Orta Asya-Merkez boru hattı sistemi
Orta Asya-Merkez Boru Hattı Sistemi, Gazprom tarafından işletilen ve Türkmenistan'dan Özbekistan'a ve Kazakistan'dan Rusya'ya uzanan bir gaz boru hattı sistemidir. Doğu kolu, Türkmenistan'ın güneydoğu gaz alanlarından başlayan 1, 2, 4 ve 5 numaralı boru hatlarını içermektedir. Batı kolu ise, 3 numaralı boru hattı ve yeni bir paralel Hazar Boru Hattı inşaat projesinden oluşmaktadır.[1] Batı kolu Türkmenistan'ın Hazar Denizi kıyısının kuzeyinden akar. Batı Kazakistan'da kolları bulunur. Boru hatları buradan kuzeye geçer ve burada Rus doğalgaz boru hattı sistemine katılır.[2]
Tarih
Sistem 1960 ve 1988 yılları arasında kurulmuştur. Amu Derya havzasında Türkmen Çarkak sahasının bulunmasının ardından inşaata başlanmış ve boru hattının ilk bölümü 1960 yılında tamamlanmıştır.[3][4] 1 ve 2 numaralı boru hatları 1969'da 4, numaralı boru hattı ise 1973'te işletmeye alındı. 1976'da Shatlig kompresör istasyonu ile Hiva arasında iki paralel hat döşendi. 5 numaralı boru hattı 1985 yılında işletmeye alınmış ve Dovletabad-Khiva hattı 1986-88 yıllarında kapatılmıştır. Batı Şubesi (3 numaralı Boru Hattı) 1972-1975 yıllarında inşa edilmiştir.[5]
2003 yılında, Türkmenistan'ın o dönemdeki Cumhurbaşkanı Saparmurat Niyazov, mevcut sistemlerin güncellenmesini ve batı koluna yeni bir paralel boru hattı inşa edilmesini önerdi.[6][7] 12 Mayıs 2007'de Rusya'dan Vladimir Putin, Kazakistan'dan Nursultan Nazarbayev ve Türkmenistan'dan Gurbanguly Berdimuhamedov, boru hattının batı bölümünün yeniden inşası ve genişletilmesi konusunda bir mutabakat anlaşması imzaladılar.[8][9] 20 Aralık 2007'de Rusya, Türkmenistan ve Kazakistan, Hazar kıyılarında mevcut üç boru hattına (Karabağ-Avrupa Boru Hattı veya Okarem-Beyneu Boru Hattı olarak bilinir) paralel olarak bir boru hattı inşa etmeyi kabul etti.
Özellikler
Hemen hemen tüm üretim tesislerinin Özbekistan ve Türkmenistan'da konumlanması ve batı şubesinin teknik durumunun kötü olması nedeniyle, doğal gaz, ağırlıklı olarak doğu şubesi üzerinden Orta Asya-Merkez boru hattı sistemi üzerinden tedarik edilmektedir. 1, 2, 4 ve 5 numaralı boru hatları, güneydoğu Türkmenistan'daki gaz sahalarından, özellikle Dovletabad gaz sahasından tedarik edilmektedir. Doğu kolu Dovletabad sahasından başlar ve Teje'nin doğusundaki Shatlig gaz sahasından Hiva'ya kadar devam eder. Buna ek olarak, boru hattı, gazı Amu Darya boyunca Özbekistan'daki Kungrad kompresör istasyonuna taşır. Kungrad'dan gelen gazın çoğu Kazakistan üzerinden Rusya'daki Alexandrov Gai gaz analiz istasyonuna taşınır. Ayrıca Soyuz boru hattı ve Orenburg-Novopskov boru hatlarına bağlıdır. Bu noktada iki hat Moskova'nın kuzeybatısından geçer ve diğer iki hat Volga Nehri'nden Kuzey Kafkasya'ya ve Moskova sistemine geçer. Batı kolu, Türkmenistan ve İran sınırından çok uzak olmayan Okarem'den başlar ve kuzeyden akar. Okarem ve Balkanabat arasında Kazakistan'ın Zhanaozen bölgesinden, Hazar Denizi kıyılarına yayılmış tarlalardan geçerek doğu koluyla buluşur ve Beyneu kompresör istasyonuna akar. Hazar Denizi'nin güneyinde, batı sisteminde 710 mm çapında ve Hazar ile Beyno - 1220 mm arasında bir boru hattı bulunmaktadır.
Hazar boru hattı
20 Aralık 2007'de Rusya, Türkmenistan ve Kazakistan, mevcut boru hattına paralel yeni bir Hazar boru hattı inşa etmeye karar verdiler. Boru hattının Türkmenistan'daki Belek kompresör istasyonu ile Alexandrov Gai kompresör istasyonu arasında yapılması planlanıyor.[10] Yeni boru hattının kapasitesi yılda 20-30 milyar metreküp olacak ve planlanan Doğu-Batı boru hattından gaz sağlanacak.[11][12]
Kaynakça
- ^ Michael Fredholm The Russian Energy Strategy & Energy Policy: Pipeline Diplomacy or Mutual Dependence? 20 Haziran 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.: journal. — Conflict Studies Research Centre, 2005. — September.
- ^ Shamil Midkhatovich Yenikeyeff. Kazakhstan's Gas: Export Markets and Export Routes 8 Ağustos 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. -Oxford Institute for Energy Studies 16 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ "Uzbekistan's Unlikely Dream to Supply Europe with Gas". 14 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021.
- ^ Martha Brill Olcott International Gas Trade in Central Asia: Turkmenistan, Iran, Russia and Afghanistan. Working Paper #28 4 Eylül 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. : journal. — Stanford Institute for International Studies, 2004. — May.
- ^ Caspian Oil and Gas: The Supply Potential of Central Asia and Transcaucasia - ISBN 92-64-16095-7. 4 Ağustos 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ "Kazakhstan, Russia and Turkmenistan agree to renovate the Caspian gas pipeline". 9 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Haziran 2020.
- ^ Robert M. Cutler Moscow and Ashgabat fail to agree over the Caspian Coastal Pipeline 13 Haziran 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Central Asia-Caucasus Institute
- ^ Putin deal torpedoes Trans-Caspian gas pipeline plans[], New Europe (Belgium)
- ^ Ainur Nogayeva (1 Temmuz 2011). Orta Asya'da ABD, Rusya ve Çin: Stratejik Denge Arayışları. International Strategic Research Organization (USAK). ss. 116-. ISBN 978-605-4030-57-6. 20 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Temmuz 2021.
- ^ Turkmenistan, Natural Gas, and the West 21 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Eurasia Daily Monitor, Jamestown Foundation
- ^ Isabel Gorst. Russia seals Central Asian gas pipeline deal 9 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.Financial Times 23 Nisan 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ "Turkmenistan-Russia Breakthrough: Resuming Gas Supplies, Building Pipelines". 11 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Temmuz 2021.
