İçeriğe atla

Ortalama ayrıklık

Birim zamanda süpürülen alan  eliptik bir yörüngedeki bir nesne tarafından ve  dairesel bir yörüngede (aynı yörünge periyoduna sahip) hayali bir nesne tarafından. Her ikisi de eşit zamanlarda eşit alanları süpürür, ancak açısal tarama hızı eliptik yörünge için değişir ve dairesel yörünge için sabittir. Gösterilenler, iki zaman birimi için ortalama ayrıklık ve gerçek ayrıklıktır. (Görsel basitlik için, örtüşmeyen dairesel bir yörüngenin şematize edildiğine dikkat edin, bu nedenle, aynı yörünge periyoduna sahip bu dairesel yörünge, bu eliptik yörünge ile gerçek ölçekte gösterilmez: ölçeğin eşit periyotlu iki yörünge için doğru olması için, bu yörüngeler kesişmelidir. )

Gök mekaniğinde ortalama ayrıklık (veya anomali), bir eliptik yörünge periyodunun, yörüngedeki cismin periapsis'i geçmesinden bu yana geçen, klasik iki cisim probleminde o cismin konumunun hesaplanmasında kullanılabilecek bir açı olarak ifade edilen kesiridir. Bu, hayali bir cismin, eliptik yörüngesindeki gerçek cisimle aynı yörünge peryodunda, sabit hızla dairesel bir yörüngede hareket etmesi durumunda sahip olacağı çevre merkezden açısal uzaklıktır.[1][2]

Tanımı

T belirli bir cismin bir yörüngeyi tamamlaması için gereken süre olarak tanımlayın. T zamanında, yarıçap vektörü 2 π radyan veya 360° süpürür. Ortalama tarama hızı, n, o zaman

Birim zaman başına radyan boyutları veya birim zaman başına derece ile vücudun ortalama açısal hareketi olarak adlandırılır.

τ cismin pericenter'da olduğu zaman olarak tanımlayın. Yukarıdaki tanımlardan, yeni bir miktar M, ortalama ayrıklık tanımlanabilir

bu, keyfi bir t zamanında pericenter'dan radyan veya derece boyutlarıyla açısal bir mesafe verir.[3]

Artış hızı, n, sabit bir ortalama olduğundan, ortalama ayrıklık, her yörünge sırasında 0'dan 2 π radyana veya 0°'den 360°'ye düzgün (doğrusal) olarak artar. Vücut perimerkezdeyken 0'a, apocenter'da π radyan (180°) ve tam bir dönüşten sonra 2 π radyan (360°)'ye eşittir.[4] Ortalama ayrıklık herhangi bir anda biliniyorsa, herhangi bir sonraki (veya önceki) anda n⋅δt eklenerek (veya çıkarılarak) hesaplanabilir, burada δt küçük zaman farkını temsil eder.

Ortalama ayrıklık, herhangi bir fiziksel nesne arasındaki açıyı ölçmez (pericenter veya apocenter veya dairesel bir yörünge hariç). Bir cismin pericenter'dan bu yana yörüngesinin etrafında ne kadar ilerlediğinin basit bir uygun tekdüze ölçüsüdür. Ortalama ayrıklık, bir yörünge boyunca bir konumu tanımlayan üç açısal parametreden (tarihsel olarak "ayrıklıklar" olarak bilinir) biridir, diğer ikisi eksantrik ayrıklık ve gerçek ayrıklıktır.

Formüller

Ortalama ayrıklık M, eksantrik ayrıklık E ve eksantriklik e Kepler Denklemi ile hesaplanabilir:

Ortalama ayrıklık da sıklıkla şu şekilde görülür:

burada M 0 çağdaki ortalama ayrıklıktır ve t 0 çağdır, yörünge elemanlarının atıfta bulunduğu bir referans zamanıdır, bu, pericenter geçiş zamanı olan τ ile çakışabilir veya çakışmayabilir. Bir dizi yörünge elemanından eliptik bir yörüngedeki bir nesnenin konumunu bulmanın klasik yöntemi, bu denklemle ortalama ayrıklığı hesaplamak ve ardından eksantrik ayrıklık için Kepler denklemini çözmektir.

