gizli antlaşma.

<span class="mw-page-title-main">Fransa Millî Kütüphanesi</span> Pariste bulunan ulusal kütüphane

Fransa Millî Kütüphanesi, Fransa'nın başkenti Paris'te bulunan ulusal kütüphanedir. Birkaç yüzyıl boyunca yapılan koleksiyonları koruyan ve Fransa'da yayımlanan tüm yayınları toplamaktan sorumlu olan Fransız kurumudur. 1994 yılında şu anki adıyla yeniden teşkil edilen BnF, kamu kurum statüsüne sahiptir. Gallica adlı internet kütüphanesi vardır. Fransa'nın en önemli kütüphane olan BnF, aynı zamanda dünyanın en önemli kütüphanelerinden biridir.

<span class="mw-page-title-main">Ankara (eyalet)</span> Osmanlı İmparatorluğu eyaleti

Ankara Eyaleti, Eyalet Bosok veya Bozok Eyalet olarak da bilinen, Osmanlı İmparatorluğu'nun bir eyaleti olmuştur.

Yarına Bakış, Türkiye'de yayım yapmış olan ulusal günlük gazete.

Aşağıdaki kronolojik liste kayda değer anarşist süreli yayınların bir listesidir.

<span class="mw-page-title-main">Maurice Hauriou</span> Fransız profesör (1856-1929)

Maurice Hauriou, Fransız hukukçu ve sosyolog.

<i>Le Stamboul</i>

Le Stamboul, Osmanlı İmparatorluğu'nda İstanbul'dan yayınlanan ve ülkede Latin alfabesinin kabul edildiği 1934'ten itibaren 1964 yılına kadar "İstanbul adıyla yayımlamayı sürdüren günlük Fransızca gazete.

<span class="mw-page-title-main">Fotyadi Bey</span> Sisam beyi

Fotyadi Bey veya Kostaki Fotiadis Paşa 1874'ten 1879'a kadar Sisam Beyi olarak görev yapan Osmanlı devlet adamı. "A Constitution for a Multilingual Empire: Translations of the Kanun-ı Esasi and Other Official Texts into Minority Languages" kitabının yazarı Johann Strauss, Fotiadis'in bir Hristiyanın imparatorlukta ulaşabileceği en yüksek makama ulaştığını ve onu Yunan toplumunun seçkin figürlerinden biri olarak nitelendirdiğini söyledi.

Grigori "Ligor" Aristarhi ya da Aristarhi Bey, Osmanlı İmparatorluğu'nda yasamış Fenerli Rum sefir ve Osmanlı mevzuatının bir derleyicisidir.

Dimitris Nikolaidis ya da Nikolaidis Efendi, Osmanlı'da Rum gazeteci ve kanun derleyicisiydi. "Çok Dilli Bir İmparatorluğa Anayasa: Kânûn-ı Esâsî ve Diğer Resmi Metinlerin Azınlık Dillerine Çevirileri" adlı makalenin yazarı Johann Strauss, Nikolaidis'ten "19. yüzyıl İstanbul'undaki basın hayatının aşırı aktif, ama biraz gizemli bir figürüydü" diye bahsetmiştir.

Servet, Osmanlı İmparatorluğu'nda yayınlanan bir gazeteydi. İlkin Osmanlı Rumu olan Demetrius Nicolaides tarafından yayınlandı. Başta sadece Osmanlıcaydı, ancak daha sonra içeriğine Fransızca da eklendi. İstanbul'daki ve Anadolu'daki insanlara, haftada iki kez dağıtılmak üzere postalandı.

<span class="mw-page-title-main">Düstur</span>

Düstur veya Destur olarak da bilinen Osmanlı Kamu Hukuku Kanunu, Osmanlı İmparatorluğu'ndaki bir dizi kanunun adıdır. Osmanlı Türkçesindeki isim, Farsça hukuk derlemesi anlamındaki "Destur" kelimesinden gelmektedir. Ceza kanunu ile bazı medeni ve ticari kanunları içerir.

<span class="mw-page-title-main">Ferdinand Bonheur</span>

Ferdinand Bonheur, Fransız ressamdır.

<span class="mw-page-title-main">Henri Victor Regnault</span> Fransız fizikçi (1810 – 1878)

Henri Victor Regnault, en çok gazların termal özelliklerini dikkatli ölçümleriyle tanınan bir Fransız kimyager ve fizikçidir. Erken dönem bir termodinamikçi ve 1840'ların sonlarında William Thomson'un akıl hocasıdır. İlk adını asla kullanmadı ve hayatı boyunca Victor Regnault olarak biliniyordu.