ϖ'yi ϖ boylamı, pericenter'ın bir referans yönünden açısal mesafesi olarak tanımlayın. ortalama boylam olarak tanımlayın, cismin ortalama ayrıklıkta olduğu gibi düzgün açısal hareketle hareket ettiğini varsayarak, cismin aynı referans yönünden açısal mesafesi. Böylece ortalama ayrıklık da:[5]

Ortalama açısal hareket de ifade edilebilir,

burada μ, nesnelerin kütlelerine göre değişen bir yerçekimi parametresidir ve a, yörüngenin yarı ana eksenidir. Ortalama ayrıklık daha sonra genişletilebilir,

ve burada ortalama ayrıklık, a yarıçaplı a daire üzerinde düzgün açısal hareketi temsil eder. .[6]

Ortalama ayrıklık, eksantrik ayrıklığı bulunarak ve ardından Kepler denklemi kullanılarak eksantriklik ve gerçek ayrıklık f hesaplanabilir. Bu, radyan cinsinden şunu verir:

atan2 (y, x), (0, 0) ila (x, y), y ile aynı işarete sahip. (Argümanların genellikle elektronik tablolarda tersine çevrildiğini unutmayın, örneğin Excel.)

Parabolik ve hiperbolik yörüngeler için ortalama ayrıklığı tanımlanmamıştır, çünkü bunların bir periyodu yoktur. Ancak bu durumlarda, eliptik yörüngelerde olduğu gibi, çekici ile yörüngeyi takip eden nesne arasındaki bir kiriş tarafından süpürülen alan zamanla doğrusal olarak artar. Hiperbolik durum için, Kepler yörüngesi makalesinde açıklandığı gibi, geçen süreyi açının bir fonksiyonu olarak (eliptik durumda gerçek ayrıklık) veren yukarıdakine benzer bir formül vardır. Parabolik durum için farklı bir formül vardır, odaklar arasındaki mesafe sonsuza giderken eliptik veya hiperbolik durum için sınırlayıcı durum - bkz. Baker denklemi.

Ortalama ayrıklığı bir seri açılım olarak da ifade edilebilir:[7]

ile birlikte

Benzer bir formül, gerçek ayrıklığı doğrudan ortalama ayrıklığı cinsinden verir:[8]

Yukarıdaki denklemin genel bir formülasyonu, merkezin denklemi olarak yazılabilir:[9]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ Montenbruck, Oliver (1989). Practical Ephemeris Calculations. Springer-Verlag. s. 44. ISBN 0-387-50704-3. 
  2. ^ Meeus, Jean (1991). Astronomical Algorithms. Willmann-Bell, Inc., Richmond, VA. s. 182. ISBN 0-943396-35-2. 
  3. ^ Smart, W. M. (1977). Textbook on Spherical Astronomy (sixth bas.). Cambridge University Press, Cambridge. s. 113. ISBN 0-521-29180-1. 
  4. ^ Meeus (1991), p. 183
  5. ^ Smart (1977), p. 122
  6. ^ Vallado, David A. (2001). Fundamentals of Astrodynamics and Applications (2. bas.). El Segundo, CA: Microcosm Press. ss. 53-54. ISBN 1-881883-12-4. 
  7. ^ Smart, W. M. (1953). Celestial Mechanics. London, UK: Longmans, Green, and Co. s. 38. 
  8. ^ Roy, A.E. (1988). Orbital Motion (1. bas.). Bristol, UK; Philadelphia, PA: A. Hilger. ISBN 0852743602. 
  9. ^ Brouwer, Dirk (1961). Methods of celestial mechanics. Elsevier. ss. e.g. 77. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Radyan</span>

Radyan, bir dairede yarıçap uzunluğundaki yay parçasını gören merkez açıya eşit açı ölçme birimidir. 1 radyan 180/π ya da yaklaşık 57,2958 derecedir (57°17′45″).

Matematikte karmaşık sayı, bir gerçel bir de sanal kısımdan oluşan bir nesnedir. a ve b sayıları gerçek olursa karmaşık sayılar şu biçimde gösterilirler:

<span class="mw-page-title-main">Tork</span> bir kuvvetin nesnenin ekseninde, dayanak noktasında ya da çevresinde dönme eğilimi

Tork, kuvvet momenti ya da dönme momenti, bir cismin bir eksen etrafındaki dönme, bükülme veya burulma eğilimini dönme ekseni merkezine indirgeyerek ölçen fiziksel büyüklüktür. Torkun büyüklüğü moment kolu uzunluğuna, uygulanan kuvvete ve moment kolu ile kuvvet vektörü arasındaki açıya bağlıdır.

<span class="mw-page-title-main">Fourier serisi</span>

Matematikte, Fourier serileri bir periyodik fonksiyonu basit dalgalı fonksiyonların toplamına çevirir.

Periyodik fonksiyon, matematikte belli zaman aralığıyla kendini tekrar eden olguları ifade eden fonksiyonlara verilen isimdir. Tekrar etme süresi "periyot" olarak bilinir. Trigonometrik fonksiyonlar en tipik periyodik fonksiyonlardır. Bununla birlikte, diğer periyodik fonksiyonlar da trigonometrik fonksiyonların toplamı olarak ifade edilebilirler.

Açısal frekans periyodik harekette birim zaman içinde kaç radyan olduğunun ölçüsüdür.

<span class="mw-page-title-main">Digama fonksiyonu</span>

Matematik'te, digama fonksiyonu gama fonksiyonu'nun logaritmik türevi olarak tanımlanır:

Fizikte akustik dalga denklemi, akustik dalgaların bir ortamda yayılımını düzenler. Denklemin biçimi ikinci dereceden kısmi diferansiyel denklemdir. Denklem, akustik basınç ve parçacık hızı u nun gelişimini, konum r ve zaman türünden fonksiyon olarak ifade eder. Denklemin basitleştirilmiş bir formu akustik dalgaları sadece bir boyutlu uzayda, daha genel formu ise dalgaları üç boyutta tanımlar.

Elektromanyetik dalga denklemi, elektromanyetik dalgaların bir ortam boyunca ya da bir vakum ortamı içerisinde yayılmasını açıklayan, ikinci dereceden bir kısmi diferansiyel denklemdir. Denklemin, ya elektrik alanı E ya da manyetik alan B cinsinden yazılan homojen formu şöyledir:

<span class="mw-page-title-main">Gauss fonksiyonu</span>

Matematikte Gauss fonksiyonu, bir fonksiyon biçimidir ve şöyle ifade edilir:

<span class="mw-page-title-main">Parabolik yörünge</span> Dış merkezliği 1 olan yörüngeler

Parabolik yörünge veya kaçış yörüngesi, dış merkezliği 1 olan yörüngelerdir. Yörünge üzerinde bulunan cismin hızı kaçış hızına eşittir ve dolayısıyla herhangi bir gezegenin yer çekimsel kuvvetinden kurtulabilirler. Yörünge üzerindeki cismin hızı arttırıldığı takdirde, hiperbolik yörüngeye geçer.

<span class="mw-page-title-main">Küresel harmonikler</span>

Matematikte, küresel harmonikler Laplace denkleminin çözüm kümesinin açısal kısmıdır. Küresel koordinatların bir sistemi içinde küre yüzeyinde tanımlanır, Fourier serisi ise çember üzerinde tanımlanır. Laplace'ın küresel harmonikleri Pierre Simon de Laplace tarafından ilk 1782 yılında tanıtılan bir ortogonal sistemin küresel harmonik formlarının özel bir kümesidir. Küresel harmoniklerden birkaçının kökleri sağda gösterimlenmiştir. Küresel harmonikler pek çok yerde teorik önem taşımaktadır ve özellikle atomik yörünge elektron konfigürasyonları, yerçekimi alanları, geoitleri ve gezegen ve yıldızların manyetik alanlarının temsili ve kozmik mikrodalga arka plan radyasyonu karakterizasyonu hesaplanmasında kullanılan pratik uygulamaları vardır. Küresel harmonikler 3D Bilgisayar grafiklerinde, dolaylı aydınlatma ve 3D şekillerin tanınması gibi konularda geniş bir yelpazede özel bir rol oynamaktadır.

Foton polarizasyonu klasik polarize sinüsoidal düzlem elektromanyetik dalgasının kuantum mekaniksel açıklamasıdır. Bireysel foton özdurumları ya sağ ya da sol dairesel polarizasyona sahiptir. Süperpozisyon özdurumu içinde olan bir foton lineer, dairesel veya eliptik polarizasyona sahip olabilir.

Modern kuantum (nicem) mekaniğinden önce gelen eski kuantum (nicem) kuramı, 1900 ile 1925 yılları arasında elde edilen sonuçların birikimidir. Bu kuramın, klasik mekaniğin ilk doğrulamaları olduğunu günümüzde anladığımız bu kuram, ilk zamanlar tamamlanmış veya istikrarlı değildi. Bohr modeli çalışmaların odak noktasıydı. Eski kuantum döneminde, Arnold Sommerfield, uzay nicemlenimi olarak anılan açısal momentumun (devinimin) z-bileşkesinde nicemlenim yaparak önemli katkılarda bulunmuştur. Bu katkı, electron yörüngelerinin dairesel yerine eliptik olduğunu ortaya çıkarmıştır ve kuantum çakışıklık kavramını ortaya atmıştır. Bu kuram, electron dönüsü hariç Zeeman etkisini açıklamaktadır.

Fizikte, dairesel hareket bir nesnenin dairesel bir yörünge boyunca bir rotasyon ya da çemberin çevresinde yaptığı harekettir. Rotasyonun sürekli açısal değeriyle birlikte düzgün ya da değişen rotasyon değeriyle düzensiz olabilir. 3 boyutlu bir cismin sabit ekseni etrafındaki rotasyon parçalarının dairesel hareketini içerir. Hareketin denkliği bir cisim kütlesinin merkezini tanımlar.

Matematiksel fizikte, hareket denklemi, fiziksel sistemin davranışını, sistem hareketinin zamanı ve fonksiyonu olarak tanımlar. Daha detaya girmek gerekirse; hareket denklemi, matematiksel fonksiyonların kümesini "devinimsel değişkenler" cinsinden izah eder. Normal olarak konumlar, koordinat ve zaman kullanılır ama diğer değişkenler de kullanılabilir: momentum bileşenleri ve zaman gibi. En genel seçim genelleştirilmiş koordinatlardır ve bu koordinatlar fiziksel sistemin karakteristiğinin herhangi bir uygun değişkeni olabilirler. Klasik mekanikte fonksiyonlar öklid uzayında tanımlanmıştır ama görelilikte öklid uzayı, eğilmiş uzay ile tanımlanmıştır. Eğer sistemin dinamiği biliniyor ise denklemler dinamiğin hareketini izah eden diferansiyel denklemlerin çözümleri olacaktır.

<span class="mw-page-title-main">Kepler yörüngesi</span> üç boyutlu uzayda iki boyutlu bir yörünge düzlemi oluşturan bir elips, parabol, hiperbol benzeri bir yörünge cismininin hareketini açıklayan kavram

Gök mekaniği olarak, Kepler yörüngesi üç boyutlu uzayda iki boyutlu bir yörünge düzlemi oluşturan bir elips, parabol, hiperbol benzeri bir yörünge cismininin hareketini açıklar.. Kepler yörüngesi yalnızca nokta iki cismin nokta benzeri yerçekimsel çekimlerini dikkate alır, atmosfer sürüklemesi, güneş radyasyonu baskısı, dairesel olmayan cisim merkezi ve bunun gibi bir takım şeylerin diğer cisimlerle girdiği çekim ilişkileri nedeniyle ihmal eder. Böylece Kepler problemi olarak bilinen iki-cisim probleminin, özel durumlara bir çözüm olarak atfedilir. Klasik mekaniğin bir teorisi olarak, aynı zamanda genel görelilik etkilerini dikkate almaz. Kepler yörüngeleri çeşitli şekillerde altı yörünge unsurları içine parametrize edilebilir.

<span class="mw-page-title-main">Yörünge bölgesini temizleme</span> Bir gök cisminin gezegen olarak kabul edilmesi için gereken kriterlerden biri

"Yörünge bölgesini temizleme", bir gök cisminin yörüngesi etrafında kütleçekimsel olarak baskın hale gelmesini ve doğal uyduları ya da kütleçekimsel etkisi altında olanlar dışında, kendi boyutuna yakın başka hiçbir cismin yörüngesinde bulunmamasını tanımlar.

<span class="mw-page-title-main">Yörünge mekaniği</span>

Yörünge mekaniği veya astrodinamik, roketler ve diğer uzay araçlarının hareketini ilgilendiren pratik problemlere, balistik ve gök mekaniğinin uygulamasıdır. Bu nesnelerin hareketi genellikle Newton'un hareket kanunları ve Newton'un evrensel çekim yasası ile hesaplanır. Bu, uzay görevi tasarımı ve denetimi altında olan bir çekirdek disiplindir. Gök mekaniği; daha genel olarak yıldız sistemleri, gezegenler, uydular ve kuyruklu yıldızlar gibi kütle çekimi etkisinde bulunan yörünge sistemleri için geçerlidir. Yörünge mekaniği; uzay araçlarının yörüngelerine ait yörünge manevraları, yörünge düzlemi değişiklikleri ve gezegenler arası transferler gibi kavramlara odaklanır ve itici manevralar sonuçlarını tahmin etmek için görev planlamacıları tarafından kullanılır. Genel görelilik teorisi, yörüngeleri hesaplamak için Newton yasalarından daha kesin bir teoridir ve doğru hesaplar yapmak ya da yüksek yerçekimini ihtiva eden durumlar söz konusu olduğunda bazen gereklidir.

<span class="mw-page-title-main">Gerçek anomali</span>

Gerçek anomali, gök mekaniğinde Kepler yörüngesinde hareket etmekte olan bir cismin pozisyonunu belirleyen açısal bir parametredir. Gerçek anomali, bir yörüngedeki çeşitli noktaların konumlarını tanımlamak için kullanılan bir terimdir. Enberi noktası yönü ile elipsin ada odağından görünen cismin mevcut konumu yani nesnenin etrafında döndüğü nokta arasındaki açıyı göstermektedir.